Doświadczenia z pogranicza śmierci: fakt czy fantazja?

„Nagle pośród tego bólu zobaczyłem światło bardzo słabe i z daleka, które zbliżyło się do mnie i wszystko było takie ciche, było ciepło, było mi ciepło i cały ból zaczął się […] w końcu tam byłem i czułem się tak, jakby ktoś otoczył mnie ramionami, byłem bezpieczny, nie było już bólu, nic, tylko to piękne, troskliwe uczucie. „

Powyższy cytat pochodzi od 48-letniej kobiety, która przy pewnej okazji prawie zmarła na skutek powikłań związanych z guzem kręgosłupa; wywołuje on wiele ogólnych emocji związanych z klasyczną historią o doświadczeniach z udziałem NDE.

Termin „doświadczenie bliskiej śmierci” (NDE) jest dobrze znany w całej Ameryce, ale zjawisko to nie ogranicza się wyłącznie do świata zachodniego. Większość kultur ma podobne doświadczenie; nawet dzieci mają podobne NDEs.

NDE może obejmować chodzenie w kierunku jasnego światła na końcu tunelu, spotkanie z bogami, rozmawianie z krewnymi, którzy są od dawna martwi, poza ciałem (OBE) lub uczucie skąpane w świetle.

Niemal jednogłośnie znaczące doświadczenie życiowe, rozmowom na temat NDEs często towarzyszą dyskusje o życiu pozagrobowym i umyśle, który przeżył śmiertelne ciało.

Tego rodzaju ezoteryczne opowieści normalnie zostałyby wyrzucone do królestwa pseudonauki i parapsychologii, ale ich wszechobecna natura – szacowane 3 procent Amerykanów, którzy doświadczyli NDE – wywołała wiele prawdziwych badań naukowych i bogactwo przypuszczeń.

Z czego składają się NDE?

Jedno holenderskie badanie, opublikowane w, miało na celu zbadanie prawidłowości NDEs i próbowało pozbyć się czynników przyczynowych.

Badacze poinformowali, że 50 procent osób, które doświadczyły NDE, wspomniało o świadomości, że jest martwa, 56 procent uznało to za pozytywne doświadczenie, 24 procent zgłosiło OBE, 31 procent opisuje podróż przez tunel, a 32 procent mówiło o interakcji ze zmarłymi ludźmi.

Badanie wykazało również, że wśród pacjentów, z którymi przeprowadzili wywiady, chociaż wszyscy byli klinicznie martwi w jednym punkcie, tylko niewielki procent (18 procent) doświadczył lub zapamiętał NDE. Prawdopodobieństwo wystąpienia NDE nie wiązało się z poziomem niedotlenienia mózgu (brak tlenu w mózgu), ilością poprzedzającego go lęku lub rodzaju przyjmowanych leków.

Według gazety, NDEs były częściej doświadczane przez pacjentów poniżej 60 roku życia, a kobiety częściej opisywały głębsze doświadczenia. I odwrotnie, osoby z deficytem pamięci po resuscytacji rzadziej zgłaszają NDEs, czego można się spodziewać.

Jest oczywiście coś, co napędza te doświadczenia, ale czynniki, które mają na nie wpływ, wciąż są przedmiotem debaty.

Elastyczność kulturowa w NDEs

Zjawisko NDE jest szczególnie fascynujące, ponieważ czynniki psychologiczne i fizjologiczne są ściśle związane z czynnikami społecznymi i kulturowymi. Na przykład, NDE 40-letniego białego mężczyzny z Nebraski może zawierać wizje lśniącego białego, brodatego mężczyzny, który kiwa na niego przez perłowe bramy; NDE 12-letniego chłopca z Papa Nowej Gwinei prawdopodobnie nie będzie.

Ludzie Mapuche w Ameryce Południowej i mieszkańcy Hawajów częściej widzą krajobrazy i wulkany, podczas gdy NDEs w Tajlandii i Indiach rzadko obejmują punkty orientacyjne, tunele lub światło; dla Tybetańczyków światło jest bardziej intensywne, podobnie jak złudzenia reinkarnacji.

