Przodkowie rdzennej ludności amerykańskiej, rozciągający się od krańca Chile na południu do Kanady na północy, wyemigrowali z Azji przynajmniej w trzech falach migracyjnych. Nowe międzynarodowe badanie, które zostało opublikowane w Internecie w tym tygodniu, obejmowało ponad 60 badaczy z 11 krajów w Ameryce Północnej oraz czterech z Europy i Rosji.
W dotychczasowych badaniach dotyczących różnorodności genetycznej rdzennych Amerykanów, naukowcy zgłębiali zmienność sekwencji nuklearnych. Odkryli, że chociaż większość populacji rdzennych Amerykanów pochodzi głównie z jednej migracji, istniały również dwa inne, które miały znaczący wpływ na ich genotyp.
Pierwsza migracja, która doprowadziła do większości populacji rdzennych Amerykanów, obejmowała grupę znaną jako «Pierwsi Amerykanie», którzy przeszli z Azji do Ameryki przez most lądowy Beringię, istniejący w epokach lodowcowych ponad 15 000 lat temu. Badania zostały koordynowane przez profesora Andrésa Ruiza-Linaresa z wydziału genetyki, ewolucji i środowiska w University College London (UCL) w Wielkiej Brytanii.
Późniejsi migranci prawdopodobnie przybyli na łodziach, gdy most lądowy zniknął pod koniec epok lodowcowych.
W oświadczeniu prasowym Ruiz-Linares wyjaśnia, że od lat toczy się debata na temat tego, czy osadnictwo obu Ameryk miało swoje źródło w jednej czy kilku falach migracyjnych z Syberii. «Nasze badania rozstrzygają tę debatę: rdzenni Amerykanie nie pochodzą z pojedynczej migracji. Nasze badania rzucają również światło na wzory humisizpadów w obu Amerykach» – dodaje.
Ustalenia te potwierdzają hipotezę językoznawcy Josepha Greenberga z 1986 roku, który sugerował, że Amerykanie zostali zaludnieni w trzech falach migracji.
W ramach badania naukowcy przeanalizowali ponad 300 000 specyficznych markerów DNA, znanych jako «snips» (SNP, polimorfizmy pojedynczego nukleotydu), z 52 grup rdzennych Amerykanów oraz 17 grup syberyjskich, poszukując podobieństw i różnic w ich genotypach.
Współautor David Reich, profesor genetyki w Harvard Medical School, wskazuje na dowody co najmniej trzech «głębokich linii»: «Linia azjatycka, która prowadzi do Pierwszych Amerykanów, jest najstarsza, a azjatyckie linie, które przyczyniły się do DNA Eskimo-Aleutów i Kanewejczyków mówiących na Dene z Kanady, są bardziej powiązane z dzisiejszymi populacjami Azji Wschodniej» – mówi Reich.
Analiza wykazała, że około 50% DNA mówiących w języku Eskimo-Aleut pochodzi od Pierwszych Amerykanów, podczas gdy w przypadku Chipewyanów mówiących w języku Na-Dene, aż 90% ich DNA wywodzi się od pierwszych Amerykanów.
Badania ujawniły również, że po przybyciu tych fal migracyjnych do obu Ameryk, grupy rozprzestrzeniły się na południe, obejmując linię brzegową, dzieląc się po drodze. Po odłączeniu grupy, bardzo niewiele z nich się ze sobą mieszało, szczególnie te, które osiedliły się w Ameryce Południowej.
Jednak wśród ogólnych wzorców mieszania, naukowcy dostrzegli dwa uderzające wyjątki. Jeden z nich wskazuje na migrację północ-południe, a drugi na migrację z zachodu na wschód.
W przypadku rekonstrukcji północ-południe, wydaje się, że miała miejsce pewna migracja powrotna z Ameryki Południowej na północ, co znajduje odzwierciedlenie w genomach środkowoamerykańskich głośników Changu-chan, które zawierają DNA z dwóch szeroko rozdzielonych pasm rdzennego pochodzenia.
Rekonstrukcja na wschodzie i zachodzie sugeruje, że niektórzy mówcy Eskimo-Aleut wyemigrowali z powrotem do Azji, ponieważ genomy Naukan i nadmorskich populacji Czukczi w północno-wschodniej Syberii zawierają pewne «pierwsze amerykańskie» DNA.
Analiza nie była prosta, ponieważ naukowcy musieli znaleźć sposób na wykluczenie genów z populacji europejskiej i afrykańskiej, które dotarły do obu Ameryk od końca XV wieku. Ruiz-Linares podkreśla, że udało im się opracować metodę «oderwania» tych genów od mieszanki, co pozwoliło im lepiej poznać historię wielu rdzennych mieszkańców Ameryki, niż mogliby to zrobić w inny sposób.
Aktualne Badania i Wnioski z 2024 Roku
W ostatnich latach badania nad genetyką rdzennych Amerykanów zyskały na znaczeniu, a nowe technologie, takie jak sekwencjonowanie całego genomu, pozwoliły na jeszcze dokładniejsze analizy. W 2024 roku zespół badawczy z Uniwersytetu Kalifornijskiego opublikował wyniki, które sugerują, że różnorodność genetyczna wśród rdzennych Amerykanów jest znacznie większa, niż wcześniej sądzono.
Dodatkowo, analizy genów związanych z adaptacją do różnych warunków środowiskowych wykazały, że rdzenni Amerykanie wykazują unikalne adaptacje, które mogą być wynikiem ich długotrwałego osiedlenia się w różnych regionach Ameryki. Badania te dostarczają cennych wskazówek dotyczących tego, jak migracje wpłynęły na zdrowie i choroby wśród rdzennych społeczności.
Warto również zauważyć, że współczesne technologie obrazowania, takie jak MRI i CT, są teraz wykorzystywane do badania pozostałości archeologicznych, co dostarcza dodatkowych informacji o życiu rdzennych Amerykanów i ich migracjach.
Podsumowując, badania genetyczne i archeologiczne wciąż dostarczają nowych, fascynujących informacji na temat przodków rdzennych Amerykanów, ich migracji oraz ich wpływu na dzisiejsze populacje. W miarę jak technologia się rozwija, możemy spodziewać się dalszych odkryć, które rzucą nowe światło na tę niezwykle interesującą historię.
Napisane przez dr Catharine Paddock
