Adenoidy to małe grudki tkanki zlokalizowane w tylnej części gardła, powyżej migdałków. Razem z migdałami tworzą pierwszą linię obrony niemowląt i małych dzieci, ponieważ pobierają bakterie i wirusy, gdy wchodzą do organizmu.
W ten sposób, migdałki są jednym z wielu sposobów, w jaki organizm chroni się przed uszkodzeniem i walczy z infekcją.
Migdałki są również znane jako migdałki gardłowe lub migdałki nosogardzieli.
Dlaczego mamy migdałki?
![[lekarz badający gardło dziecka]](https://demedbook.com/images/2/what-are-adenoids-and-adenoidectomy.jpg)
Migdałki zaczynają rosnąć od urodzenia i osiągają maksymalny rozmiar, gdy dziecko ma około 3-5 lat. Po 7 roku życia kurczą się. W okresie dojrzewania są ledwo wykrywalne i całkowicie znikają, gdy osoba staje się dorosła.
Niemowlęta i bardzo małe dzieci mają nierozwinięte układy odpornościowe. W tym wieku adenoidy stanowią użyteczne wsparcie w walce z infekcjami. Później w życiu, gdy układ odpornościowy jest lepiej rozwinięty i może skuteczniej radzić sobie z infekcjami, nie są one potrzebne.
W przeciwieństwie do migdałków, które można zobaczyć, gdy otworzysz usta i spojrzysz w lustro, migdałki można zobaczyć tylko wtedy, gdy lekarz używa światła i małego lustra lub elastycznego teleskopu.
Dlaczego puchlina mleczna puchnie?
Migdałowce łapią zarazki, gdy dostaną się do organizmu. Czyniąc to, czasami mogą się podnosić, próbując zwalczyć infekcję. Obrzęk zwykle ustępuje samoistnie, ale czasami konieczne jest leczenie.
Jeśli inwazja bakteryjna jest bardzo agresywna, same adenoidy mogą ulec zakażeniu.
Obrzęknięte lub powiększone migdałki są częste u dzieci. Często migdałki puchną w tym samym czasie.
Objawy obrzękniętych migdałków
Obrzęk migdałków może powodować następujące objawy podmiotowe i podmiotowe:
- Zablokowany lub zatkany nos, aby dziecko mogło oddychać przez usta
- Problemy z uchem
- Trudności ze snem
- Chrapanie
- Ból gardła
- Trudności z połknięciem
- Gruczoły w szyi wydają się spuchnięte.
Nawet po ustąpieniu infekcji, migdałki mogą pozostać powiększone. U niektórych dzieci reakcja alergiczna może podrażniać migdałki, powodując ich puchnięcie. Niektóre dzieci mogą rodzić się z powiększonymi migdałkami.
Jeśli pęcznieje migdałków, mogą one również blokować trąbki Eustachiusza, co zwiększa ryzyko infekcji ucha środkowego.
Diagnozowanie problemów z adenoidami
![[dziewczyna z bólem ucha]](https://demedbook.com/images/2/what-are-adenoids-and-adenoidectomy_2.jpg)
Jeśli dziecko cierpi na stałe infekcje górnych dróg oddechowych, trudności w oddychaniu i problemy z uchem, lekarz może zdiagnozować problem z migdałkami.
Aby to zrobić, lekarz sprawdzi stan zapalny, zaglądając do gardła za pomocą małego lusterka i przejdzie do historii medycznej.
Badanie gardła lub testu paciorkowcowego może pomóc w ustaleniu, która infekcja jest zaangażowana.
Badania krwi mogą zdiagnozować niektóre infekcje, takie jak mononukleoza.
Badanie snu może określić, czy problemy ze snem są spowodowane dużymi migdałkami i migdałkami.
Jeśli migdałki stanowią część ciągłego problemu, lekarz może zaproponować operację usunięcia je, zwaną adenoidektomią.
Czym jest adenoidektomia?
Adenoidektomia dotyczy chirurgicznego usuwania migdałków. Jest to szybka i prosta procedura z bardzo niewielkim ryzykiem.
Uważa się, że adenotomia nie zwiększa ryzyka kolejnych infekcji u dziecka. Układ odpornościowy będzie w stanie poradzić sobie z wirusami i bakteriami bez migdałków.
Większość lekarzy nie wykonuje adenoidektomii u bardzo małych dzieci. Operację przeprowadza się zwykle, gdy dziecko jest w wieku od 1 do 7 lat.
Czasami lekarz chirurgicznie usuwa migdałki w tym samym czasie. Nazywa się to wycięcie migdałków.
W rzadkich przypadkach migdałki mogą odrastać po usunięciu, ale badania sugerują, że odrastanie nie wystarcza do spowodowania blokady nosa.
Adenotomia nie generalnie pociąga za sobą żadnych poważnych komplikacji, zwłaszcza jeśli nie towarzyszy usunięciu migdałków. Jednak badania sugerują, że niekoniecznie zapewniają więcej korzyści niż czujne czekanie.
Istnieją również dowody na to, że infekcje górnych dróg oddechowych powracają po adenotektomii, przy zgłoszonym współczynniku 12 procent w USA i 60 procent w Holandii.
