Można by pomyśleć, że głębokie nacięcia od operacji na otwartym sercu i duża rana, którą pozostawia, w tym wycięcie w kościach klatki piersiowej itp., Byłyby największym problemem, z którym boryka się operacja pooperacyjna u pacjentów. Inaczej mówiąc, nowe badania zostały zaprezentowane podczas Sesji Naukowych American Heart Association 2011. W rzeczywistości, zapalenie płuc jest największym problemem po operacji serca.
Badanie wykazało również, że większość infekcji występuje około dwóch tygodni po operacji, a nie w tygodniu, jak wcześniej sądzili lekarze.
Michael A. Acker, M.D., główny badacz badania i profesor i szef chirurgii sercowo-naczyniowej w University of Pennsylvania Medical Center w Filadelfii, PA potwierdził nieoczekiwane wyniki:
„To nie jest to, co my
spodziewałem się znaleźć. „
Naukowcy przeanalizowali ponad 5100 pacjentów w rejestrze chirurgii serca. Pacjenci w wieku 64 lat byli leczeni w dziewięciu amerykańskich ośrodkach akademickich i jednym kanadyjskim. Mediana czasu do ciężkiej infekcji wynosiła 14 dni po zabiegach kardiochirurgicznych. Czterdzieści trzy procent wszystkich poważnych zakażeń miało miejsce po wypisaniu ze szpitala.
Acker kontynuuje:
„Połowa z tych pacjentów nie miała dowodów na infekcję, zanim zostali wypisani ze szpitala … Potem musieli wrócić z powodu nowej infekcji, a jedną z konsekwencji jest to, że po wypisie ze szpitala pacjenci muszą baczniej obserwować”.
W badaniu nie uwzględniono pacjentów zarażonych przed operacją, a badacze stwierdzili ogółem 761 infekcji: 300 zaklasyfikowano jako poważne infekcje (występujące u 6% pacjentów), a 461 – niewielkie (u 8,1% pacjentów). Spośród głównych zakażeń:
- Zapalenie płuc, zakażenie płuc, wystąpiło u 2,4% wszystkich pacjentów.
- Zapalenie okrężnicy C. difficile, infekcja jelitowa wystąpiła w 1,0 proc.
- Infekcje krwioobiegu miały miejsce w 1,1 proc.
- Zakażenia chirurgiczne w miejscu głębokiego nacięcia wystąpiły w 0,5 proc.
- Drobne infekcje obejmowały infekcje dróg moczowych i powierzchniowych nacięć.
Większość wykonanych zabiegów to izolowane pomostowanie tętnic wieńcowych oraz zabiegi zastawki aortalnej i mitralnej. Siedemdziesiąt cztery procent to zabiegi planowe, a 26 procent to zabiegi nieobowiązkowe lub awaryjne.
Stwierdzono, że wiele czynników ryzyka zwiększa możliwość rozwoju infekcji, w tym zastoinowej niewydolności serca, nadciśnienia, przewlekłej choroby płuc, stosowania kortykosteroidów przed zabiegiem chirurgicznym i czasu obwodowego układu krążenia.
Acker powiedział:
„Na kolejnym poziomie analizy nacisk zostanie położony na różnice w opiece, od typów opatrunków, rodzajów antybiotyków i rodzajów preparatów chirurgicznych, aby pokazać, jakie procesy opieki są związane ze zmniejszoną częstością występowania zakażeń. Rejestr pozwoli nam modyfikować nasze najlepsze praktyki w zakresie zarządzania infekcjami pooperacyjnymi. „
Współautorami są Michael Argenziano, M.D .; John D. Puskas, M.D., M.Sc .; T. Bruce Ferguson, M.D .; Annetine C. Gelijns, Ph.D .; Keith Horvath, M.D .; Marissa A. Miller, DVM, MPH; Stacey Welsh, R.N .; Ellen Moquete, R.N .; Kevin N. Su, B.S. Alan Weinberg, M.S .; Alan J. Moskowitz, M.D .; Patrick T. O’Gara, M. D. i Eugene H. Blackstone, M.D.
Instytut ten finansował National Heart, Lung and Blood Institute, National Institute of Neurological Disorders and Stroke oraz Canadian Institutes of Health Research.
W podobnych wiadomościach naukowcy ze szpitala w Milwaukee potraktowali skórę pacjentów specjalnym roztworem przeciwbakteryjnym poprzedniego wieczora i rano po zabiegu i mieli znacznie mniej zakażeń. Obejmowały również ścisłe trzy minuty czasu suszenia dla chirurgicznego przygotowania skóry. Kroki te zmniejszyły liczbę infekcji implantów z 1% do 0,24% w roku następującym po umieszczeniu implantu i imponujące zmniejszenie o 75%.
Napisane przez Ruperta Shepherda
