Jak choroba afektywna dwubiegunowa dotyka kobiety?

Choroba afektywna dwubiegunowa jest czasami nazywana depresją maniakalną. Może powodować wahania nastroju, od ekstremalnych szczytów do ekstremalnych minimów, utrzymujących się przez tygodnie lub miesiące.

Przyczyna jest niejasna, ale czynniki genetyczne i dziedziczne wydają się odgrywać pewną rolę. Wyzwalacze obejmują rodzinną historię choroby, nadużywanie alkoholu lub narkotyków oraz intensywny stres lub traumatyczne wydarzenia życiowe.

Choroba afektywna dwubiegunowa dotyka około 2,6 procent dorosłej populacji w Stanach Zjednoczonych. Mężczyźni i kobiety mają takie samo prawdopodobieństwo, ale wpływa na nie na różne sposoby, więc leczenie może być inne.

Niektóre różnice w objawach dwubiegunowych u mężczyzn i kobiet mogą dotyczyć kobiecego cyklu miesiączkowego. Ciąża może również odgrywać rolę.

Nieleczona choroba afektywna dwubiegunowa może mieć wpływ na wszystkie aspekty życia, potencjalnie powodując poważne problemy w szkole lub pracy, w związkach i finansach.

Choroba afektywna dwubiegunowa u kobiet w porównaniu z mężczyznami

U kobiet zdarzenia hormonalne mogą odgrywać rolę w wyzwalaniu objawów.

W porównaniu z mężczyznami, kobiety z chorobą afektywną dwubiegunową częściej doświadczają:

• Zaburzenie dwubiegunowe typu II
• Epizody depresyjne
• Szybka jazda na rowerze pomiędzy szczytami i dołkami – około 3 razy więcej kobiet niż mężczyzn doświadcza szybkiej jazdy na rowerze
• Odcinki mieszane, w których występują wzloty i upadki w tym samym czasie, jako część tego samego epizodu lub nawet w szybkiej sekwencji

Niektóre różnice między mężczyznami i kobietami z zaburzeniem dwubiegunowym są omówione poniżej.

Zaburzenie dwubiegunowe typu II nie obejmuje pełnoobjawowych epizodów maniakalnych widocznych w typie I.

Wiek

Średni wiek, w którym występuje zaburzenie dwubiegunowe, wynosi 25 lat, ale często rozwija się później u kobiet niż u mężczyzn.

Rodzaj zaburzenia afektywnego dwubiegunowego

U kobiet częściej występuje zaburzenie dwubiegunowe typu II. Jest to podobne do dwubiegunowego I, ponieważ osoba ma wzloty i upadki. W dwubiegunowym I jednak wzloty osiągają manię, podczas gdy w dwubiegunowej II nie. Bipolar II charakteryzuje się hipomanią, łagodniejszą postacią manii charakteryzującą się uniesieniem i nadpobudliwością.

Szybki cykl jest bardziej powszechny u kobiet niż u mężczyzn. Szybkie cykle to wystąpienie czterech lub więcej epizodów nastroju w ciągu 12 miesięcy, na przemian hipomanii i depresji.

Badania sugerują, że te różnice między mężczyznami i kobietami mogą być związane z nieprawidłowym poziomem tarczycy lub niedoczynnością tarczycy. Wykazano, że niezrównoważone poziomy tarczycy są częstsze u kobiet niż u mężczyzn.

Typy odcinków

Kobiety doświadczają częstszych epizodów depresyjnych, mniej epizodów maniakalnych i bardziej mieszanych epizodów niż mężczyźni.

Depresja jest główną cechą charakterystyczną u kobiet z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, zarówno na początku, jak i obecnie, podczas gdy epizody manii występują częściej u mężczyzn. Różnice te mogą zmienić podejście do leczenia każdej płci.

Błędna diagnoza

Różnice między mężczyznami i kobietami z zaburzeniem dwubiegunowym oznaczają również, że kobiety często są źle diagnozowane z powodu depresji. Mężczyźni są bardziej podatni na rozpoznanie schizofrenii.

Warunki równoczesne

Stany takie jak lęk, migreny, otyłość i zaburzenia lękowe są zwykle częściej obserwowane u kobiet z zaburzeniem dwubiegunowym.

Badania pokazują, że inne problemy ze zdrowiem psychicznym czasami pojawiają się w tym samym czasie co zaburzenia dwubiegunowe u kobiet.

U kobiet zaburzenia odżywiania, zmiany masy ciała, zmiany apetytu i bezsenność częściej występują w fazach depresji niż u mężczyzn.

Mężczyźni wykazali się wyższym wskaźnikiem nadużywania alkoholu, uzależnień od narkotyków i uzależnienia od hazardu niż kobiety. Są także bardziej podatni na zaburzenia zachowania.

Mężczyźni są również bardziej narażeni na problemy behawioralne i nie są w stanie prowadzić rozmowy podczas fazy manii choroby afektywnej dwubiegunowej.

Sen

Kobiety i mężczyźni śpią różnie, a problemy ze snem są częste u osób z chorobą afektywną dwubiegunową. Słaba jakość snu i zaburzeń dwubiegunowych wydają się pogarszać.

Na przykład u kobiet z zaburzeniem dwubiegunowym, słaba jakość snu zwiększa objawy i częstotliwość depresji i manii.

Miesiączka, ciąża i menopauza

Największą różnicą pomiędzy kobietami i mężczyznami jest wpływ na reprodukcyjne zdarzenia życiowe, takie jak poród, u kobiet z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi.

Miesiączki, ciąża, karmienie piersią i menopauza mogą mieć wpływ na przebieg choroby afektywnej dwubiegunowej, a nawet na sposób jej leczenia.

