Łagodny zespół parestezji to ciągłe skurcze mięśni, mrowienie lub drętwienie jednego lub więcej mięśni. Skurcze mięśni zwykle nie są powodem do niepokoju, ale wiele osób wciąż sprawdza je przez lekarza, aby uniknąć poważnych komplikacji.
Łagodny zespół pęczkowy (BFS) jest rzadki i można go pomylić ze stwardnieniem zanikowym bocznym (ALS), które jest również znane jako choroba Lou Gehriga. Z powodu tego możliwego zamieszania, konieczne jest, aby lekarze przeprowadzili dokładną diagnozę.
Leczenie koncentruje się na opanowaniu objawów i obniżeniu poziomu stresu, aby pomóc ludziom utrzymać wysoki standard życia.
Czym jest łagodny zespół pęczkowy?
Pikkulacja jest powszechnie znana jako drganie mięśni. Skurcze mięśni są normalne, a większość ludzi doświadcza ich w pewnym momencie. Typowymi przykładami są skurcze powiek lub skurcz nóg.
Skurcz jest zwykle wystarczająco silny, aby osoba mogła się poczuć, ale nie spowoduje nagłego szarpnięcia lub pełnego skurczu mięśnia.
Mięśnie zawierają jednostki ruchowe – grupę włókien mięśniowych i nerwowych, które działają razem, aby skurczyć mięsień. Kiedy ciało potrzebuje ich do ruchu, mogą to zrobić natychmiast.
Fascykulacja występuje, gdy jedna lub więcej jednostek motorycznych „odpala” na własną rękę. Ta aktywność jest poza kontrolą mózgu, a wynikowy ruch może być nieoczekiwany.
Ludzie z BFS doświadczają ciągłego skurczu, mrowienia lub drętwienia w jednym lub więcej swoich mięśni.
BFS powoduje przewlekłe skurcze mięśni, które mogą trwać przez dłuższy czas lub regularnie wracać. W mięśniach losowych mogą pojawić się skurcze, które z czasem mogą być lepsze lub gorsze.
Przyczyny
BFS jest rzadki, a dokładna przyczyna jest wciąż nieznana. Jedna z teorii mówi, że BFS jest odpowiedzią na infekcję wirusową.
Same sfkulacje mogą mieć wiele przyczyn, w tym stosowanie pewnych substancji lub leków, zwłaszcza leków alergicznych.
Leki, które mogą wywoływać fascykulację, obejmują:
- beta-agoniści
- chlorpheniramine (Chlorphen SR)
- dimenhydrinate (Dramamine)
- difenhydramina (Benadryl)
- nortriptyline (Pamelor)
- metylofenidat (Ritalin)
- pseudoefedryna (Sudafed)
Te drgawki zwykle ustępują, gdy osoba przestaje przyjmować lek i nie powoduje BFS.
Skurcze mięśni mogą również być spowodowane urazem i urazem lub mogą być objawami lęku lub depresji. Czasami mogą być powiązane z innymi objawami związanymi ze stresem, takimi jak zespół jelita drażliwego, zgaga i ból głowy.
Niektórzy ludzie, którzy nie mają pewnych minerałów, takich jak magnez lub wapń, mogą również rozwinąć skurcze mięśni.
Fascykulacja może być również powiązana z innymi rutynowymi czynnikami, takimi jak:
- uciążliwe ćwiczenia
- picie alkoholu
- palić papierosy
- zmęczenie
- spożycie kofeiny
Objawy
Objawy BFS mogą się różnić w zależności od osoby. Najczęstszym objawem jest ciągłe drganie jednego lub więcej mięśni.
Skurcze w łydkach i udach występują najczęściej, ale mogą wystąpić prawie wszędzie w ciele. Fasculacja może pojawić się przypadkowo lub może pozostać w jednym mięśniu przez dłuższy czas.
Skurcz będzie najbardziej zauważalny, gdy ciało odpoczywa. Po pewnym czasie może również wystąpić ból w dotkniętym mięśniu. Mięsień może nie reagować dobrze na ćwiczenia, a wiele osób również odczuwa słabość.
Według artykułu w czasopiśmie, ponad 70 procent ludzi doświadcza łagodnych fasciculations. Osoby te mogą również odczuwać drętwienie i skurcze w dotkniętych mięśniach.
Objawy BFS wydają się być przyczyną stresu i niepokoju u osób, które cierpią na tę chorobę. Nie jest jasne, czy ten stres i lęk nasilają objawy, choć wiele osób zgłasza, że tak jest. Jeśli stres zaostrzy objawy, niektórzy ludzie mogą znaleźć się w cyklu objawów BFS i lęku.
