Drodzy użytkownicy! Wszystkie materiały dostępne na stronie zostały przetłumaczone z innych języków. Chcemy przeprosić za jakość tekstów, mamy jednak nadzieję, że będą one przydatne. Pozdrawiamy, Administracja. E-mail: admin@plmedbook.com

Choroba Whipple’a: przyczyny i leczenie

Choroba Whipple’a jest rzadką chorobą zakaźną bakterii. Ta choroba jelitowa może powodować wiele infekcji w różnych narządach i może być śmiertelna, jeśli nie będzie leczona.

Leczenie antybiotykami jest możliwe, ale niektórzy pacjenci mają nawrót choroby i wymagają długotrwałego leczenia.

Jego nazwa pochodzi od George Whipple, który odkrył bakterie w 1907 roku.

Mężczyźni są bardziej podatni niż kobiety, a 87 procent osób z chorobą Whipple’a to mężczyźni w wieku od 40 do 60 lat.

W Stanach Zjednoczonych choroba Whipple’a dotyka co roku mniej niż jednego na milion osób. W krajach rozwijających się jest bardziej widoczny, szczególnie wśród dzieci, które żyją w obszarach, w których system sanitarny jest słaby.

Jest jednak bardziej powszechne w innych miejscach. W Senegalu w 2011 roku odnotowano, że prawie 44 procent dzieci w wieku od 2 do 10 lat miało bakterie w stolcu.

Objawy

[Whipple powoduje utratę wagi]

Objawy Whipple różnią się znacznie u pacjentów. Najczęstszymi objawami choroby są utrata masy ciała i biegunka.

Złośliwe wchłanianie może prowadzić do utraty wagi, ponieważ organizm nie może wchłaniać składników odżywczych przez krwioobieg.

Inne objawy to:

  • ból brzucha
  • słabość
  • zmęczenie
  • niedokrwistość
  • ciemnienie lub siwienie skóry wystawionej na działanie słońca

W niewielkiej liczbie przypadków zgłaszano zapalenie wsierdzia. Czasami jest to jedyny objaw choroby Whipple’a.

Objawy zapalenia wsierdzia obejmują duszność i obrzęk nóg z powodu gromadzenia się płynu. Serce ulega zapaleniu i nie może przepompowywać płynów przez ciało.

Choroba Whipple’a może przejść do centralnego układu nerwowego (OUN).

W takim przypadku dana osoba zaczyna odczuwać:

  • bezsenność
  • problemy z widzeniem, takie jak zapalenie błony naczyniowej oka
  • utrata słuchu
  • demencja
  • problemy z pamięcią i zmiany osobowości
  • drętwienie twarzy
  • utrata zdolności poruszania się i trudności w chodzeniu
  • mogą wystąpić różne problemy z oczami, takie jak zapalenie błony naczyniowej oka

Choroba na tym etapie może stać się śmiertelna.

Przyczyny

Organizm bakteryjny nazywany powoduje chorobę Whipple’a poprzez poważne zakażenie wyściółki jelita cienkiego.

Ta infekcja może następnie rozprzestrzenić się na serce, płuca, mózg, stawy i oczy. Whipple może wpływać na każdy system ciała, ale najczęściej występuje w jelicie cienkim.

Choroba powoduje uszkodzenia na ściankach jelita cienkiego i pogrubia tkankę. Małe, podobne do palców wypukłości ze ściany, które pomagają wchłonąć składniki odżywcze, zwane kosmkami, zostają zniszczone.

Osobami najbardziej podatnymi na zarażenie są te o obniżonej zdolności do rozkładania białek i cząstek.

Diagnoza

Diagnoza bakterii powodujących Whipple była niemożliwa do niedawna.

[Whipple się blisko - proszę o kredyt dla użytkownika Wikimedia Mrwick1]

został pomyślnie odtworzony w warunkach laboratoryjnych w 2000 roku. Doprowadziło to do opracowania prostego badania krwi w celu zdiagnozowania choroby.

