Co trzeba wiedzieć o żółtej febrze?

Żółta gorączka jest stanem krwotocznym, który może prowadzić do wysokiej gorączki, krwawienia w skórze i śmierci komórek w wątrobie i nerkach. Jeśli wystarczająco dużo komórek wątroby umrze, dochodzi do uszkodzenia wątroby, co prowadzi do żółtaczki, stanu, w którym skóra przyjmuje żółtawy kolor.

Jest to ostra, ogólnoustrojowa choroba, co oznacza, że ​​zaczyna się nagle i wpływa na całe ciało. Flavivirus wywołuje żółtą febrę.

Wirus jest przenoszony przez komary, głównie gatunki Aedes i Haemogogus.

Najprawdopodobniej występuje w tropikalnych i subtropikalnych częściach Ameryki Południowej, części Karaibów i Afryki. Rzadko dotyka amerykańskich podróżnych.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że w 2013 r. Odnotowano 84 000 ciężkich przypadków żółtej febry i od 29 000 do 60 000 zgonów. Około 90 procent wszystkich przypadków ma miejsce w Afryce.

W Brazylii trwa obecnie wybuch epidemii, a Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC) wprowadza ostrzeżenie na poziomie 2 dla podróżnych.

Szybkie fakty dotyczące żółtej febry

Oto kilka kluczowych punktów dotyczących zimnej żółtej gorączki. Więcej szczegółów i dodatkowe informacje znajdują się w głównym artykule.

• Żółta febra jest przenoszona przez komary.
• Może to spowodować wysoką gorączkę i uszkodzenie narządów, i może być śmiertelne.
• Nie ma specjalnego leczenia, więc ludzie otrzymają opiekę wspierającą.
• Podróżujący do dotkniętych obszarów powinni sprawdzić, czy potrzebują szczepionki przed podróżą.
• Niektóre kraje nie zezwalają podróżnemu na wjazd bez świadectwa szczepień.

Transmisja

Komary rozprzestrzeniają żółtą febrę. Może wpływać na małpy i ludzi.

Jeśli komar gryzie małpę, która ma gorączkę, może przekazać ją ludziom. Może to doprowadzić do epidemii.

Po raz pierwszy osoba jest ogólnie odporna, co oznacza, że ​​jest mało prawdopodobne, aby ją ponownie mieć.

Żółta gorączka może wystąpić w osadach położonych w pobliżu dżungli, gdzie żyją zarażone małpy i komary, a stamtąd mogą się rozprzestrzeniać.

Objawy

U większości osób z żółtą febrą objawy nie występują, a objawy są bardzo łagodne.

Żółta gorączka ma okres inkubacji od 3 do 6 dni, więc pojawienie się objawów po pojawieniu się zakażenia trwa od 3 do 6 dni.

Choroba nie może rozprzestrzeniać się wśród ludzi. Tylko komary przenoszące infekcje przenoszą chorobę na ludzi.

Głównymi objawami żółtej febry są: wysoka temperatura, powolne tętno, albuminuria, żółtaczka, przekrwienie twarzy, krwotok lub krwawienie.

Objawy i objawy dzieli się na dwa etapy:

We wczesnym, ostrym stadium osoba może doświadczać:

• bóle mięśni, szczególnie pleców i kolan
• wysoka gorączka
• zawroty głowy
• ból głowy
• utrata apetytu
• nudności
• dreszcze lub dreszcze
• wymioty

Objawy te zwykle ustępują w ciągu 7 do 10 dni.

Objawy te zwykle ustępują po kilku dniach, ale około 15 procent ludzi wchodzi w drugi etap lub toksyczną fazę. Objawy są cięższe i mogą zagrażać życiu.

