Misophonia jest zaburzeniem, w którym ludzie mają wyjątkowo silne i negatywne reakcje na zwykłe dźwięki, które ludzie wytwarzają, takie jak żucie lub oddychanie.
Nie jest niczym niezwykłym, że ludzie czasami są zirytowani codziennymi dźwiękami. Ale dla osób z mizofonią dźwięk kogoś uderzającego w usta lub klikającego piórem może sprawić, że będą chcieli krzyczeć lub uderzyć.
Te fizyczne i emocjonalne reakcje na niewinne, codzienne dźwięki są podobne do reakcji „walcz lub uciekaj” i mogą prowadzić do uczuć niepokoju, paniki i gniewu.
Szybkie fakty dotyczące mizofonii:
- Reakcja człowieka może być tak silna, że przeszkadza mu w normalnym życiu.
- Ponieważ mizofonia jest nowo rozpoznanym zaburzeniem zdrowia, opcje leczenia są nadal ograniczone.
- Termin oznacza „nienawiść do dźwięku”, ale nie wszystkie dźwięki są problemem dla osób z wrażliwością dźwięku.
Jak sobie z tym radzisz?
Nie znaleziono jeszcze żadnych konkretnych leków ani metod leczenia mizofonii.
Naśladowanie odgłosów ataku jest nieświadomą reakcją niektórych osób na dźwięki, które wyzwalają ich stan. Ta mimika może im pomóc poradzić sobie z niewygodnymi sytuacjami, w których się znajdują.
Osoby z mizofonia opracowały również inne mechanizmy radzenia sobie, aby dać sobie trochę ulgi.
Wskazówki dotyczące zarządzania wrażliwością na dźwięk obejmują:
- używanie słuchawek i muzyki do zagłuszania dźwięków spustowych
- noszenie zatyczek do uszu w celu ograniczenia zakłóceń
- decydując się na miejsce w autobusach i restauracjach, które dystansują dźwięki wyzwalacza
- praktykujcie samoopiekę z odpoczynkiem, relaksem i medytacją, aby zmniejszyć stres
- jeśli to możliwe, pozostaw sytuacje, w których występują dźwięki wyzwalacza
- szukaj pomocnego lekarza lub terapeuty
- mówić spokojnie i szczerze z przyjaciółmi i bliskimi, aby wyjaśnić mizofię
Próba powiedzenia osobie z mizofonią, aby „po prostu zignorowała” ich dźwięki wyzwalające, jest podobna do mówienia osobie z depresją, aby „wyskoczyła z niej” i jest tak samo mało prawdopodobna, aby była pomocna.
Objawy
Kluczową cechą mizofonii jest skrajna reakcja, taka jak gniew czy agresja, na ludzi, którzy wydają pewne dźwięki.
Siła reakcji i to, w jaki sposób osoba reaguje na ten stan, jest ogromnie różna. Niektóre osoby mogą odczuwać rozdrażnienie i irytację, podczas gdy inne mogą w pełni rozwinąć wściekłość.
Zarówno mężczyźni, jak i kobiety mogą rozwinąć mizofię w każdym wieku, chociaż ludzie zazwyczaj zaczynają wykazywać objawy w późnym dzieciństwie lub we wczesnych latach nastoletnich.
Dla wielu ludzi pierwsze epizody mizofonii są wywoływane przez jeden specyficzny dźwięk, ale dodatkowe dźwięki mogą z czasem wywołać reakcję.
Ludzie z mizofonią zdają sobie sprawę, że ich reakcje na dźwięki są nadmierne, a intensywność ich uczuć może sprawić, że myślą, że tracą kontrolę.
W badaniach zidentyfikowano następujące reakcje jako objawy mizofonii:
- irytacja zamienia się w gniew
- obrzydzenie zamienia się w gniew
- stają się agresywni werbalnie wobec osoby wytwarzającej hałas
- zachowując się fizycznie agresywnie z obiektami, z powodu hałasu
- fizycznie atakuje osobę, która hałasuje
- podejmowanie uników wokół ludzi, którzy wydają dźwięki wyzwalaczy
Niektórzy ludzie z tego rodzaju wrażliwością na dźwięk mogą zacząć naśladować odgłosy, które wywołują ich gniewne, agresywne reakcje.
Po prostu myślenie o napotkaniu dźwięków, które wyzwalają ich mizofonia, może sprawić, że ludzie z tym stanem czują się zestresowani i nieszczęśliwi. Ogólnie mogą mieć więcej objawów lęku, depresji i nerwic niż inne.
Oprócz reakcji emocjonalnych, badania wykazały, że osoby z mizofonia często doświadczają wielu reakcji fizycznych, w tym:
- ciśnienie w całym ciele, zwłaszcza w klatce piersiowej
- napięcie mięśniowe
- wzrost ciśnienia krwi
- szybsze bicie serca
- wzrost temperatury ciała
Jedno z badań wykazało, że u 52,4 procent jego uczestników z mizofonia można również zdiagnozować zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywne (OCPD).
