HIV jest chorobą, która stopniowo atakuje układ odpornościowy. Obecnie nie można wyleczyć wirusa HIV, ale leki mogą kontrolować go do punktu, w którym nie jest on możliwy do przeniesienia.
HIV może być uważany za przewlekły stan chorobowy, np. Wysokie ciśnienie krwi, na przykład, jeśli osoba przyjmuje leki przeciwretrowirusowe codziennie, zgodnie z zaleceniami.
Kiedy osoba została zdiagnozowana z HIV, ma ją na całe życie.
W przeszłości wirus HIV postępował w AIDS w ciągu kilku lat, ale dostępność skutecznego leczenia oznacza, że bardzo niewiele osób rozwija AIDS. Dzięki leczeniu osoba zarażona wirusem HIV może żyć prawie tak długo, jak osoba bez tej choroby.
Centers for Disease Control and Prevention (CDC) donosi, że w Stanach Zjednoczonych było 39 782 przypadków HIV w porównaniu z 45 700 w 2008 roku. Od 2011 do 2015 roku liczba nowych diagnoz spadła o 5 procent.
Czym jest HIV?
HIV atakuje komórki odpornościowe organizmu, szczególnie celując w krwinki białe zwane komórkami CD4, które stanowią ważną część komórek T.
Komórki CD4 pomagają układowi immunologicznemu organizmu zwalczać infekcje.
Jeśli HIV nie jest leczone, organizmowi trudno jest zwalczyć chorobę.
Osoby z HIV mają większą szansę na uzyskanie określonych zakażeń, a także na nowotwory związane z niedoborem odporności, a ryzyko to znacznie wzrośnie, gdy ktoś nie otrzymuje leczenia.
Transmisja
HIV jest klasyfikowany jako choroba przenoszona drogą płciową (STD), ale może być przenoszony na inne sposoby.
Jest przekazywany przez kontakt między niektórymi płynami ustrojowymi a błoną śluzową lub uszkodzoną tkanką ciała.
Te płyny są:
- nasienie lub płyn preseminalny
- płyn pochwowy
- krew
- płyn doodbytniczy
- mleko matki
Transmisja może nastąpić w wyniku:
- seks pochwowy, analny lub oralny
- kontakt z krwią, nasieniem, szyjką macicy lub płynami pochwowymi w przypadku obecności wirusa
- matka przekazująca wirusa swojemu dziecku podczas ciąży, porodu, porodu i karmienia piersią
- dzielenie się igłami do wstrzykiwania leków lub leków
- przypadkowe nakłucie igłą, na której występuje wirus, na przykład jako pracownik służby zdrowia
Rzadziej można go przekazać:
- podczas transfuzji krwi, ale obecnie jest to rzadkie z powodu zwiększonej świadomości i rygorystycznych testów
- przez żucie pokarmu, które zostało uprzedzone przez osobę z wirusem
- jest poważnie ugryziony przez osobę z wirusem, gdzie występuje znaczny uraz i krew jest obecna w ślinie
Są one jednak niezwykłe.
Nie można go przekazać przez:
- powietrze lub woda
- ślina, pot, łzy lub pocałunki z zamkniętymi ustami
- owady lub zwierzęta domowe
- udostępnianie urządzeń łazienkowych, żywności, napojów, naczyń lub sztućców
Aby uzyskać wirusa, płyny ustrojowe muszą wejść w bezpośredni kontakt z błoną śluzową lub uszkodzoną tkanką. Odbytnica, pochwa, penis i usta zawierają błony śluzowe.
Aby być przenoszonym przez igłę lub strzykawkę, wirus musi zostać bezpośrednio wstrzyknięty do krwioobiegu.
Objawy
Objawy wirusa HIV mogą być różne u różnych osób.
Niektórzy ludzie zachorują na grypę od 2 do 4 tygodni po przeniesieniu wirusa.
