Najlepszym sposobem leczenia raka jest złapanie go na jak najwcześniejszym etapie, gdy leczenie jest najbardziej skuteczne.
Samokontroli, kliniczne badania piersi, MRI i mammogramy są najczęstszymi badaniami przesiewowymi stosowanymi do wykrywania raka piersi. Jeśli testy ujawnią grudki lub zmiany w tkance piersi wymagające bliższego przyjrzenia się, kolejnym krokiem jest często biopsja.
W biopsji, tkanki z obszaru zainteresowania są usuwane do badania pod mikroskopem, aby zobaczyć, czy rak rozwinął się. Stereotaktyczna biopsja piersi jest jednym z rodzajów biopsji.
Czym jest stereotaktyczna biopsja piersi?
Stereotaktyczna biopsja piersi jest specyficznym rodzajem biopsji. Radiolodzy używają wyspecjalizowanych urządzeń mammograficznych, aby pomóc im zlokalizować podejrzane obszary. Maszyny te zapewniają radiologom promieniowanie rentgenowskie pobrane z dwóch różnych kątów.
Radiolodzy wykorzystują dwa zestawy obrazów, aby poprowadzić ich do obszaru zainteresowania i usunąć próbki tkanek. Próbki są następnie analizowane, aby sprawdzić, czy rak jest obecny.
Ten rodzaj biopsji jest stosowany po mammografii lub innym badaniu:
- małe złogi wapnia, które mogą być objawami raka
- nienormalne zmiany w tkankach sutków
- podejrzana bryła
- zmiany w obszarze, w którym miała miejsce operacja
- nieprawidłowości w budowie piersi
W przypadku znalezienia niezwykłych mas lub rutynowej mammografii wykrywa zmiany w tkance piersiowej, ważne jest, aby dowiedzieć się, czy są to oznaki raka. Dzięki stereotaktycznej biopsji piersi lekarze mogą analizować próbki tkanek, aby lepiej zrozumieć stan zdrowia piersi.
Korzyści i ryzyko
Stereotaktyczna biopsja piersi jest powszechnie uważana za wysoce skuteczną procedurę diagnostyczną. Lekarze uważają, że jest to bardzo użyteczna metoda określania, czy podejrzany obszar piersi jest nowotworowy. Jest to łatwiejsze dla osoby niż operacja i tańsze.
W porównaniu do operacji, stereotaktyczna biopsja piersi to:
- prostsze, szybsze i mniej inwazyjne
- zwykle nie tak bolesne
- łatwiej pozostać w tkance piersi
- powoduje bardzo małe blizny
- rejestruje problemy, które nie pojawiają się na ultradźwiękach, takich jak złogi wapnia
- ma krótszy czas odzyskiwania
- można zrobić w warunkach ambulatoryjnych
- kosztuje mniej więcej jedną trzecią
- ma mniej skutków ubocznych
Istnieje ryzyko związane z jakąkolwiek procedurą medyczną. Zagrożenia dla stereotaktycznej biopsji piersi obejmują:
- Promieniowanie może być szkodliwe dla płodów, a kobiety w ciąży powinny unikać tej procedury
- Niektóre osoby uważają, że zabieg jest dość bolesny, chociaż dyskomfort jest zazwyczaj leczony lekami przeciwbólowymi dostępnymi bez recepty
- Mniej niż 1 procent osób może wytworzyć zbiór krwi lub krwiak, w którym wykonano biopsję
- Istnieje 1 na 1 000 szans na rozwinięcie infekcji z powodu nacięcia
- W rzadkich przypadkach igła do biopsji może przechodzić przez ścianę klatki piersiowej i powodować komplikacje
- Nie jest to bardzo skuteczne w przypadkach w pobliżu ściany klatki piersiowej, gdzie występują szeroko rozpowszechnione osady wapnia lub o masach, które nie są dobrze określone
Czego oczekiwać
Przed wykonaniem stereotaktycznej biopsji piersi należy porozmawiać z lekarzem. Kobiety muszą poinformować lekarza, jeśli jest jakaś szansa, że mogą być w ciąży, i przejrzeć wszystkie suplementy i leki, których używają. Obejmuje to leki na receptę, leki ziołowe, witaminy, minerały i leki dostępne bez recepty, takie jak aspiryna.
Wiele osób przyjmuje leki rozrzedzające krew lub małe dawki aspiryny na zalecenie lekarza. Zazwyczaj sugeruje się, aby przestali używać tych leków kilka dni przed zabiegiem.
Wygodne ubranie jest zalecane na dzień egzaminu, chociaż pacjenci mogą nosić szpitalną suknię do samego zabiegu.
Ludzie nie powinni używać dezodorantu, talku, perfum lub balsamu do ciała wokół swoich pach lub piersi. Zaleca się również, aby nie nosić biżuterii.
Mogą również wymagać usunięcia aparatów dentystycznych, okularów i innych elementów wykonanych z metalu, które mogłyby przeszkadzać w promieniowaniu rentgenowskim.
Użyte wyposażenie
Sprzęt mammograficzny wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do badania piersi. Został zaprojektowany, aby zapewnić, że promienie rentgenowskie docierają tylko do badanych piersi.
Maszyna jest w stanie utrzymać, ścisnąć i przesunąć pierś w różne pozycje. Pozwala to radiologom na wykonywanie zdjęć piersi pod różnymi kątami.
