Wszystko o raku pęcherza

W raku pęcherza rozwijają się komórki nowotworowe w organach, które zbierają mocz z nerek przed usunięciem go z organizmu poprzez oddawanie moczu.

Rak pęcherza moczowego jest czwartym najczęściej występującym nowotworem u mężczyzn. Mężczyźni mają 1 na 27 szansę na rozwój. Kobiety mają szansę na uzyskanie 1 na 89. Liczba przypadków dotykających mężczyzn była w ostatnich latach stabilna, ale te, które miały wpływ na kobiety, spadły.

W 2018 r. American Cancer Society spodziewa się, że około 81.190 nowych przypadków i 17,240 zgonów z powodu raka pęcherza moczowego. Spośród nich 72% to mężczyźni.

Rak pęcherza ma miejsce, gdy w pęcherzu rozwijają się nienormalne komórki. Mogą być łagodne lub złośliwe. Nowotwory złośliwe mogą zagrażać życiu, ponieważ mogą się szybko rozprzestrzeniać. Nieleczone mogą uszkodzić tkanki i narządy i rozprzestrzenić się na inne części ciała.

Postępy w nauce i medycynie oznaczają jednak, że skuteczne leczenie jest możliwe, szczególnie jeśli diagnoza występuje we wczesnych stadiach.

Szybkie fakty dotyczące raka pęcherza moczowego

Oto kilka kluczowych punktów dotyczących raka pęcherza moczowego. Więcej szczegółów znajduje się w głównym artykule.

• Około 90 procent osób, u których rozpoznano raka pęcherza, ma ponad 55 lat.
• Palacze są około trzy razy bardziej narażeni na rozwój raka pęcherza niż osoby niepalące.
• Objawy mogą być podobne do mniej poważnych chorób, takich jak infekcja pęcherza moczowego.
• Połowę wszystkich przypadków stwierdza się, gdy rak jest nadal tylko w pęcherzu, ale 4 procent diagnoz jest dokonywanych po tym, jak rak pęcherza rozprzestrzenił się na odległe tkanki.
• Leczenie obejmuje chirurgię, chemioterapię, immunoterapię i radioterapię, same lub w połączeniu.
• Niektóre czynniki związane ze stylem życia mogą zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka pęcherza.

Czym jest rak pęcherza moczowego?

Rak pęcherza moczowego zwykle rozpoczyna się w przejściowym nabłonku, czyli komórkach, które wyściełają pęcherz.

Około połowa wszystkich przypadków jest diagnozowana na wczesnym etapie, kiedy rak jest wysoce uleczalny. Bez leczenia może jednak zagrażać życiu.

Ryzyko raka pęcherza wzrasta wraz z wiekiem, a około 90 procent osób, które otrzymują diagnozę, ma ponad 55 lat. Średni wiek rozpoznania wynosi 73 lata.

Istnieją różne rodzaje raka pęcherza moczowego, ale większość przypadków to nabłonek dróg moczowych lub przejściowy rak komórek (TCC).

Transitional cell carcinoma

Większość nowotworów pęcherza to przejściowy rak komórek (TCC). Ta forma zaczyna się w komórkach urotelialnych, które wyścielają wnętrze pęcherza.

Komórki te również pokrywają inne części dróg moczowych, dlatego TCC może również występować w wyściółce nerek i moczowodów. Każdy, kto uzyska diagnozę TCC, będzie zwykle poddawany ocenie całego układu moczowego.

TCC mogą być inwazyjne lub nieinwazyjne, zależnie od tego, czy pozostają w wyściółce pęcherza, znanej jako nabłonek, czy też rozprzestrzeniły się głębiej w blaszce właściwej lub warstwie mięśniowej.

Im bardziej inwazyjny rak, tym trudniej go wyleczyć.