Inni zauważają obrzęk węzłów chłonnych, najczęściej pod pachami, wokół gardła lub w okolicy pachwiny. Może również wystąpić wysypka.
Niektórzy ludzie nie odczuwają żadnych objawów od wielu lat. Jedynym sposobem, aby się upewnić, jest poddanie się testowi na obecność wirusa HIV. Każdy, kto myśli, że może mieć wirusa, powinien porozmawiać z lekarzem.
Objawy HIV różnią się w zależności od stadium.
W stadium 1, w stadium ostrym, mogą występować objawy choroby, tak jak w przypadku innych wirusów. Po tym wirus pozostaje w ciele, ale jest uśpiony. Podczas leczenia osoba ta może ponownie nie odczuwać żadnych objawów.
Objawy każdego etapu są następujące:
Etap 1: Ostry
W ciągu 2-4 tygodni osoby, które mają wirusa, mogą zacząć odczuwać wspomniane wcześniej objawy. Często jest to naturalna reakcja organizmu na infekcję.
Na tym etapie wirus szybko się replikuje w organizmie. Wysokie poziomy wirusa będą obecne we krwi i innych płynach ustrojowych, a wirus jest zakaźny w tym czasie.
Jednak objawy mogą być łagodne i mogą pozostać niezauważone. Ludzie często nie zdają sobie sprawy, że mają wirusa.
Specyficzne objawy to:
- gorączka lub wzrost temperatury ciała
- wysypka na ciele, która zazwyczaj nie swędzi
- dodatkowe objawy grypopodobne, takie jak bóle mięśni, silne zmęczenie, nocne poty i ból gardła
- obrzęk węzłów chłonnych np. w gardle, pachwinach i pachach
- owrzodzenia lub wrzody w jamie ustnej lub na narządach płciowych
- nudności, wymioty lub jedno i drugie
- wrzody na genitaliach lub w jamie ustnej
Na tym etapie testy wykrywania przeciwciał HIV mogą być negatywne.
Ten okres około 1 do 2 tygodni, kiedy test jest negatywny, ale HIV został przekazany, jest powszechnie określany jako „okres okna”.
Osoby z HIV wytwarzają przeciwciała przeciwko antygenom HIV w okresie od 3 tygodni do 3 miesięcy po zarażeniu wirusem. Nawet jeśli testowane, przeciwciała mogą nie dać pozytywnego testu do 6 tygodni.
Etap 2: bezobjawowy (uśpiony)
Ten etap jest również określany jako przewlekły HIV. Wirus jest nadal aktywny, ale odtwarza się na niższych poziomach. Może nie być żadnych widocznych objawów, a dana osoba może nie chorować.
Ludzie, którzy regularnie przyjmują leki przeciwretrowirusowe, mogą pozostać na tym etapie przez kilka dziesięcioleci. Mogą nigdy nie doświadczyć dalszych objawów.
Leki przeciwretrowirusowe mogą teraz zmniejszać miano wirusa, dopóki nie będzie tak małe, że będzie niewykrywalne.
Osoby, które mają niewykrywalny poziom wirusa HIV we krwi, nie przenoszą wirusa.
Niewykrywalne = niedopuszczalne
Osoby z HIV, które przyjmują leki przeciwretrowirusowe zgodnie z zaleceniami lekarza, mają większą szansę na obniżenie poziomu HIV w organizmie.
Bez leczenia osoba może spędzić dekadę lub dłużej w fazie uśpienia. Dla niektórych osób faza ta może postępować szybciej.
Jednak nawet bez objawów wirus nadal się rozmnaża i niszczy komórki odpornościowe. U niektórych osób mogą wystąpić łagodne zakażenia lub objawy, w tym:
- gorączka i nocne poty
- zmęczenie
- obrzęk gruczołów pod pachą, pachwiną i szyją
- utrata masy ciała
- biegunka
- ciężka łuszczyca
- drozd
- nieprawidłowości w morfologii krwi, takie jak niedokrwistość lub mała liczba białych krwinek
Ludzie, którzy przyjmują leki regularnie mają uśpiony HIV i jest mało prawdopodobne, aby rozwinęli AIDS, co jest bardziej niebezpiecznym stanem.
