Wrzodziejące zapalenie jelita grubego: co powinieneś wiedzieć

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to dość powszechna przewlekła lub długotrwała choroba powodująca stan zapalny jelita grubego. Jest to forma zapalnej choroby jelit, która ma pewne podobieństwo do choroby Leśniowskiego-Crohna.

Jelita grubego lub jelito grube usuwają substancje odżywcze z niestrawionej żywności i pozbywają się produktów przemiany materii przez odbytnicę i odbyt, gdy mijamy kał.

W wrzodziejącym zapaleniu okrężnicy, jelita grubego stan zapalny. W ciężkich przypadkach wrzody tworzą się na wyściółce okrężnicy. Wrzody czasami krwawią i wytwarzają ropę i śluz.

Według opublikowanego badania, wrzodziejące zapalenie jelita grubego występuje u 250 000 do 500 000 osób w Stanach Zjednoczonych, z roczną częstością występowania od 2 do 7 na 100 000 osób.

Odbytnica to koniec okrężnicy. Zawsze bierze udział w wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Jeśli zapalenie występuje tylko w odbytnicy, choroba nazywa się wrzodziejącym zapaleniem odbytnicy. Jednak zapalenie może rozciągać się w górnej części okrężnicy. Uniwersalne zapalenie okrężnicy lub pankolitis występuje wtedy, gdy dotknięta jest cała okrężnica.

Objawy

Pierwszym objawem jest biegunka. Kał staje się stopniowo luźniejszy i może występować skurczowy ból brzucha z silną chęcią do wypróżnienia.

Biegunka może rozpocząć się powoli lub nagle. Objawy zależą od tego, w jakim stopniu okrężnica jest dotknięta i jaki jest stan zapalny.

Najczęstsze objawy to:

• ból brzucha
• krwawa biegunka ze śluzem

Możliwe są również następujące:

• zmęczenie lub zmęczenie
• utrata masy ciała
• utrata apetytu
• niedokrwistość
• podniesiona temperatura
• odwodnienie
• czując potrzebę ciągłego opróżniania jelit

Objawy często są gorsze wczesnym rankiem.

W ciągu miesięcy lub lat mogą występować bardzo łagodne objawy lub objawy, ale objawy powrócą bez leczenia.

Objawy i objawy różnią się w zależności od tego, która część jelita jest dotknięta.

Wrzodziejące zapalenie odbytu

Zapalenie znajduje się wewnątrz odbytnicy. Objawy i objawy obejmują:

• krwawienie z odbytu, które może być jedynym objawem
• ból odbytu
• niezdolność do poruszania wnętrzności, pomimo chęci zrobienia tego

Wrzodziejące zapalenie odbytu jest zwykle najłagodniejszą postacią wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.

Zapalenie proktosiowe

Dotyczy to odbytnicy i esicy okrężnicy, która jest dolnym końcem okrężnicy.

Objawy i objawy obejmują:

• krwawa biegunka
• skurcze brzucha
• ból brzucha
• ciągła potrzeba korzystania z łazienki

Lewostronne zapalenie jelita grubego

Zapalenie obejmuje odbytnicę, po lewej stronie przez esicy i zstępującą okrężnicę.

Objawy i objawy obejmują:

• krwawa biegunka
• skurcze brzucha po lewej stronie
• utrata masy ciała

Pancolitis

Dotyczy to całego okrężnicy. Objawy i objawy obejmują:

• krwawa biegunka (niektóre napady mogą być ciężkie)
• skurcze brzucha
• ból brzucha
• zmęczenie
• znaczna utrata wagi

Zapalenie okrężnicy

Rzadka postać zapalenia okrężnicy, która może zagrażać życiu. Dotyczy to całego okrężnicy.

Objawy i objawy obejmują:

• silny ból
• ciężka biegunka, która może prowadzić do odwodnienia i wstrząsu

Przy piorunującym zapaleniu okrężnicy istnieje ryzyko pęknięcia okrężnicy i toksycznego okrężnicy. Okrężnica może ulec poważnemu rozdęciu.

Dieta

Niektóre porady dietetyczne mogą pomóc złagodzić objawy.

Wskazówki obejmują:

• spożywając mniejsze posiłki, częściej, na przykład od pięciu do sześciu małych posiłków dziennie
• picie dużej ilości płynu, zwłaszcza wody, aby zapobiec odwodnieniu
• unikanie kofeiny i alkoholu, ponieważ mogą one nasilać biegunkę
• unikanie napojów gazowanych, ponieważ mogą one zwiększyć ilość gazu
• prowadzenie dziennika żywności i odnotowywanie, które pokarmy nasilają objawy

Brytyjska Narodowa Służba Zdrowia (NHS) sugeruje, że podczas wybuchu może pomóc tymczasowe stosowanie diety o niskiej zawartości błonnika. Obejmuje to produkty rafinowane, takie jak biały ryż, chude mięso lub ryby, jaja i gotowane warzywa. Należy to najpierw omówić z lekarzem.

