Śpiączka to głęboki stan nieświadomości. Może się to zdarzyć w wyniku traumatycznego wypadku, takiego jak uderzenie w głowę lub stan medyczny, na przykład niektóre rodzaje infekcji.
Coma różni się od snu, ponieważ osoba nie jest w stanie się obudzić.
To nie to samo co śmierć mózgu. Osoba żyje, ale nie może reagować w normalny sposób na otoczenie.
Niezależnie od tego, czy są świadomi, czy też ile osób jest świadomych podczas śpiączki lub poziomu świadomości, jest to pytanie, które badacze obecnie badają.
Poziomy świadomości i czas reakcji zależą od tego, jak dużo funkcjonuje mózg. Przeciążenie często trwa kilka dni lub tygodni. Rzadko może trwać przez kilka lat.
Jeśli dana osoba wchodzi w śpiączkę, jest to nagły wypadek medyczny. Szybka akcja może być potrzebna do zachowania życia i funkcjonowania mózgu.
Fakty na temat śpiączki
- Podczas śpiączki osoba nie reaguje na bodźce zewnętrzne i nie wykazuje normalnych reakcji odruchowych.
- Pacjenci Comatose nie mają cykli snu i czuwania.
- Powody śpiączki to zatrucie, choroba układu nerwowego, choroba metaboliczna, infekcje lub udar.
- W zależności od przyczyny i rozmiaru uszkodzenia, śpiączka może wystąpić szybko lub stopniowo, a może trwać od kilku dni do kilku lat, ale najczęściej trwa od kilku dni do kilku tygodni.
Czym jest śpiączka?
Osoba, która doświadcza śpiączki, nie może zostać przebudzona i nie reaguje na otaczające środowisko. Nie reagują na ból, światło lub dźwięk w zwykły sposób i nie podejmują dobrowolnych działań.
Chociaż nie budzą się, ich ciało podąża za normalnymi schematami snu. Automatyczne funkcje, takie jak oddychanie i krążenie, normalnie funkcjonują, ale zdolność myślenia danej osoby jest stłumiona.
Według National Institutes of Neurological Disorders and Stroke (NINDS), osoba może czasem skrzywiać, śmiać się lub płakać jako odruch.
Śpiączka może występować z różnych powodów, takich jak zatrucie, choroba lub infekcja, która wpływa na centralny układ nerwowy (CNS), poważne obrażenia i niedotlenienie lub niedobór tlenu.
Czasami lekarz wywoła śpiączkę za pomocą leków, na przykład, aby chronić pacjenta przed silnym bólem podczas procesu gojenia lub zachować wyższą funkcję mózgu po innej formie urazu mózgu.
Przeciążenie nie trwa zwykle dłużej niż kilka tygodni. Jeśli stan pacjenta nie zmieni się po dłuższym okresie, może zostać przeklasyfikowany jako trwały stan wegetatywny.
Jeśli trwały stan wegetatywny utrzymuje się przez wiele miesięcy, jest mało prawdopodobne, aby się obudził.
Objawy
Podczas śpiączki osoba nie może się komunikować, więc diagnoza przechodzi przez zewnętrzne znaki.
Obejmują one:
- zamknięte oczy
- kończyny, które nie reagują lub poruszają się dobrowolnie, z wyjątkiem ruchów odruchowych
- brak reakcji na bolesne bodźce, z wyjątkiem ruchów odruchowych
Jak długo potrwają ich rozwój i jak długo będą trwały, zależą od przyczyny.
Przed wejściem do śpiączki osoba z nasilającą się hipoglikemią (niski poziom cukru we krwi) lub hiperkapnią (wyższy poziom CO2 we krwi), na przykład, najpierw odczuje lekkie pobudzenie. Bez leczenia ich zdolność do jasnego myślenia będzie się stopniowo zmniejszać. W końcu stracą przytomność.
Jeśli śpiączka jest wynikiem ciężkiego uszkodzenia mózgu lub krwotoku podpajęczynówkowego, objawy mogą pojawić się nagle.
Każdy, kto jest z tą osobą, powinien starać się zapamiętać to, co zdarzyło się tuż przed zapoczątkowaniem śpiączki, ponieważ ta informacja pomoże określić przyczynę i dać lepsze pojęcie o tym, jakie leczenie zastosować.
Rozpoznanie symptomów
Pierwszy ratownik może zacząć od użycia skali AVPU, spróbuj zmierzyć poziom świadomości.
Skala AVPU obejmuje następujące obszary:
Czujność: Jak czujna jest ta osoba?
Bodziec wokalizalny: czy reagują na głos innej osoby?
Bolesne bodźce: czy reagują na ból?
Nieprzytomny: czy są świadomi?
Alert jest najbardziej świadomym stanem, a najmniej nieprzytomny. Pomaga to pracownikom służby zdrowia ocenić, czy może to być sytuacja wyjątkowa. Jeśli ta osoba jest czujna, nie ma ryzyka śpiączki.
