Co musisz wiedzieć o raku nerki

Nerka lub rak nerki oznacza każdy rodzaj raka, który obejmuje nerkę. Starsze osoby, otyłość, palenie tytoniu i wysokie ciśnienie krwi zwiększają ryzyko zachorowania na raka nerki.

Nerki są częścią układu moczowego, który eliminuje odpady i nadmiar płynu i elektrolitów z krwi. Kontrolują one również wytwarzanie czerwonych krwinek i regulują ciśnienie krwi.

Raki nerki pochodzą głównie z dwóch części nerki, kanalików nerkowych i miedniczek nerkowych. Rak, który rozpoczyna się poza nerką i powoduje przerzuty do nerek, zwykle nie jest nazywany rakiem nerki.

Każdego roku w Stanach Zjednoczonych diagnozuje się około 63 9990 nowych przypadków raka nerki, powodując rocznie ponad 14 000 zgonów. W 2017 r. Oczekuje się, że 40 610 amerykańskich mężczyzn i 23380 kobiet otrzyma diagnozę raka nerki.

Rak nerki jest jednym z 10 najczęstszych nowotworów, dotykając około 1 na każde 63 osoby w ciągu całego życia. Występuje częściej u dorosłych w wieku od 50 do 80 lat.

Na całym świecie Ameryka Północna ma najwyższy wskaźnik raka nerki, ale w krajach rozwijających się zapadalność stale wzrasta w ciągu ostatnich trzech dekad. Ten wzrost może być związany z równoległym wzrostem częstości występowania otyłości lub może być spowodowany lepszym wykrywaniem i diagnozowaniem.

Objawy

Objawy zwykle nie pojawiają się we wczesnych stadiach raka nerki.

W późniejszych etapach dana osoba może doświadczyć:

• krew w moczu
• bryła lub masa z tyłu, w pobliżu nerek

Rzadziej mogą wystąpić:

• ciągły ból w boku, w pobliżu nerek
• guzek w jamie brzusznej
• niedokrwistość
• stała gorączka i nocne poty
• zmęczenie lub zmęczenie
• utrata masy ciała i utrata apetytu

Inne stany mogą prowadzić do podobnych objawów, dlatego ważne jest, aby skontaktować się z lekarzem, jeśli takie wystąpią.

Leczenie

Możliwości leczenia zależą od kilku czynników, w tym od ogólnego stanu zdrowia pacjenta, od rodzaju i stopnia zaawansowania raka nerki oraz od preferencji pacjenta.

Większość nowotworów nerek jest leczonych najpierw operacyjnie. Osoba może funkcjonować z tylko jedną nerką, więc usunięcie nerki jest opcją.

Nefrektomia polega na usunięciu nerki, pobliskiego nadnerczy, granicy zdrowej tkanki i sąsiednich węzłów chłonnych. Operację można wykonać laparoskopowo, poprzez małe nacięcia.

Jeśli guz ma mniej niż 1,5 cala lub 4 centymetry średnicy, chirurg może usunąć tylko część nerki w częściowej nefrektomii.

Jeśli rak rozprzestrzenił się poza nerkę, operacja może go nie wyleczyć, ale może złagodzić ból i sprawić, że inne metody leczenia nie będą chirurgiczne.

W chirurgii oszczędzającej nerki nowotwór, ale nie nerka, zostaje usunięty chirurgicznie. Może to być opcja we wczesnym stadium raka nerki lub jeśli pacjent ma tylko jedną nerkę.

Pacjent, który jest chory lub osłabiony, może nie być w stanie poddać się operacji. W takim przypadku możliwa jest liczba nieleczniczych opcji leczenia.

Embolizacja ma na celu zablokowanie przepływu krwi do guza. Chirurg wprowadza do pachwiny małą rurkę zwaną cewnikiem. Zdjęcia rentgenowskie prowadzą cewnik do układu krwionośnego nerki. Specjalny materiał przechodzi przez cewnik do naczynia krwionośnego, blokując dopływ krwi do nerki i głodząc guz tlenu i składników odżywczych. Powoduje to kurczenie się guza.

