Uzależnienie seksualne to stan, w którym dana osoba nie może zarządzać swoim zachowaniem seksualnym. Uporczywe myśli seksualne wpływają na ich zdolność do pracy, utrzymywania relacji i wykonywania codziennych czynności.
Inne terminy uzależnienia seksualnego to zależność seksualna, hiperseksualność i kompulsywne zachowania seksualne. Jest również znany jako nimfomania u kobiet i satyriasis u mężczyzn.
Podczas gdy uzależnienie seksualne ma pewne cechy uzależnienia, osoba uzależniona jest od aktywności, a nie od substancji. Leczenie może pomóc, ale bez leczenia może się pogorszyć.
Szacuje się, że od 12 do 30 milionów osób w Stanach Zjednoczonych (USA) doświadcza uzależnienia seksualnego. Wpływa zarówno na mężczyzn, jak i kobiety.
Szybkie fakty dotyczące uzależnienia seksualnego
- Uzależnienie seksualne uniemożliwia ludziom radzenie sobie z zachowaniami seksualnymi. Dlaczego tak się dzieje, jest niejasne.
- Może mieć poważny wpływ na życie danej osoby, ale kluczowe organy, takie jak American Psychological Association (APA), nie określiły jej jeszcze jako warunku diagnostycznego.
- Typowe zachowania obejmują kompulsywną masturbację, uporczywe wykorzystywanie pornografii, ekshibicjonizm, voyeuryzm, skrajne akty sprośności seksualnej i brak oporu przed impulsami seksualnymi.
- Ośrodki leczenia i grupy samopomocy mogą pomóc w uzależnieniu seksualnym.
Co to jest uzależnienie seksualne?
American Society of Addiction Medicine opisuje uzależnienie jako „pierwotną, przewlekłą chorobę nagród mózgu, motywację, pamięć i powiązane obwody”.
Osoba uzależniona seksualnie ma obsesję na punkcie seksu lub ma nienormalnie silny popęd seksualny. Ich myśli są zdominowane przez aktywność seksualną, do tego stopnia, że wpływa to na inne działania i interakcje. Jeśli te pragnienia staną się niekontrolowane, dana osoba może mieć trudności w funkcjonowaniu w sytuacjach społecznych.
W niektórych przypadkach osoba o zdrowym i przyjemnym życiu seksualnym może rozwinąć obsesję. Mogą być stymulowane przez akty i fantazje, których większość ludzi nie uważa za dopuszczalne.
W niektórych przypadkach dana osoba może mieć zaburzenie parafiliczne, takie jak pedofilia. Jest to zaburzenie rozpoznawalne.
Zaburzenie parafoniczne obejmuje podniecenie seksualne wywołane przez bodźce, których większość ludzi nie akceptuje, na przykład pedofilię. Obejmuje to stres i dysfunkcje.
Uzależnienie seksualne nie zostało w pełni ustalone jako choroba, chociaż może mieć niekorzystny wpływ na rodziny, związki i życie. Jedną z trudności w identyfikacji uzależnienia seksualnego jest to, że ludzie mają różne poziomy popędu płciowego lub libido. Jedna osoba może uznać partnera za „uzależnionego od seksu” tylko dlatego, że ma wyższy popęd seksualny.
Konieczne są dalsze badania, aby ustalić, czy uzależnienie seksualne istnieje jako zaburzenie.
Objawy
Niektóre próby określenia cech uzależnienia seksualnego zostały oparte na literaturze na temat zależności chemicznych. Uzależnienie seksualne może mieć takie same systemy nagród i obwodów w mózgu, co uzależnienie od substancji.
Jednak osoby uzależnione seksualnie mogą być uzależnione od różnego rodzaju zachowań seksualnych. To sprawia, że warunek jest trudniejszy do zdefiniowania. Sugeruje to również, że zaburzenie nie wynika z indywidualnych aktów, ale raczej z obsesji na punkcie ich wykonywania.
Uzależnienie seksualne wydaje się również obejmować tworzenie reguł, które pozwalają kontrolować stan, a następnie łamanie ich w celu tworzenia nowych reguł.
