Viremia to termin opisujący obecność wirusów we krwi. Wirusy to mikroskopijne organizmy, które przeżywają i rozmnażają się w żywych gospodarzach, takich jak zwierzęta i ludzie.
Drobne przypadki wiremii mogą być względnie nieszkodliwe i rozwiązać samodzielnie. Jeśli jednak infekcja stanie się ciężka lub spowoduje zakażenie ważnych organów, może prowadzić do niewydolności narządowej lub sepsy, która zagraża życiu.
Czym jest wiremia?
Viremia jest terminem medycznym, gdy wirusy dostają się do krwiobiegu.
Wirusy są pasożytnicze, co oznacza, że polegają na zewnętrznym gospodarzu, aby przetrwać i rozmnażać się. Niektóre wirusy mogą dostać się do krwi, co prowadzi do wiremii.
Wirusy są maleńkie – 45 000 razy mniejsze niż szerokość ludzkiego włosa. Występują w wielu kształtach i rozmiarach, ale wszystkie znane wirusy mają tę samą podstawową strukturę.
Wirusy są zbudowane z materiału genetycznego, DNA lub RNA, który jest owinięty w ochronną osłonkę białkową zwaną kapsydem.
Wirusy mogą być bardzo zaraźliwe i działać przez ukrycie się przed układem odpornościowym, przejmując komórki gospodarza i zmuszając je do produkcji większej ilości wirusa.
Wiele przypadków wiremii jest łagodnych lub nieszkodliwych, ale jeśli infekcja stanie się dotkliwa lub dotknie narządy życiowe, może prowadzić do niewydolności narządu lub sepsy.
Sepsa to skrajna odpowiedź immunologiczna na infekcję, która zagraża życiu, szczególnie u osób z osłabionym układem odpornościowym.
Przyczyny
Większość wirusów może potencjalnie powodować wiremię. Ale chociaż na świecie jest wiele rodzajów wirusów, tylko niektóre z nich powodują choroby u ludzi.
Niektóre powszechne lub dobrze znane przyczyny wiremii to:
- Typy HIV 1 i 2
- grypa
- wirusowe zapalenie płuc
- Wirusowe zapalenie opon mózgowych
- wirus ospy wietrznej i półpaśca (ospa wietrzna lub półpasiec)
- Odry, świnki i różyczki
- rotawirus
- enterowirus
- opryszczka
- wirus brodawczaka ludzkiego (HPV)
- WZW typu B i C
- wirus Zika
- Wirus Zachodniego Nilu
- adenowirus
- wirus ptasiej grypy
- gorączka Denga
- żółta gorączka
- Wirus japońskiego zapalenia mózgu
- wirus cytomegalii
- ebola
- Wirus gorączki doliny Rift
- zad
- wścieklizna
- paraliż dziecięcy
W ciągu całej historii wirusy przetrwały dzięki niezwykłej zdolności adaptacji i odporności na życie zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz hosta.
Wiele wirusów wykorzystuje płyny ustrojowe do rozprzestrzeniania się między hostami. Jednak niektóre wirusy mogą żyć na suchej, nieporowatej powierzchni, takiej jak plastikowy pojemnik, przez 7 dni lub dłużej.
Najczęstsze sposoby rozprzestrzeniania wirusów obejmują:
- droga fekalno-oralna (przypadkowe spożycie fekaliów)
- kontakt seksualny
- kontakt ze śliną lub śluzem (np. z kaszlu, kichania lub dotykania)
- ukąszenia komara lub owada
- karmienie piersią
- wrodzony lub od matki do płodu w czasie ciąży lub porodu
- transfuzja krwi
- dawstwo narządów
- przez skaleczenia lub poważne obrażenia
Objawy
Objawy wiremii często zależą od przyczyny infekcji, ale wiele infekcji wirusowych powoduje podobny zestaw objawów.
