Przyczyna nieuleczalnej choroby wyniszczającej mięśnie – dystrofia mięśniowa Emery-Dreifussa została po raz pierwszy zidentyfikowana – twierdzą naukowcy.
Dystrofia mięśniowa Emery-Dreifussa (EDMD) to dziedziczna choroba, która prowadzi do postępującego zaniku mięśni oraz usztywnienia stawów. Objawy zaczynają się już w dzieciństwie i z czasem prowadzą do znacznego ograniczenia mobilności w dorosłym życiu.
W miarę osiągania wieku dorosłego, pacjenci z EDMD często doświadczają również problemów kardiologicznych, co zwiększa ryzyko zawału serca i może wymagać wszczepienia stymulatora serca.
Zespół badawczy odpowiedzialny za nowe odkrycie, opublikowane w renomowanym czasopiśmie, wskazuje, że u niektórych pacjentów EDMD przyczyną są mutacje w genach, które odpowiadają za tworzenie «rusztowania» dla jądra komórkowego.
Zaskakująco, u około połowy pacjentów z EDMD nie zidentyfikowano jakichkolwiek mutacji w znanych genach.
Dr Sue Shackleton, główny autor badania i starszy wykładowca biochemii na Uniwersytecie w Leicester, omawia, jak zidentyfikowali dwa nowe geny – SUN1 i SUN2 – które powodują EDMD u niektórych pacjentów.
Jak nowo zidentyfikowane mutacje przyczyniają się do EDMD?
Podobnie jak wcześniejsze odkrycia dotyczące genów zakłócających integralność szkieletu jądra, SUN1 i SUN2 również wytwarzają białka, które są integralną częścią struktury rusztowania jądra komórkowego.
Zmutowane wersje SUN1 i SUN2 zakłócają połączenia między jądrem a resztą komórki, co prowadzi do nienormalnego rozmieszczenia jąder w komórkach mięśniowych.
«Jądra są zazwyczaj zakotwiczone na krawędziach komórek mięśniowych,» wyjaśnia Shackleton. «Prawdopodobnie dlatego, aby nie przeszkadzały głównym strukturom komórki odpowiedzialnym za skurcz mięśni.»
Dodaje, że niewłaściwe ustawienie jąder może prowadzić do ich uszkodzenia oraz osłabienia skurczów mięśniowych, co skutkuje utratą masy mięśniowej i osłabieniem:
«Uważamy, że nieprawidłowe umiejscowienie jąder mięśniowych może przyczyniać się do wystąpienia symptomów EDMD.»
Odkrycia, jak podkreśla, «otwierają nowe możliwości na opracowanie celowanych terapii lekowych dla tej choroby w przyszłości.»
Jednak Shackleton zaznacza, że potrzebne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć mechanizmy choroby oraz położenie jąder w zdrowych komórkach mięśniowych.
W komentarzu do badań, dr Marita Pohlschmidt, dyrektor badań w kampanii na rzecz dystrofii mięśniowej, wyraża zadowolenie z wyników, nazywając je «zachęcającymi».
«W przyszłości umożliwi to wielu osobom otrzymanie trafnej diagnozy genetycznej,» mówi dr Pohlschmidt, «co pomoże im w zrozumieniu ryzyka przekazania choroby swoim dzieciom oraz w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących planowania rodziny.»
«Dokładna diagnoza genetyczna» – dodaje – «oznacza także, że pacjenci będą mogli uzyskać precyzyjniejsze informacje na temat prognozy swojego stanu. Co najważniejsze, lepsze zrozumienie choroby jest kluczowe dla opracowania skutecznych metod leczenia tego złożonego i wyniszczającego schorzenia.»
W marcu tego roku nowojorscy naukowcy z Weill Cornell Graduate School of Medical Sciences oraz Sloan Kettering Institute of Memorial Sloan-Kettering Cancer Center przeprowadzili badania, aby zrozumieć, jak komórki mięśni szkieletowych z nienormalnie rozmieszczonymi jądrami są zaangażowane w EDMD.
W badaniach na zarodkowych i larwalnych mięśniach muszki owocowej, naukowcy zmutowali gen niedzielnego kierowcy (Syd), co skutkowało nierównomiernym rozmieszczeniem jąder, charakterystycznym dla EDMD. Muszki z tymi nienormalnie umiejscowionymi jądrami wykazały osłabienie, co naśladowało stan chorobowy u ludzi.
Nowe badania i ich znaczenie dla przyszłości
W świetle ostatnich badań, zrozumienie roli genów SUN1 i SUN2 w patogenezie EDMD może otworzyć nowe ścieżki w terapii tej choroby. Dalsze analizy mogą umożliwić zidentyfikowanie nowych biomarkerów, które pomogą w diagnozowaniu oraz monitorowaniu postępu choroby.
Ponadto, badania te mogą również przyczynić się do opracowania strategii interwencyjnych, które mogłyby spowolnić postęp choroby lub nawet poprawić jakość życia pacjentów. Umożliwi to lepsze zrozumienie mechanizmów molekularnych leżących u podstaw EDMD, co jest kluczowe dla przyszłych badań i rozwoju terapii.
W miarę jak technologia i metodologia badań genetycznych ewoluują, możemy spodziewać się, że nowe odkrycia będą systematycznie wpływać na praktyki kliniczne, przynosząc nadzieję wielu pacjentom i ich rodzinom w walce z tą wyniszczającą chorobą.
