Słowo neurozy zostało pierwotnie ukute w XVIII wieku, aby określić szereg zaburzeń psychicznych, które zwykle nie mogą być powiązane z przyczyną fizyczną. Często jest mylony z neurotyzmem, cechą osobowości.
Nie ma jednej definicji nerwicy. Neuroza była do niedawna rozpoznawalnym zaburzeniem psychicznym, które zakłóca jakość życia bez zakłócania postrzegania rzeczywistości przez jednostkę.
Niektórzy psychologowie i psychiatrzy używają określenia nerwica w odniesieniu do lękowych objawów i zachowań. Inni lekarze używają tego określenia do opisu spektrum chorób psychicznych poza zaburzeniami psychotycznymi. Psychoanalitycy, tacy jak Zygmunt Freud i Carl Jung, opisali sam proces myślenia używając terminu nerwica.
W 1980 r. Trzecia publikacja Podręcznika diagnostyczno-statystycznego zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (DSM-III) usunęła termin nerwica.
W tym artykule omówimy, jak neurotyzm różni się od nerwic i zaburzeń osobowości, a także jak rozpoznać objawy zaburzenia lękowego podobne do nerwic. Przedstawi także kilka wskazówek dotyczących radzenia sobie z niektórymi psychologicznymi skutkami neurotyczności.
Szybkie fakty dotyczące nerwic i neurotyczności
- «Neurozy» to termin stosowany na wiele różnych sposobów związanych z nieprawidłowymi procesami psychologicznymi.
- Neurotyzm został użyty do opisania cechy osobowości, która nie zaburza codziennej funkcji.
- Neurotyczność jest jedną z cech osobowości Wielkiej Piątki, które można znaleźć w testach osobowości w różnych kulturach.
- Neuroza nie jest już stosowana jako diagnoza, a nerwice są obecnie diagnozowane jako zaburzenia depresyjne lub lękowe.
- Chociaż nieużywane, diagnoza nerwicowa jest ważna dla zrozumienia, jak traktowane są dzisiaj zaburzenia psychiczne.
Czym jest neurotyczność?
Neurotyzm to długotrwała tendencja do występowania negatywnego lub lękowego stanu emocjonalnego. To nie jest stan medyczny, ale cecha osobowości. Ludzie często mylą to z nerwicą.
Neurotyzm jest jedną z cech, które składają się na pięcioczynnikowy model osobowości wraz z ekstrawersją, zgodnością, sumiennością i otwartością. Model ten jest stosowany w ocenach osobowości i testach w szerokim zakresie kultur.
Ludzie z neurotyzmem mają zwykle bardziej przygnębiony nastrój i cierpią z powodu poczucia winy, zazdrości, gniewu i lęku częściej i bardziej surowo niż inne osoby.
Mogą być szczególnie wrażliwe na stres środowiskowy. Ludzie z neurotyzmem mogą postrzegać codzienne sytuacje jako groźne i poważne. Frustracje, które mogą być doświadczane przez innych jako trywialne, mogą stać się problematyczne i prowadzić do rozpaczy.
Osoba z neurotyzmem może być samoświadoma i nieśmiała. Mogą mieć tendencję do internalizowania fobii i innych cech neurotycznych, takich jak lęk, panika, agresja, negatywność i depresja. Neurotyzm to ciągły stan emocjonalny zdefiniowany przez te negatywne reakcje i uczucia.
Mimo że nie kwalifikują się jako diagnoza, psychologowie i psychiatrzy nie odrzucają osobowości, która wykazuje silne nachylenie w kierunku neurotyczności jako nieistotne dla dobrego samopoczucia psychicznego. Dr Benjamin B. Lahey z Wydziału Studiów Zdrowia i Psychiatrii i Behawioralnej Neuronauki Uniwersytetu w Chicago, powiedział w manuskrypcie z 2009 roku:
«Chociaż nie jest to powszechnie doceniane, coraz więcej dowodów na to, że neurotyzm jest cechą psychologiczną o dużym znaczeniu dla zdrowia publicznego: Neurotyzm jest silnym korelatem i predyktorem wielu różnych zaburzeń psychicznych i fizycznych, współwystępowania między nimi oraz częstotliwości umysłowej i ogólnej służby zdrowia. posługiwać się.»
Podczas gdy neurotyczność nie jest diagnozą, a nawet problemem w dobrze zrównoważonej osobowości, może ona wpływać na różne psychiczne i fizyczne problemy zdrowotne.
