Naukowcy odkryli, że interakcje między różnymi wirusami mogą wyzwalać uśpione wirusy, aby reaktywować i powodować choroby. Naukowcy są przekonani, że to wyjaśnia, dlaczego przypadki opryszczki mogą czasami powracać po długim okresie uśpienia wirusa u gospodarza.
Większość ludzi w USA dostaje doustną opryszczkę – lub wirus opryszczki typu 1 – w wieku 20 lat. Po pierwszej infekcji – zwykle po 1 lub 2 tygodniach – wirus uśpi się w tkankach nerwu twarzowego.
Czasami jednak wirus może reaktywować się i powodować łagodniejsze objawy obolałe.
W sumie istnieje osiem wirusów opryszczki, które mogą wpływać na ludzi. Niektóre wersje wirusa mogą powodować ospę wietrzną, mononukleozę i raka.
„Prawdopodobnie 95% z nas zostało zainfekowanych co najmniej jednym wirusem opryszczki, ale wiele osób nigdy nie ma z tym problemu” – mówi współautor badania, dr Rolf Renne, profesor genetyki molekularnej i mikrobiologii na University of Florida ( UF) College of Medicine oraz członek Instytutu Genetyki UF i Centrum Zdrowia UF.
„Pytanie brzmiało: co się dzieje z reaktywacją tych wirusów, aby wywołać chorobę?”
We współpracy z naukowcami z Washington University w St. Louis, MO, Renne i jego koledzy z UF zbadali, jak ludzki wirus opryszczki 8 – wirus opryszczki związany z rakiem Kaposiego – ponownie aktywuje się. Publikują swoje wyniki w czasopiśmie.
Pracując najpierw z modelem myszy, a następnie replikując swoje odkrycia u ludzi, zespół odkrył, że po początkowej infekcji białko interferonu gamma utrzymało wirus w stanie uśpienia w organizmie.
Jednak efekt interferonu gamma został zlikwidowany po infekcji robakiem pasożytniczym – pospolitym pasożytem w Afryce subsaharyjskiej, gdzie mięsak Kaposiego jest również powszechny.
Naukowcy zaobserwowali, że inne białko zwane interleukiną 4 zostało uwolnione przez układ odpornościowy, aby poradzić sobie z robakiem pasożytniczym, ale to blokowało funkcję interferonu gamma, a także aktywowało funkcję replikacji wirusa opryszczki.
Replikacja wirusa powoduje zakażenie nowych komórek, zwiększając prawdopodobieństwo powstania guza nowotworowego.
Starszy autor artykułu, dr Herbert W. Virgin IV z Washington University, mówi:
„Fakt, że wirus może” wyczuć „reakcję immunologiczną na robaka i zareagować poprzez reaktywację, jest godnym uwagi przykładem koewolucji.
Sądzimy, że inne interakcje między wieloma czynnikami infekcyjnymi i układem odpornościowym zostaną odkryte w czasie, który będziemy postrzegać jako podobnie wyrafinowany, a może nawet przebiegły. Zrozumienie tych interakcji pomoże nam przetrwać w złożonym świecie mikrobiologicznym. „
Wcześniej w tym tygodniu doniesiono o badaniach naukowców z Uniwersytetu w Montrealu w Kanadzie, którzy sugerują, że mała cząsteczka znajdująca się w moczu kobiet w ciąży blokuje wzrost mięsaka Kaposiego, a także wielu innych nowotworów. Cząsteczka jest metabolitem będącym produktem hormonalnej hormonalnej gonadotropiny kosmówkowej.
W 2013 r. Donoszono również o badaniu sugerującym, że rodzaj nanocząsteczki może być stosowany do dostarczania szczepionek chroniących przed HIV, wirusem brodawczaka ludzkiego i opryszczką, a także grypą i innymi chorobami układu oddechowego.