TCC są dalej dzielone na dwa typy:

• Raki brodawkowate: rozwijają się w cienkie występy od wewnętrznej powierzchni pęcherza w kierunku pustego centrum. Są to nieinwazyjne nowotwory brodawkowe. Bardzo nieinwazyjne typy bardzo niskiego stopnia mają bardzo dobry wynik, ponieważ mają małe prawdopodobieństwo złośliwości.
• Płaskie raki: nie rosną w kierunku wydrążonej części pęcherza. Jeśli pozostają w wewnętrznej warstwie komórek pęcherza moczowego, są znane jako nieinwazyjny płaski rak lub płaski rak in situ (CIS).

Inne rodzaje

Kilka innych rodzajów raka, które mogą zacząć się w pęcherzu. Wszystkie są znacznie mniej powszechne niż TCC.

Zawierają:

• Rak płaskonabłonkowy: Około 1 do 2 procent nowotworów pęcherza moczowego jest tego typu. Występuje w płaskich komórkach, cienkich, płaskich komórkach, takich jak te, które tworzą powierzchnię skóry. Większość raków płaskonabłonkowych jest inwazyjna.
• Gruczolakorak: w tym czasie około 1% nowotworów pęcherza moczowego. Występuje w komórkach gruczołów wydzielanych przez śluz, które znajdują się w pęcherzu. Ma podobieństwa do raka okrężnicy. Większość gruczolakoraków pęcherza moczowego jest inwazyjna.
• Rak drobnokomórkowy: mniej niż 1 procent nowotworów pęcherza moczowego jest tego typu. Zaczyna się w komórkach nerwopodobnych zwanych komórkami neuroendokrynnymi. Ta forma często szybko rośnie i wymaga leczenia chemioterapią.
• Mięsak: Jest to rzadka postać raka pęcherza moczowego, która pochodzi z komórek mięśniowych pęcherza.

Leczenie

Główne formy leczenia raka pęcherza to chirurgia, chemioterapia, terapia biologiczna i radioterapia. Można użyć kombinacji.

Leczenie będzie zależeć od lokalizacji i etapu raka, ogólnego stanu zdrowia pacjenta, wieku, preferencji i systemu wsparcia.

Chirurgia

Opcje chirurgiczne są dostępne na wszystkich etapach choroby.

Przezcewkowa elektroresekcja (TUR) może leczyć raka pęcherza 0 i 1 stopnia. Narzędzie tnące jest włożone do pęcherza, a chirurg usuwa małe guzy i nieprawidłową tkankę i wypala wszelkie pozostałe komórki rakowe.

Jeśli rak jest większy lub rozprzestrzenił się głębiej w pęcherzu, można wykonać cystektomię. Częściowa cystektomia usuwa część pęcherza zawierającego komórki nowotworowe.

Radykalna cystektomia usunie cały pęcherz i być może otaczające węzły chłonne, prostatę i pęcherzyki nasienne oraz macicę, jajniki i część pochwy.

Konieczna będzie operacja rekonstrukcyjna, aby zapewnić organizmowi nowy sposób przechowywania i usuwania moczu.

Kawałek jelita może być użyty do stworzenia jednego z następujących elementów:

• Przewód moczowy, rurka do pobierania moczu z nerek do torebki (worka urostomijnego) na zewnątrz ciała
• Skórna droga moczowa na kontynencie, mały zbiornik na mocz, który można opróżnić przez otwór w jamie brzusznej za pomocą cewnika
• Neobladder, zbiornik połączony z cewką moczową, umożliwiający normalne oddawanie moczu, prawdopodobnie za pomocą cewnika.

Chemoterapia

Chemioterapia wykorzystuje leki do celowania i zabijania komórek nowotworowych lub do kurczenia się nowotworów, dzięki czemu można nimi operować przy mniej inwazyjnej chirurgii. Może być stosowany w leczeniu raka przed lub po operacji, a leki można podawać doustnie, dożylnie lub do pęcherza za pomocą cewnika (po TUR).

Chemioterapię zwykle podaje się w cyklach, a po każdym okresie leczenia następuje odpoczynek, pozwalający na odzyskanie czasu.

Jednak chemioterapia i wpływ na inne komórki w organizmie, co prowadzi do wielu skutków ubocznych.

