Splenda: czy to bezpieczne?

Wraz z rosnącymi tendencjami w zakresie otyłości i cukrzycy typu 2, wiele osób szuka alternatywnych substancji słodzących, aby złagodzić ich apetyt na cukier.

Sukraloza, znana pod nazwą Splenda, jest sztucznym środkiem słodzącym zatwierdzonym do ogólnego użytku jako substytut cukru. Ale czy Splenda jest bezpieczna?

Tutaj wyjaśniamy, czym jest Splenda, jak jest ona używana i co nauka mówi o tym substytmie cukru. Porównujemy ją również ze stewią, kolejną popularną alternatywą dla cukru.

Szybkie fakty dotyczące Splenda

Oto kilka kluczowych punktów dotyczących Splenda. Więcej szczegółów i dodatkowe informacje znajdują się w głównym artykule.

Splenda jest 600 razy słodsza od cukru, ale dostarcza bardzo mało kalorii
Splenda określana jest jako słodzik o wysokiej intensywności
Istnieje pięć sztucznych substancji słodzących zatwierdzonych do stosowania w Stanach Zjednoczonych, w tym Splenda
Chociaż Splenda jest uważana za bezpieczną do spożycia, ostatnie badania kwestionują jej rolę w chorobie

Przegląd

Co to jest Splenda?

Splenda jest markowym sztucznym słodzikiem. Jest stosowany jako substytut cukru przez ludzi szukających niskokalorycznych alternatyw dla codziennych słodkich przysmaków.

Słodziki takie jak Splenda naśladują słodycz cukru, bez kalorii.

Słodkość Splendy jest spowodowana związkiem zwanym sukraloza, rodzajem niestrawnego sztucznego cukru. Dokonuje się tego, zastępując niektóre atomy cukru atomami chloru.

Sukraloza jest również łączona z innymi strawnymi środkami słodzącymi, takimi jak maltodekstryna, w celu uzyskania Splenda. Splenda jest około 600 razy słodsza od cukru; dlatego słodziki takie jak Splenda są znane jako słodziki o wysokiej intensywności.

Od momentu wprowadzenia w 1998 roku Splenda stała się jednym z najpopularniejszych sztucznych słodzików na rynku.

Używa

Splenda jest ogólnym środkiem słodzącym, który można znaleźć we wszystkim, od wypieków po napoje. Mrożone desery, guma do żucia i żelatyny są również powszechnie słodzone przy pomocy Splenda; pokarmy dietetyczne wszelkiego rodzaju zawierają słodzik.

Podczas gdy wiele sztucznych słodzików smakuje słodko po zmieszaniu z kawą lub herbatą, wielu nie można używać w inny sposób; dzieje się tak dlatego, że wielu z nich po podgrzaniu traci słodycz. Z kolei Splenda jest stabilna w temperaturach do 450 stopni Fahrenheita. Z tego powodu Splenda jest ulubionym cukrem w wielu przepisach.

Istnieją jednak pewne wady stosowania Splenda do zastąpienia cukru. Sztuczne słodziki nie działają w taki sam sposób jak zwykły cukier stołowy. Na przykład, sztuczne słodziki nie mogą karmelizować ani brązować jak cukier.

Zatwierdzenie

Sukraloza w Splenda jest jednym z pięciu sztucznych słodzików, które zostały zatwierdzone do użytku w USA. Pozostałe to:

Aspartam
Neotame
Sacharyna
Acesulfam potasu

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) stwierdziła, że Splenda jest bezpieczna po sprawdzeniu dużej ilości informacji, w tym raportów dotyczących toksykologii, badań klinicznych i badań klinicznych. Splenda została zatwierdzona do użytku ogólnego w 1999 roku i od tego czasu nie została usunięta z listy.

Bezpieczeństwo

Od momentu odkrycia do niedawna Splenda była uważana za bezpieczną do spożycia. To może jednak nie być całkowicie prawdziwe.

Splenda zawsze była uważana za biologicznie obojętną, co oznacza, że przechodzi przez ludzkie ciało nietknięte. Jednak w ostatnim artykule napisano, że niektóre z połkniętych substancji słodzących są metabolizowane, co oznacza, że nie jest całkowicie obojętny.

Istnieją inne interakcje, które badacze medyczni obecnie badają; na przykład, spożyta sukraloza została powiązana ze zmienionym poziomem drobnoustrojów jelitowych u myszy; i uważa się, że gotowanie z sukralozą może wytwarzać toksyczne związki zwane chloropropanolami.

Badania na ludziach i gryzoniach również wskazują, że sukraloza może zmieniać poziomy glukozy i insuliny we krwi. Potrzeba więcej badań, aby potwierdzić te odkrycia, ale to kwestionuje ideę, że związek jest obojętny.

Ostatnie badania opublikowane w tym artykule sugerują, że Splenda może odgrywać pewną rolę w niektórych rodzajach raka.

