Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest nazwą kilku schorzeń, które wpływają na oddech osoby. Przykłady tych stanów obejmują chroniczne zapalenie oskrzeli i rozedmę płuc.
Szacuje się, że 30 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych cierpi na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP), twierdzi Fundacja POChP.
POChP jest spowodowana przeszkodami w przepływie powietrza, w którym tlen nie przemieszcza się dobrze w płucach. Z biegiem czasu płuca ulegają stanom zapalnym i są uszkodzone.
Przyczyny niedotlenienia i niedotlenienia
Ponieważ osoba potrzebuje tlenu, aby przeżyć, POChP może mieć szkodliwy wpływ na organizm. Dwa zaburzenia, które może rozwinąć osoba z POChP to niedotlenienie i hipoksemia.
Niedotlenienie i niedotlenienie są ważnymi terminami, które należy znać w związku z POChP, ponieważ ich progresja może ostatecznie prowadzić do niepełnosprawności i śmierci.
Tlen przechodzi z tkanki płucnej do krwi przez pęcherzyki płucne lub worki powietrzne. Idealnie, natleniona krew opuszcza płuca i przemieszcza się do innych tkanek w ciele. Ciało, zwłaszcza mózg i serce, potrzebuje dostatecznej ilości tlenu, aby przeżyć.
POChP uszkadza płuca, a jeśli zostaną poważnie uszkodzone, może dojść do niedotlenienia. Niedotlenienie występuje, gdy krew nie dostarcza wystarczającej ilości tlenu do worków powietrznych w płucach.
Ciało może dostosować się w określony sposób, aby poradzić sobie z niższymi niż normalnie poziomami tlenu. Jednak w przypadku POChP niedotlenienie w płucach może powodować hipoksemię w organizmie.
Niedotlenienie występuje, gdy poziom tlenu we krwi staje się tak niski, że tkanki i narządy w ciele nie otrzymują potrzebnego tlenu. Dzieje się tak, ponieważ POChP uszkadza worki powietrzne, co oznacza, że płuca nie mogą przenosić dostępnego tlenu do krwioobiegu.
Niedotlenienie jest szkodliwe, ponieważ narządy, takie jak serce i mózg, które są szczególnie wrażliwe na zmiany poziomu tlenu, mogą ulec uszkodzeniu lub zostać uszkodzone.
Objawy
Brak oddechu i trudności w złapaniu oddechu może świadczyć o niedotlenieniu. Osoby z niedotlenieniem POChP mogą odczuwać następujące objawy:
- często kaszle
- uczucie, jakby się dusiło, bo brakuje mu tchu
- mniejsza zdolność do tolerowania aktywności fizycznej
- szybkie oddychanie
- budząc się w środku nocy, nie mogąc złapać oddechu
Komplikacje
Niedotlenienie i hipoksemia mogą również prowadzić do innych stanów, w tym:
Zaburzenia neuropokognitywne
Kiedy dana osoba ma trudności z uzyskaniem wystarczającej ilości tlenu przez organizm, mózg może ulec uszkodzeniu. W stanach niskiego tlenu, osoba może doznać uszkodzenia komórek nerwowych i zmian w funkcjonowaniu mózgu.
Niski poziom tlenu w wyniku POChP może również prowadzić do powstawania mniejszej ilości neuroprzekaźników, chemicznych przekaźników mózgu. Tworzenie tych neuroprzekaźników często wymaga tlenu, aby mogła działać prawidłowo.
Nadciśnienie płucne
Prawa strona serca pompuje krew o niskiej zawartości tlenu do płuc. Gdy znajdzie się w płucach, krew może ponownie odebrać tlen z wdychanego powietrza. Natleniona krew powraca na lewą stronę serca, gdzie jest pompowana przez całe ciało.
Osoba z POChP może doświadczać zapalenia w tętnicach płucnych, które przenoszą krew z prawej strony serca do płuc. To zapalenie może powodować wzrost ciśnienia w płucach. To wyższe ciśnienie oznacza, że prawa strona serca musi pracować ciężej, aby pompować krew przez te tętnice. Jeśli to nastąpi, serce może ulec uszkodzeniu i osłabieniu.
Wtórna czerwienica
Wtórna czerwienica jest odpowiedzią organizmu na chroniczne niedotlenienie wywołane POChP. Ciało zaczyna tworzyć dodatkowe czerwone krwinki, aby pomóc w przenoszeniu większej ilości tlenu.
Kiedy powstają dodatkowe krwinki, krew jest bardziej podatna na krzepnięcie. W POChP ten stan może również zwiększać ryzyko nieprawidłowych rytmów serca, powodować dłuższe pobyty w szpitalu i prowadzić do zwiększonych komplikacji oddechowych.
Zaburzenia mięśni szkieletowych
Ludzie, u których POChP osiągnęli bardziej zaawansowany etap, mogą mieć trudności z angażowaniem się w ćwiczenia fizyczne i aktywność fizyczną. W rezultacie ich mięśnie zaczynają słabnąć. Osłabione mięśnie łatwiej ulegają zmęczeniu, co sprawia, że jest jeszcze trudniej, aby osoba z POChP mogła ćwiczyć.
