Ponad 80 procent osób, u których w wieku dorosłym zdiagnozowano zespół nadpobudliwości psychoruchowej, może w rzeczywistości nie cierpieć na to schorzenie. Takie wnioski płyną z nowego badania opublikowanego niedawno w prestiżowym czasopiśmie naukowym.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) to schorzenie neurologiczne, które objawia się impulsywnością, nadpobudliwością oraz trudnościami w koncentracji. Te cechy mogą znacząco wpływać na życie codzienne i zawodowe pacjentów.
Typowe objawy ADHD obejmują m.in. drżenie, łatwość w rozpraszaniu się, zapominanie o zadaniach oraz problemy z organizacją. Zwykle ADHD diagnozowane jest w dzieciństwie, z szacunkami wskazującymi, że około 11 procent dzieci w wieku 4-17 lat w Stanach Zjednoczonych kiedykolwiek zdiagnozowano to schorzenie.
Zgodnie z danymi, około dwie trzecie dzieci z ADHD nadal doświadcza objawów w wieku dorosłym. Jednak diagnoza ADHD u dorosłych nie jest rzadkością; według Attention Deficit Disorder Association, około 5 procent dorosłych w USA może zmagać się z ADHD.
Nowe badania sugerują jednak, że większość przypadków ADHD zdiagnozowanych u dorosłych może być mylnymi diagnozami, co rodzi pytania o istnienie tego schorzenia w tej grupie wiekowej.
Badanie przeprowadzone przez Margaret H. Sibley z Herbert Wertheim College of Medicine na Florida International University w Miami oraz jej zespół, przyczyniło się do tych odkryć.
ADHD u dorosłych: Inne czynniki tłumaczące objawy
Naukowcy doszli do swoich wniosków dzięki analizie podłużnej 239 osób, które były wolne od ADHD w dzieciństwie. Każdy uczestnik był oceniany co 2 lata w okresie od 10 do 25 lat. Badanie koncentrowało się na występowaniu objawów ADHD oraz na analizie potencjalnych czynników, takich jak nadużywanie substancji, zaburzenia funkcji poznawczych i problemy ze zdrowiem psychicznym.
Informacje były zbierane zarówno z raportów uczestników, jak i od rodziców oraz nauczycieli. Analiza pokazała, że dla ponad 80 procent uczestników, którzy zaczęli wykazywać objawy ADHD w dorosłym życiu, objawy te można wyjaśnić innymi czynnikami.
«Znaleźliśmy wielu ludzi, którzy wydawali się mieć ADHD jako dorośli,» wyjaśnia Sibley, «ale kiedy przyjrzeliśmy się uważnie, objawy zaczynały się w dzieciństwie lub były lepiej wyjaśnione przez inne problemy, takie jak poznawcze skutki ciężkiego używania marihuany, urazy psychiczne czy objawy depresyjne wpływające na koncentrację.»
Co więcej, badacze odkryli, że w przypadku braku historii zaburzeń psychicznych «nie było dowodów na ADHD u dorosłych».
Na podstawie swoich odkryć, Sibley i jej zespół sugerują, że klinicyści powinni zachować ostrożność podczas oceniania dorosłych na obecność ADHD, ponieważ istnieje wiele innych czynników, które mogą tłumaczyć objawy podobne do ADHD. Naukowcy podsumowują:
«Fałszywie dodatnie diagnozy ADHD o późnym początku są powszechne bez dokładnej oceny: klinicyści powinni szczegółowo analizować upośledzenia, historię psychiczną oraz stosowanie substancji przed podjęciem decyzji o leczeniu potencjalnych przypadków.»
Nowe dane i badania z 2024 roku
W ostatnich badaniach z 2024 roku, naukowcy z różnych ośrodków badawczych zaczęli badać zjawisko ADHD w kontekście zmieniającego się środowiska społeczno-kulturowego. Uzyskane wyniki pokazują, że czynniki takie jak stres, zmiany w stylu życia oraz różnorodność używek mogą znacząco wpływać na pojawienie się objawów ADHD u dorosłych.
Ponadto nowe badania wskazują, że odpowiednia diagnostyka różnicowa jest kluczowa. Warto zwrócić uwagę na to, jak często objawy ADHD mogą być mylone z innymi zaburzeniami, takimi jak zaburzenia lękowe czy depresja, co podkreślają eksperci w tej dziedzinie.
Dodatkowo, wyniki z badań przeprowadzonych w 2024 roku wskazują na potrzebę rozwoju programów terapeutycznych, które będą uwzględniały indywidualne potrzeby pacjentów, a także ich historię zdrowia psychicznego. Takie podejście może poprawić jakość życia osób dorosłych z objawami ADHD oraz zwiększyć skuteczność terapii.
