Nowy, długodziałający zastrzyk przeciwretrowirusowy może być skuteczną alternatywą dla codziennych dawek doustnych tego samego leku w przypadku HIV, sugeruje nowe badanie kliniczne.
Leki przeciwretrowirusowe (ARV) podaje się w celu zmniejszenia ładunku HIV w układzie, spowolnienia choroby i zapobiegania transmisji. Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC), dzięki lekom ARV liczba zgonów w wyniku AIDS – która jest spowodowana wirusem HIV – stale spada w ostatnich latach.
Jednak leczenie lekami ARV jest intensywne: pacjenci muszą codziennie przyjmować kombinację leków, nawet po tym, jak obciążenie wirusem stanie się niewykrywalne w krwioobiegu, aby wirus nie odzyskał rozpędu.
Zespół naukowców z serii instytucji pod kierownictwem dr Davida A. Margolisa testuje obecnie długo działający zastrzyk ARV, który może zastąpić codzienne leki doustne.
„Postępowanie z lekiem pozostaje ważnym wyzwaniem w leczeniu HIV Długodziałające zastrzyki ART mogą zapewnić niektórym pacjentom wygodniejsze podejście do radzenia sobie z zakażeniem wirusem HIV, co pozwala uniknąć codziennego doustnego dawkowania, a także potrzebę przechowywania, przechowywania i transportu leków w trakcie ich podawania. o ich codziennym życiu „- mówi dr Margolis.
Badanie kliniczne zakończyło właśnie fazę II, a wyniki zostały opublikowane w. Zostały również zaprezentowane wczoraj na dziewiątej konferencji International AIDS Society, która odbyła się w Paryżu we Francji.
Iniekcja tak samo skuteczna jak podawanie doustne
W badaniu opracowano wstrzyknięcie ARV zawierające dwa leki, które były stosowane w leczeniu HIV w postaci doustnych leków: kabotegrawiru i rylpiwiryny. Badacze do tej pory stwierdzili, że to leczenie iniekcyjne wydaje się być tak samo skuteczne jak normalne, codzienne podawanie tych samych leków w postaci doustnej.
Dr Margolis i jego współpracownicy po raz pierwszy przeprowadzili fazę indukcji, w której zwracali uwagę na niepożądane zdarzenia dla obu leków. Ten wstępny etap przeprowadzono przy pomocy 309 uczestników.
Pacjentom tym podawano doustnie dawki kabotegrawiru (30 miligramów) i abakawir-lamiwudynę (600 miligramów do 300 miligramów) każdego dnia, przez okres 20 tygodni. Spośród tych pacjentów 286 uczestników nie odczuwało znaczących działań niepożądanych. Ci ludzie kontynuowali proces.
W kolejnym etapie, który nazywa się „fazą podtrzymującą”, pacjenci zostali losowo podzieleni na trzy grupy. Stawkom kabotegrawiru i rylpiwiryny podawano sto piętnastu uczestników raz na 4 tygodnie, 115 uczestników otrzymywało takie samo leczenie co 8 tygodni, a 56 uczestników kontynuowało doustne podawanie kabotegrawiru i abakawiru-lamiwudyny, tak jak poprzednio. Terapia podtrzymująca trwała ogółem 96 tygodni.
Po 32 tygodniach stwierdzono, że 94 procent pacjentów w pierwszej grupie, 95 procent w drugiej grupie i 91 procent w trzeciej grupie utrzymywało supresję wirusa.
Pod koniec 96-tygodniowego okresu 87 procent uczestników w pierwszej grupie, 94 procent osób w drugiej grupie i 84 procent osób w trzeciej grupie utrzymywało supresję wirusa.
Krótko mówiąc, zastrzyk kabotegrawiru i rylpiwiryny okazał się co najmniej tak samo skuteczny jak regularne leczenie dawkami doustnymi.
Zanotowano także niektóre zdarzenia niepożądane, z których najczęstszym bólem było podanie domięśniowe. Zgłosiło to 97 procent uczestników w pierwszej grupie i 96 procent w drugiej grupie. W większości przypadków reakcja ta trwała jednak tylko 3 dni, a ból był łagodny.
Niektórzy pacjenci, bez względu na stosowane leczenie, również skarżyli się na bóle głowy, bóle gardła i biegunkę.
Tylko 4 procent ogólnej liczby uczestników zostało zmuszonych do wycofania się z badania z powodu zdarzeń niepożądanych. Spośród nich dwie pochodziły z pierwszej grupy, osiem z drugiej grupy i jedna z trzeciej grupy.
Wyzwania i ograniczenia
Badanie objęło 50 lokalizacji w pięciu różnych krajach, w tym w Kanadzie, Francji, Niemczech, Hiszpanii i Stanach Zjednoczonych. Mimo to 91 procent uczestników stanowili mężczyźni.
Innym godnym uwagi ograniczeniem było to, że pacjenci byli uznawani za uprawnionych do wzięcia udziału w badaniu, jeśli mieli co najmniej 200 (ale nie więcej niż 350) komórek krwi na milimetr sześcienny krwi. To, jak przyznają naukowcy, nie jest reprezentatywne dla różnorodności pacjentów z HIV.
W komentarzu opublikowanym wraz z głównym artykułem, prof. Mark A. Boyd z Uniwersytetu w Adelajdzie w Australii oraz prof. Davidem A. Cooperem z Instytutu Kirby’ego z Uniwersytetu Nowej Południowej Walii, również w Australii, należy zauważyć, że nie wszyscy pacjenci z HIV mogą znaleźć zastrzyk wygodniejszy niż leki podawane doustnie.
„[Przynajmniej w Australii] osoby żyjące z HIV mogą być wydawane w dowolnym czasie, od 2 do 6 miesięcy dostarczania ART [terapii przeciwretrowirusowej] w tym samym czasie.Ten scenariusz, w porównaniu z koniecznością ubiegania się o opiekę zdrowotną, która ma być wstrzykiwana co miesiąc, może sprawiają, że opcja wstrzykiwania wydaje się dla niektórych osób mniej wygodna niż konwencjonalna terapia doustna „- mówią.
Na koniec należy zauważyć, że główny artykuł zawiera potwierdzenie, że niektórzy badacze zaangażowani w to badanie są obecnie zatrudnieni przez znaną firmę farmaceutyczną i są jej udziałowcami.