Jakie są najczęściej wyzwalacze?
Niektóre dźwięki są bardziej prawdopodobne niż inne, aby wywołać mizofoniczną odpowiedź. Badacze w Amsterdamie uznali za najpowszechniejsze przyczyny mizofonii:
- odgłosy jedzenia, wpływające na 81 procent badanych
- głośne oddychanie lub dźwięki w nosie, co ma wpływ na 64,3 procent
- odgłosy palców lub dłoni, które mają wpływ na 59,5 procent
Około 11,9 procent uczestników miało podobną gniewną i agresywną reakcję na widok kogoś powtarzającego pewne działania fizyczne, takie jak potrząsanie kolanami.
Co ciekawe, ludzie wydają większość dźwięków i widoków, które wywołują mizofię. Pies siorbiący miskę jedzenia lub podobne zwykle nie wywołuje reakcji mizofonicznej.
Link do autyzmu?
Ponieważ niektóre dzieci z autyzmem mogą mieć problemy ze stymulacją sensoryczną, a szczególnie głośne dźwięki, istnieją spekulacje, że mizofonia i autyzm mogą być ze sobą powiązane.
W tym momencie jest zbyt wcześnie, aby stwierdzić, czy istnieje bezpośredni związek, ponieważ naukowcy nie mają wystarczającej wiedzy na temat tego, co powoduje, że ludzie z dowolnymi warunkami reagują tak bardzo na dźwięki.
Klasyfikacja
Misophonia została po raz pierwszy uznana za zaburzenie stosunkowo niedawno z terminem „misophonia” po raz pierwszy użytym w 2000 roku.
Misophonia jest uważana za chorobę przewlekłą i zaburzenie pierwotne, co oznacza, że nie rozwija się w związku z innymi schorzeniami.
Mizofonia nie jest obecnie wymieniona w DSM-5, głównym źródle klasyfikacji chorób psychicznych w Stanach Zjednoczonych.
Niektórzy badacze sugerują, że reakcja mizofoniczna jest nieprzytomną lub autonomiczną odpowiedzią układu nerwowego.Wniosek ten wynika z reakcji fizycznych osób z wrażliwością na dźwięk i faktu, że substancje, takie jak kofeina lub alkohol, mogą sprawić, że stan będzie gorszy lub lepszy.
Jak działa chemia mózgu?
Istnieją podobieństwa między mizofonem a szumem w uszach, uczucie dzwonienia w uszach.
W związku z tym niektórzy badacze sugerują, że mizofonia wiąże się z hiperłącznością między układem słuchowym i limbicznym mózgu.
Ta hiperłączność oznacza, że istnieje zbyt wiele połączeń między neuronami w mózgu, które regulują słuch i emocje.
Badanie wykorzystujące obrazowanie MRI do analizy mózgów osób z mizofonia wykazało, że dźwięki wyzwalające wywoływały „znacznie przesadzone” reakcje w przedniej kory wyspowej (AIC), części mózgu odpowiedzialnej za przetwarzanie emocji.
Badanie wykazało większą łączność między siecią AIC i siecią trybu domyślnego (DMN), która może wywoływać wspomnienia i skojarzenia.
W określonych częściach mózgu komórki nerwowe osób z mizofonia miały wyższą mielinizację niż przeciętna osoba, co mogłoby przyczynić się do ich wyższego poziomu łączności.
Naukowcy zasugerowali, że wysoki poziom aktywności obserwowany w AIC, który bierze udział w interocepcji lub percepcji wewnętrznych funkcji ciała, przyczynił się do wypaczonej percepcji ludzi z mizofonia.
Diagnoza
Głównym źródłem diagnozowania zaburzeń zdrowia psychicznego w Stanach Zjednoczonych jest DSM-5, który nie wymienia mizofonii. Technicznie oznacza to, że nie można zdiagnozować osoby z tą chorobą.
Niemniej jednak, Międzynarodowa Sieć Misophonia Network opracowała sieć Misophonia Provider Network, która zawiera listę specjalistów, w tym audiologów, lekarzy i psychiatrów ze znajomością mizofonii i zainteresowanie pomaganiem ludziom w tym stanie.
Jak to jest zarządzane?
Osoby z misophonia często starają się unikać sytuacji, takich jak spotkania towarzyskie, gdzie mogą napotkać ich wyzwalacze.
Niektórzy ludzie noszą słuchawki lub próbują znaleźć inne sposoby na zagłuszenie uciążliwych dźwięków. Niektóre naśladują ich dźwięki wyzwalające.
Może pomóc znaleźć wsparcie dla trudnych warunków. Misophonia International, organizacja rzecznictwa i tworzenia sieci, stara się dostarczać użytecznych informacji i wypełniać lukę między badaniami a tymi, których dotyczy ten stan.