Działania związane z uzależnieniem seksualnym mogą obejmować:
- masturbacja kompulsywna
- wiele spraw, partnerzy seksualni i stoliki jednonocne
- uporczywe korzystanie z pornografii
- uprawianie niebezpiecznego seksu
- cybersex
- odwiedzanie prostytutek lub praktykowanie prostytucji
- ekshibicjonizm
- voyeuryzm
Zachowania i postawy mogą obejmować:
- niezdolność do powstrzymywania popędów seksualnych i szanowania granic innych osób zaangażowanych w akt seksualny
- oderwanie, w którym aktywność seksualna nie satysfakcjonuje emocjonalnie osoby
- obsesja na punkcie przyciągania innych, bycia zakochanym i rozpoczynania nowych romansów, często prowadząca do szeregu związków
- poczucie winy i wstydu
- świadomość, że impulsy są niekontrolowane, pomimo finansowych, medycznych lub społecznych konsekwencji
- wzorzec powtarzających się niepowodzeń w powstrzymywaniu impulsów od angażowania się w ekstremalne akty lubieżnego seksu
- zaangażowanie w zachowania seksualne dłużej niż zamierzono i w większym stopniu
- kilka prób powstrzymania, zmniejszenia lub kontrolowania zachowania
- nadmierny czas i energia zużyta na uprawianie seksu, seksualność lub wychodzenie z doświadczenia seksualnego
- rezygnacja z zajęć towarzyskich, zawodowych lub rekreacyjnych z powodu uzależnienia seksualnego
- zaburzenie seksualne wściekłości, gdy dana osoba staje się zmartwiona, niespokojna, niespokojna i prawdopodobnie gwałtowna, jeśli nie jest w stanie zaangażować się w nałóg
Badania wykazały silny związek między rzekomym uzależnieniem seksualnym a podejmowaniem ryzyka. Uzależnienie seksualne może spowodować, że dana osoba będzie nadal podejmować ryzyko, nawet jeśli mogą wystąpić konsekwencje zdrowotne, takie jak zakażenie przenoszone drogą płciową (STI), obrażenia fizyczne lub konsekwencje emocjonalne.
Komplikacje
Nieleczone, kompulsywne zachowania seksualne mogą pozostawić osobę z silnym poczuciem winy i niską samooceną. U niektórych pacjentów może wystąpić silny lęk i depresja.
Inne komplikacje mogą obejmować:
- problemy rodzinne i rozpad
- problemy finansowe
- STIs
- Konsolidacja prawna, jeśli akt seksualny jest niezgodny z prawem lub publicznie destrukcyjny, na przykład w ekshibicjonizmie
Przyczyny
Przyczyny uzależnienia seksualnego pozostają niejasne.
Uzależnienie bierze początek w centrum nagrody w mózgu. Może się to zdarzyć, gdy pewne części mózgu zareagują na przyjemność z powodu mechanizmów przetrwania.
Śródmózgowie to część mózgu, która obsługuje system nagród ciała i instynkty przetrwania.Ponieważ aktywność seksualna wywołuje przypływ dopaminy, substancji chemicznej „dobrego samopoczucia” w mózgu, wyzwala to uczucie przyjemności. Śródmózgowie następnie pomijają to uczucie przyjemności jako kluczowe dla przetrwania.
Jedną z możliwości jest to, że u ludzi z uzależnieniem seksualnym kora czołowa lub centrum logiki i moralności mózgu są upośledzone przez śródmózgowie.
Badania na szczurach wiązały zmiany w części mózgu zwanej przyśrodkową korą przedczołową (mPFC) z kompulsywnymi zachowaniami seksualnymi. To może rzucić trochę światła na przyczyny hiperseksualności u ludzi.
Niektóre badania wykazały większą częstość uzależniających zachowań seksualnych u osób z dysfunkcyjnych rodzin. Osoba z uzależnieniem seksualnym jest bardziej narażona na nadużycia niż inne osoby.
Znaczna liczba osób wychodzących z uzależnienia seksualnego zgłosiła pewien rodzaj uzależnienia wśród członków rodziny. Może wystąpić wraz z innym nałogiem.
Diagnoza
Objawy uzależnienia seksualnego mogą przypominać objawy innych nałogów, ale kryteria diagnostyczne uzależnienia seksualnego pozostają w sporze. Z tego powodu istnieją różne zestawy kryteriów diagnozowania stanu.
Hiperseksualność nie jest oficjalną diagnozą, według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA), Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych, wydanie 5 (DSM-V), z powodu braku dowodów potwierdzających jego istnienie jako warunku.
Jednakże Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób, wydanie dziesiąte (ICD-10), zapewnia kategorię, w którą może się zmieścić hiperseksualność: „F52.8: inne zaburzenia seksualne nie spowodowane substancją lub znanym stanem fizjologicznym”.
Nadmierna popęd seksualny, nimfomania i satyrioza należą do tej kategorii.
