Łokieć tenisisty to zapalenie ścięgien, które łączą mięśnie przedramienia z zewnętrzną stroną łokcia. Często występuje z powodu nadużywania mięśni i ścięgien przedramienia oraz wokół stawu łokciowego.
Jest również znany jako ból boczny łokcia lub boczne zapalenie nadkłykcia, a niekoniecznie jest związany z tenisem. Jednak gracze tenisowi często rozwijają ten stan, ponieważ wynika on z powtarzalnego używania mięśni. Połowa wszystkich tenisistów doświadczy łokcia tenisisty w swojej karierze.
Uważa się, że łokieć tenisisty dotyczy od 1 do 3 procent populacji w Stanach Zjednoczonych (USA). Zwykle występuje między 30 a 50 rokiem życia.
Szybkie fakty dotyczące łokcia tenisisty
- Łokieć tenisisty spowodowany jest małymi łzami ścięgien, które łączą się z przedramieniem na zewnątrz łokcia.
- 50 procent tenisistów doświadcza łokcia tenisisty.
- Nadużywanie przedramienia z nieprawidłowym działaniem nadgarstka może prowadzić do łokcia tenisisty.
- Fizjoterapia, urządzenia wspomagające i zastrzyki steroidowe mogą być stosowane w leczeniu stanu.
- Niektóre ćwiczenia, które zapewniają siłę wspierającym mięśniom ramienia i ramion, takie jak Tyler Twist, mogą pomóc w złagodzeniu objawów.
- Rozciągaj się ostrożnie przed sportami na rakietach, aby nie dopuścić do łokcia tenisisty.
Objawy
Najczęstszym objawem łokcia tenisisty jest nawracający ból na zewnątrz przedramienia, tuż poniżej zgięcia łokcia. Ból może być odczuwany dalej wzdłuż ramienia, w kierunku nadgarstka.
Ból może wystąpić, gdy osoba unosi lub zgina ramię. Czuje się również podczas wykonywania podstawowych czynności, takich jak pisanie lub chwytanie małych obiektów.
Łokieć tenisisty może powodować ból podczas skręcania przedramienia. Można to zauważyć po przekręceniu klamki drzwi lub całkowitym wysunięciu przedramienia.
Przyczyny
Przyczyną łokcia tenisisty jest powtarzanie nieprawidłowych ruchów ramienia, co prowadzi do małych łez w przyczepie ścięgien na łokciu. W tenisie oznacza to powtarzający się ruch i siłę uderzenia piłki rakietą.
Nieprawidłowa technika może spowodować, że moc w huśtawce rakiety będzie obracać się wokół nadgarstka, co stwarza ruch na nadgarstku zamiast stawu łokciowego lub barku. Może to zwiększyć nacisk na ścięgno i spowodować podrażnienie oraz stan zapalny.
Najczęściej mięśnie prostowników stają się bolesne z powodu załamania się ścięgien. Mięśnie prostowników to te, które prostują nadgarstek.
Łokieć tenisisty związany jest z przedłużeniem palców i nadgarstka. Jest to rodzaj ruchu, który pozwala osobie «zatrzasnąć» lub poruszyć nadgarstek, na przykład podczas huśtawki.
Inne przyczyny
Pomimo nazwy, łokieć tenisisty odnosi się do jakiegokolwiek urazu tego szczególnego ścięgna spowodowanego nadmiernym zużyciem. Może wynikać z codziennych czynności, takich jak:
- za pomocą nożyczek
- tnące twarde jedzenie
- prace ogrodowe
- zajęcia sportowe, które wiążą się z dużą ilością rzucania
- pływanie
- praca ręczna polegająca na powtarzalnym skręcaniu lub unoszeniu nadgarstka, np. hydraulika, pisanie na klawiaturze lub murowanie.
Czasami nie ma widocznej przyczyny.
Diagnoza
Istnieje łatwy test, który osoba może wykonać w domu, aby sprawdzić, czy ma łokieć tenisisty.
Stań za krzesłem i połóż dłonie na oparciu krzesła, z dłońmi skierowanymi w dół i prostymi łokciami. Spróbuj podnieść krzesło.
Jeśli to działanie powoduje ból na zewnątrz łokcia, jest to prawdopodobnie wskaźnik łokcia tenisisty.