Neurotyzm czy nerwica?
Nerwica jest złożona, a badania oferują więcej niż jedno wyjaśnienie. Różni się jednak od neurotyzmu.
Mówiąc w skrócie, nerwica jest zaburzeniem obejmującym obsesyjne myśli lub lęki, podczas gdy neurotyzm jest cechą osobowości, która nie ma takiego samego negatywnego wpływu na codzienne życie, jak stan lęku. W nowoczesnych tekstach niemedycznych te dwa są często używane z tym samym znaczeniem, ale jest to niedokładne.
Termin «nerwica» jest rzadko używany przez współczesnych psychologów, ponieważ uważają, że termin ten jest przestarzały i niejasny.
Charakterystyka nerwicy
Naukowcy nie zgadzają się co do tego, czym jest nerwica, chociaż istnieją wspólne cechy, które badano na przestrzeni wieków.
Niestabilność emocjonalna: Według Hansa Jürgena Eysencka (1916-1997), niemiecko-brytyjskiego psychologa, nerwicę definiuje niestabilność emocjonalna.
Ogólne uczucie układu nerwowego: Neurosis został po raz pierwszy użyty przez dr Williama Kullena ze Szkocji w 1769 roku. Utrzymywał, że termin ten odnosi się do «zaburzeń zmysłu i ruchu» spowodowanych «ogólnym uczuciem układu nerwowego». Dla doktora Kullena obejmuje to śpiączkę i epilepsję.
Brak ingerencji w racjonalne myślenie lub zdolność do funkcjonowania: Ostatnio, nerwica odnosi się do zaburzeń psychicznych, które nie zakłócają racjonalnej myśli lub zdolności jednostki do funkcjonowania, nawet jeśli mogą powodować niepokój.
Spowodowane nieprzyjemnym doświadczeniem: Według Zygmunta Freuda (1856-1939), słynnego austriackiego neurologa, który założył dyscyplinę psychoanalizy, nerwica jest strategią radzenia sobie ze stresem spowodowaną bezskutecznie stłumionymi emocjami z przeszłych doświadczeń.
Te emocje przytłaczają lub przeszkadzają w obecnym doświadczeniu. Dał przykład przytłaczającego strachu przed psami, który mógł być rezultatem wcześniejszego w życiu ataku psa.
Konflikt między dwoma wydarzeniami psychicznymi: Carl Gustav Jung (1875-1961) był szwajcarskim psychiatrą, który założył psychologię analityczną. Uważał, że nerwica jest zderzeniem świadomych i nieświadomych zdarzeń w umyśle.
Te postawy dotyczące nerwicy potwierdzają, że jest ona postrzegana jako dolegliwość i jest zwykle dyskutowana w celu znalezienia przyczyny i leczenia stanu. O ile test osobowości może potwierdzić, że dana osoba ma neurotyzm, nie jest chorobą ani stanem i nie można go «leczyć».
Neurotyzm czy psychoza?
Psychoza różni się także od neurotyczności, chociaż niektórzy sugerują, że może ona stać się cechą neurotyczności.
Psychoza powoduje, że osoba postrzega lub interpretuje to, co widzi i doświadcza w inny sposób niż otaczający je ludzie. Koliduje to z ich zdolnością do funkcjonowania w kontekście społecznym.
Objawy psychozy obejmują halucynacje i urojenia.
Psychoza może być objawem schizofrenii, zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, ciężkiej depresji lub guza mózgu.
Może być również wywołane przez niewłaściwe użycie niektórych substancji, takich jak alkohol i narkotyki, zarówno nielegalne, jak i przepisane.
W ostatnich latach naukowcy zakwestionowali rozróżnienie między nerwicą a psychozą, ponieważ psychoza może rozwinąć się z nerwicy.
W 2002 r. Naukowcy badający dane dotyczące blisko 4000 osób stwierdzili, że «neurotyczność zwiększa ryzyko wystąpienia objawów psychotycznych».
Rodzaje
Istnieje kilka różnych rodzajów nerwicy. Oto kilka przykładów.
- Niepokojąca nerwica: skrajny niepokój i zmartwienie charakteryzują ten rodzaj nerwicy, a także ataki paniki i fizyczne objawy, takie jak drżenie i pocenie się.
- Depresyjna nerwica: składa się z ciągłego i głębokiego smutku, często połączonego z utratą zainteresowania czynnościami, które dawały przyjemność.