Semel Institute for Neuroscience and Human Behavior, UCLA, zasugerował w badaniu z 2012 roku, że aby uzależnienie seksualne kwalifikowało się jako zaburzenie zdrowia psychicznego, jednostka musi:
„Doświadcz powtarzających się fantazji seksualnych, zachowań i pragnień, które trwają dłużej niż 6 miesięcy, i nie są spowodowane czynnikami, takimi jak leki, inny stan medyczny, nadużywanie substancji lub epizody maniakalne związane z zaburzeniem dwubiegunowym.”
Wraz z pojawieniem się kolejnych przykładów uzależnienia seksualnego i jego konsekwencji, zaburzenie stało się szerzej akceptowane jako uzasadniona choroba psychiczna.
Uzależnienie seksualne lub zaawansowane libido?
Jednym z wyzwań jest odróżnienie seksualnego uzależnienia od wysokiego popędu seksualnego.
Dwie kluczowe funkcje mogą pomóc pracownikom służby zdrowia, aby to zrobić:
- ciągły brak kontroli zachowania
- kontynuacja zachowania pomimo wyrządzonej szkody
Wykwalifikowany lekarz psychiatra będzie w stanie odróżnić zaawansowane libido od schematu zależności od stymulacji seksualnej lub innych zaburzeń parafilicznych wymagających opieki medycznej.
Sugerowane kryteria
Dr Aviel Goodman, dyrektor Instytutu Psychiatrii w Minnesocie, zaproponował kryteria podobne do stosowanych w uzależnieniu od substancji. Kryteria pozwoliłyby zdiagnozować uzależnienie seksualne, gdy znaczne uszkodzenie lub niepokój spowodowane jest wzorcem zachowania.
Aby uzyskać diagnozę, osoba powinna wykazać co najmniej trzy z następujących cech w okresie 12 miesięcy. Zachowania dotyczą kwestii tolerancji i wycofania. Nie dostosowaliby się do zmieniających się okoliczności osobistych spowodowanych uzależnieniem seksualnym.
- Zachowanie wymaga zwiększenia częstotliwości i intensywności, aby osiągnąć pożądany efekt.
- Kontynuacja na tym samym poziomie lub intensywności nie przynosi pożądanego efektu.
- Przerwanie tego zachowania prowadzi do zespołu odstawienia, w tym zmian fizjologicznych lub psychologicznych.
- Podobne zachowanie jest stosowane w celu złagodzenia lub uniknięcia objawów odstawienia.
Inne możliwe kryteria to:
- angażowanie się w zachowanie przez dłuższy czas lub z większą intensywnością lub częstotliwością niż zamierzono
- posiadanie uporczywego pragnienia ograniczenia lub kontrolowania zachowania lub podjęcia nieskutecznych wysiłków w tym kierunku
- spędzanie dużej ilości czasu na działaniach potrzebnych do przygotowania się do angażowania i wychodzenia z zachowania
- zaniechanie lub ograniczenie ważnych działań społecznych, zawodowych lub rekreacyjnych z powodu zachowania
- kontynuowanie zachowania pomimo świadomości, że może ono powodować lub nasilać uporczywy problem fizyczny lub psychologiczny
Leczenie
Uzależnienie może być trudne do wyleczenia, ponieważ osoba uzależniona często usprawiedliwia i usprawiedliwia swoje zachowania i wzorce myślenia. Osoby uzależnione od seksu mogą zaprzeczyć, że jest problem.
Aktualne opcje leczenia mają na celu zmniejszenie nadmiernych chęci angażowania się w relacje seksualne i zachęcanie do pielęgnowania zdrowych relacji.
Dostępne są następujące opcje leczenia:
- Organizacje samopomocy, takie jak,,, i, oferują 12-etapowe programy pomagające jednostce w samodzielnym zarządzaniu chorobą.
- Programy leczenia stacjonarnego są dostępne dla osób z różnymi zaburzeniami uzależniającymi. Są to programy stacjonarne, podczas których jednostka mieszka w zakładzie i otrzymuje opiekę od wyspecjalizowanych terapeutów.
- Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) dostarcza różnorodnych technik, które pomagają jednostce zmienić ich zachowanie. CBT może wyposażyć osobę, aby uniknąć nawrotów i przeprogramować szkodliwe zachowania seksualne.
- Leki na receptę, takie jak Prozac, mogą być przepisywane w celu ograniczenia popędów seksualnych, ale lek nie został zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) w leczeniu tego schorzenia.
Wsparcie przyjaciół i rodziny ma kluczowe znaczenie dla osoby wychodzącej z nałogu. Uzależnienie seksualne, ze względu na swój behawioralny charakter, może być trudne do zrozumienia dla innych i tolerować je, zwłaszcza jeśli już doprowadziło do zniszczenia w związkach.
Jednak silna sieć wsparcia pomaga ograniczyć destrukcyjne zachowania i ryzyko nawrotów.