Naukowcy zauważyli, że potrzeba więcej badań, aby określić, jaki wpływ ma leczenie pacjentów z BFS na ich lęk na ich fizyczne objawy.
Inne objawy mogą się różnić i mogą obejmować:
- niezdolność do ćwiczeń
- swędzenie lub drżenie mięśni
- nagłe szybkie, szarpiące skurcze lub mimowolne skurcze mięśni
- sztywność
- ogólne zmęczenie
- objawy niepokoju, takie jak guza w gardle, ból głowy lub duszność
Diagnoza
Diagnozując BFS, lekarze będą szukać różnych rzeczy. Będą testować odruchy ścięgien osoby i pytać o ich historię medyczną, osobiste pochodzenie i poziomy stresu. Lekarz zazwyczaj przeprowadza również testy wytrzymałości i odporności.
Większość diagnozy koncentruje się na wykluczeniu innych poważniejszych zaburzeń, takich jak stwardnienie rozsiane (MS) lub ALS.
Jeśli lekarz uważa, że dana osoba może mieć poważniejszy stan, może również wykonać badania neurologiczne, badania krwi i elektromiografię (EMG), aby wykluczyć uszkodzenie nerwów. BFS nie jest związany z uszkodzeniem nerwu, więc znalezienie jakiegokolwiek uszkodzenia nerwu byłoby oznaką innego zaburzenia.
Leczenie
Po zdiagnozowaniu BFS, leczenie koncentruje się na opanowaniu objawów, gdy tylko jest to możliwe. Obecnie nie ma znanego leku lub leczenia, które może trwale zmniejszyć objawy.
Lekarze mogą przepisać leki stosowane w leczeniu drżenia lub skurczy. Niektóre leki przeciwzapalne lub zwiotczające mięśnie mogą pomóc osobom z bólem, zmęczeniem i stanem zapalnym. Jeśli praca krwi identyfikuje niedobór minerałów, osoba może korzystać z suplementów.
Ze względu na silne powiązanie BFS ze stresem i lękiem ważne jest, aby osoby z rozpoznanym stanem próbowały zmniejszyć codzienny stres i lęk.
Osoba może pomóc zmniejszyć lęk poprzez:
- Medytując, ćwicząc jogę lub słuchając uspokajającej muzyki.
- Spędzanie czasu ze zwierzęciem, które okazało się zmniejszać stres, strach i niepokój.
- Spożywanie zdrowej diety bogatej w pełnowartościową żywność i składniki odżywcze.
- Jedzenie probiotyków, które można znaleźć w żywności, takiej jak kiszona kapusta, kimchi, jogurt, miso i kefir.
Łagodne pekkulacje mogą być trudne do leczenia, ale wiele osób uważa, że mogą radzić sobie z objawami ze zmianami stylu życia.
Jeśli objawy utrzymują się, pogarszają się lub przeszkadzają w jakości życia, należy skontaktować się z lekarzem w celu omówienia możliwości leczenia.
BFS vs. ALS
BFS i ALS mogą wykazywać pewne podobne objawy, ale są to różne zaburzenia.
Kluczową oznaką ALS jest tak zwane wyniszczenie mięśni. Dotknięte mięśnie z czasem zanikają lub zanikają. Oznacza to również, że osoba z ALS zacznie czuć się słabsza w miarę postępu choroby. Wyniszczenie mięśni zwykle nie występuje w przypadku BFS.
Podczas gdy oba warunki tworzą pęczki mięśni, paskaty wydają się być bardziej rozpowszechnione w BFS. Drgania wpływają również na mięsień podczas odpoczynku, ale zatrzymają się, gdy osoba zacznie używać mięśnia.
W ALS drganie może rozpocząć się w jednym miejscu, ale często rozprzestrzenia się na obszary w pobliżu tego punktu początkowego, a nie w przypadkowych miejscach.
Wiele osób z BFS obawia się, że może przekształcić się w ALS, ale te dwa zaburzenia są różne i nie wydają się mieć żadnego istotnego połączenia ze sobą.
Każdy, kto nie jest pewien swoich objawów, powinien wrócić do lekarza w celu ustalenia diagnozy.
Perspektywy
BFS nie ma znanej przyczyny ani stałego leczenia, a objawy mogą zakłócać codzienne życie. Są pewne zmiany w stylu życia, które mogą pomóc w zmianie ludzi.
Jeśli dana osoba cierpi na uporczywe skurcze mięśni i nie została jeszcze zdiagnozowana, powinna porozmawiać z lekarzem. Lekarz może potrzebować wykluczyć wszelkie inne możliwe przyczyny lub schorzenia.
Pracując bezpośrednio z lekarzem, aby zdiagnozować BFS i opracować plan leczenia, wiele osób uważa, że potrafi dobrze radzić sobie z objawami.