Obejmują one:

• nawracająca gorączka
• ból brzucha
• wymioty, czasem z krwią
• zmęczenie, ospałość, ospałość
• żółtaczka, która nadaje skórze i białkom oczu żółty odcień
• niewydolność nerek
• niewydolność wątroby
• krwotok
• majaczenie, drgawki, a czasami śpiączka
• arytmie lub nieregularne bicie serca
• krwawienie z nosa, ust i oczu

Od 20 procent do 50 procent osób, u których wystąpią objawy toksycznego stadium, umiera w ciągu dwóch tygodni.

W ciągu 7 do 10 dni żółta febra kończy się śmiercią u około połowy wszystkich osób, które wkraczają w fazę toksyczną.

Ci, którzy wyzdrowieją, zwykle nie mają żadnych uszkodzeń narządów i są odporni na życie.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Flawiwirus wywołuje żółtą febrę.

Jest przenoszony przez ukąszenia komara, zwykle komara Aedes aegypti. Komar zostaje zainfekowany przez gryzienie zainfekowanego człowieka lub małpy. Zarażony komar jest źródłem infekcji przez resztę życia.

Oprócz komarów, jedynymi innymi znanymi gospodarzami wirusa są naczelne i ludzie.

Uważa się, że flawiwirus jest endemiczny wśród małp żyjących w drzewach dżungli, zwanych dżunglą w dżungli, w wielu częściach Afryki i obu Ameryk.

Jeśli zainfekowany komar przekazuje flawiwirusa osobie znajdującej się w dżungli, może ona stać się źródłem infekcji, gdy wróci do swojej społeczności. Mogą dalej infekować innych ludzi.

Każdy, kto podróżuje do obszaru, w którym obecny jest wirus żółtej febry, jest narażony na zakażenie.

Obszary te obejmują obszary Afryki, w szczególności Afrykę Subsaharyjską, tropikalną Amerykę Południową i niektóre części Karaibów.

Podróżni powinni sprawdzić, czy obszar, który odwiedzają, wymaga szczepienia. Szczepionka przeciw żółtej gorączce przyjmowana od 10 do 14 dni przed podróżą zapewnia skuteczną ochronę przed chorobą.

Diagnoza

Rozpoznanie zostanie potwierdzone po wykryciu przez lekarza objawów przedmiotowych i podmiotowych oraz przeprowadzeniu badania krwi.

Badanie krwi jest konieczne, ponieważ inne choroby mają podobne oznaki i objawy.

Obejmują one:

• gorączka Denga
• leptospiroza
• malaria
• zatrucie
• dur brzuszny
• Wirusowe zapalenie wątroby
• niektóre inne wirusowe gorączki krwotoczne

Badanie krwi może ujawnić wirusa lub może wykryć przeciwciała wytwarzane przez organizm, gdy wirus dostanie się do organizmu. Badanie krwi może również ujawnić spadek liczby białych krwinek lub leukopenii, co jest kolejnym objawem zakażenia.

Zastosowane testy krwi to oznaczenie immunoenzymatyczne (ELISA) i reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR).

Wyniki testu mogą zająć kilka dni.

Leczenie

Nie ma skutecznego leku przeciwwirusowego do leczenia żółtej febry, więc leczenie polega na opiece pomocniczej w szpitalu.

Obejmuje to dostarczanie płynów, tlenu, upewnianie się, że ciśnienie krwi jest odpowiednie, zastępowanie utraconej krwi, dializy nerek w przypadku niewydolności nerek i leczenie wszelkich wtórnych infekcji.

Niektórym pacjentom można poddać transfuzję w celu zastąpienia białek pomagających w krzepnięciu.

Pacjent powinien być trzymany z dala od komarów. Jeśli komar ugryzie pacjenta, zostanie zainfekowany, a następnie przekaże chorobę innym osobom.

Nie powinni stosować aspiryny i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) ze względu na ryzyko krwawienia.

W 2014 roku opublikowane w czasopiśmie badanie doniosło, że zmiany w krwinkach białych mogą sygnalizować wczesną oznakę śmiertelnej żółtej gorączki. To, zdaniem naukowców, może doprowadzić do lepszej diagnozy i leczenia.

