Dietyloamid kwasu lizergowego, powszechnie znany jako LSD, jest nielegalnym lekiem, który zmienia zmysły i wywołuje halucynacje.
Został po raz pierwszy zsyntetyzowany w 1938 roku przez szwajcarskiego chemika Alberta Hofmana w leczeniu depresji oddechowej. W 1943 r. Hofman przypadkowo odkrył swoje halucynogenne właściwości, gdy wchłaniał je przez skórę.
Przez następne 15 lat LSD stosowano jako środek znieczulający i wspomagający psychoanalizę. Kontrkultura lat sześćdziesiątych doprowadziła do jej wykorzystania w celach rekreacyjnych.
Podczas gdy opowieści o psychedelicznych „podróżach”, zachowaniach psychotycznych i przypadkowych aktach przemocy zyskały uwagę mediów, produkcja została zatrzymana, aw 1967 r. LSD zostało zakazane i sklasyfikowane jako narkotyk Schedule 1 bez żadnego dopuszczalnego użytku medycznego. Jego popularność zmniejszyła się od 1970 roku.
Pozostaje nielegalny w Stanach Zjednoczonych (USA) i innych krajach.
Nazwy ulic to kwas, purpurowa mgiełka, kropki i bibuła.
Szybkie fakty na temat LSD
Oto kilka kluczowych punktów dotyczących LSD. Więcej szczegółów znajduje się w głównym artykule.
- Naturalnie występujące halucynogeny były używane od tysięcy lat w różnych rytuałach kulturalnych.
- W 2013 r. Około 1,3 miliona osób w wieku 12 lat lub starszych, czyli 0,5 procent populacji w USA, wykorzystało halucynogeny.
- LSD jest silnym i nielegalnym halucynogenem, który zaciera granicę między percepcją a wyobraźnią.
- Zastosowanie może wywołać początek schizofrenii u osób predysponowanych do tego schorzenia.
- Efekty mogą trwać do 12 godzin.
Czym jest LSD?
LSD to nielegalny, półsyntetyczny lek łączący substancje naturalne i wytworzone przez człowieka. Pochodzi on od sporyszu, grzyba rosnącego na niektórych ziarnach i nieorganicznego związku chemicznego o nazwie dietyloamid.
Stymuluje produkcję serotoniny w korze mózgowej i głębokich strukturach mózgu, aktywując receptory serotoninowe.
Te receptory pomagają wizualizować i interpretować rzeczywisty świat. Dodatkowa serotonina umożliwia normalne przetwarzanie większej ilości bodźców. Normalnie mózg odfiltrowuje nieistotne bodźce, ale w przypadku LSD tak nie jest.
Ta nadmierna stymulacja powoduje zmiany w myśli, uwagi, percepcji i emocjach.
Te zmiany pojawiają się jako halucynacje. Sensacje wydają się prawdziwe, ale są tworzone przez umysł.
Postrzeganie może obejmować jeden lub więcej z pięciu zmysłów. Może również powodować mieszanie zmysłów, znane jako synestezja. Ludzie zgłaszają „słuchanie” kolorów i „widzenie” dźwięków.
Użytkownicy LSD mówią o dobrych lub złych „wycieczkach” lub doświadczeniach.
Wpływ na percepcję
LSD może wywoływać szereg zmian percepcyjnych, często związanych z wizją, dotykiem, emocjami i myśleniem.
Efekty wizualne obejmują rozjaśnione, żywe kolory, niewyraźne widzenie, zniekształcone kształty i kolory obiektów i twarzy oraz aureole światła.
Zmiany związane z dotykiem obejmują drżenie, nacisk i zawroty głowy.
Zmiany nastroju mogą prowadzić do poczucia euforii, błogości, spokoju, senności i zwiększonej świadomości, lub rozpaczy, niepokoju i zamętu. Mogą pojawić się gwałtowne zmiany nastroju.
Wpływ na myślenie może prowadzić do zniekształconego postrzegania czasu: szybkiego lub powolnego, przyspieszonego myślenia, niezwykłego wglądu lub przerażających myśli i poczucia transcendencji.
LSD jest bezbarwny i bezwonny. Bardzo mała ilość, odpowiednik dwóch ziaren soli, jest wystarczająca do wytworzenia działania leku.
