Fencyklidyna lub PCP, znany również jako „pył anioła”, jest nielegalnym narkotykiem psychedelicznym, który wywołuje halucynacje i wywołuje uczucie oderwania od siebie i otoczenia.
Pierwotnie opracowany w latach 50. XX wieku jako anestetyk chirurgiczny, lek został wkrótce przerwany po tym, jak stwierdzono, że wywołuje on pobudzenie i manię, halucynacje i irracjonalne myślenie u pacjentów po jego zastosowaniu.
Efekty psychiatryczne są bardzo różne, ale uważa się je za niebezpieczne, a ich stosowanie wiąże się z gwałtownymi i agresywnymi działaniami, psychozą i ryzykiem przypadkowej śmierci. Przedawkowanie może zagrażać życiu.
Szybkie fakty na PCP
Oto kilka kluczowych punktów dotyczących PCP. Więcej szczegółów znajduje się w głównym artykule.
- PCP to schemat II, lek halucynogenny. Halucynogen zmienia percepcję zmysłową, nastrój i schematy myślowe.
- Ma psychologiczne skutki i jest powiązany z dziwacznymi, gwałtownymi i psychotycznymi zachowaniami.
- Nagłe przerwanie stosowania PCP doprowadzi do objawów odstawiennych, w tym głodu i depresji.
- Hospitalizacja jest często konieczna, aby pomóc komuś przestać korzystać z PCP.
Co to jest PCP?
PCP pojawił się na rynku w latach pięćdziesiątych jako środek znieczulający i uspokajający znany jako Sernyl. Zostało ono przerwane w 1967 r. I ograniczone wyłącznie do użytku weterynaryjnego.
W 1979 r. Zawieszono legalne wytwarzanie PCP w Stanach Zjednoczonych (USA).
Obecnie jest to substancja kontrolowana zgodnie z harmonogramem II w USA, ponieważ niesie duży potencjał do nadużywania i może prowadzić do poważnej zależności psychicznej lub fizycznej. Osoba może zostać uwięziona za jej wytwarzanie, dystrybucję, posiadanie i używanie.
Jest wytwarzany nielegalnie w tajnych laboratoriach, wraz z dziesiątkami analogów (leków, które są chemicznie podobne) dostępnych na ulicy. Uważa się, że jest to głównie w Stanach Zjednoczonych (USA), głównie w południowej Kalifornii, ale jest dystrybuowane w całym kraju.
Poniżej znajdują się nazwy ulic dla PCP:
- anielski pył
- Słonik uspokajający
- Płyn do balsamowania
- Wieprz
- Ozon
- Wack
- Zabójcze stawy
- Pigułka PeaCe
- Paliwo rakietowe
- Supergrass
PCP to biały krystaliczny proszek o gorzkim smaku, który szybko rozpuszcza się w wodzie lub alkoholu. Występuje również w postaci tabletek lub kapsułek.
Użytkownicy mogą palić, prychać, połykać lub wstrzykiwać PCP. Rośliny liściaste, takie jak mięta, pietruszka lub marihuana są często spryskiwane chemikaliami, lub zwinięte złącze zanurza się w roztworze PCP, a następnie wędzone.
Co się dzieje, gdy ktoś bierze PCP?
PCP wpływa na wiele układów neuroprzekaźników w mózgu. Hamuje wychwyt zwrotny dopaminy, norepinefryny i serotoniny.
Hamuje również działanie glutaminianu poprzez blokowanie receptorów NMDA, które są odpowiedzialne za odczuwanie bólu, emocje, uczenie się i funkcje pamięci.
Przerwanie tych receptorów pozwala mózgowi odłączyć się od normalnych doświadczeń zmysłowych lub „rzeczywistości”. Jednak w wyższych dawkach może również pobudzać te receptory.
Typowa dawka wynosi 5 do 10 miligramów, a 10 mg powoduje stupor. Efekty są odczuwalne 30 do 60 minut po przyjęciu doustnym lub kilka minut po paleniu. Natychmiastowe efekty trwają od 4 do 6 godzin, ale powrót do normalnego stanu może potrwać do 24 godzin.
Jednakże, ponieważ lek jest wytwarzany nielegalnie w niekontrolowanych warunkach, nie ma możliwości dowiedzenia się, ile jest przyjmowane, ani jaki będzie efekt.
Efekty krótkoterminowe
Skutki PCP różnią się w zależności od ilości pobranego czynnego leku i sposobu jego przyjmowania.
Osoba może używać PCP, ponieważ wywołuje euforię, efekty psychedeliczne i poczucie spokoju. Mogą jednak wystąpić efekty, których nie chcą.
Wkrótce po zażyciu małej dawki może nastąpić wzrost ciśnienia krwi, temperatury ciała i częstości akcji serca.
Większa dawka będzie miała odwrotny skutek, obniżając ciśnienie krwi, częstość akcji serca i oddychanie.
PCP może spowodować, że dana osoba doświadczy:
- euforia
- zniekształcenia dźwięku, obrazu i ciała
- depersonalizacja lub poczucie braku przywiązania
- utrata równowagi i koordynacji
- utrata czucia i niemożność odczuwania bólu
- ostry lęk, pobudzenie i wahania nastroju
- uczucia zbliżającego się zagłady
- drętwienie rąk i nóg
Inne osoby mogą zauważyć, że użytkownik wyświetla:
- słaba koordynacja i niestały chód
- przekrwione oczy i szybkie ruchy gałek ocznych
- niewyraźna lub zniekształcona mowa lub trudności z mówieniem
- zamieszanie i dezorientacja
- puste spojrzenie
- otępienie lub brak ruchu
- waleczność lub agresja
- dziwaczne zachowanie
Mogą się ślinić.