Może pomóc przyjmować suplementy lub eliminować określone pokarmy, ale należy to robić po uprzedniej rozmowie z lekarzem.

Przyczyny

Pozostaje niejasne, co dokładnie powoduje wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Uważa się, że zaangażowana jest genetyka, środowisko i układ odpornościowy organizmu.

Genetyka: Około jedna piąta osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego ma bliskiego krewnego, który chorował na tę samą chorobę, co sugeruje, że choroba może być dziedziczona.

Środowisko: Dieta, zanieczyszczenie powietrza, dym papierosowy i słaba higiena mogą się przyczyniać.

Układ odpornościowy: Jedną z możliwości jest reakcja organizmu na infekcję wirusową lub bakteryjną, która powoduje zapalenie połączone z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Po ustaniu infekcji układ odpornościowy nadal reaguje, powodując ciągły stan zapalny.

Inną teorią jest to, że wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest stanem autoimmunologicznym, w którym uszkodzenie układu odpornościowego powoduje jego zwalczanie nieistniejących zakażeń, prowadzących do zapalenia.

Wysokie spożycie kwasu linolowego: Jedno z badań wykazało, że jedna trzecia wszystkich przypadków jest związana z wysokim spożyciem kwasu linolowego, wspólnego kwasu tłuszczowego. Można go znaleźć w czerwonym mięsie, kilku olejach kuchennych i niektórych rodzajach margaryn.

Czynniki ryzyka

Niektóre znane czynniki ryzyka obejmują:

Wiek: Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może dotykać ludzi w każdym wieku, ale częściej dotyka ludzi w wieku od 15 lat do osób w wieku 30 lat.

Pochodzenie etniczne: wrzodziejące mogą dotknąć ludzi dowolnej rasy lub pochodzenia etnicznego. Osoby rasy kaukaskiej są bardziej narażone na zachorowanie, zwłaszcza na osoby pochodzenia żydowskiego aszkenazyjskiego (z Europy Wschodniej i Rosji).

Genetyka: Ludzie bliscy krewniacy z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy lub chorobą Leśniowskiego-Crohna mają wyższe ryzyko zachorowania.

Izotretynoina (Accutane): Ten lek jest czasami stosowany w leczeniu ciężkiego trądziku.Nie jest jasne, w jaki sposób ten lek może być związany z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.

Różnica między IBS a IBD

Stan, który powoduje zapalenie jelit, takie jak wrzodziejące zapalenie okrężnicy lub choroba Leśniowskiego-Crohna, jest znany jako nieswoiste zapalenie jelit (IBD). IBD różni się od zespołu jelita drażliwego (IBS).

W przeciwieństwie do IBD, IBS nie powoduje zapalenia, wrzodów ani innych uszkodzeń jelit. IBS jest znacznie mniej poważnym problemem. Nazywa się to zaburzeniem funkcjonalnym, ponieważ układ trawienny wygląda normalnie, ale nie działa prawidłowo.

Diagnoza

Lekarz zapyta o objawy i historię choroby i spróbuje dowiedzieć się, czy bliscy krewni cierpią na wrzodziejące zapalenie okrężnicy, IBD lub chorobę Leśniowskiego-Crohna.

Będą również badać pacjenta pod kątem oznak niedokrwistości i tkliwości w okolicy brzucha.

Testy mogą pomóc wykluczyć inne możliwe stany i choroby, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna, zakażenie, IBS, zapalenie uchyłka, rak jelita grubego i niedokrwienne zapalenie jelita grubego.

Obejmują one:

• badania krwi
• testy stolca
• prześwietlenie
• wlew baru
• sigmoidoskopii, w której elastyczna rurka z kamerą na końcu wkładana jest przez odbyt do odbytnicy
• kolonoskopia, w której przez odbytnicę i odbytnicę wprowadza się długą, elastyczną rurkę obserwacyjną z kamerą na końcu
• TK jamy brzusznej lub miednicy

Leczenie

Osoba z rozpoznaniem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego będzie musiała zobaczyć gastroenterologa, który specjalizuje się w układzie pokarmowym. Specjalista oceni stopień zaawansowania choroby i opracuje plan leczenia.

Ciężkie objawy mogą wymagać hospitalizacji, ale osoba z łagodnymi do umiarkowanych objawami najprawdopodobniej będzie leczona ambulatoryjnie.

Leczenie skupi się na:

• zarządzanie czynnym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, w tym leczenie obecnych objawów do momentu uzyskania remisji
• utrzymywanie remisji w celu zapobiegania nawrotom objawów

Zarządzanie aktywnym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Leczenie obejmie stosowanie trzech głównych rodzajów leków.

Aminosalicylany: Jest to pierwsza opcja leczenia łagodnego do umiarkowanego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Aminosalicylany są zwykle skuteczne w zmniejszaniu stanu zapalnego.