W szpitalu lekarze mogą stosować skalę śpiączki Glasgow (GCS), aby bardziej szczegółowo ocenić stan pacjenta.
Pacjenci z głęboką utratą przytomności mogą być zagrożeni uduszeniem. Mogą potrzebować pomocy medycznej, aby zabezpieczyć drogi oddechowe i upewnić się, że oddychają dalej. Może to być rurka, która przechodzi przez nos lub usta do płuc.
Czy osoba może usłyszeć i pomyśleć, kiedy jest w śpiączce?
Istnieją pewne dowody na to, że ludzie mogą usłyszeć i zrozumieć instrukcje mówione podczas śpiączki.
W 2011 roku neurolodzy stosujący technologię skanowania fMRI obserwowali aktywność mózgu u mężczyzny, który zapadł w śpiączkę przez 12 lat po wypadku drogowym.
Na przykład, gdy poprosili mężczyznę, aby wyobraził sobie, że gra w tenisa lub chodzi po domu, jego aktywność mózgu odzwierciedla, że myślał o zrobieniu tych rzeczy.
Naukowcy uważają teraz, że 15 do 20 procent ludzi w tak zwanym stanie wegetatywnym może być w pełni świadomych. Postęp w technologii oznacza, że jesteśmy w stanie lepiej zrozumieć, co ludzie doświadczają podczas śpiączki.
Osoba, która odwiedza przyjaciela lub członka rodziny śpiącej w komie, może porozmawiać z nimi tak jak zwykle, na przykład wyjaśniając, co działo się w ciągu dnia. Nie jest jasne, ile mogą zrozumieć, ale jest szansa, że dana osoba może usłyszeć i zrozumieć. Mogą lubić słuchać muzyki.
Badania sugerują również, że pobudzenie zmysłów dotyku, zapachu, dźwięku i wzroku może pomóc osobie wrócić do zdrowia.Odwiedzający może pomóc, nosząc ulubione perfumy lub trzymając dłoń danej osoby.
Przyczyny
Przyczyny lub śpiączka różnią się, ale wszystkie one powodują pewien poziom urazu mózgu lub OUN.
Zawierają:
Cukrzyca: Jeśli poziom cukru we krwi osoby z cukrzycą wzrasta zbyt dużo, jest to znane jako hiperglikemia. Jeśli staną się zbyt niskie, jest to hipoglikemia. Jeśli hiperglikemia lub hipoglikemia trwają zbyt długo, może dojść do śpiączki.
Niedotlenienie lub brak tlenu: Jeśli dopływ tlenu do mózgu zostanie zmniejszony lub odcięty, na przykład podczas zawału serca, udaru mózgu lub w pobliżu utonięcia może dojść do śpiączki.
Infekcje: Ciężkie zapalenie mózgu, rdzenia kręgowego lub tkanek otaczających mózg może doprowadzić do śpiączki. Przykłady obejmują zapalenie mózgu lub zapalenie opon mózgowych.
Toksyny i przedawkowanie narkotyków: Narażenie na tlenek węgla może spowodować uszkodzenie mózgu i śpiączkę, podobnie jak przedawkowanie niektórych leków.
Urazowe uszkodzenia mózgu: wypadki drogowe, urazy sportowe i gwałtowne ataki z uderzeniem w głowę mogą powodować śpiączkę.
Diagnoza
Historia medyczna i najnowsza, badania krwi, testy fizyczne i skanowanie obrazowe mogą pomóc w ustaleniu przyczyny śpiączki, a to pomaga zdecydować, które leczenie zastosować.
Historia medyczna
Przyjaciele, rodzina, policja i świadkowie, w razie potrzeby, mogą zostać zapytani:
- czy śpiączka lub objawy wcześniej zaczęły się powoli lub nagle
- jeśli u pacjenta wystąpiły lub pojawiły się jakiekolwiek problemy ze wzrokiem, zawroty głowy, osłupienie lub drętwienie przed śpiączką
- czy pacjent cierpi na cukrzycę, jakąkolwiek historię napadów drgawkowych lub udaru, lub jakiekolwiek inne schorzenie lub chorobę
- jakie leki lub inne substancje mógł przyjmować pacjent
Testy fizyczne
Celem jest sprawdzenie odruchu osoby, jej reakcji na ból i wielkości źrenicy. Testy mogą obejmować obsianie bardzo zimnej lub ciepłej wody w kanałach usznych.
Testy te będą wyzwalać różne odruchowe ruchy gałek ocznych. Rodzaj reakcji zmienia się w zależności od przyczyny śpiączki.
Badania krwi
Zostaną one podjęte w celu ustalenia:
- morfologia krwi
- objawy zatrucia tlenkiem węgla
- obecność i poziom legalnych lub nielegalnych narkotyków lub innych substancji
- poziomy elektrolitów
- poziomy glukozy
- funkcja wątroby
Nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe)
Może to sprawdzić wszelkie infekcje lub zaburzenia OUN. Lekarz wprowadza igłę do kanału kręgowego pacjenta, mierzy ciśnienie i pobiera płyn do wysłania w celu przeprowadzenia badań.
