Choć nie wiadomo jeszcze, co powoduje autyzm, naukowcy uważają, że za stan odpowiada kompleksowa interakcja między czynnikami środowiskowymi a genetyką. Oddzielenie tych czynników może być jednak wyzwaniem. Jednak nowe badanie mogło znaleźć sposób na izolację genetyki od środowiskowych czynników przyczyniających się do choroby, pozwalając naukowcom skupić się na związku między poziomem metali ciężkich a ryzykiem autyzmu.
Według najnowszych danych Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC), aż 1 na 68 dzieci w Stanach Zjednoczonych ma zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD).
Niedawne badanie bada nowy czynnik, który może przyczynić się do ryzyka rozwoju ASD: stężenie metali ciężkich w ciele dziecka.
Nowe badanie zostało przeprowadzone przez Manisha Arora, naukowca zajmującego się środowiskiem i dentystę w Icahn School of Medicine na górze Synaj w Nowym Jorku, a wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie
Jak wyjaśniają autorzy nowego badania, w przeszłości przeprowadzono badania, w których badano zależność między metalami toksycznymi, niezbędnymi składnikami odżywczymi i ryzykiem wystąpienia ASD, ale badania te były ograniczone ze względu na niedoskonałe metody oceny stężenia metali.
Na przykład, takie badania musiały zbliżyć się do narażenia na toksyczne metale na podstawie stężenia metali we krwi. Jednak to oszacowanie zostało wykonane po tym, jak u dzieci zdiagnozowano już ASD, a nie wcześniej.
Ponadto niektóre z tych badań nie były w stanie wyjaśnić czynników genetycznych, które mogły mieć wpływ na wyniki; ogólnie rzecz biorąc, oddzielenie czynników środowiskowych od genetycznych w rozwoju autyzmu jest wyzwaniem dla badaczy.
Jednak metoda zastosowana w tym nowym badaniu pozwala ominąć wiele z tych ograniczeń. Patrząc na naturalnie pozbywają się zębów mlecznych, naukowcy wyjaśniają, że mają dostęp do informacji, które sięgają aż do życia prenatalnego dziecka. Studiując bliźnięta, prof. Arora i jego współpracownicy potrafili oddzielić wpływy genetyczne od środowiskowych.
Używanie zębów mlecznych do pomiaru ekspozycji na metale
Aby określić, ile metalu miały ciała niemowląt przed i po urodzeniu, naukowcy wykorzystali lasery do analizy pierścieni wzrostu na zębach dzieci.
Technologia laserowa umożliwiła naukowcom precyzyjne wydobycie określonych warstw zębiny, która jest substancją znajdującą się pod szkliwem zębów.
W podobny sposób, w jaki możemy określić wiek drzewa, patrząc na pierścienie wzrostu w przekroju jego pnia, naukowcy mogli zobaczyć różne stadia rozwojowe odpowiadające różnym pierścieniom, patrząc na przekrój poprzeczny zęby dzieci.
Ta zgodność między warstwami zębiny wzrostowej, ich poziomem ołowiu i ekspozycją na ołów w różnych stadiach rozwoju została wcześniej zademonstrowana przez prof. Arora i zespół w badaniach, które przeprowadzili wcześniej.
Cindy Lawler, szefowa Narodowego Instytutu Zdrowia Środowiskowego (NIEHS), Genu, Środowiska i Zdrowia, wyjaśnia znaczenie zastosowania tej metody naukowej do badania autyzmu:
„Uważamy, że autyzm zaczyna się bardzo wcześnie, najprawdopodobniej w łonie matki, a badania sugerują, że nasze środowisko może zwiększyć ryzyko dla dziecka, ale do czasu, kiedy dzieci zostaną zdiagnozowane w wieku 3 lub 4 lat, trudno jest wrócić i wiedzieć, czym były matki narażone na działanie zębów mlecznych, możemy to zrobić. „
Badacze przyjrzeli się zębom 32 par bliźniąt, a także osobno badali zęby 12 osób z podwójnych par.
Naukowcom udało się porównać wzorce rozwoju zębów i stężenia metali w parach bliźniąt, w których tylko jeden bliźniak chorował na ASD, u bliźniąt, u których wystąpiło zaburzenie, oraz w parach, w których żadna z bliźniąt nie miała ASD.
Metale ciężkie lub zdolność organizmu do ich przetwarzania może mieć wpływ na ryzyko ASD
W parach obejmujących tylko jednego bliźniaka z ASD zęby wykazywały większe różnice w poziomach pobierania metalu.
Badanie wykazało, że dzieci z ASD posiadały dużo wyższe poziomy ołowiu w całym okresie rozwoju.
Największą różnicę między poziomami ołowiu u dzieci z ASD i bez dzieci stwierdzono w okresie po urodzeniu.
Z drugiej strony poziomy cynku wykazały bardziej złożony wzór. W okresie prenatalnym dzieci z ASD miały niższy poziom cynku, ale po urodzeniu poziomy te wzrastały do wyższych poziomów niż u dzieci bez ASD.
Wreszcie okazało się, że mangan koreluje również z ASD. Dzieci z ASD miały mniej manganu niż dzieci bez, zarówno przed jak i po porodzie.
Ogólnie, badanie sugeruje, że albo ekspozycja prenatalna na metale ciężkie, albo zdolność organizmu do ich przetwarzania, może wpływać na szanse rozwoju autyzmu.
„Wiele badań porównało obecne poziomy leadów u dzieci już zdiagnozowanych” – mówi Lawler. „[Ale] bycie w stanie zmierzyć coś, na co dzieci były narażone na długo przed diagnozą, jest główną zaletą.”
Dr David Balshaw, szef Wydziału ds. Ekspozycji, reagowania i technologii w Zachodni Węgier, również rozważa naukową metodę zastosowaną w tym badaniu, mówiąc: „Coraz większa jest ekscytacja potencjałem zębów mlecznych jako bogatego rejestru wczesne narażenie dziecka na czynniki sprzyjające i szkodliwe dla środowiska. „
Prof. Arora nazwał tę metodę „oknem na nasze życie płodowe”. On i jego koledzy zauważają jednak, że potrzeba więcej badań na dużą skalę, aby powtórzyć i potwierdzić swoje ustalenia.
Dowiedz się, w jaki sposób lek na gruźlicę może pomóc w leczeniu autyzmu.
