Raka nabłonka włośniczkowego to jeden z rodzajów raka pęcherza moczowego, który rozwija się w wewnętrznej ściance pęcherza moczowego, moczowodów lub nerek.
Pęcherz jest mięśniowym organem znajdującym się w miednicy, który gromadzi mocz do momentu jego wydalenia. Rak pęcherza występuje, gdy nieprawidłowe komórki w pęcherzu zaczynają rosnąć w sposób niekontrolowany.
Spośród wszystkich typów raka pęcherza moczowego, rak urotelialny brodawkowaty jest stosunkowo łatwiejszy do leczenia i ma korzystne rokowanie.
W artykule tym przyjrzymy się bliżej objawom, przyczynom oraz możliwościom leczenia raka urotelialnego brodawkowatego.
Co to jest rak nabłonka brodawkowatego?
Rak pęcherza może rozpocząć się w różnych warstwach ścian pęcherza. Raka nabłonka włośniczkowego to typ nowotworu, który rozwija się w tkankach urotelialnych pęcherza lub w dolnej części nerki, gdzie mocz gromadzi się przed przepływem do pęcherza moczowego przez moczowody.
Nowotwory tego typu mają często kształt małych grzybów, łączących się z wewnętrzną warstwą pęcherza, dolnej części nerki lub moczowodu za pomocą cienkiej łodygi.
Z uwagi na sposób, w jaki ten rodzaj raka się rozwija, jest on zazwyczaj łatwy do leczenia i charakteryzuje się dobrym rokowaniem.
Objawy raka urotelialnego brodawkowatego
Objawy raka urotelialnego brodawczaka są zbliżone do symptomów innych typów raka pęcherza moczowego.
Do typowych objawów raka urotelialnego brodawkowatego należą:
- widoczna krew w moczu
- ból podczas oddawania moczu
- ból w dolnej części pleców, zazwyczaj po jednej stronie
- częste oddawanie moczu
- uczucie potrzeby oddawania moczu bez możliwości jego oddania
Objawy te mogą jednak wskazywać na wiele innych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje układu moczowego czy kamienie nerkowe.
W przypadku, gdy rak brodawkowaty nabłonka rozprzestrzeni się, mogą wystąpić dodatkowe objawy, takie jak:
- utrata apetytu
- obrzęki w stopach
- ból miednicy
- ból brzucha
- ogólne zmęczenie
- żółtaczka
- gorączka
- spadek masy ciała
Przegląd raka pęcherza
Rak pęcherza może dotknąć dowolnej części pęcherza moczowego. Istnieją również komórki pęcherza moczowego w innych częściach dróg moczowych, co oznacza, że rak pęcherza może wpływać na nerki, moczowody oraz cewkę moczową.
Choć istnieje wiele rodzajów raka pęcherza moczowego, trzy najczęściej występujące to:
- rak gruczołowy
- rak płaskonabłonkowy
- rak nabłonka urotelialnego
Oprócz tych trzech typów, występują również inne, rzadziej spotykane nowotwory pęcherza.
Etapy raka pęcherza moczowego
Rak pęcherza klasyfikuje się według jego typu i stopnia rozprzestrzenienia.
Etapy raka pęcherza moczowego to:
- Stadium 0: Wczesny, łatwo usuwalny rak, ograniczony do powierzchni wewnętrznej ścianki pęcherza.
- Etap 1: Rak ograniczony do wewnętrznej warstwy pęcherza, nie wpływający na mięśnie.
- Etap 2: Rak, który rozprzestrzenił się na mięśnie pęcherza.
- Etap 3: Rak, który objął otaczające tkanki.
- Etap 4: Rak, który rozprzestrzenił się na inne części ciała.
Po klasyfikacji, rak pęcherza oceniany jest jako niskiego lub wysokiego stopnia.
Nisko złośliwe nowotwory pęcherza mają komórki zbliżone do normalnych i rosną wolniej, mają mniejsze ryzyko rozprzestrzeniania się. Z kolei nowotwory o wysokim stopniu złośliwości charakteryzują się nieprawidłowo wyglądającymi komórkami i częściej rozprzestrzeniają się na tkanki mięśniowe i sąsiednie.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Rak pęcherza moczowego, w tym brodawkowaty rak urotelialny, jest mocno związany z ekspozycją na znane czynniki rakotwórcze.
Niektóre czynniki genetyczne, jak również styl życia, mogą zwiększać ryzyko rozwoju raka pęcherza, w tym raka urotelialnego brodawkowatego.
Znane substancje zwiększające ryzyko zachorowania na raka pęcherza to:
- używanie tytoniu, w tym palenie papierosów
- niektóre chemioterapeutyki, takie jak cyklofosfamid
- niektóre leki stosowane w terapii cukrzycy
- arsen
- chemikalia używane w przemyśle tekstylnym i gumowym
Inne czynniki ryzyka obejmują:
- Wiek: osoby powyżej 65. roku życia są bardziej narażone.
- Płeć: mężczyźni mają wyższe ryzyko rozwinięcia raka pęcherza niż kobiety.
- Rasa: osoby rasy kaukaskiej częściej chorują na raka pęcherza.
- Historia problemów z pęcherzem, w tym występowanie nowotworu w przeszłości.
- Genetyka: osoby z rodzinną historią raka pęcherza mają zwiększone ryzyko.
- Zespół Lyncha: zespół genetyczny związany z dziedzicznym rakiem jelita grubego bez polipowatości.
Rokowanie
Pacjenci z brodawkowatym rakiem brodawkowym często pytają lekarzy o prognozy dotyczące ich choroby.
