Lekarz zazwyczaj rozważa rozpoznanie hipomagnezemii, gdy jest mniej niż 1,8 miligrama magnezu na decylitr krwi. Niedobory nie zawsze powodują problemy, ale niektóre wczesne objawy obejmują drżenie mięśni, drętwienie i mrowienie.
Nieleczona hipomagnezemia może powodować przewlekłe problemy zdrowotne i obniżać poziom wapnia i potasu w organizmie.
W tym artykule przyjrzymy się bliżej, jakie czynniki mogą powodować niski poziom magnezu. Badamy również wpływ na organizm i metody leczenia.
Co to jest hipomagnezemia?
Magnez jest minerałem i elektrolitem, który pełni wiele ważnych funkcji w ciele. Ponieważ organizm nie może go produkować, magnez musi być spożywany jako część diety danej osoby.
Według National Institutes of Health szacunkowo 50-60 procent magnezu w organizmie jest przechowywane w kościach, a mniej niż 1 procent znajduje się we krwi.
Wykrycie niedoboru może być trudne, ponieważ nie jest częścią rutynowych badań krwi.
Wyniki badania z 2012 roku sugerują, że około 48 procent Amerykanów nie otrzymuje wystarczającej ilości magnezu w swojej diecie. Jednak stosunkowo niskie spożycie magnezu wywołuje objawy u zdrowych ludzi.
Magnez odgrywa rolę w ponad 300 reakcjach enzymatycznych organizmu. Znacząco przyczynia się do:
- zdrowie mięśni i nerwów
- regulacja ciśnienia krwi
- wytwarzanie energii w komórkach organizmu
- synteza DNA i RNA
Objawy
Osoby z łagodną hipomagnezemią mogą nie mieć żadnych objawów, ale mogą to być:
- drga, szczególnie w mięśniach twarzy
- osłabienie i wyczerpanie
- nudności i wymioty
- zmiany osobowości
- drżenie
- bardzo wyraźne odruchy
- zaparcie
Poważniejszy niedobór magnezu może powodować:
- skurcze mięśni
- drgawki
- zmiany w rytmie serca
W rzadkich przypadkach zmiana rytmu może zagrażać życiu.
Przyczyny
Hipomagnezemia może wystąpić, gdy osoba nie wchłania wystarczającej ilości magnezu z diety. Mogą też uwolnić zbyt dużo magnezu z nerek lub przewodu pokarmowego.
Niedożywienie, prawdopodobnie spowodowane anoreksją, bulimią lub częstymi wymiotami, może prowadzić do niedoboru magnezu. Jednak niedożywienie prawdopodobnie nie będzie odpowiedzialne za niski poziom minerału u zdrowych osób.
Inne przyczyny niedoboru magnezu to:
- Alkoholizm. Nadmierne spożycie alkoholu może prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitów lub składników odżywczych i może powodować wydzielanie większej ilości magnezu niż zwykle.
- Karmienie piersią i ciąża. Czynniki te zwiększają zapotrzebowanie na magnez.
- Biegunka. Przewlekła biegunka może prowadzić do braku równowagi elektrolitów. Ludzie z pokrewnymi schorzeniami, takimi jak choroba Leśniowskiego-Crohna, są bardziej podatni na hipomagnezemię.
- Wiek. W miarę starzenia się staje się trudniejsze wchłanianie magnezu.
- Cukrzyca. Wysoki poziom glukozy w nerkach może powodować wydzielanie większej ilości magnezu. U osób z cukrzycą typu 2 lub opornością na insulinę mogą wystąpić niedobory magnezu. Cukrzycowa kwasica ketonowa jest zagrażającym życiu powikłaniem cukrzycy i może obniżać poziom magnezu.
- Zaburzenie narządu. Niewydolność narządu, szczególnie nerek, może powodować wydzielanie przez organizm zbyt dużej ilości magnezu.
Ludzie na niektórych lekach mogą również stracić duże ilości magnezu. Leki te obejmują:
- niektóre leki przeciwgrzybicze
- diuretyki
- Inhibitory pompy protonowej
- lek chemoterapeutyczny cisplatyna
Osoby dotknięte hormonem wazopresyny lub niektórymi hormonami tarczycy mogą być podobnie dotknięte.
Leczenie
Kiedy niedobór magnezu wywołuje objawy, lekarz zazwyczaj przepisuje suplementy.
Następujące pokarmy są również bogate w ten elektrolit:
- migdały, orzeszki ziemne i orzechy nerkowca
- inne rośliny strączkowe i orzechy
- awokado
- brązowy ryż
- owsianka
Gdy niedobory są poważne lub powyższe metody są wykluczone, lekarz może zalecić doustne sole magnezu. Magnez można również wstrzyknąć do mięśnia lub żyły. Bieżące monitorowanie może określić, czy leczenie działa.
Niedobór magnezu wiąże się z innymi niedoborami minerałów, a lekarz może leczyć je w tym samym czasie. Na przykład powszechne jest jednoczesne przyjmowanie wapnia i magnezu.
Ważne jest także, aby leczyć wszelkie schorzenia podstawowe, takie jak cukrzyca, które mogłyby być odpowiedzialne za niski poziom magnezu. Niedobór magnezu może wskazywać, że obecne leczenie nie działa. Ulepszony plan leczenia może obejmować zmiany stylu życia lub nowe leki.
Związki z hipokalcemią i hipokaliemią
Osoba z bardzo niskim poziomem magnezu może również mieć niedobór wapnia, zwany hipokalcemią i niedoborem potasu, zwanym hipokaliemią.
Magnez pomaga w transportowaniu jonów wapnia i potasu do iz komórek. Może również przyczyniać się do wchłaniania tych ważnych minerałów.
Leczenie tylko niedoboru magnezu może pogorszyć niedobór wapnia, ponieważ magnez wiąże się z wapniem. Lekarze, którzy podejrzewają hipomagnezję, często testują inne niedobory w tym samym czasie.
Diagnoza
Lekarz może podejrzewać, że poziom magnezu jest niski w oparciu o objawy, lub ponieważ dana osoba ma stan zwykle związany z niedoborem magnezu.
Badanie krwi może potwierdzić diagnozę i ważne jest, aby lekarz sprawdził także poziom wapnia i potasu.
Jednakże, ponieważ większość magnezu znajduje się w kościach lub tkankach, dana osoba może nadal mieć niedobór, nawet gdy poziomy we krwi są prawidłowe. Osoba z niedoborem wapnia lub potasu może nadal potrzebować leczenia hipomagnezemii.
Perspektywy
Większość osób z niskim poziomem magnezu nie jest w stanie wchłonąć odpowiednich ilości.Inni mogą zauważyć poprawę poprzez dodanie do diety produktów bogatych w magnez.
Pokarmy, które zawierają duże ilości magnezu i wapnia, takie jak mleko i ser, mogą zapewnić więcej korzyści.
Wiele osób z niedoborem magnezu nigdy o tym nie wie. Po pojawieniu się objawów konieczne jest natychmiastowe leczenie. Niedobór łatwo ulega odwróceniu, a dana osoba może być zaskoczona tym, jak szybko poprawiają się jej objawy.
Ważne jest jednak, aby nie zdiagnozować niedoboru magnezu i rozpocząć suplementację bez wizyty u lekarza. Zbyt duża część składników odżywczych, w tym magnezu, może być szkodliwa i powodować brak równowagi w innych minerałach.
Porozmawiaj z lekarzem o wszelkich objawach hipomagnezemii.