Pojawienie się charakterystycznych zmian w jelitach Whipple’a pomaga również w rozpoznaniu.

Najlepszym sposobem na wykrycie tych zmian jest zastosowanie górnej endoskopii w celu wykonania biopsji w jelicie cienkim. Podczas zabiegu cienka, giętka rurka przechodzi przez jamę ustną do przełyku.

Endoskopowe objawy choroby Whipple obejmują obszary zgrubiałych fałdów o ziarnistej, żółto-białej, kudłatej powłoce.

Metoda reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) została wykorzystana do podkreślenia DNA unikalnego w różnych próbkach tkanek pacjentów z chorobą Whipple’a.

Metoda PCR może potwierdzić diagnozę choroby Whipple’a, gdy diagnozy nie można potwierdzić histologicznie lub poprzez badanie tkanki za pomocą mikroskopu. PCR jest bardzo czuły i specyficzny i jest użyteczny w podejrzanych, niejednoznacznych przypadkach.

W 1997 r. Naukowcy sugerowali, że ujemny wynik PCR po terapii może przewidywać niski wskaźnik nawrotu klinicznego. Pacjenci, którzy otrzymywali leczenie, ale nadal mieli dodatni wynik PCR po terapii mogą być bardziej narażeni na nawrót choroby, powiedzieli.

Do 50 procent pacjentów z chorobą Whipple’a ma infekcję ośrodkowego układu nerwowego, ale nie wszystkie z nich wykazują kliniczne lub radiologiczne dowody choroby.

W takich przypadkach pomocne może być przeprowadzenie analizy płynu mózgowo-rdzeniowego metodą PCR. Może to pomóc w wykryciu osób z chorobą mózgu Whipple.

Leczenie

Przez wiele lat choroba Whipple była uważana za śmiertelne pierwotne zaburzenie metaboliczne, ale obecne leczenie znacznie poprawia szanse pacjenta na przeżycie.

Antybiotyki stanowią obecnie główne leczenie choroby Whipple’a. Mogą zapobiec śmiertelnym objawom. Terapia może obejmować penicylinę z lub bez innych antybiotyków, takich jak streptomycyna lub erytromycyna.

[Antybiotyki są pierwotnym leczeniem choroby Whipple'a]

Nawroty są częste. Mogą wystąpić miesiące lub nawet lata po wstępnym leczeniu. Wpływają na centralny układ nerwowy, więc wszelkie przepisane antybiotyki muszą mieć odpowiednią penetrację bariery krew-mózg.

Przy skutecznym leczeniu błona śluzowa wokół jelita cienkiego, określana jako błona śluzowa, powraca do normy. Bakterie znikają w ciągu kilku dni, a po 1 do 2 miesiącach mogą być widoczne tylko organizmy umierające.

Struktura kosmków podobnych do palca również powraca do normalnego stanu. U niektórych pacjentów może minąć kilka lat, zanim jelita wróci do normy.

Dla dobrego wyniku i skutecznego leczenia objawów ważne są również następujące czynniki:

  • Właściwa wymiana płynów i elektrolitów jest niezbędna u pacjentów ze złym wchłanianiem jelitowym.
  • Suplementy żelaza lub kwasu foliowego mogą pomóc w usuwaniu niedokrwistości, jeśli wystąpi.
  • Witamina D, wapń i magnez mogą być niezbędne do zrównoważenia poziomu wapnia.
  • Witamina K może poprawiać koagulopatię lub prawidłową krzepnięcie krwi.

Dieta pacjenta powinna być odpowiednio bogata w kalorie, białka i inne witaminy, ponieważ choroba Whipple’a może prowadzić do niedożywienia.

W rzadkich przypadkach konieczne jest długotrwałe sztuczne dostarczanie substancji odżywczych, zwane również hiperalimentacją.

Zapobieganie

Do tej pory nie ma znanego sposobu zapobiegania chorobie Whipple’a.

Jednak praktykowanie dobrej higieny, na przykład regularnego mycia rąk, może zmniejszyć ryzyko.

PLMedBook