Rozpowszechniony mit sugeruje, że osoby z cukrzycą typu 2 mogą rozwinąć cukrzycę typu 1, kiedy przyjmują insulinę. To nie jest prawda.
Cukrzyca typu 1 i typu 2 ma wiele cech wspólnych, w tym problemy z zarządzaniem poziomem glukozy we krwi. Ale te dwa warunki są różne, a z czasem nie przekształca się w inne.
W tym artykule przyjrzymy się różnicom między dwoma rodzajami cukrzycy i dlaczego się nie zmieniają.
Cukrzyca typu 1 a cukrzyca typu 2
Chociaż powodują podobne objawy, cukrzyca typu 1 i typu 2 to różne zaburzenia. Cukrzyca typu 1, zwana niekiedy cukrzycą młodzieńczą, jest zwykle diagnozowana w dzieciństwie lub we wczesnej dorosłości.
Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną, co oznacza, że organizm atakuje własne zdrowe komórki. Ten proces zapobiega wytwarzaniu insuliny przez trzustkę, hormon, który pomaga organizmowi kontrolować poziom glukozy we krwi.
Osoby z cukrzycą typu 1 muszą przyjmować sztuczną insulinę do końca życia. Zmiany stylu życia nie odwrócą cukrzycy młodzieńczej.
Cukrzyca typu 2 jest najczęstszą postacią cukrzycy. Zazwyczaj diagnozowana w wieku dorosłym ta forma cukrzycy zaburza zdolność organizmu do wytwarzania i stosowania insuliny. W przeciwieństwie do młodzieńczej cukrzycy, czynniki związane ze stylem życia, takie jak bezczynność czy otyłość, mogą zwiększać prawdopodobieństwo rozwoju cukrzycy typu 2.
W niektórych przypadkach objawy cukrzycy typu 2 mogą być kontrolowane poprzez zmiany stylu życia, w tym zmniejszenie masy ciała, spożywanie zdrowej diety i regularne ćwiczenia.
Podobnie jak inne choroby autoimmunologiczne, naukowcy nie rozumieją, co powoduje cukrzycę typu 1. Zarówno czynniki środowiskowe, jak i genetyczne mogą odgrywać rolę. Na przykład osoba z genem cukrzycy typu 1 może nie mieć objawów, dopóki coś w środowisku nie aktywuje tego genu.
Po rozwinięciu się cukrzycy typu 1 organizm kontynuuje atak trzustki, aż wszystkie komórki beta zostaną zniszczone. Te komórki beta są niezbędne do wytwarzania insuliny. Dlatego osoby z cukrzycą typu 1 nie mogą wytwarzać insuliny.
Zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe również odgrywają rolę w cukrzycy typu 2. Jednak cukrzyca typu 2 jest bardziej związana ze stylem życia.
Niektóre osoby z cukrzycą typu 2 mogą zmniejszyć nasilenie objawów, a nawet wyeliminować je ze zdrowymi zmianami w stylu życia, podczas gdy inne pozostają oporne na insulinę nawet po wprowadzeniu zmian.
Insulina jest hormonem, który pozwala organizmowi używać glukozy z pożywienia. Kiedy organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub gdy nie może prawidłowo reagować na insulinę, wzrasta poziom glukozy we krwi. Glukoza we krwi to miara ilości cukru we krwi.
Oba typy cukrzycy można opanować za pomocą wstrzyknięć insuliny, ale cukrzycę typu 2 można również leczyć za pomocą doustnych leków i zmian stylu życia.
Czy cukrzyca typu 2 może przekształcić się w cukrzycę typu 1?
Nie jest możliwe, aby cukrzyca typu 2 przekształciła się w cukrzycę typu 1.
Jednak u osoby, u której początkowo zdiagnozowano cukrzycę typu 2, można zdiagnozować później cukrzycę typu 1.
Cukrzyca typu 2 jest najczęstszym typem cukrzycy, więc lekarz może początkowo sądzić, że dorosły ma cukrzycę typu 2.
Może to być szczególnie prawdziwe, jeśli dana osoba ma nadwagę lub inne czynniki ryzyka cukrzycy, takie jak siedzący tryb życia.
Jest możliwe, że osoba z cukrzycą typu 1 może być źle zdiagnozowana z cukrzycą typu 2.
Chociaż rzadko, cukrzyca typu 1 może pojawić się w wieku dorosłym.
Osoba, u której zdiagnozowano cukrzycę typu 2, która później uzyska diagnozę typu 1, nie doświadczyła zmiany w przebiegu cukrzycy, ale prawdopodobnie wcześniej została źle zdiagnozowana.
Aby prawidłowo zdiagnozować rodzaj cukrzycy, lekarz przeprowadzi kilka badań stężenia glukozy we krwi.
Mogą również wykonywać badania krwi, aby sprawdzić obecność przeciwciał atakujących komórki insuliny lub beta w trzustce. Obecność tych przeciwciał zazwyczaj oznacza, że osoba ma cukrzycę typu 1.
Zależność od insuliny
Osoby z cukrzycą typu 1 mogą potrzebować zmian w stylu życia, takich jak unikanie pokarmów o wysokiej zawartości glukozy. Samo zmiany stylu życia nie odwrócą ani nie zapobiegną cukrzycy typu 1. To dlatego ludzie z cukrzycą typu 1 są zależni od insuliny, a stan ten jest czasami nazywany cukrzycą insulinozależną.
Osoby z cukrzycą typu 1 muszą ściśle monitorować poziom glukozy we krwi. Nawet przy częstym monitorowaniu i regularnych zastrzykach insuliny mogą rozwinąć się niebezpiecznie wysoki poziom glukozy we krwi. Kiedy to nastąpi, mogą potrzebować więcej insuliny lub opieki medycznej w nagłych wypadkach.
Osoby z cukrzycą typu 1 muszą przyjmować insulinę do końca życia. Osoby z cukrzycą typu 2 będą potrzebować insuliny tylko wtedy, gdy inne metody leczenia zawiodą.
Cukrzyca typu 2 jest zwykle postępującą chorobą, dlatego długotrwała cukrzyca typu 2 może wymagać insulinoterapii. Insulina jest również stosowana w połączeniu z innymi lekami w celu optymalizacji kontroli poziomu cukru we krwi.
Na wynos
Cukrzyca typu 1 i typu 2 to różne rodzaje, które się nie zmieniają. Jednak insulina może być stosowana w leczeniu każdego typu. Podczas gdy insulina jest jedyną dostępną metodą leczenia cukrzycy typu 1, jest ona również stosowana w cukrzycy typu 2 w bardziej zaawansowanych stadiach lub gdy inne metody leczenia nie działają.
Objawy obu rodzajów cukrzycy mogą być subtelne na początku. Jednak cukrzyca pozostawiona bez leczenia może powodować długotrwałe powikłania, a czasami może zagrażać życiu.
Pierwsze objawy cukrzycy mogą obejmować zwiększone pragnienie, zwiększone oddawanie moczu w ciągu dnia i nocy oraz niewyjaśnioną utratę wagi. Każdy z tymi objawami powinien mieć zbadany poziom cukru we krwi u lekarza. Testowanie jest szczególnie ważne w rodzinach z cukrzycą w wywiadzie.
