Rozwój niemowląt potrzebuje tlenu na początku ciąży. Ale dziecko nie weźmie swojego pierwszego oddechu aż do momentu narodzin. Oznacza to, że dzieci naprawdę nie oddychają w łonie matki. Zamiast tego pępowina dostarcza dziecku tlen do pierwszego oddechu.
Rozwój płuc rozpoczyna się we wczesnym okresie ciąży, ale nie jest kompletny aż do trzeciego trymestru. W okresie 24-36 tygodni ciąży płuca zaczynają rozwijać pęcherzyki płucne – małe torebki płuc wypełnione tlenem. Dopóki te woreczki nie zostaną w pełni rozwinięte, dziecko nie może oddychać samodzielnie poza macicą.
Kobiety rodzące czasami martwią się o to, jak ich dzieci będą oddychać, zwłaszcza gdy dziecko podróżuje wąskimi granicami kanału rodnego. Pępowina w dalszym ciągu dostarcza niemowlęciu tlen do momentu urodzenia.
Szybkie informacje o tym, jak niemowlęta oddychają w macicy:
- W najwcześniejszych tygodniach ciąży rozwijające się dziecko wygląda bardziej jak kula komórek niż osoba. W tych wczesnych tygodniach nie ma potrzeby oddychania.
- Pępowina jest głównym źródłem tlenu dla płodu.
- Dopóki przewód pępowinowy pozostaje nienaruszony, nie powinno być ryzyka utopienia się w macicy lub poza nią.
Jak dzieci oddychają w łonie matki?
Istotną rolę odgrywa kilka systemów i procesów biologicznych. Zawierają:
Pępowina
Po 5-6 tygodniach ciąży rozwija się pępowina w celu dostarczenia tlenu bezpośrednio do rozwijającego się ciała płodu. Pępowina łączy się z łożyskiem, które jest połączone z macicą. Obie struktury mają wiele naczyń krwionośnych i nadal rosną i rozwijają się w czasie ciąży.
Razem pępowina i łożysko dostarczają składniki pokarmowe od matki do dziecka. Zapewniają one również dziecku bogatą w tlen krew niezbędną do wzrostu.
Oznacza to, że matka oddycha dla dziecka, a tlen we krwi jest przenoszony do krwi dziecka. Matka również wydycha dziecko, ponieważ dwutlenek węgla z niemowlęcia jest wyprowadzany przez łożysko do krwi matki, usuwane z wydechem.
Substancje wchodzące do rozwijającego się dziecka, takie jak tlen, nigdy nie wchodzą w interakcję z substancjami opuszczającymi dziecko, takimi jak produkty odpadowe. Przemieszczają się przez pępowinę przez dwa oddzielne żyły.
Rozwój płuc w macicy
Rozwój płuc jest zwykle zakończony po 35-36 tygodniach ciąży. Jednak rozwój jest różny i można się pomylić, gdy dziecko zostało poczęte. Dlatego nawet późne wcześniaki często doświadczają trudności w oddychaniu. Steroidy mogą pomóc przyspieszyć rozwój płuc dziecka. Kiedy kobieta musi rodzić wcześnie, lub gdy jest zagrożona porodem przedwczesnym, lekarze mogą zalecić sterydy podawane matce, aby zwiększyć szanse dziecka na przeżycie poza macicą.
Nawet gdy płuca płodu są w pełni rozwinięte, płód może oddychać dopiero po porodzie. Dzieci rozwijające się są otoczone płynem owodniowym, a ich płuca są wypełnione tym płynem. Pod koniec trzeciego trymestru rozwijające się niemowlęta zaczynają robić „praktyczne” oddechy. Ale te oddechy nie dostarczają im tlenu i uzupełniają płuca tylko większą ilością płynu owodniowego. Ponieważ normalne jest, że płuca płodu są wypełnione płynem, płód nie może utopić się w macicy.