- Obsesyjno-kompulsywna nerwica: ten stan obejmuje powtarzanie natrętnych myśli, zachowań lub czynności umysłowych. Zarówno powtarzanie, jak i pozbawianie tych sygnałów może powodować niepokój.
- Wojna lub walka z nerwicą: obecnie znana jako zespół stresu pourazowego (PTSD), wiąże się z nadmiernym stresem i niezdolnością do funkcjonowania w życiu codziennym po doświadczeniu głęboko traumatycznych wydarzeń.
Nerwicę często używano do opisywania chorób, w których układ nerwowy nie funkcjonuje prawidłowo, i nie wykazano żadnych zmian wyjaśniających dysfunkcje.
Diagnoza
Neurosis nie jest obecnie diagnozowany przez pracowników służby zdrowia.
Psycholodzy i psychiatrzy stawiają teraz symptomy przypominające nerwicę w kategorii zaburzeń depresyjnych lub lęku. Jednak niektórzy psychoanalitycy nadal używają tego terminu.
Z drugiej strony, neurotyczność można zidentyfikować i zdobyć dzięki testom osobowości.
Biorąc test osobowości, osoba może uzyskać niskie, średnie lub wysokie wyniki neurotyczności. Osoby o niskich wynikach są bardziej stabilne emocjonalnie i radzą sobie ze stresem z większym powodzeniem niż osoby o wysokich wynikach.
Leczenie
Nerwicę można leczyć standardową opieką psychologiczną. Stany, które są obecnie diagnozowane inaczej, takie jak zaburzenia depresyjne, byłyby leczone przy użyciu tych samych metod, co dzisiaj, gdy nerwica była używana w aktywnej diagnozie.
Leczenie może obejmować psychoterapię, leki psychoaktywne i ćwiczenia relaksacyjne, takie jak głębokie oddychanie.
Inne metody obejmują kognitywną terapię behawioralną, która dostosowuje wadliwe mechanizmy psychologiczne, które reagują na środowisko, aby reagować tak, jak powinny. Kreatywne terapie, takie jak terapia sztuką czy muzykoterapia, zostały również użyte do zwalczania zaburzeń psychicznych podobnych do nerwic.
Na wynos
Psycholodzy i psychiatrzy próbują oznaczać neurozę przez wieki bez zgody na definicję.
Chociaż nie była już stosowana, diagnoza neurozy była ważnym pierwszym krokiem do zrozumienia i leczenia zaburzeń psychicznych dnia dzisiejszego.
Neurotyzm nie jest problemem medycznym, a jego negatywne skojarzenia są mylące. Jest to uniwersalna cecha osobowości i jest zdrowa jako część zrównoważonego profilu osobowości.
Nowe badania i obserwacje na temat neurotyzmu w 2024 roku
Rok 2024 przynosi nowe odkrycia dotyczące neurotyzmu i jego wpływu na zdrowie psychiczne. Badania przeprowadzone w różnych populacjach wykazały, że osoby z wyższym poziomem neurotyzmu częściej doświadczają objawów depresyjnych i lękowych. Z najnowszych danych wynika, że około 30% populacji wykazuje tendencje neurotyczne, co może prowadzić do większej podatności na zaburzenia psychiczne.
Co więcej, nowe metody terapeutyczne, takie jak terapia poznawczo-behawioralna skierowana na neurotyzm, zyskują na popularności i skuteczności. W badaniach stwierdzono, że takie podejście może znacząco obniżyć objawy lęku i depresji u osób z wysokim poziomem neurotyzmu, a także poprawić jakość życia.
Innowacyjne badania wskazują również na związki neurotyzmu z fizycznym zdrowiem. Osoby z wysokim neurotyzmem częściej zgłaszają objawy somatyczne, co sugeruje, że ich stan emocjonalny może wpływać na zdrowie fizyczne. W 2024 roku zespół badawczy z Uniwersytetu w Stanfordzie odkrył, że interwencje mające na celu redukcję stresu mogą poprawić zarówno zdrowie psychiczne, jak i fizyczne pacjentów z neurotyzmem.
Wreszcie, społeczny kontekst neurotyzmu również staje się coraz bardziej istotny. Badania pokazują, że wsparcie społeczne może łagodzić negatywne skutki neurotyzmu, co podkreśla znaczenie budowania silnych relacji interpersonalnych dla osób z tą cechą osobowości.
