Naukowcy odkryli, jak schizofrenia oraz stosowanie leków przeciwpsychotycznych mogą wpływać na tkankę mózgową, przeglądając progresywne dane z badań mózgu, wynika z badań opublikowanych w Internecie.
Zespół badawczy z Uniwersytetu w Iowa, kierowany przez profesor psychiatrii Nancy Andreasen, przeanalizował 202 skany MRI pacjentów cierpiących na zaburzenia psychiczne.
Wszyscy pacjenci przeszli przegląd swoich skanów od pierwszego epizodu schizofrenii oraz w regularnych 6-miesięcznych odstępach czasu przez okres do 15 lat.
Naukowcy twierdzą, że dzięki regularnym obserwacjom klinicznym co 6 miesięcy byli w stanie obliczyć miary liczby nawrotów i czasu ich trwania oraz powiązać je ze strukturą pomiarów MRI.
Zauważają, że większa intensywność leczenia była wcześniej powiązana z mniejszymi objętościami tkanki mózgowej, a ten efekt mierzony był w kategoriach dawek-lat.
Brak tkanki mózgowej u chorych na schizofrenię
Skany z pierwszego epizodu pacjentów ujawniły, że miały one mniej tkanki mózgowej w porównaniu ze zdrowymi osobnikami bez zaburzeń.
Naukowcy twierdzą, że to odkrycie sugeruje, iż coś wpływa na mózg osób ze schizofrenią, zanim jeszcze pojawią się u nich oczywiste objawy choroby.
Prof. Andreasen wyjaśnia:
«Istnieje wiele badań, w tym moje, które pokazują, że osoby ze schizofrenią mają mniejszy niż przeciętny rozmiar czaszki.
Rozwój czaszki kończy się w ciągu pierwszych kilku lat życia, więc może pojawić się jakiś aspekt najwcześniejszego rozwoju – być może czynniki takie jak powikłania ciąży lub ekspozycja na wirusy – które wpływają na ludzi z schizofrenią.»
Skany mózgu wykazały również, że ci, którzy cierpią na schizofrenię, wykazywali największą utratę tkanki w ciągu pierwszych 2 lat po pierwszym epizodzie, po czym nastąpiło znaczne spowolnienie.
Prof. Andreasen twierdzi, że to odkrycie może pomóc lekarzom w określeniu najskuteczniejszych okresów czasu, aby zapobiec utracie tkanek u pacjentów ze schizofrenią oraz innym skutkom powodowanym przez to zaburzenie.
Leki przeciwpsychotyczne «prowadzą do większej utraty tkanki mózgowej»
Jeśli chodzi o monitorowanie wpływu leków przeciwpsychotycznych na pacjentów ze schizofrenią, badacze byli rozczarowani swoimi odkryciami.
Wyniki wykazały, że im wyższa dawka leków przeciwpsychotycznych u pacjentów, tym większa utrata tkanki mózgowej.
Prof. Andreasen mówi:
«To było bardzo denerwujące odkrycie, spędziliśmy kilka lat analizując dane w nadziei, że popełniliśmy błąd, ale ostatecznie było to solidne odkrycie, które nie zniknie, więc zdecydowaliśmy się je opublikować.»
Wpływ jest trudny do zaakceptowania, ponieważ psychiatrzy, pacjenci i ich rodziny nie wiedzą, jak interpretować to odkrycie. «Czy powinniśmy przestać stosować leki przeciwpsychotyczne? Czy powinniśmy używać ich w mniejszych dawkach?»
Dodatkowo, podczas analizy wpływu nawrotów na tkankę mózgową, skany wykazały, że dłuższe nawroty były związane z utratą tkanki mózgowej. Naukowcy twierdzą, że może to zmienić sposób, w jaki leki antypsychotyczne są stosowane w leczeniu schizofrenii.
Skany MRI pomogły prof. Andreasen i jej zespołowi zobaczyć, jak leki przeciwpsychotyczne wpływają na mózg. Źródło: University of Iowa
Prof. Andreasen mówi, że wiele lat temu było wiele osób przewlekle hospitalizowanych z powodu schizofrenii. Ale teraz większość osób cierpiących na tę chorobę znajduje się w społeczności i jest to efekt leków przeciwpsychotycznych.
«Jednak leczenie przeciwpsychotyczne ma negatywny wpływ na mózg, więc musimy podkreślić, że powinno być stosowane z wielką ostrożnością» – zauważa.
«Bo chociaż mają mniej skutków ubocznych niż niektóre inne leki, które stosujemy, z pewnością nie są bezproblemowe i mogą mieć długotrwałe konsekwencje dla zdrowia i szczęścia ludzi oraz ich rodzin.»
Niedawno pojawiły się doniesienia o badaniach, które ujawniły 13 wskazówek genetycznych, mogących pomóc wyjaśnić przyczyny schizofrenii.
Nowe Badania i Dalsze Odkrycia
W 2024 roku kontynuowane są różnorodne badania nad schizofrenią, które dostarczają nowych danych i wniosków. Badania wykazały, że czynniki genetyczne oraz środowiskowe odgrywają kluczową rolę w rozwoju tego zaburzenia. Zidentyfikowane zostały nowe biomarkery, które mogą pomóc w wczesnej diagnozie, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia.
Ostatnie dane sugerują, że interwencje wczesnego leczenia mają znaczący wpływ na przebieg choroby. Osoby, które rozpoczęły leczenie w początkowych stadiach, wykazują lepsze wyniki w zakresie funkcjonowania poznawczego i społecznego. Ważne jest, aby rodziny pacjentów również były zaangażowane w proces leczenia, co może poprawić wyniki terapii.
Warto również zauważyć, że rozwój nowych terapii, w tym podejść psychospołecznych, przynosi obiecujące rezultaty. W połączeniu z nowoczesnymi lekami, mogą one pomóc pacjentom prowadzić bardziej satysfakcjonujące życie.