Lek przyjmuje się doustnie w postaci kapsułek, pigułek, kostek cukru, gumy do żucia lub płynnych kropli przeniesionych na kolorowy papier do bibuły. Średnia dawka rekreacyjna wynosi od 25 do 80 mikrogramów (mcg).
Początek halucynacji następuje w ciągu 60 minut i może trwać od 6 do 12 godzin.
Inne krótkoterminowe skutki
Fizyczna stymulacja wynikająca z używania LSD powoduje rozszerzanie się źrenic oraz wzrost ciśnienia krwi, tętna i temperatury.
Inne efekty krótkoterminowe obejmują:
- zawroty głowy i bezsenność
- zmniejszony apetyt, suchość w ustach i pocenie się
- drętwienie, osłabienie i drżenie
Wpływa jednak przede wszystkim na umysł z zaburzeniami widzenia i zmysłowymi halucynacjami i złudzeniami.
Niebezpieczeństwo polega na nieprzewidywalności „podróży”. Potencjał leku jest niewiarygodny, a ludzie reagują na to inaczej.
Mentalność użytkownika, jego otoczenie, poziom stresu, oczekiwania, myśli i nastrój w momencie, gdy lek powstaje, silnie wpływają na działanie leku.
Efekty mogą obejmować poczucie dobrego samopoczucia, postrzeganie bycia poza ciałem, lepsze zrozumienie kreatywności, rozwiązywanie problemów, odkrywanie celu i mistyczne doświadczenia.
Z drugiej strony „zła podróż” jest jak żywy koszmar. Jest podobny do psychozy, a osoba nie może od tego uciec. Może istnieć skrajny strach, paranoja, oddzielenie od siebie, a osoba może uwierzyć, że umiera lub jest w piekle.
Może również wywoływać ataki paniki, epizody psychotyczne, niepokojące stany lękowe, paranoję, ból i uczucie śmierci lub szaleństwa.
Ciężkie lub zagrażające życiu efekty fizyczne występują tylko przy dawkach większych niż 400 mcg, ale efekty psychologiczne mogą prowadzić do niezwykłego i ryzykownego zachowania, potencjalnie prowadzącego do znacznych obrażeń i śmierci.
Ponieważ użytkownicy nie mają kontroli nad czystością leku, trudno jest przewidzieć wpływ na ciało i umysł.
Długotrwałe skutki
Tolerancja lub konieczność zwiększenia dawki w celu uzyskania pożądanej odpowiedzi następuje szybko. Jeśli określona dawka jest przyjmowana codziennie przez 3 kolejne dni, do trzeciego dnia nie nastąpi żadna reakcja.
LSD nie jest uzależniające fizycznie, więc objawy fizyczne odstawienia nie występują po zaprzestaniu stosowania, ale może rozwinąć się uzależnienie psychiczne.
Jednym z niebezpieczeństw jest to, że LSD może wywołać długotrwały stan psychotyczny lub wywołać schizofrenię u osób podatnych.
Retrospekcje, znane również jako utrzymujące się zaburzenie percepcji (HPPD), i poważna dezorientacja, mogą wystąpić po zaledwie jednej dawce.
Przyczyny tego nie są znane.
Czy LSD należy przeklasyfikować?
Produkcja i sprzedaż LSD są nielegalne w wielu krajach, ale niektórzy ludzie domagają się ich przeklasyfikowania. Są przekonani, że może to być przydatne do celów badawczych i do opracowywania zastosowań klinicznych.
W 2016 r. Naukowcy zaproponowali zastosowanie pojedynczych dawek naturalnie występującego halucynogenu, psilocybiny, obok psychoterapii w celu zmniejszenia objawów lęku i depresji u pacjentów z nowotworem zagrażającym życiu.
29 pacjentów, którzy przyjmowali tę dawkę, doświadczało niższych wskaźników depresji i lęku do 7 tygodni w porównaniu z grupą kontrolną.
Nie obserwowano poważnych działań niepożądanych dotyczących serca ani innych działań niepożądanych u tych pacjentów i żaden z uczestników nie doświadczył długotrwałej psychozy lub utrzymującego się wiecznego zaburzenia halucynogennego (HPPD).