Stereotaktyczne biopsje piersi wykorzystują specjalną maszynę do mammografii, podobną do używanej podczas rutynowych mammografii. Urządzenie pomaga radiologom upewnić się, że dostaną igłę we właściwe miejsce przed pobraniem próbek.
Do pobrania próbek tkanki piersi stosuje się dwa różne rodzaje igieł:
- Urządzenie wspomagane próżniowo (VAD) może wyssać kilka próbek komórek za pomocą tylko jednego wkładania.
- Duża, pusta w środku igła znana jako rdzeń igły (CN) zbiera jedną próbkę tkanki piersiowej na wkładkę
Mieć biopsję
Większość stereotaktycznych biopsji piersi wykonuje się w warunkach ambulatoryjnych. Osoby nie śpią podczas całej procedury, która trwa około godziny.
Podczas biopsji pacjenci zgłaszają niewielki ból lub nie odczuwają go wcale, a po zabiegu nie występują blizny. Dobrym pomysłem jest spytanie znajomych lub krewnych o transport do iz spotkania.
Procedura jest zwykle wykonywana z osobą leżącą twarzą w dół na ruchomym stole egzaminacyjnym. Prześledzona pierś wisi w otworze w stole.
Niektórzy znajdują leżące i odwracają głowę w stronę najbardziej niewygodnej części tych biopsji. Poduszki mogą pomóc zmniejszyć ten dyskomfort.
Stół jest podniesiony, a procedura jest wykonywana pod nim. W niektórych ośrodkach pacjenci siedzą w pozycji pionowej na krześle przed maszyną do mammografii.
Ważne jest, aby pozostać nieruchomo podczas stereotaktycznej biopsji piersi.Niezależnie od tego, czy dana osoba siedzi, czy leży, jej pierś zostanie ustabilizowana i ściśnięta. Zostanie pobrany początkowy zestaw obrazów, aby upewnić się, że właściwy obszar został wybrany do badania.
Pierś jest następnie znieczulona miejscowym znieczuleniem, które może wydawać się lekkim ukłuciem. Na powierzchni skóry wykonuje się małe nacięcie, w którym znajdzie się igła do biopsji. Radiolog następnie prowadzi igłę przez nacięcie i kieruje ją do obszaru zainteresowania.
Podczas tego procesu radiolog jest prowadzony przez dwa obrazy obszaru dotkniętego chorobą i wygenerowane komputerowo współrzędne.
Gdy igła jest na miejscu, uzyskuje się więcej zdjęć mammograficznych, aby upewnić się, że igła jest prawidłowo umieszczona, aby uzyskać dobrą próbkę. Kliknięcie lub brzęczenie dźwięków może być słyszalne podczas pobierania próbek tkanki piersi.
Jeśli stosuje się igłę VAD, 8-12 próbek odkurza się do komory zbierającej. Jeżeli używana jest igła rdzenia, część igły porusza się do przodu, która przecina tkankę piersiową i przechowuje ją w igle. Ten proces powtarza się trzy do sześciu razy.
Po zebraniu wszystkich próbek igłę usuwa się. Radiolodzy mogą umieścić marker, w którym wykonano biopsję, aby móc z niej skorzystać w przyszłości. Nie wpłynie to na kształt ani wygląd piersi. Ostateczne zdjęcia mammograficzne są następnie pobierane.
Po tej biopsji nie są wymagane żadne szwy. Obszar nacięcia jest zabandażowany i stosuje się nacisk w celu zatrzymania krwawienia.
Niektóre siniaki, obrzęki i bolesność są powszechne po zabiegu. Leki i leki przeciwbólowe dostępne bez recepty zwykle zapewniają dyskomfort dla większości pacjentów.
Jeśli zacznie się pojawiać zaczerwienienie, upał lub wyciek w okolicy piersi lub jeśli obrzęk i krwawienie będą ciężkie, należy skonsultować się z lekarzem. Ludzie powinni także unikać forsownych ćwiczeń przez co najmniej 24 godziny po wykonaniu biopsji, ale po tym mogą wznowić normalne czynności.
Wyniki i sposób, w jaki lekarze je czytają
Tkanka piersiowa usunięta podczas biopsji jest analizowana przez specjalnie wyszkolonego lekarza zwanego patologiem. Ustalą, czy obecne są komórki nowotworowe lub przedrakowe. Lekarz, który zlecił biopsję, porozmawia z patologiem, a następnie podzieli się diagnozą z pacjentem.
Wskazania wyników
Badanie próbek tkanek uzyskanych za pomocą biopsji dostarcza lekarzom wielu informacji.
Jeśli wykryje się raka piersi, raport patologa będzie opisywał rodzaj raka i czy jest on dodatni pod względem receptorów hormonalnych. Te spostrzeżenia pomagają lekarzom i ich pacjentom opracować plany leczenia dostosowane do indywidualnych potrzeb.
Jeśli tkanka piersi była normalna lub guz okazał się nienowotworowy, dalsze badania mogą być potrzebne. Lekarze, radiologowie i patolodzy omówią wyniki i zaplanują kolejne kroki. Więcej biopsji i obrazów medycznych może być potrzebnych do potwierdzenia stanu piersi lub monitorowania wątpliwych obszarów w miarę upływu czasu.