Skanowanie rentgenowskie lub MRI jest czasami konieczne, aby wykluczyć inne, bardziej ostre stany, takie jak zapalenie stawów lub uszkodzenie stawu łokciowego. Jednak obrazowanie rzadko jest konieczne. Lekarz przetestuje zakres ruchów ramieniem, zanim zapyta o lokalizację i rodzaj bólu.
Zazwyczaj to wystarczająca informacja do zdiagnozowania łokcia tenisisty.
Rezonans magnetyczny daje bardziej szczegółowy obraz niż zdjęcie rentgenowskie, ponieważ obejmuje tkanki miękkie, mięśnie oraz ścięgna wewnątrz ramienia. Może być konieczne, jeśli zewnętrzny ból łokcia nie zareaguje na leczenie zachowawcze po roku.
Do ustalenia, czy nerwy są ściśnięte, można zastosować elektromiografię (EMG).
Możliwości leczenia
Kilka metod leczenia można stosować w domu lub po konsultacji z lekarzem.
Odpoczynek: Odpoczynek ramienia jest kluczowy. Przerwa w działaniu pozwala leczyć łzy w przywiązaniu ścięgien. Gracze tenisa traktują poważniejsze przypadki za pomocą lodu, leków przeciwzapalnych, masaży miękkich, ćwiczeń rozciągających i terapii ultradźwiękami.
Fizjoterapia: Fizjoterapeuci zazwyczaj zalecają, aby zawodowi sportowcy ćwiczyli ramię, ramiona i mięśnie brzucha. Może to pomóc w redukcji prostowników nadgarstka podczas ruchów ramion i ramion.
Masaże lodu i techniki stymulacji mięśni: mogą również wspierać proces gojenia mięśni.
Napinanie lub zakładanie przedramienia: Podparcie obszaru może pomóc wyrównać włókna mięśniowe i zmniejszyć nacisk na okolicę. Lekarz może zalecić stosowanie szyny przez 2 do 3 tygodni, aby wyjąć łokieć z akcji.
Wstrzyknięcie steroidowe: Jeśli objawy są bardzo bolesne, a stan utrudnia ruch, lekarz może zalecić wstrzyknięcie steroidu.
Po wstrzyknięciu steroidu osoba powinna oprzeć ramię i unikać nadmiernego obciążania go.
Inne metody leczenia zachowawczego: Inne opcje obejmują wstrzyknięcia toksyny botulinowej, znanej również jako Botox oraz pozatworowej terapii falą uderzeniową (ESWT).
ESWT to technika, która ma pobudzić proces leczenia poprzez wysyłanie fal dźwiękowych do łokcia. Terapia ciepłem, laseroterapia niskopoziomowa, terapia zajęciowa i terapia punktu spustowego to inne opcje.
Nowo dostępna terapia to wstrzyknięcie osocza bogatopłytkowego (PRP) przygotowanego z krwi pacjenta. PRP zawiera białka, które zachęcają do gojenia. Amerykańska Akademia Chirurgów Ortopedycznych (AAOS) opisuje to leczenie jako obiecujące, ale wciąż badane.
Operacja: Może być potrzebna do usunięcia uszkodzonej części ścięgna i złagodzenia bólu w rzadkich przypadkach, gdy leczenie nieoperacyjne nie przynosi ulgi w objawach w ciągu 6 do 12 miesięcy. Od 80 do 95 procent pacjentów wraca do zdrowia bez operacji.
Aby zapobiec dalszemu uszkodzeniu ścięgien, przydatne może być noszenie ortezy lub szyny na rękę podczas używania ramienia. Można go zdjąć podczas odpoczynku lub spania. Lekarz lub fizjoterapeuta może doradzić w kwestii najlepszego rodzaju klamry lub szyny.
Ćwiczenia
Pomocne mogą być rozciągliwe i progresywne ćwiczenia wzmacniające z wykorzystaniem ciężarków lub elastycznych taśm. Mogą zwiększać siłę uciskową bez bólu i siłę przedramienia.
Artykuł opublikowany przez poleca szereg ćwiczeń z użyciem hantli, które pomogły w kondycjonowaniu mięśni u pacjentów z łokciem tenisisty.
Ćwiczenie w przypadku łokcia tenisisty jest niezbędne do odzyskania siły mięśniowej i zmniejszenia bólu.
Pomimo bolesnych wrażeń można przejść do rutyny ćwiczeń przez początkowe rozciąganie. Najważniejszą częścią zarządzania łokciem tenisisty jest utrzymanie codziennego reżimu wyciągów i ćwiczeń. Zacznij od niższych odważników i zwiększaj trudność ruchów, aż do ukończenia tylko dziesięciu wyciągów.
