Osoba z erotomanią ma urojeniowe przekonanie, że inna osoba jest w nim zakochana, pomimo wyraźnych dowodów przeciwko niej.
Przedmiotem urojeń danej osoby jest często celebryta lub osoba o wyższym statusie społecznym. Osoba może wierzyć, że ta osoba komunikuje się z nimi i afirmuje ich miłość, używając tajnych wiadomości.
W tym artykule dowiesz się o tym rzadkim zaburzeniu i związanych z nim warunkach.
Czym jest erotomania?
Erotomania jest niecodzienną formą paranoidalnego złudzenia. Osoba poszkodowana mocno wierzy, że inna osoba jest w nim zakochana.
To złudzenie rozwija się i utrzymuje się pomimo wyraźnych dowodów przeciwnych. Stan ten występuje rzadko, a erotomania dotyka częściej kobiety niż mężczyzn.
Erotomania może rozpocząć się nagle, a objawy są często długotrwałe. Przedmiotem uczucia jest zwykle starsza, niedostępna osoba o wyższym statusie społecznym, która mogła mieć niewielki lub żaden z wcześniejszych kontaktów ze zwiedzioną osobą.
Erotomania nazywana jest czasem syndromem De Clerambaulta, po francuskim psychiatrze, który po raz pierwszy opisał to jako odrębne zaburzenie w 1921 roku. Erotomania jest często związana z innymi zaburzeniami psychicznymi, ale może również występować samodzielnie.
Przyczyny
Erotomania może być objawem choroby psychicznej, w tym schizofrenii, schizo-afektywnych zaburzeń, dużych zaburzeń depresyjnych z cechami psychotycznymi, chorobą dwubiegunową lub chorobą Alzheimera.
Erotomania to rodzaj zaburzeń urojeniowych. Inne typy to złudzenia prześladowań, wielkoduszności lub zazdrości.
Opisy przypadków sugerują, że sieci mediów społecznościowych mogą zaostrzyć lub nawet wywołać urojeniowe przekonania związane z erotomanią.
Media społecznościowe eliminują niektóre bariery między osobami niewykwalifikowanymi i mogą być z łatwością wykorzystywane do obserwowania, kontaktu, prześladowania i nękania innych osób, które wcześniej byłyby całkowicie niedostępne. Platformy społecznościowe mogą zmniejszyć prywatność, co może znacznie ułatwić zachowanie prześladowania.
Niektóre badania sugerują, że urojenia mogą rozwijać się jako sposób radzenia sobie z ekstremalnym stresem lub traumą. Genetyka może również przyczyniać się do rozwoju zaburzeń urojeniowych.
Objawy
Kluczowym symptomem erotomanii jest zdecydowane i urojeniowe przekonanie kogoś, że inna osoba jest w nich zakochana.
Zachowanie związane z erotomanią obejmuje ciągłe wysiłki w celu nawiązania kontaktu poprzez prześladowanie, pisemną komunikację i inne nękające zachowania.
Może temu towarzyszyć przekonanie, że przedmiotem uczucia jest wysyłanie tajnych, osobistych i potwierdzających wiadomości z powrotem. Paradoksalnie, to przekonanie może zostać wywołane przez osobę docelową, co powoduje, że uwaga jest niepożądana.
Ludzie z erotomanią mogą stanowić zagrożenie dla przedmiotu uczuć. Jest to często niedoceniane jako czynnik ryzyka przy ocenie stanu.
Diagnoza
Rozpoznanie erotomanii może być trudne, ponieważ jest to rzadki przypadek. Niektórzy psychiatrzy nie widzą przypadków erotomanii w praktyce klinicznej i mogą nawet nie rozpoznać objawów, gdy się z nimi spotkają.
Muszą zostać spełnione następujące warunki, zanim zostanie postawiona samodzielna diagnoza ułudy:
- Urojenia muszą dotyczyć możliwych zdarzeń, nawet jeśli są bardzo mało prawdopodobne.
- Złudzenie musi dotyczyć tylko istotnej kwestii, przy czym wszystkie inne aspekty życia chorego są funkcjonalne i normalne.
- Jeśli występują również niskie nastroje lub epizody maniakalne, wówczas czas trwania urojenia musi być dłuższy niż nastrój lub epizod manii.
- Schizofrenia, zaburzenia nastroju i zatrucie muszą być wykluczone.
Leczenie
Leczenie zaburzeń urojeniowych może być trudne, ponieważ osoby poszkodowane nie są prawdopodobne, a nawet nie mogą zobaczyć, że ich przekonania są bezpodstawne.
Stosunkowo niewielu dotkniętych chorobą osób będzie poszukiwać leczenia z własnej inicjatywy i może mieć trudności z pomyślnym zaangażowaniem się w terapię.
Leczenie powinno być dostosowane do potrzeb każdej chorej osoby. Priorytety powinny koncentrować się na utrzymaniu funkcji społecznej, minimalizowaniu ryzyka problematycznych zachowań i poprawie jakości życia danej osoby.
Pomocne może być także szkolenie w zakresie umiejętności społecznych i praktyczna pomoc w rozwiązywaniu wszelkich problemów wynikających z erotomanii.
Zarządzanie
Skuteczne zarządzanie objawami skupi się na leczeniu zaburzeń leżących u podstaw i może obejmować leki, terapię i hospitalizację. Można stosować dowolne lub wszystkie te podejścia w zależności od osoby i przyczyn.
Terapia powinna pomóc osobie chorej w przestrzeganiu uzgodnionego planu leczenia i edukowaniu ich o swojej chorobie.
Może zaistnieć konieczność hospitalizacji, jeśli osoba poszkodowana stanie się zagrożeniem dla siebie, wobec przedmiotu uczucia lub kogokolwiek innego.
Leki przeciwpsychotyczne mogą skutecznie kontrolować objawy i można je przepisać na zaburzenie podstawowe. Leki i psychoterapia mogą być używane razem.
Rola, jaką media społecznościowe odgrywają w jakichkolwiek problematycznych zachowaniach powinna być brana pod uwagę przy opracowywaniu planu leczenia.
Perspektywy
Rozpoznanie i kontrola objawów jest niezbędna, aby pomóc osobie z erotomią pokonać ich stan.
Rzadko, gdy erotomania pojawia się ponownie, a leczenie często bywa skuteczne, szczególnie u osób z zaburzeniem dwubiegunowym lub bez innych zaburzeń.
