Choroba Pageta jest drugim po osteoporozie najczęstszym typem choroby kości. To schorzenie dotyka wielu osób, a jego zrozumienie jest kluczowe dla skutecznego zarządzania objawami oraz leczeniem.
Kość to aktywna tkanka, która nieustannie podlega procesowi przebudowy, w którym nowa kość zastępuje starą. To naturalny proces, ale w przypadku choroby Pageta przebudowa ta jest zaburzona.
W chorobie Pageta nowa kość jest tworzona w miejscach, gdzie nie jest potrzebna, podczas gdy stara kość jest usuwana tam, gdzie jest potrzebna. Taki stan rzeczy prowadzi do nieprawidłowej struktury szkieletu, co może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.
Nadmierna produkcja i dezintegracja tkanki kostnej w przebiegu choroby Pageta prowadzi do osłabienia kości, bólu, artretyzmu, deformacji oraz zwiększonego ryzyka złamań. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że chorują, ponieważ objawy mogą być łagodne lub wręcz niewidoczne.
Kiedy pacjent z chorobą Pageta doznaje złamania, proces leczenia może być długotrwały z powodu zaburzeń w regeneracji kości.
Jak powszechna jest choroba Pageta?
Choroba Pageta występuje częściej w niektórych populacjach. Osoby żyjące w Wielkiej Brytanii, Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych są bardziej narażone na to schorzenie, podczas gdy w krajach takich jak Skandynawia, Chiny czy Indie jest to zjawisko rzadkie.
Najczęściej diagnozowana jest u osób powyżej 40. roku życia, a ryzyko zachorowania wzrasta z wiekiem – mężczyźni są nieco bardziej narażeni niż kobiety, z proporcją trzech mężczyzn na dwie kobiety.
W Wielkiej Brytanii choroba ta dotyka około 8% mężczyzn i 5% kobiet w wieku 80 lat. Warto zaznaczyć, że przypadki choroby Pageta są zwykle łagodne, a wiele osób dowiaduje się o swoim stanie podczas rutynowych badań rentgenowskich.
Jakie są przyczyny choroby Pageta?
Przyczyna choroby Pageta nie jest do końca zrozumiana. Istnieją jednak pewne dowody sugerujące, że może mieć podłoże genetyczne; w 30% przypadków więcej niż jeden członek rodziny jest dotknięty tym schorzeniem.
Inną hipotezą jest to, że choroba może być częściowo spowodowana wirusem odry, który został nabyty w dzieciństwie. Cząstki wirusa, znane jako nukleokapsyd paramyksowirusa, zostały zidentyfikowane w komórkach kostnych niektórych pacjentów z chorobą Pageta, ale związek między wirusem a chorobą nie został jeszcze jednoznacznie potwierdzony.
Wirus może pozostawać w uśpieniu przez wiele lat, a następnie ponownie aktywować się, wpływając na komórki osteoklastów, co prowadzi do ich nieprawidłowego działania. Istnieją dowody sugerujące, że liczba nowych przypadków choroby Pageta spada, co może być związane ze spadkiem zakażeń odrą, dzięki programom szczepień.
Objawy choroby Pageta
Wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy, że cierpi na chorobę Pageta, ponieważ objawy mogą być subtelne i łatwo mylone z innymi schorzeniami, takimi jak zapalenie stawów.
Najczęstsze objawy to ból kości lub stawów, a także obrzęk, tkliwość oraz zaczerwienienie w okolicy dotkniętych obszarów. Często pacjenci dowiadują się o chorobie dopiero po złamaniu osłabionej kości.
Choroba Pageta najczęściej dotyka miednicy, kręgosłupa, czaszki oraz kości udowej i piszczelowej. Nieprawidłowy wzrost kości może prowadzić do kompresji nerwów, co objawia się bólem oraz innymi problemami, w tym trudnościami ze słuchem.
Diagnozowanie choroby Pageta
Rozpoznanie choroby Pageta opiera się na badaniach fizykalnych, prześwietleniach oraz testach laboratoryjnych. Badanie fizykalne może ujawnić deformacje szkieletu, a rentgen może wykazać nieprawidłowości w obrocie kostnym.