Krioablacja polega na wprowadzeniu jednej lub więcej specjalnych igieł, zwanych kriosonami, poprzez małe nacięcia w guzie. Skanowanie obrazujące prowadzi proces. Gaz w igłach zamarza komórki wokół wierzchołka każdej igły. Inny gaz ociepla tkaninę, a następnie komórki zostają ponownie zamrożone. Cykl zamrażania i rozmrażania zabija komórki rakowe.

Po zabiegu może wystąpić ból, a rzadko krwawienie, infekcja i uszkodzenie tkanki w pobliżu guza.

Zaawansowane lub nawracające leczenie raka nerki dotyczy raka nerki, który powraca, lub raka nerki, który rozprzestrzenił się z nerki.

Chirurgia ma na celu usunięcie jak największej ilości guza.

W terapii biologicznej lub immunoterapii leki wykorzystują układ odpornościowy organizmu do walki z rakiem. Przykładami są interferon i interleukina-2. Obie są syntetycznymi wersjami chemikaliów wytwarzanych przez nasze ciała. Działania niepożądane obejmują nudności, wymioty, dreszcze, podwyższoną temperaturę ciała i utratę apetytu.

W terapii celowanej leki przerywają funkcje niezbędne do przeżycia raka, takie jak ukrwienie.

Ukierunkowane terapie obejmują:

• Sunitinib lub Sutent
• Sorafenib lub Nexavar
• Bevacizumab
• Temsirolimus

Radioterapia zwykle nie może wyleczyć raka nerki, ale może pomóc w ograniczeniu rozprzestrzeniania się i nasilenia objawów. Pacjenci zwykle przechodzą kilka minut dziennie przez kilka dni. Radioterapia, która służy raczej do kontrolowania niż leczenia raka, ma mniej poważne skutki uboczne.

Działania niepożądane mogą obejmować zmęczenie, nudności i wymioty.

Uzupełniające leczenie może obejmować przyjmowanie pewnych witamin wraz z regularnym leczeniem. Należy to najpierw omówić z lekarzem. Niektórzy ludzie odkryli, że alternatywne metody leczenia mogą złagodzić objawy, ale mogą one być nieprzydatne lub niebezpieczne i powinny być najpierw omówione z zespołem medycznym.

Gradacja

Jednym ze sposobów inscenizacji raka nerki jest czteroetapowy system:

Etap 1: Guz ma mniej niż 2,8 cala lub 7 centymetrów średnicy i jest ograniczony do nerki.

Etap 2: Guz ma średnicę większą niż 2,8 cala lub 7 centymetrów i nadal ogranicza się do nerek.

Etap 3: Rak ma dowolną wielkość, ale rozprzestrzenił się poza nerkę do co najmniej jednej innej lokalizacji.Mogło dojść do nadnercza, pobliskich naczyń krwionośnych, węzła chłonnego lub tkanki tłuszczowej otaczającej nerkę.

Stadium 4: Rak rozprzestrzenił się poza tkankę tłuszczową wokół nerek, dotyka co najmniej jednego węzła chłonnego lub rozprzestrzenił się na inne narządy.

Poniżej znajduje się trójwymiarowy model raka nerkowokomórkowego, który jest w pełni interaktywny.

Zbadaj model za pomocą podkładki pod mysz lub ekranu dotykowego, aby dowiedzieć się więcej o raku nerkowokomórkowym.

Przyczyny

Rak rozpoczyna się, gdy następuje zmiana w strukturze DNA w komórkach. Mutacja genetyczna powoduje niekontrolowane wzrosty komórek, które ostatecznie prowadzą do powstania komórek nowotworowych.