Rak nabłonka urotelialnego dobrze reaguje na leczenie, co prowadzi do pozytywnych wyników.
Rokowanie u pacjentów z rakiem nabłonka brodawkowatego zależy od wielu czynników, w tym:
- istniejących problemów zdrowotnych
- etapu nowotworu
- stopnia złośliwości nowotworu
Możliwości leczenia
Możliwości leczenia raka urotelialnego brodawkowatego są różnorodne i zależą od wielu czynników, w tym:
- ogólnego stanu zdrowia pacjenta
- etapu nowotworu
- stopnia złośliwości
- preferencji pacjenta
Na podstawie tych czynników, pacjent i jego lekarze mogą wspólnie ustalić najlepszą strategię leczenia.
Opcje leczenia mogą obejmować kombinację następujących:
- Chirurgia
- chemoterapia
- terapia biologiczna
- radioterapia
Chirurgia
Metody leczenia chirurgicznego dla raka urotelialnego brodawkowatego są różnorodne. Najczęściej stosowaną procedurą w przypadku nieinwazyjnego raka urotelialnego brodawkowatego jest przezcewkowa elektroresekcja guzów pęcherza moczowego (TURBT).
Podczas tej procedury, wykorzystywanej również do diagnostyki raka pęcherza, chirurg wprowadza niewielką kamerę do pęcherza, co umożliwia usunięcie lub wypalenie guza.
Tego rodzaju zabieg sprawdza się dobrze u pacjentów z nieinwazyjnym rakiem brodawkowatym. U pacjentów z rakiem inwazyjnym lekarz prawdopodobnie zaleci dodatkowe leczenie, takie jak chemioterapia.
Chemoterapia
Chemoterapia działa poprzez eliminację komórek nowotworowych za pomocą silnych leków. Ten rodzaj terapii zazwyczaj stanowi część planu leczenia dla pacjentów z rakiem nabłonka brodawkowatego na etapie 1 lub wyższym.
Chemoterapia może wiązać się z wieloma działaniami niepożądanymi, takimi jak zmęczenie, nudności oraz osłabienie układu odpornościowego, co często bywa wyzwaniem dla pacjentów.
Terapia biologiczna
Terapia biologiczna, znana również jako immunoterapia, ma na celu wzmocnienie układu odpornościowego, aby skuteczniej zwalczać komórki nowotworowe.
Niektórzy pacjenci z rakiem pęcherza mogą być leczeni wyłącznie terapią biologiczną, podczas gdy inni mogą otrzymywać ją w połączeniu z chemioterapią w celu złagodzenia jej działań niepożądanych.
Radioterapia
Radioterapia wykorzystuje silne promieniowanie rentgenowskie oraz promieniowanie gamma do zmniejszania guzów nowotworowych. Choć nie jest to zazwyczaj pierwsza linia leczenia dla pacjentów z brodawkowatym rakiem brodawkowatym, może być stosowana w połączeniu z innymi formami terapii.
Perspektywy
Wiele czynników wpływa na dokładne rokowanie pacjenta z rakiem nabłonka brodawkowatego.
Pomimo że ta forma raka pęcherza moczowego zazwyczaj ma dobre rokowanie, pięcioletnie przeżycie zależy od stadium zaawansowania oraz oceny nowotworu.
Według American Cancer Society, pięcioletnie przeżycie dla wszystkich typów raka pęcherza wynosi:
- etap 0: 98 procent
- etap 1: 88 procent
- etap 2: 63 procent
- etap 3: 46 procent
- etap 4: 15 procent
Te liczby nie determinują, co stanie się z indywidualnym pacjentem, ponieważ każdy przypadek jest unikalny. Zamiast tego, wskaźniki przeżywalności służą jako szacunki, które pomagają lekarzom i pacjentom z brodawkowatym rakiem brodawkowatym w podejmowaniu lepszych decyzji na temat opcji leczenia.
Ogólnie rzecz biorąc, pacjenci z brodawkowatym rakiem brodawkowatym mają wysokie prawdopodobieństwo dobrego wyniku, ponieważ większość przypadków raka urotelialnego brodawkowatego nie jest inwazyjna.
Najnowocześniejsze badania
W 2024 roku badania nad rakiem nabłonka brodawkowatego przyniosły wiele nowych informacji, które mogą wpłynąć na leczenie i rokowanie tego typu nowotworu.
Ostatnie analizy wykazały, że stosowanie immunoterapii w połączeniu z chemioterapią przynosi lepsze wyniki u pacjentów z zaawansowanym rakiem nabłonka brodawkowatego. W badaniach klinicznych zauważono, że pacjenci, którzy otrzymali tę kombinację, mieli znacznie wyższe wskaźniki przeżycia oraz dłuższe okresy remisji.
Dodatkowo, genetyczne profilowanie guza umożliwia lekarzom dostosowanie terapii do indywidualnych cech nowotworu, co zwiększa skuteczność leczenia i redukuje działania niepożądane.
Innowacyjne terapie, takie jak nanotechnologia, również zyskują na znaczeniu w leczeniu raka nabłonka brodawkowatego. Badania nad zastosowaniem nanocząsteczek do precyzyjnego dostarczania leków do guzów mogą w przyszłości zrewolucjonizować podejście do terapii.
Wszystkie te nowości wskazują na wciąż rozwijający się krajobraz terapii raka nabłonka brodawkowatego, co daje nadzieję pacjentom na lepsze rokowania i skuteczniejsze leczenie.