Zapobieganie

W przeszłości żółta gorączka niszczyła społeczności, w tym w Stanach Zjednoczonych (USA) i Europie. W połowie XX wieku naukowcy opracowali bezpieczną i skuteczną szczepionkę, która zapobiega żółtej febrze.

Szczepienie ochronne

Każdy, kto podróżuje do miejsca, gdzie wiadomo, że istnieje żółta febra, powinien dowiedzieć się o szczepionce co najmniej 10 do 14 dni przed odlotem.

Niektóre kraje mogą wymagać ważnego świadectwa szczepienia, zanim dana osoba może wejść.

Pojedyncza dawka szczepionki zapewnia co najmniej 10-letnią ochronę, a dana osoba może być chroniona na całe życie.

Działania niepożądane mogą obejmować:

• bóle głowy
• gorączki o niskiej jakości
• ból w mięśniach
• zmęczenie
• ból w miejscu wstrzyknięcia
• w bardzo rzadkich przypadkach niemowlęta i osoby starsze mogą rozwinąć bardziej poważne reakcje, takie jak zapalenie mózgu

Szczepionkę uważa się za bezpieczną dla pacjentów w wieku od 9 miesięcy do 60 lat.

Następujące grupy osób nie powinny szczepić się:

• dzieci w wieku poniżej 9 miesięcy w Stanach Zjednoczonych (USA), chyba że ryzyko żółtej febry jest nieuniknione
• kobiety w ciąży, chyba że ryzyko jest nieuniknione
• matek karmiących piersią
• ludzie uczuleni na jajka
• osoby z osłabionym układem odpornościowym, chyba że istnieje ryzyko żółtej febry, w tym osób z wirusem HIV lub osób otrzymujących chemioterapię i radioterapię

Każdy pacjent w wieku powyżej 60 lat powinien przedyskutować z lekarzem szczepienie.

Ważne jest, aby podróżni mieli szczepienia, aby zwiększyć ich ochronę i uniknąć rozprzestrzeniania się choroby na innych. Niektóre władze imigracyjne nie pozwolą podróżnym na wjazd do kraju bez ważnego świadectwa szczepień.

Po 30 dniach, 99 procent, które otrzymały szczepionkę, ma pełną ochronę.

Ochrona przed komarami

Aby zmniejszyć narażenie na komary, eksperci doradzają:

• O ile to możliwe, unikaj aktywności na świeżym powietrzu podczas świtu, zmierzchu i wczesnego wieczoru, kiedy najczęściej występują komary.
• Przykryj skórę jak najwięcej, nosząc koszule z długimi rękawami i długie spodnie w miejscach, w których znajdują się komary.
• Trzymaj się w pomieszczeniach w miejscach, w których jest klimatyzacja i dobry ekran, takich jak siatki okienne
• Nałożyć środek odstraszający komary zawierający permetrynę na odzież, obuwie, sprzęt kempingowy i siatkę łóżkową, ale nie bezpośrednio na skórę

Środki odstraszające skórę zawierające DEET lub pikarydynę chronią przed komarami przez dłuższy czas niż inne produkty.

Im wyższa koncentracja, tym dłużej będzie trwać.

Nie należy stosować DEET w przypadku małych dzieci oraz niemowląt w wieku poniżej 2 miesięcy. Zamiast tego przykryj ich wózek moskitierą na zewnątrz.

Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC) mówi, że olej z cytrynowego eukaliptusa oferuje taką samą ochronę jak DEET, gdy jest stosowany w tych samych stężeniach.

Jednak nie nadaje się dla dzieci poniżej 3 roku życia.

Perspektywy

Większość ludzi nie ma objawów, ale ci, którzy to robią, mogą odczuwać osłabienie i zmęczenie przez kilka miesięcy.

Wśród osób, u których występują ciężkie objawy, wskaźnik śmiertelności wynosi od 20 do 50 procent.