Wielu z nas doświadczyło bezsenności w pewnym momencie naszego życia i wie, jak trudno jest je pokonać. Im więcej myślimy o pójściu spać, tym trudniej zasnąć; bezsenność często jest walką z naszymi umysłami. Ale czy poza walką psychologiczną istnieją również przyczyny genetyczne? Nowe badania sugerują tak.
National Sleep Foundation definiuje bezsenność jako „trudność zasypiania lub pozostawania w stanie snu, nawet jeśli dana osoba ma taką możliwość”.
Miliony ludzi w Stanach Zjednoczonych boryka się z tym zaburzeniem, a około 10 procent populacji kraju cierpi na chroniczną bezsenność.
Zespół naukowców – kierowany przez profesorów Danielle Posthuma z Vrije Universiteit (VU) w Amsterdamie w Holandii i Eus Van Someren z holenderskiego Instytutu Neurobiologii – postanowił zidentyfikować czynniki genetyczne zgłaszanej bezsenności. W tym celu przeprowadzili badanie asocjacyjne całego genomu (GWAS) wraz z badaniem asocjacji genomowej opartej na genach (GWGAS).
Wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie
Podczas GWAS naukowcy szybko skanują markery genetyczne w kompletach ludzkich DNA, próbując znaleźć wariacje genetyczne typowe dla konkretnych chorób.
GWGAS koncentruje się bardziej wąsko na genach i bada korelacje między zmiennymi genetycznymi w obrębie pojedynczego genu. Z tego powodu GWGAS może być silniejszą metodą testowania w przypadkach, w których zwiększa się liczba zmian genetycznych lub gdy tylko „skumulowany efekt” kilku odmian genetycznych jest skorelowany z chorobą.
Bezsenność dzieli tło genetyczne z innymi chorobami
W tym nowym badaniu naukowcy przeprowadzili te analizy genetyczne u 113,006 osób. Naukowcy odkryli trzy genetyczne loci i siedem genów na bezsenność.
Dodatkowo odkryli, że niektóre z tych genów były wcześniej powiązane z innymi schorzeniami. Najsilniejsze genetyczne powiązanie bezsenności dotyczyło również zespołu niespokojnych nóg (RLS).
Inne schorzenia, których podłoże genetyczne pokrywały się z bezsennością, obejmowały zaburzenia lękowe, depresję, neurotyczność i słabe ogólne samopoczucie, tak jak odczuwano to subiektywnie i samorzutnie.
„To interesujące odkrycie, ponieważ te cechy zwykle idą w parze z bezsennością, teraz wiemy, że jest to częściowo ze względu na wspólną podstawę genetyczną”, mówi pierwszy autor, Anke Hammerschlag, neurolog i dr. uczeń w VU.
Dokładniej, gen MEIS1 był związany z RLS i innym zaburzeniem snu nazywanym okresowym ruchem snu (PLMS).
RLS jest chorobą dotykającą do 10 procent populacji Stanów Zjednoczonych i charakteryzuje się nieodpartym pragnieniem poruszania nogą, która pogarsza się w nocy i powoduje senność i wyczerpanie w następnym dniu.
Podobnie, PLMS wymaga mimowolnych, szarpiących ruchów podczas snu, powodując zmęczenie w ciągu dnia.
Naukowcy odkryli, że PLMS, RLS i bezsenność mają wspólny wariant w tym samym genie MEIS1. Co ciekawe, autorzy wskazują, że zarówno PLMS, jak i RLS charakteryzują się fizycznym niepokojem, podczas gdy bezsenność jest definiowana przez niepokój umysłu.
Prof. Eus Van Someren komentuje znaczenie badania:
„W porównaniu z ciężkością, częstością występowania i ryzykiem bezsenności tylko nieliczne badania dotyczyły jego przyczyn: bezsenność jest zbyt często odrzucana jako” wszystko w twojej głowie „. Nasze badania dają nową perspektywę – bezsenność jest również w genach. ”
W badaniu zidentyfikowano również różnice genetyczne między płciami. Profesor Posthuma wyjaśnia: „Zauważyliśmy różnicę między mężczyznami i kobietami pod względem rozpowszechnienia: w badanej próbie, w tym głównie wśród osób starszych niż 50 lat, 33 procent kobiet zgłaszało cierpienie na bezsenność. Dla mężczyzn było to 24 procent . „
„Sugeruje to, że w niektórych przypadkach różne mechanizmy biologiczne mogą prowadzić do bezsenności u mężczyzn i kobiet” – podsumowuje prof. Posthuma.
Dowiedz się, jak mniej czasu w łóżku może zapobiec chronicznej bezsenności.