Naukowcy karmili myszy różnymi poziomami sukralozy i zanotowali wszelkie efekty, jakie słodzik osiągał w ciągu ich życia.

Ogólnie rzecz biorąc, zespół odnotował wzrost liczby złośliwych nowotworów, gdy ich spożycie sukralozy wzrosło. W szczególności badacze stwierdzili większą częstość występowania białaczki u samców myszy związanych z przyjmowaniem sukralozy.

Ustalenia zespołów są sprzeczne ze znanymi danymi dotyczącymi sukralozy aż do tego momentu; zauważają, że ze względu na popularność Splenda, badania kontrolne należy traktować jako pilne. Konieczne będą badania na ludziach w celu ustalenia ewentualnego związku między rakiem a sukralozą.

Głównie z powodu tego badania, Centrum Nauki w Interesie Publicznym (CSPI) niedawno obniżyło ocenę bezpieczeństwa sukralozy po raz drugi, od „przestroga” do „unikania”. Jednak Michael F. Jacobsen, prezes CSPI, zauważył, że:

„Ryzyko związane z nadmiernym spożyciem cukru i wysoko fruktozowego syropu kukurydzianego, szczególnie z napojów gazowanych i innych napojów słodzonych cukrem, cukrzycy, chorób serca i otyłości, znacznie przewyższa ryzyko związane z nowotworami powodowane przez sukralozę i większość innych sztucznych substancji słodzących. „

Z tego powodu Splenda może nadal być opcją z wyboru dla osób pragnących spożywać napoje bezalkoholowe i napoje bezalkoholowe bez kalorii i wzrostu poziomu glukozy we krwi. Jednak woda, niesłodzona herbata i woda gazowana z odrobiną soku owocowego to zdrowe opcje, które mogą zastąpić słodzone napoje lub napoje słodzone sztucznymi substancjami słodzącymi, takimi jak Splenda.

Splenda kontra stewia

Kolejnym słodzikiem, który ostatnio zyskał popularność, jest stewia.Produkty oparte na Stevia nie są oparte na cukrze w ogóle, ale raczej na roślinie. Znany po prostu jako yerba dulce w swojej rodzimej Ameryce Południowej, stewia jest badana jako stosunkowo nowa opcja słodzenia.

Słodycz w stewii pochodzi z naturalnych związków zwanych glikozydami stewiolowymi, które są ekstrahowane z rośliny w celu wytworzenia różnych substancji słodzących. Podobnie jak Splenda, glikozydy stewiolowe są nieodżywczymi substancjami słodzącymi, co oznacza, że nie dostarczają kalorii w diecie.

Te ekstrakty stewii są 200-400 razy słodsze niż cukier stołowy. Ekstrakty stewii, które są w 95% glikozydami stewiolowymi, są ogólnie uznawane przez FDA za uważane za bezpieczne (GRAS). Produkty zawierające glikozydy stewiolowe są zwykle określane jako słodziki „stewia”, a nie sama roślina.

Ważne jest, aby pamiętać, że chociaż cały liść stewii jest tradycyjnie używany, nie jest to uważane za GRAS. Import całych liści lub surowych ekstraktów do USA nie jest dozwolony, chociaż cała roślina może być kupowana i uprawiana.

Osoby z cukrzycą typu 2 lub, które chcą schudnąć, mogą rozważyć Splendę i stewię jako opcje, ponieważ oba zapewniają słodką sensację bez zwiększonej ilości kalorii lub cukru.

Podczas porównywania Splenda i stewii, słodycz jest jedną z rzeczy do rozważenia.

Sukraloza jest 600 razy słodsza od cukru, a stewia jest 200-400 razy słodsza, więc mniej Splenda jest potrzebna początkowo, by zadowolić paletę. Z biegiem czasu jednak słodziki o wysokiej intensywności zmieniają sposób, w jaki mózg reaguje na słodki smak i może zwiększyć ogólny słodki apetyt.

Dopuszczalne dzienne spożycie (ADI) Splenda, ustalone przez FDA, jest nieco wyższe niż stewii. Przeciętna osoba może spożywać około 23 porcji Splenda każdego dnia (1 porcja = 1 słodzik na stół). W przypadku stewii liczba porcji na dzień wynosi dziewięć. Jednak przy poziomach spożycia niższych niż ADI zaobserwowano zmiany w bakteriach jelitowych i przyrost masy ciała w badaniach zarówno dla Splenda, jak i stewii.

Spożywanie zbyt dużej ilości stewii może prowadzić do nudności, wzdęć, zawrotów głowy, bólu mięśni i drętwienia.

Spożywanie zbyt dużej ilości sztucznego słodzika może wywoływać biegunkę, wzdęcia, gaz lub mieć efekt przeczyszczający u niektórych osób. Istnieje również możliwość wystąpienia reakcji alergicznej, dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na wszelkie zmiany w ciele.

Jeśli dana osoba odczuwa niekorzystny efekt uboczny, powinna skonsultować się z lekarzem.