Ogólnoustrojowe zapalenie
Chroniczny brak tlenu może powodować stany zapalne w tkankach organizmu, co może prowadzić do wielu chorób.
Przykładami mogą tu być miażdżyca, czyli stwardnienie tętnic. To sprawia, że osoba jest bardziej podatna na choroby serca, co może prowadzić do zawału serca i udaru mózgu.
Zabiegi
Najlepsze metody leczenia niedotlenienia i hipoksemii związane z POChP to te, które utrzymują otwarte drogi oddechowe i zmniejszają stany zapalne. Zapobieganie infekcjom, które mogą pogorszyć funkcjonowanie płuc, może również pomóc.
Przykłady leczenia niedotlenienia i niedotlenienia POChP obejmują:
- Terapia rozszerzająca oskrzela: Są to zazwyczaj leki wziewne, które zmniejszają skurcz i napięcie mięśni gładkich dróg oddechowych, poprawiając przepływ tlenu.
- Szczepienia: uzyskanie regularnych szczepionek przeciw grypie i zaplanowanych szczepień przeciwko zapaleniu płuc i krztuścowi może pomóc osobie w zapobieganiu infekcjom, które mogą spowodować pogorszenie stanu niedotlenienia płuc i POChP.
- Kortykosteroidy doustne lub wziewne: Leki te zmniejszają zapalenie w drogach oddechowych iw ciele podczas zapalenia POChP. Przykłady obejmują beklometazon i prednizon.
- Rzucenie palenia: Jeśli osoba cierpiąca na POChP pali, rzucenie palenia może przynieść znaczące korzyści w leczeniu choroby i zmniejszaniu jej objawów. Rezygnacja również zwiększa odporność.
- Terapia rehabilitacji płucnej: ta terapia polega na oddychaniu „przekwalifikowania”, aby uczyć osobę najlepszego sposobu oddychania, gdy jego płuca są upośledzone.Powoduje również spowolnienie czynności płuc i zwiększa zdolność do ćwiczeń.
Wraz z poradnictwem żywieniowym terapia rehabilitacyjna płucna może pomóc pacjentowi z POChP lepiej oddychać.
Jeśli dana osoba ma ciężką hipoksemię z powodu POChP, lekarz zwykle zaleca terapię tlenową. Obejmuje to wdychanie dodatkowego tlenu przez małą, elastyczną rurkę, która mieści się w nozdrzach zwanych kaniulą nosową.
Według artykułu długotrwała terapia tlenowa może poprawić jakość życia u pacjentów z hipoksemią POChP poprzez zmniejszenie rzutów COPD i zwiększenie tolerancji na aktywność fizyczną.
Aktualne badania pokazują, że osoby z ciężką POChP prawdopodobnie najbardziej skorzystają na leczeniu tlenem. Jednak nie każdy z POChP jest dobrym kandydatem na dodatkowy tlen. Bardzo ważne jest, aby lekarz dokładnie przepisał i ściśle monitorował terapię tlenową, ponieważ zbyt dużo tlenu może prowadzić do wyższych poziomów dwutlenku węgla.
Chociaż ćwiczenie może być trudne do osiągnięcia, gdy osoba cierpi na POChP, ćwiczenia mogą poprawić wchłanianie tlenu w płucach osoby z łagodną COPD i poprawić ich charakterystykę oddychania. Jednak osoby w bardziej zaawansowanych stadiach POChP mogą mieć trudności z jakąkolwiek aktywnością fizyczną.
Perspektywy
POChP jest stanem progresywnym, co oznacza, że z upływem czasu nasila się. POChP powoduje również trudności z przepływem powietrza, które nie mogą zostać całkowicie odwrócone, nawet podczas leczenia i leczenia. Jest to szczególnie ważne, jeśli palenie było kluczowym czynnikiem w rozwoju POChP, a osoba nadal pali.
Jest kilka kluczowych czynników, które wpływają na perspektywę osoby z POChP.
Przykłady obejmują:
- wiek
- wskaźnik masy ciała
- jak często osoba doświadcza rzutów COPD
- jak oddech jest związany z aktywnością
- poziom hipoksemii
- ciśnienie tętnic płucnych
- wyniki testu działania płuc
- tętno spoczynkowe
- palenie tytoniu
- inne schorzenia niezwiązane z płucami
Im częściej osoba wymaga hospitalizacji z POChP, tym gorsza jest ich perspektywa zdrowotna. Według Cleveland Clinic, ponad 1000 pacjentów przyjętych do szpitala z niewydolnością oddechową i podwyższonych poziomów dwutlenku węgla we krwi, 89 procent przeżyło hospitalizację, ale tylko około połowa z tych osób nadal żyła po 2 latach.
Jednak niektórzy ludzie mają bardziej stabilną POChP i mogą żyć przez długi czas z tym schorzeniem. Najlepsze wyniki są związane z dobrymi wizytami u lekarzy, przyjmowaniem wszystkich przepisanych leków zgodnie z zaleceniami oraz prowadzeniem zdrowego i sprawnego stylu życia.