Może to również prowadzić do:
- sztywne mięśnie
- złudzenia
- amnezja, czyli utrata pamięci
- dreszcze i pocenie się
- nieregularne bicie serca i niskie ciśnienie krwi
- zmniejszona częstość oddechów
- zawroty głowy, nudności i wymioty
Wysokie dawki mogą prowadzić do:
- drgawki
- śpiączka
- uszkodzenie mięśni szkieletowych, znane jako rabdomioliza.
- śmierć
Słaby osąd i umiejętności rozumowania, psychoza, paranoja i samookaleczenia lub gwałtowne działania mogą wystąpić u osób już podatnych na te zachowania. Osoba ta może rozwinąć rodzaj psychozy podobnej do tej obserwowanej w schizofrenii.
Poczucie super siły i niewrażliwości, w połączeniu z niemożnością odczuwania bólu i złego osądu, może prowadzić do poważnych obrażeń.
Użytkownicy PCP są często sprowadzani na pogotowie z powodu ciężkich skutków psychologicznych i zachowań agresywnych lub samobójczych.
Spożywanie PCP z innymi środkami działającymi hamująco na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), takimi jak środki uspokajające na alkohol lub na receptę, może prowadzić do śpiączki.
Ciężkie zatrucie PCP może również wystąpić, gdy osoba, próbując ukryć lek przed władzami, omyłkowo spożywa duże ilości z powodu wypychania lub pakowania ciała.
Skutki mogą być trudne do przewidzenia, ponieważ produkcja i sprzedaż są nielegalne i dlatego nie są kontrolowane.
Długoterminowe zagrożenia dla zdrowia
Skutki długoterminowe obejmują:
- jąkanie i trudności z mówieniem
- problemy z rozumowaniem i pamięcią
- niepokój i depresja
- myśli samobójcze
- izolacja i wycofanie społeczne
- retrospekcje
Mogą one trwać do roku.
Niektóre osoby mogą doświadczać retrospekcji i halucynacji przez długi czas po użyciu PCP. Jest to znane jako utrzymujące się zaburzenie percepcyjne (HPPD) wywołane halucynogenem.
Toksyczna psychoza może również rozwinąć się, wywołując wrogość, paranoję i urojenia u użytkowników.
Problemy te mogą utrzymywać się nawet przez rok lub dłużej po tym, jak osoba przestała używać PCP.
Uzależnienie może również rozwinąć się, ponieważ osoba buduje tolerancję na lek. Uzależnienie i powiązane problemy ze zdrowiem psychicznym utrudniają funkcjonowanie społeczne, finansowe i zawodowe. Może to prowadzić do dalszych komplikacji.
Wycofanie i leczenie
Pierwszym krokiem do wycofania się z PCP jest szukanie terapii wspomagającej.
Przerwanie PCP nagle może wywołać objawy odstawienia. Każdy, kto szuka powrotu do zdrowia po użyciu PCP, będzie potrzebował nadzoru medycznego i ewentualnie hospitalizacji.
Objawy odstawienia obejmują:
- pragnienie
- zamieszanie
- depresja
Chociaż niepokojące, wycofanie się z PCP nie stanowi zagrożenia dla życia. Powrót do zdrowia wymaga czasu, ponieważ dana osoba będzie potrzebować wsparcia, gdy nauczy się umiejętności niezbędnych do życia bez narkotyków.
Osoby z uporczywymi problemami behawioralnymi lub niepokojącymi efektami psychologicznymi mogą potrzebować oceny psychiatrycznej i leczenia problemów ze zdrowiem psychicznym.
Zachowanie osoby korzystającej z PCP może być niebezpieczne dla nich samych i dla innych osób. Ważne jest, aby osoba, o ile to możliwe, starała się o pomoc lub aby ich bliscy interweniowali.
Warto poprosić profesjonalnie przeszkoloną osobę, aby podeszła do ukochanej osoby, ponieważ interwencja rodziny może być trudna.
Zaleca się leczenie za pomocą ośrodka rehabilitacji lub uzależnienia od narkotyków.
Dolna linia
Wydaje się, że zakres stosowania PCP spada. W 1979 r. 13 procent uczniów szkół średnich stwierdziło, że wypróbowało PCP. W 1990 roku liczba ta spadła do 3 procent.
Wyniki National Survey on Drug Use and Health, opublikowanego przez Substance Abuse i Mental Health Services Administration (SAMHSA), pokazują, że w 2015 roku, 0,2 procent 12-17-latków próbowało tego w pewnym momencie w swoim życiu.
Pomimo tego spadku w jego wykorzystaniu, PCP jest nadal przedmiotem troski organów zdrowia i agencji leków.
Każdy, kto jest zaniepokojony używaniem substancji powinien porozmawiać z lekarzem pierwszego kontaktu. Lekarz może pomóc, jeśli konieczne jest leczenie, a także może skierować osobę do dostępnych lokalnych służb lub grup wsparcia.
Witryna SAMHSA może skierować cię do linii pomocy i innej pomocy.