Nieleczona, rak rośnie i rozprzestrzenia się, zwykle poprzez układ limfatyczny, serię węzłów lub gruczołów, które istnieją w całym ciele.

Rak nerkowokomórkowy zwykle zaczyna się w komórkach, które wyścielają małe rurki nefronu. Guzy normalnie rosną jako pojedyncza masa, ale czasami więcej niż jeden guz może rosnąć w jednej nerce, a czasami w obu nerkach.

W tkance tworzącej się rurek łączących nerki z pęcherzem rozwija się przejściowy rak komórek. Ten rodzaj raka może się rozpocząć w moczowodach, a także w samym pęcherzu.

Guz Wilmsa to rak nerki u dzieci spowodowany utratą lub inaktywacją genu supresorowego guza zwanego QT1 na chromosomie 11. Geny supresorowe guza ogólnie hamują wzrost guza i kontrolują wzrost komórek.

Perspektywy

Pierwsze wczesne rozpoznanie raka nerki poprawia perspektywy dla pacjentów. Pacjent, który otrzymał diagnozę na Etapie 1, ma 81 procent szans na przeżycie przez co najmniej kolejne 5 lat.

Na 2. etapie istnieje 74 procent szans na przetrwanie przez kolejne 5 lat, na etapie 3, istnieje 53 procent szansy, a jeśli choroba zostanie zdiagnozowana na etapie 4, prawdopodobieństwo przeżycia 5 lat lub dłużej wynosi około 8 procent .

Życie z rakiem nerki

Gdy dana osoba dowiaduje się, że ma raka lub inną poważną chorobę, może odczuwać żal, stres, lęk i depresję. Pomocna może być rozmowa z dobrze wykwalifikowanym doradcą.

Ważne jest, aby uzyskać jak najwięcej informacji. Członkowie zespołu medycznego dostarczą szczegółowych informacji na temat diagnozy, dostępnych opcji i ich skuteczności.

Pacjent powinien spożywać zdrową dietę z dużą ilością owoców i warzyw, przespać co najmniej 7,5 godziny dziennie i uzyskać wystarczającą liczbę ćwiczeń w granicach określonych przez lekarza. Pozwoli to zmaksymalizować korzyści płynące z dowolnego leczenia.

Pozwól przyjaciołom i rodzinie pomóc. Mogą zapewnić praktyczną pomoc i wspierać psychiczne, emocjonalne, duchowe, a ostatecznie także fizyczne zdrowie pacjenta.

Zapobieganie

Środki zmniejszające ryzyko rozwoju nerek i innych nowotworów obejmują:

• nie palić
• jedząc dużo owoców i warzyw
• ćwicząc regularnie
• utrzymywanie masy ciała w normalnych granicach dla twojego wzrostu, płci i wieku
• co najmniej 7 godzin dobrej jakości ciągłego snu co 24 godziny
• utrzymanie zdrowego ciśnienia krwi
• unikanie toksycznych chemikaliów

Rodzaje

Rak nerkowokomórkowy stanowi około 30 000 nowych przypadków raka nerki w Stanach Zjednoczonych każdego roku.

Inne typy to:

• raka komórek nabłonka miednicy nerek
• rak płaskonabłonkowy
• guz komórek nabłonka lub reninoma
• angiomyolipoma
• nerkowy onkocytoma
• Rak przewodu Bellini
• mięsak jasnokomórkowy nerki
• nephroma mezoblastyczna
• Guz Wilmsa, zwykle rozpoznawany u dzieci w wieku poniżej 5 lat
• mieszany nabłonkowy guz podścieliska

Rzadko, nowotwory potencjalnie nowotworowe, które zwykle pochodzą z innych części ciała, mogą zacząć się w nerkach. Należą do nich gruczolakorak jasnokomórkowy, rak komórek przejściowych, wirus brodawczaka odwróconego, chłoniak nerkowy, potworniak, mięsak mięsak i rak rakowy miedniczek nerkowych.