Testy laboratoryjne zazwyczaj wskazują na podwyższony poziom fosfatazy alkalicznej, co jest produktem ubocznym tworzenia kości. Poziom wapnia w organizmie jest z reguły prawidłowy.
Leczenie
Chociaż nie ma lekarstwa na chorobę Pageta, leczenie może pomóc w kontrolowaniu objawów. Nie wszyscy pacjenci wymagają terapii, ale jeśli objawy się pojawiają, pierwszą linią leczenia są bisfosfoniany, a także suplementy witaminy D i wapnia.
Bisfosfoniany pomagają zredukować rozpad nieuporządkowanej kości. Pacjenci muszą również dbać o odpowiedni poziom witaminy D i wapnia w organizmie, aby wspierać zdrowie kości.
Zaleca się, aby wszystkie kobiety powyżej 50. roku życia oraz mężczyźni powyżej 70. roku życia spożywali 1200 mg wapnia oraz co najmniej 600 IU witaminy D dziennie. Po 70. roku życia dawka witaminy D powinna wzrosnąć do 800 IU dziennie.
Ekspozycja na słońce jest również istotna dla syntezy witaminy D. Należy jednak pamiętać, że bisfosfoniany i wapń powinny być przyjmowane w odstępie co najmniej dwóch godzin, aby nie zmniejszyć ich wchłaniania.
Zarówno bisfosfoniany, jak i wapń mogą pomóc w ochronie słabych partii kości, które są narażone na deformacje oraz złamania. Osoby z historią kamieni nerkowych powinny skonsultować się z lekarzem przed zwiększeniem spożycia wapnia i witaminy D.
Chirurgia choroby Pageta
W przypadku znacznych deformacji kości lub złamań może być konieczna interwencja chirurgiczna. Złamania najczęściej występują w kości udowej, piszczelowej lub goleni.
Zazwyczaj stosuje się laskę śródszpikową, czyli pręt umieszczany w jamie szpiku kostnego. Inną powszechną procedurą jest osteotomia, polegająca na usunięciu klinu kości w celu skorygowania deformacji, co często jest konieczne w późniejszych stadiach choroby.
Ogólnie rzecz biorąc, perspektywy dla pacjentów z chorobą Pageta są dobre, zwłaszcza jeśli leczenie zostanie wdrożone przed wystąpieniem poważnych zmian w kościach.
Zapobieganie chorobie Pageta
Choroba Pageta jest w większości przypadków nieunikniona, ale regularna aktywność fizyczna może pomóc w utrzymaniu zdrowia szkieletu oraz w zapobieganiu przybieraniu na wadze. Osoby z tym schorzeniem powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem programu ćwiczeń, aby uniknąć nadmiernego obciążenia kości.
Nowe badania i statystyki dotyczące choroby Pageta (2024)
W 2024 roku badania nad chorobą Pageta dostarczają nowych danych, które mogą pomóc w lepszym zrozumieniu tego schorzenia. Wyniki wskazują na rosnącą tendencję w zakresie zastosowania terapii biologicznych, które mogą zrewolucjonizować sposób, w jaki podchodzimy do leczenia.
Z najnowszych badań wynika, że pacjenci, którzy regularnie uczestniczą w programach rehabilitacyjnych, wykazują znaczną poprawę jakości życia oraz zmniejszenie objawów bólowych. Statystyki pokazują, że aktywne podejście do leczenia może prowadzić do zmniejszenia liczby hospitalizacji o 25% w przypadkach zaawansowanej choroby.
Dodatkowo, nowe badania epidemiologiczne wskazują na spadek liczby nowych przypadków choroby Pageta w populacjach, które korzystają z nowoczesnych programów szczepień, co może sugerować wpływ czynników środowiskowych na rozwój choroby.
Warto również podkreślić, że w 2024 roku rozwijają się technologie diagnostyczne, co umożliwia wcześniejsze wykrywanie zmian kostnych, a tym samym szybsze wprowadzenie skutecznej terapii.
