Jeśli tylko myśl o pająku sprawi, że twoja skóra się czołgnie, jest to mało prawdopodobne, aby znalazła się na twojej liście filmów, które musisz obejrzeć w tym Halloween. Ale nie myśl, że twój strach przed tymi ośmionogimi stworzeniami jest irracjonalny; może być hardwired.
Z badania 6-miesięcznych dzieci, naukowcy odkryli, że strach przed pająkami lub wężami może być wrodzony, co oznacza, że niektórzy z nas mogą rodzić się z instynktem, aby bać się tych stworzeń.
Prowadząca badania śledcza Stefanie Hoehl z Instytutu Nauk Humanistyczno-poznawczych im. Maxa Plancka w Niemczech i Wydziału Psychologii na Uniwersytecie w Wiedniu w Austrii oraz koledzy niedawno zgłosili swoje odkrycia w czasopiśmie.
Strach przed pająkami lub wężami należy do najczęstszych fobii w Stanach Zjednoczonych. W rzeczywistości, sondaż YouGov z 2014 r. Ujawnił, że około 64 procent Amerykanów boi się węży, a 48 procent obawia się pająków.
W niektórych przypadkach fobie te mogą być na tyle poważne, aby przeszkadzać w jakości życia: osoby cierpiące na arachnofobię mogą mieć koszmary senne o przerażających stworzeniach, które mogą zakłócić ich sen, podczas gdy inne osoby mogą odmówić opuszczenia domu z obawy przed spotkaniem węża.
Co leży u podstaw tych obaw? Poprzednie badania wykazały, że fobie mogą powstać w wyniku traumatycznych doświadczeń z dzieciństwa – na przykład wspomnienie pająka pełzającego po łóżku jako niemowlę – lub że uczymy się fobii od członków rodziny.
Nowe badanie przeprowadzone przez Hoehla i jego współpracowników sugeruje jednak, że jeśli chodzi o pająki i węże, wielu z nas może urodzić się, by się ich bać.
Większa reakcja na stres w stosunku do pająków, węży
Wyniki pochodzą z analizy 16 dzieci w średnim wieku 6 miesięcy. Na potrzeby badania naukowcy zaprezentowali każde dziecko ze zdjęciami ryb, kwiatów, pająków lub węży.
„Kwiaty i ryby wybrano do porównania”, piszą autorzy, „ponieważ można je stosunkowo łatwo dopasować pod względem właściwości niskiego poziomu odpowiednio z pająkami i wężami, ze względu na podobną morfologię i właściwości powierzchni.”
Następnie ocenili reakcję stresową u dzieci na każdy obraz, mierząc rozszerzenie źrenic.
Zespół odkrył, że kiedy dzieci oglądały zdjęcia pająków i węży, ich źrenice stawały się znacznie większe w porównaniu do tych, które oglądały zdjęcia ryb i kwiatów.
„W warunkach stałego oświetlenia ta zmiana wielkości źrenic jest ważnym sygnałem dla aktywacji układu noradrenergicznego w mózgu, który odpowiada za reakcje stresowe”, wyjaśnia Hoehl. „W związku z tym nawet najmłodsze dzieci wydają się być zestresowane przez te grupy zwierząt.”
Naukowcy uważają, że ich odkrycia wskazują, że lęk przed pająkami lub wężami jest wrodzony, i że ma to prawdopodobnie pochodzenie ewolucyjne.
„Podobnie jak naczelne, mechanizmy w naszych mózgach pozwalają nam identyfikować obiekty jako” pająk „lub” wąż „i reagować na nie bardzo szybko.To oczywiście odziedziczona reakcja na stres predysponuje nas do nauki tych zwierząt jako niebezpiecznych lub obrzydliwych.”
Stefanie Hoehl
Hoehl dodaje, że z czasem – w połączeniu z innymi czynnikami, takimi jak niechęć rodzica do pająków lub węży – ta reakcja stresowa może napędzać rozwój fobii.
Następnym razem, gdy uciekniesz z pokoju po wykryciu ośmionogowej bestii, zrzuć to na swoje korzenie.
Wesołego Halloween!
