Zespół Ramsaya Hunta lub Herpes Zoster Oticus jest infekcją nerwu twarzowego. Jest to zaburzenie neurologiczne, w którym wirus ospy wietrznej-półpaśca infekuje określone nerwy w głowie.
Wirus ospy wietrznej półpaśca może również powodować ospę wietrzną. Pacjenci, którzy mieli ospę wietrzną, przenoszą uśpiony wirus w swoje nerwy. Kilka lat później może ponownie zacząć działać, infekując nerw twarzowy, powodując syndrom Ramsaya Hunta.
Stan ten obejmuje bolesną wysypkę i osłabienie mięśni twarzy, które czasami mylone są z udarem.
Zespół Ramsaya Hunta jest zwykle skutecznie leczony, ale niektórzy ludzie mogą mieć trwałe osłabienie mięśni twarzy i utratę słuchu.
Ryzyko powikłań jest znacznie zmniejszone dzięki szybkiemu i właściwemu leczeniu. Im dłużej osoba musi czekać na leczenie, tym mniejsze są szanse na całkowite wyleczenie.
Zespół został po raz pierwszy opisany szczegółowo przez Jamesa Ramsaya Hunta, Amerykanina z Filadelfii w 1907 roku.
Urząd ds. Rzadkich Chorób klasyfikuje syndrom Ramsay Hunt jako rzadką chorobę (mniej niż 200 000 przypadków w Stanach Zjednoczonych). Większość lekarzy nigdy nie spotka się z przypadkiem syndromu Ramsaya Hunta podczas ich kariery.
Objawy
Objawy to coś, co pacjent odczuwa i opisuje, podczas gdy znakiem są inne osoby, na przykład lekarz. Na przykład senność może być objawem, a rozszerzone źrenice mogą być znakiem.
Objawy zespołu Ramsaya Hunta obejmują:
- Utrata smaku lub znaczna zmiana postrzegania smaku
- Czerwona wysypka, często bolesna z pęcherzami na języku, podniebieniu, uchu wewnętrznym / zewnętrznym i bębenku
- Zawrót głowy
- Jedno oko może być trudniejsze do zamknięcia
- Ciągły ból ucha
- Porażenie (osłabienie twarzy) po tej samej stronie co dotknięte uchem
- Głuchota w dotkniętym uchu
- Szumy uszne
- Wyrażenia twarzy mogą być zmieniane, na przykład krzywy uśmiech / uśmiech
- Twarz spada.
Czynniki ryzyka
Osoby powyżej 60 roku życia, które chorują na ospę wietrzną, mają wyższe ryzyko rozwoju tego zespołu niż inne grupy wiekowe. Zespół Ramsaya Hunta wpływał na dzieci, ale niezwykle rzadko.
Zespół Ramsaya Hunta sam w sobie nie jest zakaźny, ale osoba dotknięta chorobą może być źródłem ospy wietrznej dla tych, którzy jej nigdy nie mieli (ospa wietrzna).
Osoby z zespołem Ramsaya Hunta powinny poczekać, aż ich pęcherze zostaną zaklepane przed skontaktowaniem się z osobami z osłabionym układem odpornościowym, z tymi, które nigdy nie miały ospy wietrznej, niemowląt i ciężarnych matek.
Diagnoza
Lekarz prawdopodobnie postawi diagnozę, jeśli wykryte zostaną oznaki osłabienia twarzy i wysypka typu blister. Można przeprowadzić badanie przewodnictwa nerwowego, aby określić, jak poważne jest uszkodzenie nerwu twarzy, a także określić rokowanie (szanse na wyleczenie).
Zespół Ramsaya Hunta jest często błędnie diagnozowany, ponieważ tak wielu lekarzy nigdy go nie spotkało.
Próbkę płynu w jednym z blistrów w uchu można pobrać w celu potwierdzenia rozpoznania (reakcja łańcuchowa polimerazy lub PCR). Można również użyć próbki łez lub krwi.
Skanowanie neuroobrazowe, takie jak MRI (rezonans magnetyczny) może ujawnić obrzęk nerwów twarzy. Skany mogą pomóc lekarzowi ustalić, czy wirus dotarł do mózgu lub innych nerwów.
Leczenie
Im wcześniej pacjent zostanie poddany leczeniu, tym mniej nasilone będą jego objawy i tym lepsze będą jego szanse na całkowite wyleczenie. Lekarz prawdopodobnie przepisuje leki przeciwwirusowe, takie jak acyklowir (Zovirax), famcyklowir (Famvir) lub walacyklowir (Valtrex). W przypadku obrzęku i bólu można również przepisać kortykosteroid, taki jak prednizon. Pacjent może wymagać przyjmowania Diazepamu (Valium) z powodu objawów zawrotów głowy.
Jeśli osłabienie twarzy utrzymuje się po zakończeniu leczenia, lekarz może zalecić fizjoterapię (fizjoterapię), aby pomóc w odzyskaniu prawidłowego wykorzystania mięśni twarzy.
Wstrzyknięcie toksyny botulinowej typu A (Botox) do górnej powieki może pomóc tym, którzy mają problem z zamknięciem jednego oka. Opaska na oko może pomóc chronić chore oko.
Pacjenci mogą od kilku tygodni do kilku miesięcy wyzdrowieć z zespołu Ramsaya Hunta. Jeśli leczenie jest opóźnione, a uszkodzenie nerwu jest poważne, całkowite wyleczenie jest znacznie mniej prawdopodobne.
Komplikacje
Powikłania są rzadkie, jeśli leczenie rozpoczyna się w ciągu kilku dni od wystąpienia objawów. Niestety, niewielki odsetek pacjentów może odczuwać trwały ubytek słuchu i osłabienie twarzy, nawet jeśli ich leczenie było szybkie i właściwe.
Jeśli leczenie jest opóźnione, istnieje ryzyko trwałej utraty ruchu twarzy, a także niekontrolowanego ruchu, takiego jak mruganie. Niektórym osobom trudno jest zamknąć jedno oko, co może ostatecznie uszkodzić rogówkę, co prowadzi do bólu oczu i problemów ze wzrokiem. Niektórzy pacjenci mogą odczuwać ból długo po ustąpieniu innych objawów (neuralgia poopryszczkowa).
Wirus może rozprzestrzeniać się na inne nerwy, takie jak mózg i rdzeń kręgowy, powodując zamieszanie, ospałość, ból pleców, osłabienie ramion i nóg oraz bóle głowy. W takich przypadkach pacjent może wymagać nakłucia lędźwiowego w celu ustalenia, które obszary układu nerwowego zostały zainfekowane.
