Drodzy użytkownicy! Wszystkie materiały dostępne na stronie zostały przetłumaczone z innych języków. Chcemy przeprosić za jakość tekstów, mamy jednak nadzieję, że będą one przydatne. Pozdrawiamy, Administracja. E-mail: admin@plmedbook.com

Parapareza: Co musisz wiedzieć

Parapareza jest częściowym porażeniem obu nóg z powodu zakłóceń sygnałów nerwowych z mózgu do mięśni.

Parapareza może być spowodowana przez czynniki genetyczne i infekcje wirusowe. W tym artykule przyjrzymy się bliżej przyczynom i sposobom zarządzania stanem.

Czym jest parapareza?

starszy mężczyzna z laską

Parapareza jest częściowym porażeniem obu nóg. Charakteryzuje się postępującą słabością i skurczami nóg.

Objawy mogą rozpocząć się w dowolnym momencie życia. Większość osób, u których zdiagnozowano paraparezy, będzie miało trudności z chodzeniem, a także będzie obserwować zmiany w ich chodzie (sposób, w jaki chodzą).

Podczas gdy obecnie nie ma lekarstwa na parapareza, objawy można skutecznie kontrolować i minimalizować. Zwykle nie ma to wpływu na długość życia.

Przyczyny

Parapareza jest spowodowana degeneracją lub uszkodzeniem ścieżek nerwowych. Istnieją dwa główne rodzaje paraparezy, rozdzielone w zależności od przyczyny:

Wrodzone spastyczne niedowłady (HSP)

matka trzyma ręce dziecka

Parapareza powiązana z czynnikami genetycznymi nazywana jest dziedziczną paraparezą spastyczną (HSP). Powoduje to, że długie nerwy kręgosłupa z czasem ulegają degeneracji.

Te nerwy rdzeniowe kontrolują napięcie mięśniowe i ruch w dolnej części ciała. Uszkodzenie tych nerwów może powodować stopniowe upośledzenie ruchu, zwykle w obu nogach.

Dzieci rodziców z HSP mają 50 procent szans na zdiagnozowanie niedowładu.

Tropikalne spastyczne parapareza (TSP)

Parapareza spowodowana infekcją wirusową nazywa się tropikalnym spastycznym niedowładem (TSP).

Objawy mogą zacząć się długo po pierwotnej infekcji, czasami nawet po kilkudziesięciu latach. TSP wpływa na rdzeń kręgowy, narusza układ odpornościowy i może powodować osłabienie mięśni i utratę czucia w skórze obu nóg.

TSP zazwyczaj dotyka ludzi żyjących w regionach tropikalnych, w tym na Karaibach.

HTLV-1, wirus, który może prowadzić do TSP, może być przenoszony z osoby na osobę. Może być przekazywana dziecku przez matkę karmiącą piersią poprzez wspólne używanie igieł podskórnych oraz przez nieopancerzony stosunek seksualny.

Mniej niż 2 procent osób niosących wirusa rozwija TSP.

Objawy

Osoby z HSP zwykle mają trudności z chodzeniem i mają zwiększone ryzyko upadku. Może to być spowodowane przesadnym odruchem, a także skurczami, skurczami i sztywnością.

Osoby z paraparezą mają skłonność do chodzenia po czubkach palców stóp, skierowanymi do wewnątrz. Ten chód może powodować zwiększone zużycie obuwia, szczególnie wokół dużego palca.

Objawy HSP

Około 90 procent osób z odziedziczoną paraparezą odczuwa osłabienie mięśni nóg, a także mimowolne skurcze i sztywność.

Pozostałe 10 procent ma bardziej złożoną postać niedowładu z dodatkowymi objawami. Mogą one obejmować epilepsję, demencję i utratę słuchu. Mogą również wystąpić problemy z równowagą, koordynacją i mową.

Wiek pojawienia się HSP jest bardzo różny, nawet u członków tej samej rodziny. Ponieważ objawy rozwijają się stopniowo, może być trudno zidentyfikować dokładnie, kiedy pojawiły się pierwsze objawy. Łagodne objawy mogą występować przez wiele lat, zanim osoba się do nich odezwie.

Objawy TSP

Osoby z TSP mogą nie odczuwać żadnych objawów od lat – nawet dziesięcioleci – po początkowym zakażeniu.

Objawy zwykle zaczynają się od stopniowego osłabienia mięśni obu nóg, a następnie dysfunkcji dróg moczowych i jelit oraz zaburzeń erekcji u mężczyzn.

Podczas zaawansowanych stadiów TSP może to również wpływać na ramiona osoby, a także mogą powodować pewne problemy ze skórą.

Diagnoza

Lekarze mogą zazwyczaj zdiagnozować niedowład połowiczny, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

skan MRI

  • Osoba ma objawy chodu i ruchliwości typowe dla paraparezy.
  • W najbliższej rodzinie występuje historia paraparezy.
  • Inne leczone zaburzenia o podobnych objawach zostały wykluczone.

Lekarze mogą również przeprowadzić inne specjalistyczne testy podczas diagnozy, w tym:

  • rezonans magnetyczny (MRI)
  • skany mózgu i kręgosłupa
  • nakłucie lędźwiowe
  • testy przewodzenia nerwowego
  • elektromiografia (EMG)

Do możliwych do leczenia zaburzeń o podobnych objawach jak Parapareza należą:

  • niedobór witaminy B12
  • zaburzenie ruchu genetycznego (dystonia reagująca na dopa)
  • strukturalne zaburzenia rdzenia kręgowego

Lekarze muszą również wykluczyć stwardnienie rozsiane, porażenie mózgowe i dziedziczną chorobę neuronów ruchowych, zanim zostanie potwierdzona diagnoza niedowładu.

Lekarze mogą czasami używać testów genetycznych w celu potwierdzenia diagnozy klinicznej HSP.

Zarządzanie

Obecnie nie ma lekarstwa na parapareza. Zarządzanie objawami jest głównym celem leczenia. Zwykle obejmuje fizykoterapię i leki, takie jak leki zwiotczające mięśnie.

Fizjoterapia i ćwiczenia mogą poprawić mobilność poprzez wzmocnienie mięśni i zwiększenie wytrzymałości. Może również pomóc w zmniejszeniu nasilenia skurczów i skurczów.

Oprócz zwiotczających mięśnie, niektórzy ludzie mogą przyjmować leki, aby zmniejszyć nietrzymanie moczu.

Lekarze mogą monitorować postęp niedowładu przy regularnych badaniach neurologicznych.

Perspektywy

Osoby ze zdiagnozowanym niedowładem mogą spodziewać się normalnej długości życia. Nawet jedna czwarta osób z HSP nie ma żadnych objawów.

Paraparezy u członków tej samej rodziny mogą występować w różnym czasie, czasami z ponad 50-letnią różnicą w wieku początkowym.

Badania sugerują, że niektóre genetyczne przyczyny niedowładu skutkują szeregiem nasilonych objawów.

Większość osób, u których zdiagnozowano paraparezy, chodzi samodzielnie lub z niewielkim wsparciem. Niektóre osoby z paraparezą mogą odnieść korzyść z używania kul, trzciny lub szyn. Bardzo niewiele osób z paraparezą będzie wymagało wózka inwalidzkiego, aby utrzymać mobilność.

PLMedBook