Osoby, które przeżyły udar lub mini-udar, które nie doświadczają wczesnych powikłań, zwykle są wypisywane z usług profilaktyki wtórnej udaru mózgu. Jednak nowe badania pokazują, że osoby te pozostają w długoterminowym zwiększonym ryzyku udaru, ataku serca i śmierci przez co najmniej 5 lat od początkowego zdarzenia.
Starszy autor dr Richard Swartz, neurolog z Sunnybrook Health Sciences Center w Ontario w Kanadzie i inni koledzy przeprowadzili badanie. Ich wyniki zostały opublikowane w.
Udar jest piątą najczęstszą przyczyną śmierci w Stanach Zjednoczonych, odpowiedzialną za ponad 130 000 zgonów rocznie. Ponad 795 000 dorosłych w Stanach Zjednoczonych każdego roku ma udar, a około 185,000 z nich dotyka osoby, które przeszły wcześniej udar.
Według niektórych badań, ryzyko nawrotu udaru narasta wcześnie po początkowym udarze lub mini-udarze, lub przejściowym ataku niedokrwiennym (TIA), zwykle w ciągu pierwszych 90 dni. Z tego powodu 90-dniowy okres po udarze lub TIA był głównym celem strategii zapobiegania wtórnego zarówno w praktyce badawczej, jak i klinicznej.
Badania populacyjne wykazały, że oprócz wysokiego ryzyka krótkoterminowego ryzyko powtarzających się udarów mózgu i zgonów pozostaje podwyższone w perspektywie długoterminowej z szacowanym ryzykiem 18% i 44% w ciągu 5 i 10 lat, odpowiednio, po początkowym skoku lub TIA.
„Istnieje realna potrzeba utrzymania strategii zmniejszania ryzyka, wsparcia medycznego i zdrowego stylu życia w perspektywie długoterminowej, nawet lat po łagodnym początkowym wydarzeniu” – mówi dr Swartz.
Chociaż dostępne są dane dotyczące oszacowań ryzyka wystąpienia działań niepożądanych we wczesnym okresie wysokiego ryzyka, dostępnych jest niewiele danych w celu scharakteryzowania ryzyka długoterminowego u osób, u których nie występują wczesne komplikacje po udarze lub TIA.
Dr Swartz i zespół mieli na celu określenie długoterminowych zagrożeń u pacjentów, którzy przeżyli początkowe udar niedokrwienny i którzy nie doświadczyli dalszych niepożądanych zdarzeń przez 90 dni po wypisaniu ze szpitala lub oddziału ratunkowego.
Marker przeżycia udaru o ryzyku długoterminowym
Badanie obejmowało dane z 26 366 pacjentów, którzy zostali zwolnieni z regionalnych ośrodków leczenia udarowego w Ontario w okresie od lipca 2003 do marca 2013 roku, po udarze mózgu lub TIA bez powikłań w ciągu pierwszych 90 dni.
Przypadki zostały dopasowane do 263 660 uczestników kontroli – czyli tych, którzy nie doświadczyli udaru mózgu – pod względem wieku, płci i położenia geograficznego.
Naukowcy odkryli, że grupa, która nie miała wczesnych powikłań, miała znacznie wyższe ryzyko powikłań odległych niż w grupie kontrolnej.
Po upływie 1 roku od początkowego zdarzenia u 9,5% pacjentów po udarze wystąpiło zdarzenie niepożądane, takie jak kolejny udar, zawał serca, dopuszczenie do opieki długoterminowej lub zgon. Odsetek osób, które doświadczyły zdarzeń niepożądanych, wzrósł do 23,6 procent po 3 latach i 35,7 procent po 5 latach.
„Te odkrycia podkreślają potrzebę długotrwałego zarządzania modyfikowalnym ryzykiem, takim jak wysokie ciśnienie krwi, monitorowanie i leczenie nieregularnych rytmów serca, rzucenie palenia i aktywność fizyczna.”
Dr Richard Swartz
Długoterminowe strategie redukcji ryzyka mogą obejmować programy rehabilitacji kardiologicznej, które są dostosowane do osób, które przeżyły udar mózgu przez lata, w przeciwieństwie do miesięcy po ich udarze. Długoterminowe zarządzanie może również zostać włączone do podstawowej opieki zdrowotnej.
„Dla osób, które przeżyły udar lub TIA, długotrwałe ryzyko nawrotu udaru było szczególnie wysokie, co wskazuje, że nawrót udaru mózgu jest najważniejszym możliwym do zmienienia rezultatem”, podsumowują naukowcy.