Oto przykład prostego ćwiczenia poprawiającego objawy łokcia tenisisty.
The Tyler Twist
Znajdź długi, cienki przedmiot, który możesz wygodnie chwycić obiema rękami. Zaleca się stosowanie elastycznego elementu, który nadal zapewnia odporność podczas skręcania. Zwijany ręcznik może działać. Osoby ćwiczące Tyler Twist często używają narzędzia do ćwiczeń o nazwie FlexBar.
- Trzymaj przedmiot pionowo przed klatką piersiową.
- Chwytaj przedmiot obiema rękami, tak aby ręce były zwrócone w ten sam sposób. Oba nadgarstki powinny być całkowicie rozciągnięte lub wygięte do tyłu.
- Przenieś nadgarstek dotknięty łokciem tenisisty w kierunku zgięcia lub pochylenia do przodu wokół przedmiotu.
- Utrzymując zgięcie nadgarstka, obróć obiekt do pozycji poziomej, tak jakby trzymałeś kierownicę roweru. Trzymaj ręce prosto przed sobą.
- Przenieś nienaruszony nadgarstek w zgięcie, łącząc dotknięty nadgarstek.
- Wykonaj trzy zestawy po 15 powtórzeń dziennie, aż objawy się poprawią.
Ten film pokazuje wymagany ruch. Jednak powolne wykonywanie tych kroków jest kluczowe.
Dostępne są inne ćwiczenia. Porozmawiaj z fizjoterapeutą na temat najlepszej procedury dla twojego ciała.
Zapobieganie
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia łokcia tenisisty, należy zwrócić uwagę na techniki ruchu podczas wysiłku fizycznego.
Lepiej rozłożyć obciążenie na większe mięśnie ramienia i ramienia niż skupić aktywność na mniejszych mięśniach w nadgarstku i łokciu.
Rozgrzewka: rozgrzewka przed rozgrywaniem sportem, który wymaga powtarzających się ruchów ramion, takich jak tenis czy squash, jest niezbędna. Delikatne rozciąganie mięśni ramion pomoże uniknąć obrażeń.
Używanie lekkich narzędzi: lżejszy sprzęt sportowy lub rakiety o większym rozmiarze uchwytu pomogą zmniejszyć obciążenie ścięgien. Wilgotne piłki tenisowe i starsze piłki ładują ramię z niepotrzebną siłą.
Zwiększenie siły mięśni przedramienia: może to wspomóc ruch ramienia i zapobiec łokciowi tenisisty.
Fizjoterapeuta może również zalecić odpowiednie ćwiczenia, aby wzmocnić odpowiednie mięśnie.
Nowe badania i zalecenia na 2024 rok
W 2024 roku badania nad łokciem tenisisty przyniosły nowe, fascynujące wyniki. Ostatnie analizy pokazują, że terapia osoczem bogatopłytkowym (PRP) nie tylko przyspiesza proces gojenia, ale także znacząco zmniejsza ból u pacjentów, co potwierdzają badania kliniczne. Wykazano, że 70% pacjentów z łokciem tenisisty, którzy przeszli taką terapię, odczuwa znaczną ulgę w bólu już po trzech miesiącach.
Dodatkowo, nowatorskie podejścia do fizjoterapii, takie jak trening funkcjonalny i techniki mobilizacji tkanek miękkich, zyskują na popularności. Te metody nie tylko pomagają w rehabilitacji, ale także w prewencji, co może znacząco zredukować ryzyko nawrotu objawów.
Warto także wspomnieć o znaczeniu ergonomii w codziennym życiu. Specjaliści zalecają dostosowanie stanowisk pracy, aby zmniejszyć obciążenie stawów, co w połączeniu z regularnymi przerwami na rozciąganie i ćwiczenia wpływa na ogólną kondycję mięśni i ścięgien.
Podsumowując, w 2024 roku istotne jest, aby pacjenci z łokciem tenisisty byli świadomi nowoczesnych metod leczenia oraz rehabilitacji, co pozwoli im na szybszy powrót do aktywności fizycznej i zmniejszenie ryzyka nawrotów. Regularna konsultacja z lekarzem oraz fizjoterapeutą to klucz do skutecznego zarządzania tym stanem.
