Korzyści zdrowotne i ryzyko selera

Seler to warzywo z rodziny. Jest dobrze znana z chrupiących łodyg, które ludzie często spożywają jako przekąskę niskokaloryczną.

Jednak nie tylko seler jest mało kaloryczny, ale istnieją również inne powody, dla których można go dodać do diety.

Uważa się, że przynosi korzyści układowi trawiennemu i układowi sercowo-naczyniowemu, a nasiona rośliny są stosowane w medycynie, aby pomóc w łagodzeniu bólu.

Seler jest również znany jako (). Innymi członkami rodziny kwitnącej lub marchewką są pietruszka, pietruszka i warzywo korzeniowe, seler korzeniowy.

Ten artykuł jest częścią serii na temat korzyści zdrowotnych popularnych potraw.

Korzyści zdrowotne

Możliwe korzyści zdrowotne selera i jego nasion to:

• obniżenie stanu zapalnego
• obniżenie ciśnienia krwi
• zmniejszając ryzyko raka
• zapobieganie utracie wzroku związanej z wiekiem

Zapalenie

Seler zawiera apigeninę, cząsteczkę, która jest obecnie badana pod kątem jej właściwości przeciwnowotworowych.

W opublikowanym badaniu zbadano, czy ten związek chemiczny może pomóc w modyfikacji lub zmniejszeniu uszkodzeń spowodowanych stanem zapalnym.

Autorzy wyciągnęli wniosek, że apigenina i dieta bogata w apigeninę zmniejszają ekspresję niektórych białek zapalnych u myszy. W ten sposób mogą zmniejszyć stan zapalny i przywrócić równowagę immunologiczną.

Ciśnienie krwi

Nie ma mocnych dowodów na to, że nasiona selera pomagają obniżyć ciśnienie krwi u ludzi, ale opublikowane badanie pokazało, że ma to działanie na szczury.

W badaniach oceniano wpływ ekstraktów z nasion selera na ciśnienie krwi u szczurów z prawidłowym ciśnieniem krwi oraz u szczurów ze sztucznie wywołanym nadciśnieniem.

Autorzy podsumowują, że:

„Ekstrakty z nasion selera mają właściwości przeciwnadciśnieniowe, które wydają się być związane z działaniem jego czynnych czynników hydrofobowych, takich jak NBP (n-butyloftalid) i mogą być uważane za środek przeciwnadciśnieniowy w przewlekłym leczeniu podwyższonego BP”.

Wyniki sugerują, że seler może mieć podobny wpływ na ludzi.

Zapobieganie rakowi

Seler zawiera flawonoid zwany luteoliną. Naukowcy uważają, że luteolina może mieć właściwości przeciwnowotworowe.

W opublikowanym badaniu stwierdzono, że „najnowsze badania epidemiologiczne przypisują luteolinie właściwości zapobiegające rakowi”.

Autorzy uważają, że tak się dzieje, ponieważ luteolina sprawia, że ​​komórki nowotworowe są bardziej podatne na atak ze strony chemikaliów stosowanych w terapii.

Hiperlipidemia

Hiperlipidemia ma miejsce, gdy we krwi występuje wzrost ilości cząsteczek tłuszczu. Często nie występują żadne objawy, ale zwiększa to długoterminowe ryzyko chorób serca i udaru mózgu.

Badanie opublikowane w zbadanym czy ekstrakt z selera może być w stanie zmniejszyć hiperlipidemię u szczurów, które spożywały dietę wysokotłuszczową.

Wyniki wskazywały, że ekstrakt rzeczywiście zmniejszył ilość LDL lub „złego” cholesterolu we krwi.

Chociaż jest to badanie na zwierzętach, jeśli jest ono replikowane u ludzi, może stanowić kolejny dobry powód do konsumowania selera.

Neurogeneza

Uważa się również, że apigenina stymuluje neurogenezę, wzrost i rozwój komórek nerwowych.

Badania opublikowane w 2009 r. Dotyczyły wpływu apigeniny na myszy. Wyniki wykazały, że po wstrzyknięciu lub podaniu doustnym apigenina poprawiła zdolność uczenia się i pamięć.

Konieczne są dalsze badania, aby potwierdzić te odkrycia u ludzi.

Inne możliwe korzyści

Seler może być również przydatny w leczeniu bólu stawów i łagodzeniu układu nerwowego, ale nie ma wystarczających dowodów naukowych, aby w pełni poprzeć twierdzenia na tym etapie.

Centrum Medyczne Uniwersytetu Maryland (UMM) mówi, że nasiona selera są od dawna stosowane w medycynie w leczeniu m.in.

• zapalenie stawów i dna
• skurcze mięśni
• zapalenie
• wysokie ciśnienie krwi
• przeziębienia i grypa
• retencja wody

Zauważają jednak, że te zastosowania nie zostały potwierdzone badaniami.

Skład pokarmowy selera

Przeciwutleniacze: Seler jest bogatym źródłem przeciwutleniaczy.

Zawiera następujące fitoskładniki:

• kwasy fenolowe
• flawonole
• dihydrostilbenoidy
• flawony
• furanocoumarins
• fitosterole

Witaminy i minerały: Seler jest bogaty w witaminę K, zawiera również kwas foliowy, witaminę A, potas i witaminę C.

Błonnik pokarmowy: Seler to głównie woda, ale jest również dobrym źródłem błonnika pokarmowego. Jedna filiżanka pokrojonego selera, czyli 100 g selera, odpowiednik około dwóch i pół średniej łodygi, zawiera 1,6 grama błonnika.

Dieta

Seler można jeść na surowo lub ugotować. Badania wykazują, że podczas gotowania na parze traci bardzo mało składników odżywczych.

W 2011 r. Naukowcy opublikowali badania, w których badano utratę składników odżywczych fenolowych przeciwutleniaczy z selera, gdy blanszowano przez 3 minuty, gotowano na parze przez 10 minut i gotowano przez 10 minut.

Wrzenie i blanszowanie spowodowało znaczne straty przeciwutleniaczy, między 38 procentami a 41 procentami. Jednak po parowaniu seler zachował 83 procent do 99 procent swoich przeciwutleniaczy.

Seler może być spożywany z serem, dipami, sałatkami lub jako chrupiący dodatek do kanapki z masłem orzechowym.

Dodaje również smaku zupom i risottom. Śledź linki do niektórych przepisów zalecanych przez dietetyków:

• Zupa z kurczaka pomidorowego z marchewką i selerem
• Duszony seler

W połączeniu z ogórkiem, jabłkiem, szpinakiem i cytryną seler jest smacznym i zdrowym dodatkiem do smoothie.

Nasiona selera można dodawać do potraw warzywnych, zup i sosów sałatkowych dla smaku.

Kuzyn Celery, seler korzeniowy, ma białą fasolę i zapiekankę z selera naciowego ze skorupką bulghur.

Ryzyka

Seler należy do niewielkiej grupy pokarmów, które mogą powodować ciężką reakcję alergiczną, co może doprowadzić do śmiertelnego wstrząsu anafilaktycznego.

Osoby uczulone na selera powinny zachować ostrożność i sprawdzać etykiety żywności, ponieważ nawet niewielkie ślady selera mogą powodować reakcję.

Seler ma również stosunkowo wysoką zawartość sodu w 35 miligramach na łodydze. Jest to jednak niewiele w porównaniu z 1500 miligramami dziennie zalecanymi przez American Heart Association i znacznie mniej niż 3 400 miligramów dziennie spożyte przez większość Amerykanów. Wciąż jest to żywność o niskiej zawartości sodu.