Obejmują one:

• nudności i wymioty, bierność lub biegunka
• zmęczenie
• zwiększone krwawienie lub siniaczenie
• zwiększone ryzyko infekcji
• utrata apetytu
• wypadanie włosów
• wrzody w jamie ustnej

Skutki zależą od ilości użytych leków i sposobu ich przyjmowania. W przypadku bezpośredniego podawania do pęcherza skutki uboczne są zwykle łagodniejsze. Skutki uboczne zwykle ustępują po zakończeniu leczenia.

Terapia biologiczna

Wczesnego raka można leczyć przez zachęcanie układu odpornościowego do walki z komórkami nowotworowymi. Jest to znane jako terapia biologiczna lub immunoterapia.

Najczęstszą formą terapii biologicznej jest terapia Bacillus Calmette-Guerin (BCG). Ta bakteria jest związana z bakterią wywołującą gruźlicę (TB). W terapii BCG stosuje się cewnik do wprowadzenia tej bakterii do pęcherza.

Bakteria przyciąga i aktywuje komórki układu odpornościowego, które są wtedy zdolne do walki z dowolnymi komórkami raka pęcherza moczowego. To leczenie jest zwykle podawane raz w tygodniu przez 6 tygodni. Często zaczyna się wkrótce od wykonania TUR.

Skutki uboczne BCG mogą być podobne do skutków grypy. Obejmują gorączkę, zmęczenie i pieczenie w pęcherzu.

Interferon to kolejna opcja terapii biologicznej. Układ odpornościowy sprawia, że ​​białko to zwalcza infekcję, a syntetyczna wersja może być stosowana do walki z rakiem pęcherza, czasami w połączeniu z BCG.

W 2014 roku opublikowane badanie pokazało, jak lek przeciwciało, atezolizumab (Tecentriq), może ułatwić systemowi immunologicznemu znalezienie i zniszczenie komórek nowotworowych. W 2016 roku został zatwierdzony jako terapia przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA).

Radioterapia

Stosuje się radioterapię, ale rzadziej niż inne metody leczenia. Jest często stosowany wraz z chemioterapią. Radioterapia może pomóc w walce z rakiem, który zaatakował ścianę mięśniową pęcherza. Może to być pomocne dla osób, które nie mogą mieć operacji.

Promieniowanie z wykorzystaniem wiązki zewnętrznej skupia promieniowanie wysokoenergetyczne ze źródła zewnętrznego na nowotworze. Leczenie zazwyczaj składa się z krótkich, 30-minutowych sesji, 5 dni w tygodniu przez kilka tygodni.

Skutki uboczne zależą od dawki i obszaru docelowego wiązek.

Objawy obejmują:

• objawy pęcherza, takie jak dyskomfort, częstotliwość lub krew w moczu
• biegunka
• zmęczenie
• nudności i wymioty
• podrażnienie skóry w wybranych obszarach

Kontynuacja

Jeśli rak pęcherza wystąpi raz, istnieje wysokie ryzyko, że powróci, więc regularne monitorowanie jest zwykle zalecane co 3 do 6 miesięcy.

Czasami rak pęcherza nie ustępuje. Zamiast tego staje się przewlekłą chorobą. Aby utrzymać raka w ryzach, konieczne będzie regularne leczenie.

Objawy

We wczesnym stadium większość objawów wiąże się z oddawaniem moczu.

Krew w moczu: Najczęstszymi objawami są krwiomocz lub krew w moczu. Może to być bardzo widoczne, całkowicie zmieniając kolor moczu lub może być wykrywalne tylko za pomocą mikroskopu.

Nawyki związane z oddawaniem moczu: może to również dotyczyć. Może być konieczne częstsze oddawanie moczu niż zwykle. Może występować przepływ „stop and start” lub może wystąpić ból lub pieczenie podczas oddawania moczu, znane jako trudności w oddawaniu moczu.

W późniejszych stadiach może wystąpić ból pleców, utrata masy ciała, obrzęk stóp, ból kości i niemożność oddania moczu.

