Tumefaktywne stwardnienie rozsiane jest rzadką postacią stwardnienia rozsianego, która obejmuje masę w mózgu. Może wyglądać podobnie do wielu innych stanów, w tym guzów nowotworowych i gruźliczaków.
Stwardnienie rozsiane (MS) to choroba, która wpływa na centralny układ nerwowy organizmu i ochronną osłonkę mielinową nerwów.
Osłonka mielinowa przewodzi sygnały elektryczne i chroni nerwy. U osób chorych na SM osłonka mielinowa jest bliznami. To uszkodzenie powoduje obszary płytek i uszkodzeń i prowadzi do uszkodzenia włókien nerwowych i utraty pewnych funkcji.
Gdy osłona mielinowa jest uszkodzona lub całkowicie złamana, impulsy elektryczne wysyłane z mózgu do mięśni nie działają prawidłowo.
Co to jest tumefactive MS?
Tumefaktywne stwardnienie rozsiane jest rzadką postacią SM. Czasami jest mylony z guzem mózgu, rakiem lub infekcją.
Podczas diagnozowania, chora SM może wyglądać podobnie do guza mózgu, ropnia mózgu, gruźlicy, pierwotnego zespołu Sjögrena, sarkoidozy lub innych stanów zapalnych.
Objawy
Chorzy z chorym na MS mogą doświadczać objawów, które są nietypowe dla bardziej ogólnego stanu SM.
Objawy charakterystyczne dla choroby nowotworowej obejmują:
- bóle głowy
- zamieszanie
- zmiany w poznaniu
- trudności w mówieniu i rozumieniu mowy
- drgawki
- słabość
- nudności i wymioty
Do bardziej ogólnych objawów SM należą:
- zmęczenie i słabość
- drętwienie i mrowienie
- trudności z chodzeniem
- sztywność, mimowolne skurcze mięśni lub drgawki
- niewyraźne widzenie, zmiany w widzeniu kolorów i ból ruchu oczu
- zawroty głowy, zawroty głowy i zawroty głowy
- dysfunkcja pęcherza
- seksualna dysfunkcja
- zaparcie i nietrzymanie stolca
- ból
Ktoś ze stwardnieniem rozsianym może również zmieniać swoje umiejętności rozwiązywania problemów, koncentrację, percepcję oraz zdolność uczenia się i zatrzymywania nowych informacji
Przyczyny i czynniki ryzyka
Chociaż przyczyna niedoczynności tarczycy nie jest w pełni zrozumiała, genetyka i czynniki środowiskowe mogą odgrywać rolę w rozwoju choroby.
Uważa się, że dzieci osób ze stwardnieniem rozsianym są bardziej narażone na rozwój MS.
Inne czynniki ryzyka rozwoju MS obejmują:
- w wieku od 20 do 50 lat
- bycie kobietą, zwłaszcza przodków Europy Północnej
- mieszkając z dala od równika
- posiadanie rodzica, rodzeństwa lub identycznego bliźniaka z SM
Jedna z teorii sugeruje, że infekcje bakteryjne lub wirusowe mogą powodować SM, chociaż nie ma wystarczających dowodów na poparcie tego.
Diagnoza
Diagnozowanie niedoczynności tarczycy stanowi dla lekarza wiele wyzwań, ponieważ można go pomylić z innymi schorzeniami, w tym nowotworami mózgu, rakiem, infekcjami lub innymi chorobami.
Ze względu na to podobieństwo z innymi stanami chorobowymi, może być konieczne wykonanie kilku testów w celu potwierdzenia obustronnego MS i wykluczenia innych stanów zagrażających życiu.
Te testy diagnostyczne obejmują:
- rezonans magnetyczny (MRI)
- biopsja mózgu
- nakłucie lędźwiowe lub nakłucie lędźwiowe
- niektóre testy funkcji nerwów
- badania krwi
U osób z niedotlenionym rakiem piersi występuje co najmniej jedno uszkodzenie mózgu większe niż 2 centymetry, oprócz obrzęku mózgu lub obrzęku mózgu.
Osoba może również doświadczyć efektu masowego, który jest efektem uszkodzenia na otaczających tkankach mózgu. Efekt masowy może powodować mdłości, senność, bóle głowy, zaburzenia widzenia, a nawet zmiany zachowania.
Leczenie
Obecnie nie ma lekarstwa na tumefactive MS. Wiele osób dotkniętych nim przejdzie do opracowania wariantu MS nazywanego nawracająco-remisyjną stwardnieniem rozsianym lub RRMS.
Ludzie z RRMS doświadczają okresów nawrotów i remisji. Oznacza to, że będą doświadczać okresów bez objawów podczas remisji, ale będą miały nowe lub powracające objawy podczas nawrotu.
Chociaż nie zawsze istnieje wyraźna przyczyna nawrotu, istnieje kilka czynników, które mogą powodować jeden. Obejmują one:
- naprężenie
- ciąża
- szczepienia
- infekcje
U niektórych osób następuje całkowity powrót do zdrowia po nawrocie, podczas gdy u innych występują przewlekłe objawy.
Istnieją pewne leki dostępne w celu zmniejszenia częstości nawrotów RRMS.
Leki do wstrzykiwania obejmują:
- Avonex (interferon beta-1a)
- Betaseron (interferon beta-1b)
- Copaxone (octan glatirameru)
- Extavia (interferon beta-1b)
- Wstrzyknięcie octanu glatirameru
- Plegridy (peginterferon beta-1a)
- Rebif (interferon beta-1a)
- Zinbryta (daclizumab)
Leki doustne obejmują:
- Aubagio (teriflunomid)
- Gilenya (fingolimod)
- Tecfidera (fumaran dimetylu)
Podawane leki podawane dożylnie obejmują:
- Lemtrada (alemtuzumab)
- Novantrone (mitoksantron)
- Ocrevus (ocrelizumab)
- Tysabri (natalizumab)
Inne leki mogą być zalecane na podstawie objawów, sytuacji i historii medycznej pacjenta.
Ciężkie nawroty można leczyć dużymi dawkami dożylnych kortykosteroidów. Można je stosować tylko przez krótki czas, aby zmniejszyć ciężkie objawy, takie jak utrata wzroku, skrajne osłabienie lub utrata zdolności ruchowej.
Objawy nawrotu można również opanować za pomocą fizykoterapii i zmian stylu życia, tak aby dana osoba mogła utrzymać codzienne czynności.
Zmiany w stylu życia, które mogą być pomocne w radzeniu sobie z objawami RRMS, obejmują spożywanie zdrowej diety bez przetworzonej żywności, wykonywanie ćwiczeń rozciągających i elastycznych oraz ćwiczenie technik relaksacyjnych, takich jak głębokie oddychanie i medytacja.
Perspektywy
Tumefaktywny SM może być trudny do zdiagnozowania, ponieważ łatwo go pomylić z nowotworami mózgu i innymi schorzeniami. Każdy, kto ma objawy SM, powinien jak najszybciej udać się do lekarza.
Chociaż nie ma lekarstwa na tumefactive MS lub RRMS, istnieje szereg dostępnych terapii, aby złagodzić objawy.