Typowe objawy infekcji wirusowej i wiremii obejmują:
- gorączka
- ogólne wyczerpanie
- osłabienie mięśni, stawów, ból i ból
- ból głowy
- zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie
- biegunka, nudności lub wymioty
- dreszcze
- cieknący lub zatkany nos
- ból gardła
- kaszel
- słaby apetyt
Rodzaje
Viremia dzieli się na typy w zależności od tego, w jaki sposób wirus zainfekował strumień krwi.
Rodzaje viremii obejmują:
- Pierwotna wiremia: To jest, gdy wirus dostanie się do krwiobiegu.
- Wtórna wiremia: To jest, gdy wiremia spowodowała infekcję w innym narządzie lub tkance poprzez rozprzestrzenianie się przez krwioobieg.
Czasami podaje się nazwę pokrewnej infekcji wirusowej, aby dodatkowo opisać przypadki wiremii, takie jak wiremia HIV lub wirus wiremii Zachodniego Nilu.
Diagnoza
Czasami lekarz może zdiagnozować wiremię na podstawie wywiadu medycznego danej osoby i badania fizykalnego.
Badania krwi i posiewy krwi mogą być również konieczne w celu ustalenia lub potwierdzenia konkretnej przyczyny infekcji wirusowych i wiremii.
W niektórych przypadkach lekarz może zdiagnozować wiremię, porównując objawy pacjenta z innymi infekcjami wirusowymi, na które ktoś był narażony. Lekarz jest bardziej skłonny to zrobić podczas epidemii lub epidemii określonego wirusa.
Leczenie
W przypadku większości infekcji wirusowych leczenie polega na traktowaniu objawów zakażenia, a nie samego wirusa.
Typowe terapie dla infekcji wirusowych i wiremii obejmują:
- odpoczynek
- płyny, zwłaszcza te o wysokim elektrolicie
- leki przeciwzapalne i przeciwbólowe
- leki przeciwwymiotne lub przeciw nudnościom
- wyczyść płynne pokarmy, takie jak klarowne buliony z zupą
- leki przeciwhistaminowe
- leki przeciwbiegunkowe
- kremy przeciw świądowi, takie jak kremy hydrokortyzonu
- leki zmniejszające przekrwienie błony śluzowej nosa i płukania
- pastylki do ssania gardła lub drętwienie
- syropy na kaszel
W ciężkich przypadkach płyny mogą być podawane dożylnie w szpitalu.
istnieje Kilka leki przeciwwirusowe, ale każdy lek jest zwykle skuteczne jedynie wobec określonego wirusa lub rodziny wirusów.
W wielu przypadkach leki przeciwwirusowe mogą jedynie pomóc w zmniejszeniu rozprzestrzeniania się lub nasileniu infekcji wirusowych, ale nie mogą ich wyleczyć.
Niektóre leki przeciwwirusowe również działa głównie poprzez wzmocnienie odpowiedź układu immunologicznego, nie niszcząc lub wyłączenie wirusa.
Leki przeciwwirusowe są zazwyczaj niespecyficzne, co oznacza, że są skierowane przeciwko zdrowym komórkom obok wirusów.
Inną wadą jest to, że leki przeciwwirusowe wirusy mogą ewoluować i stać się odporne na leki, zwłaszcza jeśli leki nie są brane prawidłowo.
W niektórych przypadkach wiremii lekarze zalecają leczenie zwane interferonem.Interferon to grupa około 20 spokrewnionych białek sygnałowych wytwarzanych przez ludzkie komórki odpornościowe w odpowiedzi na wirusy.
Do tej pory istnieją leki przeciwwirusowe, które pomagają leczyć:
- HIV
- grypa
- Wirusowe zapalenie wątroby typu C
- półpasiec
- wścieklizna
- opryszczka
Szczepionki
Dostępne są również szczepionki, które mogą znacząco zmniejszyć ryzyko wystąpienia niektórych z najpoważniejszych i najczęściej występujących infekcji wirusowych u ludzi.