Objawy raka pęcherza mogą przypominać mniej poważny problem, taki jak infekcja pęcherza. Ważne jest, aby zasięgnąć porady lekarskiej, jeśli objawy utrzymują się, ponieważ skuteczne leczenie jest bardziej prawdopodobne w przypadku wczesnej diagnozy.

Przyczyny

Przyczyna raka pęcherza moczowego pozostaje nieznana, ale mutacje genetyczne mogą odgrywać pewną rolę. Mogą one być dziedziczone lub mogą rozwinąć się w ciągu życia danej osoby.

Używanie tytoniu i narażenie na działanie chemikaliów może spowodować zmiany, które prowadzą do raka płuca, ale wydają się oddziaływać na ludzi na różne sposoby.

Odziedziczone czynniki genetyczne same w sobie nie są uważane za główną przyczynę raka pęcherza, ale mogą sprawić, że dana osoba będzie bardziej skłonna do reagowania na działanie tytoniu i niektórych przemysłowych chemikaliów.

Czynniki ryzyka

Zidentyfikowano pewne czynniki ryzyka, z których najważniejsze jest palenie. Palacze są co najmniej trzy razy bardziej narażeni na rozwój raka pęcherza niż osoby niepalące.

Inne czynniki ryzyka obejmują:

• wady pęcherza, które są obecne od urodzenia
• poddawanych chemioterapii i radioterapii
• z chronicznymi infekcjami i podrażnieniami pęcherza moczowego
• narażenie na niektóre chemikalia, w tym aromatyczne aminy i arsen w wodzie pitnej
• niskie zużycie płynu
• osobista lub rodzinna historia raka pęcherza moczowego
• bycie męskim i białym

Niektóre leki i suplementy diety, takie jak pioglitazon (Actos) i kwas aristolochowy, mogą zwiększać ryzyko.

Pochodzą głównie z roślin z rodziny, takich jak żeń-szenia czy rura holenderska, powszechnie stosowana w tradycyjnej medycynie.Toksyny występujące w tych roślinach były w dłuższej perspektywie związane z problemami nerek i rakiem.

Ludzie w następujących rodzajach zatrudnienia mogą mieć zwiększone ryzyko zachorowania na raka pęcherza moczowego, prawdopodobnie z powodu narażenia na niektóre chemikalia:

• produkcja gumy, skóry, tekstyliów i produktów lakierniczych
• druk
• obraz
• działanie maszyny
• fryzjerstwo
• prowadzenie ciężarówki

Ci, którzy palą i pracują w jednym z tych sektorów, są bardziej zagrożeni, ponieważ efekty rakotwórcze są często spotęgowane.

Jednak rak pęcherza może się rozwijać nawet bez tych czynników ryzyka.

Gradacja

Jeśli diagnoza zostanie potwierdzona, dodatkowe badanie określi stadium raka. Testy obejmują skany CT i MRI, zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej oraz skanowanie kości.

Etapowanie opisuje, jak daleko rozprzestrzenił się rak i określa, które leczenie jest odpowiednie.

Istnieją różne sposoby klasyfikacji etapów raka. Jednym ze sposobów oceny zaawansowania raka pęcherza moczowego jest pięć etapów:

• Etap 0: Komórki nowotworowe występują na zewnętrznej powierzchni wewnętrznej ścianki pęcherza moczowego. Można to określić jako „rak in situ”
• Etap 1: Rak występuje wewnątrz wewnętrznej wyściółki, ale nie zaatakował blaszki właściwej lub ściany mięśniowej
• Etap 2: Rak zaatakował ścianę mięśniową, ale nie rozprzestrzenił się z pęcherza
• Etap 3: Rak rozprzestrzenił się przez ścianę do tkanki otaczającej pęcherz, w tym potencjalnie do prostaty, macicy lub pochwy
• Etap 4: Rak rozprzestrzenił się na inne miejsca w organizmie, takie jak węzły chłonne, kości lub inne narządy, takie jak płuca lub wątroba.

Etap diagnozy wpłynie na opcje leczenia i perspektywy.