Jednak według CDC komplikacje związane z zakażeniem wirusem HIV nadal mogą zagrażać życiu.
Czym jest AIDS?
Bez leczenia HIV może prowadzić do AIDS po około 10 latach lub nawet wcześniej. AIDS jest ciężkim zespołem. Powikłania mogą być śmiertelne.
W tym momencie dochodzi do poważnego uszkodzenia układu odpornościowego organizmu i mogą wystąpić powikłania z innymi narządami, takimi jak wątroba, płuca, nerki lub mózg.
Może wystąpić wiele poważnych chorób i infekcji, których osoba nie może już odeprzeć, ponieważ ich układ odpornościowy jest zagrożony.
Prawdopodobieństwo wystąpienia AIDS po HIV zależy od wielu czynników, w tym od stosowania leków przeciwretrowirusowych, wieku, czynników genetycznych i szczepu wirusa.
W przypadku leków przeciwretrowirusowych dana osoba może utrzymać niski poziom wiremii i możliwe jest normalne oczekiwanie na życie.
Objawy AIDS to:
- częste moczenie potów nocnych
- nawracająca gorączka
- długotrwała biegunka
- niewyjaśnione, szybka utrata masy ciała
- uporczywe niewyjaśnione zmęczenie
- wysypki skórne
- obrzęk węzłów chłonnych pod pachą, szyją i pachwiną
- zmiany neurologiczne, w tym utrata pamięci i dezorientacja
- nietypowe plamy i rany w jamie ustnej lub na skórze
Bez leczenia osoby chore na AIDS mogą przetrwać około 3 lata.
Osoby z AIDS widzą, że ich liczba komórek CD4-T spada poniżej 200 komórek na milimetr krwi. Dla porównania, osoba bez HIV normalnie ma około 500 do 1600 komórek na milimetr krwi. Podobnie jak w etapie 1, często mają dużą ilość wirusa we krwi, a wirus można łatwo przekazać w tym czasie.
Rozpoznanie HIV
Najlepszym sposobem ustalenia, czy dana osoba jest nosicielem wirusa HIV, jest badanie krwi. Badania krwi HIV działają poprzez wykrywanie pewnych białek zwanych przeciwciałami obecnymi we krwi. Organizm automatycznie wytwarza te białka w odpowiedzi na obecność wirusa HIV. Niektóre badania krwi wykrywają również białka wytwarzane przez HIV, zwane antygenami.
Testy śliny mogą również wykryć obecność wirusa HIV.
Ludzie, którzy dzielili się igłami lub uprawiali seks bez prezerwatywy, powinni być pewni, że zostaną przetestowani.
Niektóre choroby przenoszone drogą płciową mogą naśladować objawy zakażenia wirusem HIV i zwiększać ryzyko zachorowania na HIV. Choroby przenoszone drogą płciową, które powodują otwarte rany na genitaliach, takich jak kiła, opryszczka lub brodawki narządów płciowych, mogą zwiększać ryzyko rozwoju HIV.
Zapobieganie HIV
W 2015 r. CDC szacuje, że 1,1 miliona ludzi żyło z HIV w USA. Około 1 na 7, czyli 15 procent, uważano za nieświadomych, że mają wirusa.
Ludzie mogą chronić się przed HIV, poznając niebezpieczeństwa i sposoby ich unikania.
- Używaj prezerwatywy do ochrony przed różnymi chorobami przenoszonymi drogą płciową podczas angażowania się w aktywność seksualną.
- Pamiętaj, że jeśli osoba używa swoich leków prawidłowo, a testy pokazują, że ich wiremia jest niewykrywalna, wirus nie może zostać przekazany.
- Zawsze używaj czystych igieł i nigdy nie dziel się nimi z innymi.
