Ocena partnerska jest środkiem kontroli jakości w badaniach medycznych. Podczas wzajemnej oceny, specjaliści przeglądają nawzajem swoje prace, aby upewnić się, że są dokładne, istotne i znaczące.
Badania naukowe mają na celu poprawę wiedzy medycznej i znalezienie lepszych sposobów leczenia chorób. Publikowanie wyników w czasopismach medycznych umożliwia innym naukowcom dzielenie się osiągnięciami, testowanie wyników i dalsze prowadzenie dochodzenia.
Ocena partnerska jest centralną częścią procesu publikacji czasopism medycznych. Uważa się, że jest to najlepszy dostępny sposób zapewnienia, że badania przedłożone przez naukowców są godne zaufania i że stosowane przez nich zabiegi medyczne są bezpieczne i skuteczne dla pacjentów.
Szybkie fakty dotyczące wzajemnej oceny:
Oto kilka kluczowych punktów dotyczących wzajemnej oceny. Więcej szczegółów znajduje się w głównym artykule.
- Recenzowany artykuł został sprawdzony przez innego specjalistę, który nie był zaangażowany w projekt. Jeśli na przykład badania dotyczą nowego leku, jest to ważne dla bezpieczeństwa pacjentów.
- Proces pomaga czasopismom zmaksymalizować jakość badań w ich publikacjach.
- Różne publikacje mają różne sposoby przeprowadzania recenzji przez recenzentów, a to może odpowiadać ich wizji redakcyjnej.
- Czasami autor zostanie poproszony o wykonanie dalszych badań, zanim ich praca zostanie opublikowana.
Dlaczego konieczna jest wzajemna weryfikacja?
Ocena partnerska pomaga w zapobieganiu publikowaniu błędnych publikacji medycznych.
Nieprawidłowe badania obejmują:
- Gotowe wyniki i fałszywe wyniki, które nie są poparte odpowiednimi badaniami naukowymi
- Niebezpieczne wnioski, zalecenia i ustalenia, które mogą zaszkodzić pacjentom
- Plagiatowana praca, gdy autor przyjmuje pomysły lub wyniki od innych badaczy.
Ocena rówieśnicza ma również inne funkcje. Na przykład może być podstawą decyzji o grantach na finansowanie badań medycznych.
Co to dotyczy?
W przypadku czasopism medycznych, wzajemna weryfikacja oznacza zwrócenie się do ekspertów z tej samej dziedziny co autorzy prac, aby pomogli redaktorom zdecydować, czy opublikować lub odrzucić rękopis, zapewniając krytykę pracy.
Nie ma standardu branżowego, który dyktowałby szczegóły procesu wzajemnej oceny, ale większość najważniejszych czasopism medycznych korzysta z wytycznych Międzynarodowego Komitetu Redaktorów czasopism medycznych.
Kod oferuje podstawowe zasady, takie jak: „Komentarze recenzentów powinny być konstruktywne, uczciwe i uprzejme”.
Komitet ds. Etyki Publikacji (COPE) to kolejne stowarzyszenie, które oferuje wytyczne etyczne dla recenzentów medycznych. COPE ma również duże członkostwo wśród czasopism.
Stowarzyszenia te nie określają reguł dla poszczególnych czasopism do naśladowania. Regularnie przypominają recenzentom, aby skonsultowali się z redaktorami czasopism.
Kod podsumowuje rolę recenzenta w następujący sposób:
„Redaktor oczekuje od nich wiedzy podmiotowej, dobrego osądu oraz rzetelnej i uczciwej oceny mocnych i słabych stron dzieła i rękopisu”.
Proces recenzowania jest zwykle „ślepy”. Oznacza to, że recenzenci nie zostali poinformowani o tożsamości autorów, a zazwyczaj autorzy nie wiedzą, kto przeprowadza ich recenzję.
Sprawdzenie anonimowości może pomóc w zmniejszeniu stronniczości. Recenzent oceni artykuł, a nie autora.
