Zgodnie z nowymi badaniami, szybki etap przesuwania gałek ocznych – czyli kiedy ma miejsce większość naszych marzeń – może zwiększać ryzyko demencji, jeśli ta faza nie zostanie wprowadzona w wystarczającym stopniu.
Wiadomo, że osoby z demencją często mają zaburzenia snu. Jednak naukowcy nie wiedzą jeszcze, dlaczego występują te problemy ze snem, ani nie jest jasne, czy różne rodzaje fazy snu i snu wpływają na szanse rozwoju demencji.
Nowe badanie – opublikowane w czasopiśmie – bada fazę snu o szybkim ruchu gałek ocznych (REM) i czy istnieje związek między występowaniem REM a demencją.
Mówiąc krótko, sen występuje w dwóch dużych stadiach: REM i nie-REM. Bardziej szczegółowo, pierwsze cztery etapy są wszystkie nie-REM. Piąta i ostatnia podsekcja snu, REM, zwykle występuje po 90 minutach snu nie-REM, i to jest, gdy mózg wykonuje większość swoich snów.
Pierwszym autorem nowego badania jest Matthew Pase z Uniwersytetu Technicznego Swinburne w Melbourne w Australii. Dr Pase i zespół przeanalizowali dane z dużego badania Framingham Heart Study (FHS), które rozpoczęło się w 1971 roku.
Badanie ryzyka snu REM i demencji
Dr Pase i wsp. Przebadali podgrupę uczestników FHS, którzy brali udział w badaniu Sleep Heart Health Study przez 3 lata w latach 1995-1998.
W czasie tego badania uczestnicy mieli co najmniej 60 lat, a połowa z nich była płci męskiej. Etapy snu oceniano za pomocą domowego badania snu lub polisomnografii, która jest szeroko stosowanym podejściem do oceny faz snu i zaburzeń.
Test może określić cykle snu i różne fazy snu, takie jak REM lub nie-REM, poprzez rejestrowanie takich rzeczy, jak zmiany fizjologiczne i fale mózgowe.
Zespół obserwował uczestników przez okres do 19 lat, cały czas szukając przypadków demencji. W okresie obserwacji dr Pase wraz z kolegami zanotował 32 rozpoznania otępienia, z których 24 stanowiły choroby Alzheimera.
Ci, którzy rozwinęli demencję, spędzili średnio 17 procent całego snu w REM, podczas gdy ci, którzy nie otrzymali diagnozy demencji, spędzili średnio średnio 20 procent w REM.
Mniej REM wiąże się z ryzykiem otępienia
Naukowcy dostosowali się do zmiennych, takich jak płeć i wiek, i znaleźli silną korelację między wyższym ryzykiem otępienia a niższym odsetkiem snu REM i dłuższym „opóźnieniem snu REM”, co odnosi się do tego, jak długo ktoś musi osiągnąć fazę REM.
Konkretnie, przy każdym punkcie procentowym, że sen REM spadł, naukowcy odkryli 9-procentowy wzrost ryzyka demencji.
Korelacja wytrzymywała korekty dotyczące możliwych czynników zakłócających, takich jak czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego, depresja i leki.
Dr Pase i zespół wyłączali z analizy tych, którzy mieli łagodne upośledzenie poznawcze – wczesny marker choroby Alzheimera – na początku badania, a także tych, którzy rozwinęli demencję we wczesnej fazie badań.
Mówił o znaczeniu tych odkryć.
„W naszym badaniu związek pomiędzy niższym poziomem snu REM i demencją nie został wyjaśniony przez osoby z zaburzeniami poznawczymi w punkcie wyjściowym lub przez osoby, które przeszły na demencję w ciągu pierwszych 3 lat, [które] sugerują, że zmniejszenie REM nie jest po prostu konsekwencją wczesnego demencja.”
Matthew Pase, Ph.D.
Mówiąc o możliwych mechanizmach, które mogłyby wyjaśnić odkrycia, powiedział: „Nie mamy dokładnych odpowiedzi, ale mamy kilka hipotez”.
„Możliwe mechanizmy mogą obejmować (i) stres lub lęk, który może ograniczać sen REM i zwiększać ryzyko otępienia, (ii) może występować przyczyna zaburzeń snu, takich jak zaburzenia oddychania podczas snu, które mogą zakłócać sen REM i zwiększać ryzyko w przypadku otępienia i (iii) więcej snu REM może pomóc w utrzymaniu integralności mózgu w obliczu zmian, które zachodzą wraz ze starzeniem się i wczesną chorobą Alzheimera. „
Mocne i ograniczone badania
Autorzy podkreślają także mocne strony i ograniczenia swoich badań. Mocne, piszą, obejmują fakt, że badanie opiera się na populacji. Jednak badanie ogranicza niewielka liczebność próby i jej przeważnie kaukaski skład etniczny.
W wyniku zmniejszonej próby badawczej zdarzyło się również niewiele zdarzeń incydentalnych, co oznacza, że naukowcy „mieli ograniczoną moc wykrywania słabszych, ale potencjalnie ważnych powiązań z innymi związanymi ze snem ekspozycjami i demencją.”
Długi czas trwania badania i wykorzystanie polisomnografii do zbadania architektury snu zostały wymienione przez autorów jako kolejne mocne strony badań.
„Przyszłe badania powinny potwierdzić nasze odkrycia i określić mechanizmy łączące sen REM z otępieniem incydentalnym” – napisali naukowcy.
Dr Pase rozmawiał również o badaniu i obszarach przyszłych badań. Powiedział: „Chociaż nasze badanie jest niewielkie w porównaniu do większej rodzicielskiej kohorty Framingham Heart Study, wciąż jest to duża próba, biorąc pod uwagę, że wszyscy uczestnicy przeszli badanie snu na noc i kontynuacji dla demencji.”
„Istnieje niewiele innych badań, które mają te dane. Obecnie badamy, czy inne mają podobne dane i czy możliwe jest połączenie analizy i wyników.”