Miesiączka

Choroba afektywna dwubiegunowa może być wyjątkowa pod względem przebiegu i występowania u kobiet ze względu na wpływ cyklu reprodukcyjnego.

Objawy mogą się nasilać w pewnych fazach cyklu rozrodczego, zwłaszcza po porodzie, ale także w fazie przedmiesiączkowej cyklu miesiączkowego oraz w okresie okołomenopauzalnym i menopauzie.

Epizody depresyjne występują częściej u kobiet z zaburzeniem dwubiegunowym, które są w okresie okołomenopauzalnym lub po menopauzie.

Hormony mogą być częściowo odpowiedzialne za niektóre z objawów obserwowanych u kobiet z zaburzeniem dwubiegunowym.

Naukowcy podejrzewają, że objawy takie jak huśtawki nastrojów – które odpowiadają miesiączkom, perimenopauzie i menopauzie – są powiązane ze zmiennymi poziomami estrogenu.

Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) i przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD) często występują równocześnie z zaburzeniem dwubiegunowym II. Kobiety z PMS i PMDD również mają większe ryzyko zachorowania na zaburzenie dwubiegunowe I.

Kobiety, które są podatne na zmiany hormonalne, często doświadczają poważniejszych objawów, częstych nawrotów i gorszej reakcji na leczenie.

Ciąża

Objawy zaburzeń dwubiegunowych u kobiet w głównych latach rozrodczych, w wieku od 12 do 30 lat. Powoduje to ryzyko wystąpienia ciężkich objawów w okresie ciąży i połogu.

Traktowanie kobiet z zaburzeniami dwubiegunowymi w ciąży i karmiących piersią stanowi wyzwanie.Stabilizatory nastroju, stosowane w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, mogą stanowić potencjalne ryzyko dla nienarodzonego dziecka lub niemowlęcia.

Badania wskazują, że ciąża nie chroni przed chorobą afektywną dwubiegunową, ale też jej nie pogarsza.

Kobiety z chorobą afektywną dwubiegunową i w ciąży muszą omówić swoje leki z lekarzem.

Niektórzy będą musieli kontynuować leczenie przez cały okres ciąży, ale są tego wady. Na przykład niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych są związane z wrodzonymi wadami.

Istnieje ryzyko związane z leczeniem i nie leczeniem choroby afektywnej dwubiegunowej w czasie ciąży, dlatego ważna jest porada lekarza. Lekarz rozważy wszystkie możliwe opcje leczenia.

W ciągu pierwszych 4 tygodni po porodzie około 50 procent kobiet z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi pozostanie w dobrym stanie. Pozostałe 50 procent może doświadczyć epizodu choroby. Około 25 procent kobiet z zaburzeniem dwubiegunowym może doświadczać psychozy poporodowej, a kolejne 25 procent może mieć depresję poporodową.

Nie jest jasne, dlaczego kobiety z zaburzeniem dwubiegunowym są podatne na psychozę poporodową lub depresję poporodową po porodzie, ale może to być związane z hormonami, zmianami w snu lub brakiem snu.

Karmienie piersią

Niektóre leki stosowane w zaburzeniach dwubiegunowych, które są przyjmowane podczas karmienia piersią, mogą mieć potencjalnie szkodliwe działanie.

Litu stabilizatora nastroju może powodować letarg, hipotonia, hipotermia, sinica i zmiany w elektrycznej aktywności serca.

Karmienie piersią może zakłócać sen, a to może wywołać poważne epizody nastroju.

Opcje takie jak organizowanie karmienia niemowlęcia innymi dorosłymi lub przygotowywanie mleka do karmienia nocnego mogą pomóc matkom z zaburzeniem dwubiegunowym uzyskać odpowiedni sen.

Lekarz zapewni porady dotyczące najlepszego sposobu leczenia podczas karmienia piersią.

Leczenie

Nie ma lekarstwa na zaburzenie dwubiegunowe, ale można nim zarządzać za pomocą leków. Pewne zmiany w stylu życia mogą również pomóc, na przykład zmniejszyć stres w miarę możliwości i uzyskać wystarczającą ilość snu.

Zalecane metody leczenia zaburzeń dwubiegunowych mogą obejmować:

• Stabilizatory nastroju, które kontrolują epizody maniakalne lub hipomaniakalne
• Leki przeciwpsychotyczne w połączeniu ze stabilizatorami nastroju, gdy inne metody leczenia zakończą się niepowodzeniem
• Leki przeciwdepresyjne do leczenia epizodów depresyjnych
• Połączone leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne w leczeniu epizodów depresyjnych w zaburzeniu dwubiegunowym typu I
• Leki przeciwlękowe w celu zmniejszenia lęku i poprawy snu
• Psychoterapia lub terapia rozmowa, aby dowiedzieć się o nastroju, uczuciach, myślach i zachowaniach
• Terapia elektrowstrząsami (ECT), w której prądy elektryczne przepuszczane są przez mózg w celu wspomagania ostrej manii lub depresji
• Przezczaszkowej stymulacji magnetycznej, gdzie pola magnetyczne stymulują komórki nerwowe do łagodzenia objawów depresji

W niektórych sytuacjach kobiety mogą potrzebować zmienić leki lub omówić je z lekarzem.

Leki antykoncepcyjne nie działają tak dobrze, gdy są przyjmowane równolegle z lekami na zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Opcje kontroli urodzeń mogą również wymagać ponownej oceny.

Podczas planowania ciąży lub karmienia piersią należy uwzględnić możliwości leczenia, aby zmniejszyć ryzyko wad wrodzonych lub leków przechodzących do mleka przez mleko matki.

Wszystkie kobiety w wieku rozrodczym powinny przedyskutować, jak najlepiej radzić sobie z chorobą afektywną dwubiegunową podczas ciąży i po jej zakończeniu.