Ze względu na przejrzystość niektóre czasopisma, w tym te, mają otwarty system, ale zniechęcają do bezpośredniego kontaktu między recenzentami a autorami.
Recenzent pomaga redaktorom zdecydować, czy odrzucić papier wprost, czy poprosić o różne poziomy korekty przed publikacją. Większość czasopism medycznych prosi autorów o przynajmniej drobne poprawki.
Jakość, trafność i znaczenie
Dokładne zadania recenzenta czasopisma medycznego są bardzo różne, w zależności od czasopisma, dla którego pracują.
Wszystkie recenzentów pomagają redaktorom zdecydować, czy artykuł powinien zostać opublikowany, ale różne czasopisma mają różne kryteria.
Omawiane są trzy obszary wspólne, z podobnymi przykładowymi pytaniami:
- Jakość: jak dobrze zostały przeprowadzone badania i jak wiarygodne są ich wnioski? To sprawdza wiarygodność i dokładność ocenianej nauki.
- Trafność: Czy dokument jest interesujący dla czytelników tego czasopisma i czy jest odpowiedni do tej dziedziny pracy?
- Znaczenie: Jaki wpływ mogą mieć badania? Czy odkrycia dodają coś nowego?
Redaktor może zdecydować, czy artykuł jest istotny, czy ma na to miejsce, czy lepiej byłoby w innym czasopiśmie.
Jeśli redaktorzy uznają, że jest to istotne, mogą oni zasięgnąć opinii recenzentów recenzujących na temat interesujących zagadnień naukowych.
Redakcja podejmuje ostateczną decyzję. Proces recenzowania ma na celu poinformowanie o decyzji redaktora. Zalecenia recenzentów nie muszą być akceptowane przez czasopismo.
Różne sposoby robienia recenzji przez rówieśników
Różne czasopisma mają różne cele, a poszczególne tytuły można postrzegać jako „marki”. Stanowisko redakcyjne czasopisma ma wpływ na kryteria stosowane przy podejmowaniu decyzji o publikacji gazety.
Na przykład koncentruje się na odkryciach, które są istotne i ważne dla obecnego zarządzania chorobą. Mówią: „Recenzent sprawdza cały materiał, który otrzymuje. Dajemy pierwszeństwo artykułom, które pomogą lekarzom podejmować lepsze decyzje”.
Stwierdzono, że „Priorytetem są raporty z oryginalnych badań, które mogą zmienić praktykę kliniczną lub myśleć o chorobie”. Jednak stawia również pewien priorytet na dokumentach, które mogą być zrozumiane przez „ogólnego czytelnika” poza medyczną specjalnością autora.
Czasopismo lekarskie może opublikować w szczegółach konkretną formę recenzji, z której korzysta. Zwykle pojawia się to w wytycznych dla autorów.Zasady te są kolejnym sposobem ustalania standardów jakości raportów z badań.
Czego szukają recenzenci?
Przedstawia to, co oceniają redaktorzy medyczni, przed wysłaniem artykułów do recenzentów.
To „wstępne przejście” sprawdza następujące punkty:
- Terminowy i oryginalny materiał
- Wyczyść pisanie
- Odpowiednie metody badań
- Prawidłowe dane
- Rozsądne wnioski, które są obsługiwane przez dane.
Informacja musi być ważna, a temat musi być w ogólnym interesie medycznym.
Jak reagują czasopisma?
Czasopisma mogą reagować na zgłoszenia na wiele sposobów.
Na przykład redaktorzy używają trzech odpowiedzi, z wyjątkiem całkowitego odrzucenia, po podjęciu decyzji w oparciu o recenzent.
To są:
- Główna rewizja: dziennik jest „zainteresowany” rękopisem, ale konieczna jest jego rewizja, ponieważ jest „nie do przyjęcia” do publikacji w obecnej formie.
- Drobna zmiana: „Niektóre poprawki” są potrzebne, zanim można je zaakceptować do publikacji.
- Chętne odrzucenie: Autorzy muszą „przeprowadzić dalsze badania lub zebrać dodatkowe dane”, aby manuskrypt był odpowiedni do publikacji.