Obrazowanie skanów mózgu
Pomogą one ustalić, czy doszło do obrażeń mózgu lub uszkodzenia mózgu i gdzie. Skan CT lub CAT lub MRI sprawdzi, czy nie występują blokady lub inne nieprawidłowości. Elektroencefalografia (EEG) mierzy aktywność elektryczną w mózgu.
Skala Glasgow Coma
Skala Glasgow Coma Scale (GCS) może być stosowana do oceny ciężkości uszkodzenia mózgu po urazie głowy.
Daje pacjentom wynik, zgodnie z odpowiedziami słownymi, reakcjami fizycznymi i tym, jak łatwo mogą otworzyć oczy.
Oczy: wyniki obejmują od 1 do 4, gdzie 1 oznacza, że dana osoba nie otwiera oczu, 2 to, gdy otwierają oczy w odpowiedzi na ból, 3 oznacza, że otwierają je w odpowiedzi na głos, a 4 oznacza, że otwierają się spontanicznie.
Werbalne: wyniki wahają się od 1 do 5, gdzie 1 oznacza, że osoba nie wydaje dźwięku, 2 oznacza, że mamroczą, ale nie można ich zrozumieć, 3 oznacza, kiedy wypowiadają nieodpowiednie słowa, 4 oznacza, że mówią, ale są zdezorientowane, a 5 to normalna komunikacja.
Motor lub fizyczne odruchy: wyniki wahają się od 1 do 6, a 1 do 5 opisuje reakcję osoby na ból. Osoba, która uzyskała ocenę 1, nie wykonuje żadnego ruchu, 2 to gdy prostuje kończynę w odpowiedzi na ból, 3 to gdy reagują w nietypowy sposób na ból, 4 to gdy odchodzą od bólu, a 5 to kiedy mogą wskazać gdzie ból jest. Wynik 6 oznacza, że osoba może wykonywać polecenia.
Wynik 8 lub mniej ogólnie oznacza śpiączkę. Jeśli wynik wynosi od 9 do 12, warunek jest umiarkowany. Jeśli wynik wynosi 13 lub więcej, upośledzenie świadomości jest niewielkie.
Leczenie
Śpiączka jest poważną sytuacją medyczną.
Pracownicy służby zdrowia zaczną od zapewnienia natychmiastowego przeżycia pacjenta i zabezpieczenia jego oddychania i krążenia w celu zmaksymalizowania ilości tlenu docierającego do mózgu.
Lekarz może podawać glukozę lub antybiotyki, zanim wyniki testów krwi będą gotowe, na wypadek, gdyby pacjent przeszedł szok cukrzycowy lub miał infekcję mózgu.
Leczenie będzie zależeć od podstawowej przyczyny śpiączki, na przykład niewydolności nerek, choroby wątroby, cukrzycy, zatrucia i tak dalej.
Jeśli występuje obrzęk mózgu, może być konieczna operacja, aby zmniejszyć ciśnienie.
Perspektywy
Jeśli przyczyna śpiączki może być skutecznie leczona, może ona ostatecznie obudzić się bez trwałych uszkodzeń.
Najprawdopodobniej początkowo będą zdezorientowani, ale potem zwykle pamiętają, co stało się przed śpiączką, i będą mogli kontynuować swoje życie. Zazwyczaj konieczna jest terapia rehabilitacyjna.
Jeśli doszło do uszkodzenia mózgu, może dojść do długotrwałego osłabienia. Jeśli osoba się przebudzi, może potrzebować na nowo nauczyć się podstawowych umiejętności i może nie pamiętać, co się stało.
Jednak dzięki wsparciu, na przykład terapii fizycznej i zajęciowej, wiele osób może cieszyć się dobrą jakością życia.
W niektórych przypadkach dana osoba się nie obudzi.
Badania
W 2015 r. Neurolodzy opublikowali wyniki wskazujące, że może istnieć sposób przewidywania, kiedy pacjenci obudzą się ze śpiączki. Podczas śpiączki zaburzenia struktury neuronalnej wydają się zakłócone.
Korzystając z funkcjonalnych testów MRI (fMRI), naukowcy zauważyli, że pacjenci, którzy zachowali szczególną siłę komunikacji neuronalnej, częściej wychodzą ze śpiączki.
Może to oznaczać, że fMRI może być w stanie przewidzieć prawdopodobieństwo odzyskania przez osobę.
W innym badaniu przeprowadzonym w 2015 r. Znaleziono dowody na to, że głosy członków rodziny i bliskich mogłyby pomóc w poprawie zdolności reagowania ludzi podczas śpiączki. Po 15 pacjentach, u których przeprowadzono albo znajomy trening słuchowy (FAST) albo cisza z placebo, skany fMRI pokazują poprawę w mózgu tych, którzy doświadczyli FAST.
