Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest stanem, który wpływa na płuca człowieka i jego zdolność do dobrego oddychania. Najczęstszą przyczyną jest palenie.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest postępującą chorobą. Fazy są klasyfikowane zgodnie z tym, jak dobrze działają płuca. Najpoważniejszym poziomem choroby jest POChP w stadium końcowym. Na tym etapie dana osoba może doświadczać poważnego upośledzenia czynności i codziennego funkcjonowania.
Według National Heart, Lung and Blood Institute, POChP jest trzecią najczęstszą przyczyną śmierci w Stanach Zjednoczonych.
Dostępne są leki i zmiany stylu życia w celu złagodzenia objawów, ale ostatecznie nie mogą one powstrzymać POChP. Obecnie nie ma lekarstwa.
Co to jest POChP?
POChP jest chorobą płuc. Płuca przypominają dwa pnie drzew, ponieważ z nich prowadzi wiele gałęzi. Gałęzie te dzielą się na mniejsze gałęzie lub „gałązki”, które mają worki powietrzne – „liście” drzewa – na ich końcach.
Te worki są miejscem wymiany powietrza z dwutlenkiem węgla. Dwutlenek węgla jest produktem odpadowym uwalnianym przez ludzi podczas wydechu.
Zdrowe worki powietrzne są rozciągliwe i łatwe do przenoszenia. Działają one w sposób podobny do wysadzenia balonu i wypuszczenia powietrza z niego.
POChP może wpływać na wymianę powietrza w następujący sposób:
- Poduszki powietrzne tracą swoją rozciągliwość, co wpływa na ich zdolność do otwierania i zamykania.
- Gałęzie płuc stają się pogrubione, pokryte bliznami i stan zapalny.
- Drogi oddechowe wydzielają więcej śluzu. Worki powietrzne mają trudności z otwieraniem i zamykaniem, co utrudnia oddychanie.
POChP obejmuje wiele stanów, które mogą wpływać na oddychanie osoby. Dwa najczęstsze schorzenia to rozedma płuc i przewlekłe zapalenie oskrzeli.
Rozedma jest stanem, który powoduje uszkodzenie worków powietrznych. Mogą stać się mniej elastyczne, lub mniejsze worki mogą ulec zniszczeniu. Większe worki powietrzne, które pozostają, mogą nie działać równie dobrze.
Przewlekłe zapalenie oskrzeli powoduje nadmierne gromadzenie się śluzu, a drogi oddechowe człowieka stają się grubsze niż normalnie.
Gradacja
Lekarze klasyfikują POChP według czterech etapów. Etap IV, czyli końcowa POChP, jest najcięższa.
Spirometria to test, który może zmierzyć czynność płuc osoby. Osoba dmucha w urządzenie przenośne, które rejestruje, ile powietrza mogą wiać i wysysać.
Osoba z POChP zwykle nie może przyjmować lub wydmuchiwać tyle powietrza, ile osoba ze zdrowymi płucami.
Pomiary te mogą pomóc lekarzowi w określeniu ciężkości POChP danej osoby.
Pomiary te obejmują:
- FEV1: Ten pomiar oznacza wymuszoną wydechową objętość w ciągu jednej sekundy. Test mierzy, jak szybko osoba może opróżnić całe powietrze znajdujące się w jej płucach.
- FVC: Ten pomiar oznacza wymuszoną pojemność życiową. Jest to maksymalna ilość powietrza, którą osoba może wydychać, gdy próbują wydmuchać całe powietrze, jakie mogą.
- FEV1 / FVC: Jest to porównanie dwóch pomiarów. To pozwala lekarzom wiedzieć, jak ciężka jest POChP danej osoby. Typowy dorosły będzie miał stosunek między 70 a 80 procent. Stosunek poniżej 70 procent zwykle wskazuje na POChP.
Powszechnymi klasyfikacjami POChP są:
Etap I: Łagodny POChP U każdego z pacjentów stosunek ten wynosi mniej niż 70 procent. Mogą również mieć przewlekły kaszel i kaszel nadmiar śluzu. Jednak mogą nie zauważyć, że ich płuca nie działają normalnie.
Etap II: Umiarkowana POChP Stosunek jest mniejszy niż 70 procent, a FEV1 wynosi od 50 do 80 procent. Osoba z umiarkowaną POChP często traci oddech podczas aktywności. Objawy mogą zacząć ingerować w codzienne życie, a dana osoba zwykle widzi lekarza o ich oddychaniu.