Jeśli występuje problem z łożyskiem lub pępowiną, nie ma innego sposobu, aby rozwijające się dziecko mogło oddychać. W rezultacie problemy z tymi strukturami mogą powodować wady wrodzone, uszkodzenia mózgu, a nawet śmierć płodu.
Oddychanie podczas i po porodzie
Niektóre dzieci rodzą się z pępowiną owiniętą wokół szyi. Ten stosunkowo powszechny problem, zwany kordem karkowym, występuje w 12-37 procentach urodzeń. W większości przypadków nie powoduje żadnych problemów. Dzieje się tak dlatego, że pępowina nadal jest w stanie zapewnić dziecku tlen.
Jeżeli jednak sznur jest owinięty bardzo ciasno wokół szyi dziecka, dopływ tlenu w przewodzie może być ograniczony. Podczas porodu dostawca opieki sprawdzi sznurek karku, a jeśli to możliwe, odwija przewód. Gdy dziecko się rodzi, nowe środowisko – obejmujące zmiany temperatury, brak płynu owodniowego i ekspozycję na tlen – uruchamia pierwszy oddech dziecka.
Niektóre dzieci mają swój pierwszy wypróżnienia podczas porodu, przed wyjściem z macicy. Ten stolec nazywa się mekonium. Podczas oddechu ćwiczeniowego podczas lub krótko przed porodem, dziecko może wdychać smółkę. Wdychanie smółki może być poważne i może zaszkodzić dziecku w oddychaniu poza macicą. Zatem dzieci, które wdychały smółkę, mogą wymagać leczenia ssaniem i tlenem po porodzie.
Jak woda wpływa na oddychanie
Wiele szpitali oferuje poród wody, który niektóre kobiety wolą tradycyjne opcje porodu. Kobiety rodzące w domu lub w ośrodkach porodowych mogą również wybrać poród w wodzie. Poród woda może być kojący, może pomóc w łagodzeniu bólu i naśladuje środowisko macicy. Jest ogólnie bezpieczny i nie wpływa na zdolność oddychania dziecka.
Dzieje się tak dlatego, że dziecko będzie nadal pobierało tlen z pępowiny, dopóki nie zostanie wyjęte z komory porodowej. Dziecko pozostawione w wannie porodowej zbyt długo mogłoby teoretycznie utonąć. Pojedyncze raporty sugerują, że możliwe jest zranienie dziecka podczas porodu. Jednak przegląd Cochrane z 2009 r., Który dotyczył 12 wcześniejszych badań dotyczących urodzeń wody, nie wykazał zwiększenia ryzyka krzywdzenia dziecka. Po porodzie dziecko wychowuje się i wychodzi z wody, a następnie bierze pierwszy oddech.
Niedobór tlenu jako uszkodzenie porodowe
Kiedy dziecko nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu podczas i zaraz po porodzie, nazywa się to niedotlenieniem. Niedotlenienie pozbawia mózg i ciało tlenu, którego potrzebują do prawidłowego funkcjonowania.Może to spowodować szereg urazów porodowych, w tym porażenie mózgowe i śmierć. Typowe przyczyny niedotlenienia obejmują:
- Problemy z przewodami, takie jak uszkodzony przewód lub przewód z uszkodzonymi naczyniami krwionośnymi.
- Nieprawidłowa prezentacja. Niektóre dzieci urodzone w klatce piersiowej cierpią z powodu deprywacji tlenu w momencie narodzin.
- Dystocja barkowa, która występuje, gdy barki utkną, spowalniając poród po pojawieniu się głowy.
- Nadmierne krwawienie podczas ciąży lub porodu.
Jakość opieki prenatalnej i troskliwy opiekun podczas porodu może znacznie zmniejszyć ryzyko niedotlenienia. Dziecko zagrożone niedotlenieniem może wymagać opieki podtrzymującej, takiej jak tlenoterapia lub respirator.