Pacjenci z łagodnymi objawami zazwyczaj otrzymują tabletki doustne lub miejscowe aminosalicylany. Osoby z bardziej poważnymi postaciami wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, w których dotknięta jest cała okrężnica, mogą wymagać lewatywy.

Efekty uboczne obejmują:

• nudności
• wysypka na skórze
• bóle głowy
• biegunka

Sterydy: Jeśli objawy są ciężkie lub nie odpowiadają na aminosalicyle, można przepisać steroidy. To także zmniejsza stan zapalny.

Długotrwałe stosowanie steroidów, zwłaszcza doustnych sterydów, może mieć poważne skutki uboczne. Gdy tylko pacjent zareaguje na leczenie, zwykle należy przerwać stosowanie steroidów.

Efekty uboczne obejmują:

• trądzik i inne problemy skórne
• zły humor
• problemy ze snem
• obrzęk
• niestrawność

Skutki uboczne po ponad 12 tygodniach stosowania obejmują:

• siniak
• zaćma
• cukrzyca
• jaskra
• nadciśnienie (wysokie ciśnienie krwi)
• słabe mięśnie
• osteoporoza
• przerzedzenie skóry
• przybranie na wadze

Leki immunosupresyjne: Jeśli inne leczenie nie zadziałało lub jeśli stosowanie sterydów zostało przerwane, leki immunosupresyjne mogą być przepisywane. Obniżają one układ odpornościowy pacjenta i zwykle zmniejszają zapalenie w okrężnicy i odbytnicy.

Azatiopryna jest lekiem immunosupresyjnym, który jest powszechnie stosowany w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.

Możliwe działania niepożądane obejmują:

• nudności
• biegunka
• uszkodzenie wątroby
• niedokrwistość
• siniak
• infekcje

Infliksymab (Remicade): Może on leczyć umiarkowane do ciężkich objawów, gdy inne metody leczenia nie były skuteczne lub dobrze tolerowane. Uważa się, że infliksymab działa szybko przy wywoływaniu remisji, szczególnie gdy kortykosteroidy nie pomagają. W niektórych przypadkach może nawet zapobiec konieczności operacji.

Zarządzanie ciężkim, czynnym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Konieczna będzie hospitalizacja, ponieważ istnieje ryzyko niedożywienia, odwodnienia i zagrażających życiu powikłań, takich jak pęknięcie okrężnicy. Leczenie obejmuje płyny dożylne i leki.

Utrzymywanie remisji

Gdy objawy są w remisji, regularne dawki aminosalicylanów mogą pomóc w zapobieganiu nawrotom. Jeśli nawroty występują regularnie pomimo leczenia aminosalicylanem, można przepisać azatioprynę.

Rozległe wrzodziejące zapalenie jelita grubego może wymagać długotrwałej terapii podtrzymującej. Może to ulec zmianie, jeśli dana osoba przechodzi do remisji przez 2 lata bez nawrotu.

Chirurgia

Jeśli inne metody leczenia nie działają, operacja może być opcją.

Colectomy: Okrężnica lub jej część została usunięta.

Ileostomy: chirurg wykonuje nacięcie w żołądku, a koniec jelita cienkiego jest pobierany i podłączony do zewnętrznego worka. Worek zbiera materiał odpadowy z jelita.

Worek okrężny: Torebka jest wykonana wewnętrznie przez chirurga, z jelita cienkiego, a następnie połączona z mięśniami otaczającymi odbyt. Korek ten nie jest zewnętrznym woreczkiem.

Komplikacje

Powikłania wrzodziejącego zapalenia jelita grubego sięgają od braku składników odżywczych do potencjalnie śmiertelnego krwawienia z odbytnicy.

Rak jelita grubego: Wrzodziejące zapalenie jelita grubego, szczególnie jeśli objawy są ciężkie lub rozległe, zwiększa ryzyko zachorowania na raka jelita grubego. Zgodnie z National Institutes of Health ryzyko zachorowania na raka jelita grubego jest większe, gdy cały okrężnica jest dotknięta przez długi czas.

Toksyczne megakolon: To powikłanie występuje w kilku przypadkach ciężkiego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. W ciężkich przypadkach gaz zostaje uwięziony, powodując puchnięcie okrężnicy. Kiedy tak się dzieje, istnieje ryzyko pęknięcia okrężnicy, posocznicy i wstrząsu.

Inne możliwe komplikacje obejmują:

• zapalenie skóry
• zapalenie stawów
• zapalenie oczu
• choroba wątroby
• osteoporoza
• perforowana okrężnica
• ciężkie krwawienie
• ciężkie odwodnienie

Aby zapobiec utracie gęstości kości, lekarz może przepisać suplementy witaminy D, wapń i inne leki.

Regularne wizyty lekarskie i świadomość objawów mogą pomóc w zapobieganiu tym powikłaniom.