Etap III: Ciężka POChP Stosunek jest mniejszy niż 70 procent, a FEV1 wynosi od 30 do 50 procent. Objawy umiarkowanej POChP pogorszyły się i może być trudniej oddychać i ćwiczyć. Występują poważne ograniczenia przepływu powietrza, a dana osoba jest bardziej podatna na zadyszkę.
Etap IV: Bardzo ciężka lub końcowa POChP Stosunek jest mniejszy niż 70 procent, a FEV1 wynosi mniej niż 30 procent. Czasami osoba może mieć FEV1 poniżej 50 procent, a także przewlekłą niewydolność oddechową. Szczególnie złe objawy mogą zagrażać życiu.
Objawy końcowego stadium POChP
Osoba ze schyłkową postacią POChP prawdopodobnie cierpi na poważne objawy.
Przykłady obejmują:
- Przewlekły kaszel
- Trudność w zakończeniu posiłku z powodu duszności
- Nagłe, ostre zaostrzenia lub pogorszenie stanu
- Częsta produkcja flegmy
- Niski poziom tlenu we krwi, jeśli osoba nie używa dodatkowego tlenu
- Potrzebuję tlenu na bieżąco
- Skrócenie oddechu, nawet przy bardzo umiarkowanej aktywności, np. Chodzenie do skrzynki pocztowej
Celem leczenia POChP powinno być angażowanie się w zachowania, które zmniejszają szanse na progresję choroby do końcowego stadium POChP.
Komplikacje
POChP jest przewlekłym i postępującym stanem. Leczenie POChP może nie zapobiegać postępowi choroby, ale może łagodzić objawy i ułatwiać życie.
Komplikacje obejmują niedotlenienie w spoczynku – dzieje się tak, gdy nasycenie tlenu jest zbyt niskie, aby skutecznie oddychać. Inne problemy to podatność na infekcje, ostre zaostrzenia, dezorientacja i śmierć.
Życie z końcową fazą POChP
Osoba z końcową fazą POChP powinna podjąć środki ostrożności, aby zapobiec pogorszeniu się objawów. Każde zaostrzenie może dalej uszkadzać płuca, co spowalnia powrót do zdrowia.
Sposoby zmniejszenia ryzyka zaostrzenia obejmują:
- Unikanie narażenia na bierne palenie przez nie przebywanie w pobliżu ludzi palących, nie pozwalanie innym na palenie w domu lub noszenie ubrań, które pachną dymem.
- Rzuć palenie, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś.
- Sprawdzaj jakość powietrza na zewnątrz każdego dnia i unikaj tych dni, które są nadmiernie smogowe lub dotknięte pyłkiem. Według Światowej Organizacji Zdrowia najczęstszymi przyczynami zaostrzeń POChP są infekcje i wdychanie zanieczyszczonego powietrza.
- Posiadanie szczepionki przeciwko zapaleniu płuc i rocznego szczepienia przeciwko grypie.
- Dążenie do natychmiastowego leczenia, jeśli występują oznaki i objawy infekcji, takie jak gorączka i plwocina zabarwiona na żółto lub zielono.
- Przyjmowanie przepisanych leków, takich jak leki rozszerzające oskrzela, w celu utrzymania dróg oddechowych możliwie jak najbardziej otwartych, kortykosteroidów w celu zmniejszenia stanu zapalnego i terapii tlenowej.
Niektóre osoby z POChP mogą mieć przeszczep płuc. Według Clinic Cleveland, 5-letni wskaźnik przeżycia po transplantacji pojedynczego płuca dla POChP wynosi 43,2%. Osoba musi spełniać określone kryteria i musi istnieć zgodny dawca.
Perspektywy
Ponieważ nie ma lekarstwa na POChP, końcowa POChP może wskazywać na złe rokowanie pod względem długości życia.
Inne warunki zdrowotne mogą pogorszyć rokowanie. Przykłady obejmują choroby serca, zastoinową niewydolność serca i choroby układu mięśniowo-szkieletowego.
Bez oddychania osoba nie może przetrwać. Respirator może pomóc w oddychaniu, ale nie może naprawić uszkodzonych płuc, które nie mogą dłużej przyjmować tlenu wystarczającego do podtrzymania życia.
Ciężka infekcja, taka jak zapalenie płuc, może uniemożliwić powrót do płuc. Osoba może również doświadczać bardzo wysokiego poziomu dwutlenku węgla w swoim organizmie. Może to spowodować dezorientację i delirium, a także spowodować zakwaszenie krwi, co może być bardzo niebezpieczne.
Lekarz może dać pacjentowi ze schyłkową postacią POChP pewną koncepcję dotyczącą przewidywanej długości życia, ponieważ na to wpłynie szereg czynników.
