Nowe badania badają, co dzieje się w mózgach matek, kiedy słyszą płacz dziecka. Odkrycia mogą pomóc w identyfikacji nieodpowiednich zachowań opiekuńczych.
Zespół kierowany przez naukowców z Euniki Kennedy Shriver Narodowego Instytutu Zdrowia Dziecka i Rozwoju Człowieka (NICHD) postanowił zbadać wzorce mózgu związane z matczynymi reakcjami na dźwięk płaczu niemowląt.
Marc Bornstein, Ph.D. – szef sekcji badawczej NICHD ds. Badań nad dziećmi i rodziną – kierował badaniami, a wyniki opublikowano w czasopiśmie
Zgodnie z nowym badaniem słyszenie płaczu niemowlęcia aktywuje obszary mózgu związane z ruchem i mową, a niektóre wzorce mózgowe i behawioralne są uniwersalne w wielu kulturach.
Zachowanie zgodne z aktywnością mózgu
Aby zbadać reakcję matki, naukowcy przeanalizowali zachowanie 684 matek w 11 krajach – „Argentyna, Belgia, Brazylia, Kamerun, Francja, Izrael, Włochy, Japonia, Kenia, Korea Południowa i Stany Zjednoczone” – reprezentujące szeroki zakres różnorodność kulturowa.
W pierwszej części badania zanotowali i przeanalizowali, w jaki sposób matki i niemowlęta wchodziły w interakcje przez 1 godzinę. W tym czasie zespół szukał oznak przywiązania, rozproszenia, pielęgnowania i mówienia.
Przykłady zachowań pielęgnacyjnych obejmowały karmienie dziecka i zmianę pieluchy. Dodatkowo, zespół przyjrzał się, jak często matki podniosły dzieci i trzymały je.
Mówiąc o odkryciach, dr Bornstein powiedział:
„[Pięć] wspólnych pozytywnych odpowiedzi, dwa były regularnie zaangażowane w szybki […] i preferencyjny sposób: odebrać i przytrzymać i porozmawiać”.
Dr Borstein wyjaśnił, że zazwyczaj matki podniosły, trzymały i rozmawiały ze swoimi dziećmi w ciągu 5 sekund od usłyszenia ich płaczu.
Matki również angażowały się w kilka innych zachowań „czasami”, powiedział badacz, ale było oczywiste, że te dwa działania były „preferowane, szybkie i mocne”.
Co więcej, odkrycia można uogólnić międzykulturowo. Dzięki tej wiedzy dr Bornstein powiedział: „Postawiliśmy hipotezę, że pewne mechanizmy neuronowe mogą być [odtwarzane]”.
Tak więc „w drugiej części badania poprosiliśmy [43] matki [trzech] różnych kultur […], aby [kłamały] w skanerze MRI i słuchały płaczu niemowlęcia – ich własnego niemowlęcia płacz lub standardowe krzyki – w przeciwieństwie do innych dźwięków i hałasu – kontynuował.
Badania wykazały „zwiększoną aktywność w zgodnych obszarach mózgu związanych z intencją poruszania się i mówienia, przetwarzania stymulacji słuchowej i opiekowania się”.
Te obszary mózgu były „uzupełniającym obszarem motorycznym, gorszymi obszarami czołowymi, górnymi strefami czasowymi, śródmózgowia i prążkowia.”
Mocne i ograniczone badania
Mówiąc o odkryciach, dr Bornstein powiedział: „[Byliśmy] zaskoczeni […] względną konsekwencją wzorców reakcji behawioralnych matek […] na całym świecie.”
Wskazał na kolejne mocne strony badań, mówiąc: „Badaliśmy również mózgi prawie 100 matek (i nie matek) w trzech [krajach] w skanerze MRI, a także ustalono spójne wzorce reakcji mózgu.”
Jednak dr Bornstein podkreślił także pewne ograniczenia w swoim badaniu: „Dla części behawioralnej badaliśmy uczestników [z] 11 kultur” – powiedział – „ale ci uczestnicy nie byli reprezentatywni dla swoich całych narodów, i dla mózgu. część badaliśmy uczestników w [trzech] kulturach i to samo dotyczy. „
„Ponadto – kontynuował – nie mierzyliśmy mózgów tych samych matek, dla których zapisaliśmy zachowania (lub odwrotnie), więc zakładamy, że te skojarzenia zachowań mózgowych utrzymują się”.
„Wreszcie – zakończył dr Bornstein – nie był to eksperyment, ale koordynacja [dwóch] zestawów obserwacji: o zachowaniu i mózgu”.
W przyszłości naukowcy planują kontynuować analizę „obfitości danych międzykulturowych i fMRI [funkcjonalne MRI]”.
