Ponad 10% populacji Stanów Zjednoczonych jest leworęcznych – i odsetek ten wydaje się być prawie taki sam w większości krajów na świecie. Chociaż nikt nie wie dokładnie, co sprawia, że ktoś jest leworęczny lub praworęczny, to kuszące jest stwierdzenie, że jest genetyczne. Jednak nowe badania z Wielkiej Brytanii rzucają wyzwanie temu przekonaniu.
Profesor Uniwersytetu w Nottingham, John Armor i dr Angus Davison oraz prof. Chris McManus z Uniwersytetu Kolegium w Londynie, wykluczyli „silny czynnik genetyczny” wpływający na podatność na handed.
W opublikowanym w czasopiśmie badaniu porównano lewą i prawą rękę w prawie 2000 zestawów bliźniąt z London Research Unit.
Naukowcy przebadali cały genom około 4000 osobników, ale nie byli w stanie znaleźć silnego czynnika genetycznego w określaniu przydatności.
Gdyby genetyka odgrywała dominującą rolę w określaniu lewej lub prawej ręki, naukowcy spodziewają się zobaczyć różnicę w części genomu, która ma na to wpływ. Ale badania nie poparły tego.
To odkrycie kwestionuje wyniki poprzedniego badania przeprowadzonego przez MRC Functional Genomics Unit Oxford University, który stwierdził, że znalazł istotnie silne powiązanie z prawicą lub leworęcznością w genie PCSK6.
„Nigdzie się nie ukryć”
Prof. Armor, profesor genetyki ludzkiej Uniwersytetu w Nottingham, powiedział:
„Powinna istnieć wykrywalna zmiana między osobami praworęcznymi i leworęcznymi, ponieważ współczesne metody wpisywania zmian genetycznych obejmują niemal cały genom. Badanie, w którym porównano genotypy całego genomu dla osób praworęcznych i leworęcznych, powinno pozostawić takie gen nigdzie się nie ukryje. „
Ale profesorowie nie zniechęcają się brakiem dowodów na silny czynnik genetyczny, dochodząc do wniosku, że czynniki te muszą być względnie subtelne lub słabe, a nie kwestią wyboru czy uczenia się.
William Brandler z MRC Functional Genomics Unit z Uniwersytetu Oksfordzkiego i pierwszy autor wcześniejszego badania, który odkrył związek genetyczny, uprzedził uprzednio, że ich wyniki nie wyjaśniały całkowicie zróżnicowania lewej i prawej ręki w ludzkiej populacji:
„Podobnie jak w przypadku wszystkich aspektów ludzkich zachowań, natura i wychowanie idą w parze. Rozwój dostępności wynika z mieszanki genów, środowiska i presji kulturowej, aby dostosować się do praworęczności”.
I, jak podkreślił prof. Armor, wyniki tego ostatniego badania pokazują możliwości dalszych badań.
„Jest prawdopodobne, że istnieje wiele stosunkowo słabych czynników genetycznych w odniesieniu do trzymania w ręku, a nie silnych czynników, a do jednoznacznej identyfikacji takich genów potrzebne są znacznie większe badania niż nasze własne, co w konsekwencji, nawet jeśli te geny zostaną zidentyfikowane w przyszłości jest bardzo mało prawdopodobne, że handedness można z pożytkiem przewidzieć na podstawie analizy ludzkiego DNA „.