Większość nowotworów wywodzących się z kanalików nerkowych to rak nerkowokomórkowy i gruczolakorak jasnokomórkowy. Te, które pochodzą z miedniczek nerkowych są przejściowymi komórkami raka.

Czynniki ryzyka

Czynniki ryzyka dla raka nerkowokomórkowego, najczęstszym typem raka nerki, obejmują:

• Wiek: Ryzyko wzrasta znacząco po ukończeniu 60 lat
• Płeć: na każde dwie kobiety, które zachorują na raka nerki, zrobi to 3 mężczyzn
• Otyłość: Ludzie z otyłością mają znacznie wyższe ryzyko
• Palenie: Osoby palące regularnie palą tytoń mają o wiele większe ryzyko, ale ryzyko spada, gdy dana osoba rzuca palenie
• Nadciśnienie lub wysokie ciśnienie krwi: wyższe ryzyko może wynikać z samego nadciśnienia lub może być spowodowane lekami przeciwnadciśnieniowymi
• Palenie tytoniu, otyłość i nadciśnienie stanowią około 50 procent wszystkich raków nerkowokomórkowych
• Pracownicy narażeni na działanie chemikaliów, takich jak azbest, trójchloroetylen i kadm, mają większe szanse na rozwój raka nerkowokomórkowego

Azbest był szeroko stosowany w przeszłości w budownictwie. Kadm to metal stosowany w akumulatorach. Trichloroetylen jest przemysłowym rozpuszczalnikiem stosowanym do usuwania farby z metali.

Pacjenci otrzymujący długotrwałą dializę w przypadku przewlekłej niewydolności nerek częściej rozwijają się w nerkowokomórkowym raku. Może to być spowodowane chorobą nerek, a nie samą dializą.

Pacjenci, którzy otrzymali przeszczep nerki i przyjmują leki immunosupresyjne, mają większe ryzyko rozwoju raka nerkowokomórkowego. Stosowanie leków takich jak fenacetyna, leki przeciwbólowe, wiąże się z wyższym ryzykiem wystąpienia raka nerki, a stosowanie diuretyków może się przyczyniać.

Choroba von Hippel-Lindau jest chorobą genetyczną, która zwiększa ryzyko różnych rodzajów nowotworów, w tym raka nerkowokomórkowego. W przypadku dziedzicznego brodawkowatego raka nerkowokomórkowego w obu nerkach rozwija się wiele guzów brodawkowatych.Inne choroby, które zwiększają ryzyko obejmują zespół Birt-Hogg-Dube i dziedziczny mięsak gładkokomórkowy-nerkowy.

Diagnoza

Lekarz przyjrzy się symptomom pacjenta i zamówi kilka testów.

• Badania krwi i moczu mogą wykluczyć inne możliwe przyczyny objawów, takie jak kamica nerkowa lub infekcja
• Badanie USG może pomóc lekarzowi zidentyfikować jakąkolwiek zmianę w kształcie nerki, która może być spowodowana przez guz
• Skanowanie CT zwykle wymaga, aby pacjent najpierw wypił barwnik
• Biopsja prowadzona obrazowo obejmuje użycie igły w celu usunięcia niewielkiej próbki tkanki nerkowej w celu zbadania pod mikroskopem komórek rakowych

Dodatkowe testy dla przejściowego raka komórek obejmują:

Błony wyściółkowe: barwnik wstrzykuje się do żyły w ramieniu pacjenta. Nerki i układ moczowy przetwarzają barwnik, co może umożliwić pojawienie się jakichkolwiek objawów raka na zdjęciu rentgenowskim.

Cystoskopia: Długa wąska rurka ze specjalną soczewką i światłem na końcu jest wprowadzana do cewki moczowej, aby zapewnić obraz wewnątrz pęcherza pacjenta. Biopsja może zostać podjęta w tym samym czasie.