Niezależnie od tego, czy oglądasz grę sportową, wybierając dojrzałe owoce, czy robiąc projekt artystyczny z dziećmi, kolory odgrywają ważną rolę w naszym codziennym życiu. Ale nawet u 8 procent mężczyzn i 0,5 procent kobiet, które doświadczają ślepoty w kolorze czerwono-zielonym, życie dla niektórych nie jest tak proste.
Kolor ślepota, lub niedobór koloru, jest spowodowany mutacjami genetycznymi lub uszkodzeniem komórek w tylnej części oka. Te komórki są odpowiedzialne za naszą wizję kolorów.
Większość osób, które są w kolorze, nie są w stanie zobaczyć jednego z trzech kolorów, które ludzkie oko może odróżnić: niebieski, zielony i czerwony.
W rzeczywistości żadna dwojga ludzi nie postrzega określonego koloru w ten sam sposób. Dzieje się tak, ponieważ widzenie kolorów jest złożoną interakcją między fotoreceptorami, nerwem wzrokowym i mózgiem.
Optyczne złudzenie koloru
Widoczne światło, które widzimy, jest rodzajem promieniowania elektromagnetycznego. Ludzkie oczy mają zdolność widzenia fal światła od 420 nanometrów, które są niebieskie, do 680 nanometrów, które są czerwone.
Komórki odpowiedzialne za widzenie kolorów nazywa się komórkami stożkowymi i siedzą w tylnej części oka, w siatkówce. Każda komórka stożka ma jeden typ fotoreceptora koloru, który może odbierać światło niebieskie, zielone lub czerwone.
Kiedy światło wpada do oka, fotoreceptory na komórkach stożka są stymulowane i przekazują komunikaty do mózgu za pośrednictwem nerwu wzrokowego. Połączenie danych wejściowych ze wszystkich trzech fotoreceptorów pozwala nam dostrzec złożone kolory.
Wiele odcieni ślepoty barw
Niedobór barw najczęściej dotyczy mężczyzn, ponieważ geny odpowiedzialne za zielone i czerwone fotoreceptory znajdują się na chromosomie X.
Człowiek, który odziedziczył jedną zmutowaną kopię jednego z tych genów, będzie zatem miał barwę, ponieważ mężczyźni mają tylko jeden chromosom X. Ale kobiety mają dwie kopie tego chromosomu, a szansa odziedziczenia niezmutowanego genu fotoreceptora jest później większa.
Kolorowa ślepota również różni się w zależności od rasy. Badanie populacyjne dzieci w wieku przedszkolnym wykazało, że wskaźniki ślepoty barw są najwyższe wśród nie-latynoskich mężczyzn, a najniższe wśród czarnych mężczyzn.
Czerwono-zielona ślepota dotyka około 1 na 12 mężczyzn z północnoeuropejskiego dziedzictwa. Do tej grupy należą te z dowolnymi mutacjami w czerwonym genie fotoreceptora (powodującym protanopię) lub zielonym (powodującym deuteranopię).
Niebiesko-żółta ślepota barwna lub tritanopia są rzadkie i dotyczą zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Pełna ślepota barw jest bardzo rzadka, a ci, którzy ją doświadczają, często mają inne problemy ze wzrokiem oraz brak widzenia barw.
Nie ma metod leczenia ślepoty barw, ale eksperymentalna terapia genowa okazała się działać w modelach zwierzęcych.
„Przestań pytać mnie, jakie są kolory”
Zmaganie się z wyborem dojrzałych owoców lub wybieranie pasujących kolorów do stroju może być dla niektórych ważniejsze niż dla innych. Jednak osoby zajmujące się różnymi kolorami mogą stanąć przed prawdziwymi wyzwaniami w swoim życiu.
Dzieci mogą mieć trudności z podążaniem za kolorowymi drogowskazami w ich szkole. A dla tych, którzy uprawiają sport, trudno odróżnić kolegów z drużyny od opozycji.
Podobnie dorośli często napotykają kolorowe dane, takie jak wykresy i wykresy, w swoim życiu zawodowym. A niektóre zawody, takie jak piloci i personel bezpieczeństwa na kolei, wykluczają osoby, które zajmują się kolorami. Dla niektórych może to oznaczać niemożność podjęcia wymarzonego zawodu.
rozmawiał z Mattem Earwakerem z Brighton w Wielkiej Brytanii. Jest czerwono-zielony. Powiedział nam praktyczną radę, jaką daje swoim przyjaciołom: „Przestańcie mnie pytać, jakie są kolory”.
„Jedyny prawdziwy problem, jaki mam, to podobne kolory w grach planszowych, więc pozwól mi użyć oczywiście różnych kolorów, takich jak biały” – dodał.
Szanse są wysokie, że znasz kogoś, kto jest colorblind. Sterowanie wolnymi od czerwonych i zielonych jest dobrym miejscem do rozpoczęcia, ale każdy kolor zawierający czerwone lub zielone elementy może być mylący. Co więcej, niech wybierze kolor ołówków, wykresów danych lub graczy w grę planszową i pamiętaj o następnym razem.
I cokolwiek robisz, nie pytaj ich, by powiedzieć ci, jakie to są kolory!
