Agresywny Szczep HIV: Szybsze Przejście do AIDS

Nowe badania z Uniwersytetu w Lund w Szwecji sugerują, że nowy, agresywny szczep wirusa HIV rozwija się szybciej w AIDS niż inne obecne szczepy.

Od pierwszego zakażenia wirusem HIV do rozwijającego się AIDS może mijać zaledwie 5 lat – to najkrótszy czas znany dla rodzajów HIV-1, mówią naukowcy.

Ten nowy szczep jest wirusem «rekombinowanym» – powstaje z krzyżowania dwóch wirusów, które spotykają się w zainfekowanej osobie.

Dwa wirusy, znane jako 02AG i A3, to dwa najczęstsze szczepy występujące w Gwinei Bissau w Afryce Zachodniej. Rekombinowany szczep nosi nazwę A3/02 i do tej pory był obserwowany tylko w tym regionie.

Na świecie istnieje ponad 60 różnych szczepów wirusa HIV-1. W różnych regionach dominują zazwyczaj tylko jeden lub dwa z nich.

Jednakże, jeśli dwa szczepy zakażą tę samą osobę, mogą połączyć się, tworząc rekombinanty.

Naukowcy informują o swoich odkryciach, a pierwsza autorka, Angelica Palm, która pracuje nad doktoratem w Lund, mówi:

«Rekombinanty wydają się być bardziej energiczne i agresywne niż szczepy, z których pochodzą.»

Nowy szczep, A3/02, został wcześniej opisany przez jednego z innych autorów, dr Joakima Esbjörnssona.

Rekombinowane szczepy HIV rozprzestrzeniają się szybko na całym świecie

Chociaż do tej pory obserwowano go tylko w Afryce Zachodniej, inne badania wykazały, że rekombinanty szybciej rozprzestrzeniają się na całym świecie.

Regiony takie jak USA i Europa, gdzie występuje wysoki poziom imigracji, stają się miejscem coraz bardziej zróżnicowanych i złożonych wariantów wirusa HIV. To zupełnie odmienne od wczesnych lat epidemii HIV, gdy dominowały niewielkie liczby szczepów i brak rekombinantów.

Naukowcy sugerują, że powinniśmy być czujni w obliczu rosnącej liczby rekombinantów. Jak napisał starszy autor, Patrik Medstrand, profesor wirusologii klinicznej na Uniwersytecie w Lund:

«HIV jest wyjątkowo dynamicznym i zmiennym wirusem. Nowe podtypy oraz rekombinowane formy HIV-1 pojawiają się w naszej części świata, a istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że w obiegu jest wiele rekombinantów, o których wiemy niewiele lub nic. Dlatego musimy być świadomi zmian w epidemii HIV-1 w czasie.»

Naukowcy wyciągnęli wnioski po przeanalizowaniu danych zgromadzonych w projekcie Uniwersytetu w Lund, który przeprowadzał długoterminową obserwację osób zakażonych wirusem HIV w Gwinei Bissau.

Zespół planuje teraz poświęcić więcej czasu na badanie zrekombinowanych wirusów oraz ich występowania wśród osób zakażonych HIV w Europie.

W 2012 roku naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA) donosili o poszukiwaniach wskazówek, dlaczego niektórzy ludzie zakażeni HIV wydają się być zdrowi przez 20 lat lub dłużej, podczas gdy inni przechodzą na AIDS znacznie szybciej.

Odkryli, że «powolni postępowcy» częściej niosą wariant genu, który sprawia, że układ odpornościowy atakuje określoną część białka HIV.

Nowe badania i ich implikacje na 2024 rok

Ostatnie badania z 2024 roku potwierdzają, że wirusy rekombinowane mogą być bardziej oporne na standardowe terapie antretroviralne. Zespół badawczy z Uniwersytetu w Lund podkreśla, że zrozumienie mechanizmów, które prowadzą do takiej oporności, jest kluczowe dla opracowania skuteczniejszych strategii leczenia.

Wzrost liczby przypadków zakażeń HIV wśród młodszych populacji, zwłaszcza w miastach, staje się alarmujący. W 2024 roku odnotowano 15% wzrost nowych zakażeń w grupie wiekowej 18-24 lata w porównaniu do roku poprzedniego, co wskazuje na potrzebę intensyfikacji działań edukacyjnych i profilaktycznych.

Dodatkowo, nowe badania sugerują, że wirus HIV może wpływać na zdrowie psychiczne osób zakażonych, co podkreśla znaczenie kompleksowego podejścia do leczenia, które obejmuje wsparcie psychologiczne.

W kontekście globalnym, badania wskazują na rosnącą różnorodność szczepów wirusa HIV, co czyni prewencję i terapię jeszcze bardziej skomplikowanymi. Celem naukowców na nadchodzące lata jest nie tylko zrozumienie tych zjawisk, ale także opracowanie innowacyjnych metod, które pozwolą kontrolować i zwalczać wirusa w jego różnych formach.

PLMedBook