Szczepionki działają, eksponując niewielką część wirusa na układ odpornościowy organizmu, pozwalając mu rozpoznawać i niszczyć inwazyjne wirusy, zanim będą mogły zainicjować infekcję.
Większość ludzi otrzymuje początkowy zestaw szczepień lub szczepień, gdy są bardzo młode. Następnie będą otrzymywać nowe szczepienia okresowo przez całe dzieciństwo i dorosłość.
Wiele osób otrzyma szczepienia na określone wirusy i choroby przed wyjazdem międzynarodowym.
Jak długo te szczepionki są skuteczne, zwykle zależy od rodzaju szczepionki. Wspólne okresy efektywne sięgają od kilku miesięcy do dziesięcioleci.
Niektóre szczepionki mogą działać prewencyjnie, co może pomóc w leczeniu aktywnych przypadków tego samego wirusa.
Niektóre infekcje wirusowe powszechnie dostępnymi szczepionkami obejmują:
- grypa
- paraliż dziecięcy
- Różyczka
- Wirusowe zapalenie wątroby typu A i B
- ospa wietrzna i półpasiec
- żółta gorączka
- HPV
Komplikacje
Każdy, kto nie otrzymuje standardowych zalecanych szczepionek, jest znacznie bardziej podatny na infekcję wirusową i jej powikłania niż osoby z aktualną historią szczepień.
Do czynników, które wpływają na ryzyko powikłań związanych z wiremią należą:
- rodzaj wirusa
- nasilenie infekcji
- status odpornościowy
- dodatkowe warunki zdrowotne
- historia szczepień
Większość drobnych przypadków wiremii ostatecznie rozwiązuje się samodzielnie bez bezpośredniego leczenia.
Viremia pozwala wirusom rozprzestrzeniać się przez krew i infekować tkanki i narządy w całym ciele.
Ponieważ wiele wirusów zabija komórki gospodarza, długotrwała lub ciężka wiremia może spowodować uszkodzenie zainfekowanych tkanek i narządów.
Viremia może również osłabić układ odpornościowy, ułatwiając rozwój innych rodzajów zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych.
Bardzo poważna lub nieleczona wiremia może również powodować sepsę, skrajną odpowiedź immunologiczną, w której organizm przypadkowo uszkadza własne zdrowe tkanki. Sepsis jest czasami nazywany zatruciem krwi.
W przypadku nieleczonej posocznicy może zagrażać życiu i prowadzić do napadów padaczkowych, niewydolności narządów, śpiączki i ostatecznie do śmierci.
Perspektywy
Wiele osób i zwierząt rozwija wiremię każdego roku, ale większość przypadków rozwiązuje się z podstawową opieką domową.
Środki zapobiegawcze, takie jak szczepionki i immunoglobiny, mogą znacznie zmniejszyć ryzyko rozwoju niektórych rodzajów infekcji wirusowych.
Jednak niektóre infekcje wirusowe, w tym zapalenie opon mózgowych, wirusowe zapalenie wątroby typu C i HIV, mogą zagrażać życiu i wymagać natychmiastowej opieki medycznej. Leczenie może obejmować płyny dożylne, leki przeciwwirusowe, immunoglobiny i formy interferonu.
Każdy, kto doświadcza poważnych lub długotrwałych objawów zakażenia wirusowego, powinien zwrócić się o pomoc lekarską.
Osoby mieszkające lub podróżujące w miejscu, w którym występuje epidemia lub epidemia wirusa, powinny odizolować się i szukać pomocy medycznej w przypadku narażenia na zakażenie.
Osoby z upośledzonym układem odpornościowym, takie jak osoby zakażone wirusem HIV lub przyjmujące leki przeciwnowotworowe, powinny zawsze szukać pomocy medycznej w przypadku podejrzenia infekcji wirusowych.
