Badania pokazują, że geny mogą odgrywać kluczową rolę w przewidywaniu, czy dana osoba rozwinie łuszczycę w swoim życiu.
Zazwyczaj warunki te rozwijają się w ciągu życia danej osoby z powodu genetycznych predyspozycji do rozwoju zaburzenia połączonego z wyzwalaczami środowiskowymi.
Badacze zaczynają lepiej rozumieć związek między genami, czynnikami środowiskowymi i osobą rozwijającą się łuszczycą.
Szybkie fakty dotyczące łuszczycy i genetyki:
- Wiele chorób skóry przekazywanych jest z pokolenia na pokolenie.
- Naukowcy badają obecnie rolę genów w łuszczycy.
- Łuszczyca to uporczywy stan skóry, w którym organizm wytwarza nowe komórki skóry znacznie szybciej niż ich normalne.
- Zwiększone tempo wzrostu powoduje, że wiele komórek skóry wypycha się na powierzchnię i umiera.
Co to jest łuszczyca?
Na obszarach dotkniętych chorobą łuszczyca prezentuje się jako wypukłe, czerwone i łuszczące się łaty. Te plastry mogą być bolesne i swędzące.
Łatki łuszczycy występują wokół kolan, skóry głowy i łokci. Plastry mogą pojawić się również na tułowiu, podeszwach stóp i na rękach. W niektórych przypadkach, gdy łuszczyca pojawia się wokół stawów, osoba może rozwinąć łuszczycowe zapalenie stawów.
Istnieje wiele różnych postaci łuszczycy, a każdy rodzaj może być łagodny, umiarkowany lub ciężki.
Łuszczyca jest stanem przewlekłym, co oznacza, że dana osoba może doświadczyć zaostrzeń, gdy objawy nasilają się, a następnie okresy remisji, w których objawy zmniejszają się lub całkowicie znikają na pewien czas.
Jaką rolę odgrywa genetyka?
Naukowcy szukają informacji na temat genów odpowiedzialnych za zwiększanie prawdopodobieństwa wystąpienia łuszczycy. Naukowcy odkryli, że istnieje związek między genami a aktywacją układu odpornościowego, który powoduje łuszczycę.
Proces określania, które geny wpływają na łuszczycę, jest trudnym zadaniem.
Po pierwsze, naukowcy muszą zidentyfikować gen z linkem do łuszczycy. Po ustaleniu tego genu, muszą dowiedzieć się, w jaki sposób gen funkcjonuje w normalnym użyciu.
Wreszcie, muszą ustalić, w jaki sposób gen zachowuje się inaczej u osoby z łuszczycą.
Naukowcy zdołali ustalić w trakcie licznych badań, że geny odgrywają rolę w zwiększaniu podatności osoby na rozwijającą się łuszczycę.
Do tej pory odkryto około 25 genów, które zostały powiązane z tym, że osoba jest bardziej podatna na rozwój łuszczycy w swoim życiu.
Czy to może być dziedziczna?
W ostatnich latach badania wykazały, że około 10 procent populacji dziedziczy jeden lub więcej genów, które zwiększają prawdopodobieństwo rozwinięcia się łuszczycy.
Spośród tych osób tylko niewielka część rozwinie łuszczycę.
Naukowcy uważają, że powodem, dla którego u niektórych osób nie rozwija się łuszczyca, jest brak odpowiedniej kolekcji genów i niepodatność na czynniki wywołujące łuszczycę. Innymi słowy, zarówno wyzwalacze środowiskowe, jak i geny odgrywają rolę w tym, czy dana osoba rozwinie łuszczycę.
Jakie geny są zaangażowane?
Geny biorące udział w rozwoju łuszczycy są przede wszystkim związane z układem odpornościowym. Badacze nadal badają każdy z genów i ich związek z łuszczycą.
W 2012 roku zespół naukowców z Washington University School of Medicine ustalił, że mutacja w genie o nazwie CARD14 odgrywa rolę w rozwoju łuszczycy plackowatej. Badania wykazały, że mutacja musi być połączona z wyzwalaczem środowiskowym, aby spowodować łuszczycę.
Oprócz CARD14 naukowcy zbadali kilka innych grup genów, które mogą odgrywać rolę w rozwoju łuszczycy. Na przykład naukowcy uważają, że jeden zestaw genów określany jako podjednostka beta interleukiny-12 (ILB) i IL23R odgrywa rolę w odpowiedzi zapalnej związanej z łuszczycą.
W jakim stopniu „szczęście” odgrywa rolę?
Naukowcy są ogólnie zgodni, że mutacje w określonych genach związanych z układem odpornościowym w połączeniu z wyzwalaczami środowiskowymi są najbardziej prawdopodobną przyczyną łuszczycy.
W pewnym sensie szczęście odgrywa pewną rolę w tym, czy osoba rozwinie łuszczycę, czy nie. Osoba musi mieć odpowiednią kombinację mutacji w swoich genach i wyzwalacz, taki jak infekcja, aby rozwinąć łuszczycę.
Jeśli te czynniki nie są stosowane, naukowcy są przekonani, że dana osoba nie rozwinie łuszczycy w swoim życiu.
Na wynos
Naukowcy intensywnie badają rolę genów w przewidywaniu i leczeniu łuszczycy. W rzeczywistości zbliżają się do określenia dokładnych mutacji i czynników środowiskowych, które powodują u człowieka rozwój łuszczycy.
Gdy zostanie to w pełni zrozumiane, należy zapobiegać łuszczycy i łatwiej ją zarządzać.