Diagnoza

Lekarz zapyta pacjenta o objawy i historię medyczną oraz przeprowadzi badanie przedmiotowe. Testy mogą pomóc w potwierdzeniu diagnozy.

Cystoskopia

Lekarz może zbadać wnętrze cewki moczowej i pęcherza moczowego za pomocą cystoskopu, wąskiej rurki zawierającej aparat i system oświetleniowy.

To jest wprowadzane do pęcherza przez cewkę moczową.

Cystoskop może również zbierać próbki komórek lub biopsję do testów.

Cystoskopie zwykle obejmują miejscowe znieczulenie i są przeprowadzane w gabinecie lekarskim. Jeśli konieczne jest znieczulenie ogólne, zabieg odbędzie się w szpitalu.

Testy obrazowania

Poniższe testy obrazowania mogą pomóc w potwierdzeniu diagnozy i ujawnieniu, czy rak rozprzestrzenił się w organizmie:

• Pyelogram: barwnik kontrastowy jest wstrzykiwany do pęcherza, do żyły lub przy użyciu bezpośredniego cewnika. Barwnik nakreśla pęcherz i związane z nim narządy, dzięki czemu wszelkie guzy są widoczne na zdjęciu rentgenowskim.
• Badanie CT: To może pomóc w określeniu kształtu, wielkości i pozycji guzów, które mogą znajdować się w pęcherzu, nerce lub moczowodach.
• USG i USG: można je wykorzystać do określenia wielkości guzów obecnych i czy rak rozprzestrzenił się poza pęcherz do pobliskich tkanek lub narządów.

Testy moczu

Mocz może przechodzić różne testy:

• Cytologia moczu: Próbkę bada się pod kątem komórek rakowych. Negatywny wynik nie zawsze gwarantuje, że nie ma raka.
• Hodowla moczu: Próbkę umieszcza się w pożywce wzrostowej i monitoruje pod kątem oznak rozwoju bakterii. Bakterie można następnie zidentyfikować, a diagnoza może wskazywać na infekcję, a nie na raka.
• Testy markerów nowotworu moczu: Próbka jest badana pod kątem określonych substancji, które są uwalniane przez komórki raka pęcherza moczowego. Testy te są często przeprowadzane wraz z cytologią moczu.

Biopsja

Próbki biopsji pęcherza można pobrać podczas badania cystoskopowego. Jeśli rak jest obecny, biopsja może ustalić stopień raka i jego inwazyjność.

Próbki biopsji można również pobrać cienką, pustą w środku igłą. Są one nazywane biopsjami igłowymi i często są kierowane za pomocą tomografii komputerowej i ultradźwięków.

Zapobieganie

Amerykańska grupa zadaniowa ds. Usług prewencyjnych (USPSTF) nie zaleca rutynowego badania przesiewowego pod kątem raka pęcherza, ponieważ niewiele wskazuje na to, że badania przesiewowe poprawiają długoterminowe wyniki zdrowotne. Osoby mogą również ulec stresowi i niepotrzebnej interwencji w przypadku fałszywie pozytywnego wyniku.

Jednak unikanie czynników ryzyka może pomóc zmniejszyć szansę na uzyskanie tego. Obejmuje to niepalenie tytoniu, ostrożność przy chemikaliach, picie dużej ilości wody oraz spożywanie różnych owoców i warzyw.

Perspektywy

Amerykańskie Towarzystwo ds. Raka zauważa, że ​​jeśli rak pęcherza znajduje się w najwcześniejszym stadium, stadium 0, szansa przeżycia co najmniej 5 lat wynosi 98 procent.

Jeśli dotrze do innych części ciała, szansa na udane leczenie jest mniejsza, ponieważ trudniej jest je leczyć. Jeśli diagnoza wystąpi na etapie 4, szansa, że ​​osoba przeżyje 5 lat lub dłużej, wynosi 15 procent.

Wczesna diagnoza znacznie poprawia szanse na skuteczne leczenie, ale leczenie jest możliwe nawet w późniejszych stadiach raka pęcherza.