Poniższa relacja pochodzi z afrykańskiego NDE, zgłoszonego w 1992 roku. Młody człowiek został zaatakowany przez lwicę po próbie schwytania jednego z jej młodych:

„Widziałem, jak wpadam w trans, nagle nagle otworzyła się przed mną autostrada, która bez końca krąży w przestworzach, wzdłuż niej było wiele gwiazd, które rozprzestrzeniały się również ku niebu.

Za każdym razem, gdy próbowałem dostać się na autostradę, gwiazdy blokowały mi drogę. Stałem tam, nie wiedząc, co robić. Po pewnym czasie autostrada i gwiazdy zniknęły. Obudziłem się i znalazłem się w szpitalnym łóżku. „

Europejczycy i mieszkańcy Ameryki Północnej często wyobrażają sobie piękne ogrody; intrygująco, Kalai z Melanezji są bardziej skłonni widzieć uprzemysłowiony świat fabryk.

Kultura oraz ludzkie nadzieje i marzenia wyraźnie wpływają na naturę NDEs; ale jakie mechanizmy biologiczne mogą kryć się za tym dziwnym zjawiskiem?

Co kryje się za NDEs?

Zjawisko tak szeroko przeżywane nie może być odrzucone jako kolejna historia starych żon, musi być coś biologicznego w pracy, aby wyjaśnić jego rozpowszechnienie.

Niektórzy obserwatorzy twierdzą, że NDE wykazują rozpad w aktualnej teorii neuronauki i że doświadczenie pokazuje inny, bardziej ezoteryczny aspekt naszego istnienia.

Wielu sądzi, że powinniśmy odłączyć umysł od funkcji mózgu raz na zawsze.

Jednak ten rodzaj myślenia nie jest konieczny do wyjaśnienia NDEs; zamiast ogłaszać paranormalne pochodzenie, pole neurologii poznawczej zaatakowało problem, tak jak każde inne: jako wynik mózgu.

Istnieje kilka potencjalnych wyjaśnień, z których każda może być związana z doświadczeniem każdej osoby. Oto kilka prób wyjaśnienia biologicznego pochodzenia NDEs.

Rola oczekiwania

Oczekiwanie z pewnością odgrywa rolę w ogólnych doświadczeniach granicznych; różnice między wyżej wymienionymi kulturami są tego dowodem. Ale oczekiwania wydają się odgrywać jeszcze większą rolę.

Co ciekawe, NDE czasami pojawiają się u ludzi, którzy w rzeczywistości nie byli nawet w pobliżu śmierci, po prostu uważali, że tak. W jednym badaniu obejmującym 58 pacjentów z doświadczeniami NDE stwierdzono, że 30 nie było w rzeczywistości blisko umierania. Jednak, jak zobaczymy, jest więcej niż NDE w porównaniu z oczekiwaniami.

Doświadczenia poza ciałem

OBE są często częścią NDEs i czasami obejmują autoskopię – widzenie ciała z góry.Chociaż wydaje się to wydarzeniem nieziemskim, neurolodzy wiedzą, że OBE mają również miejsce w otoczeniu innym niż przedśmiertne.

Na przykład podczas ataku paraliżu sennego, który dotyka nawet 40 procent ludzi w pewnym momencie ich życia, OBE są powszechne. Paraliż senny występuje, gdy dana osoba jest istotnie w fazie REM, ale ich mózg budzi się częściowo.

Podczas snu REM mózg skutecznie paraliżuje ciało, aby nie dopuścić do snu. Mózg, wciąż wierząc, że dana osoba śpi, utrzymuje ten zamek w ciele, poddając go przerażającemu, dosłownemu, budzącemu się koszmarowi. Doświadczenie często wiąże się z uczuciem unoszenia się z ciała i oglądania pokoju z perspektywy sufitu.

Inni badacze wykazali, że poprzez stymulowanie prawidłowego połączenia skroniowo-żuchwowego (TPJ) mogą sztucznie nakłaniać OOBE. TPJ to część mózgu, która zbiera informacje ze wzgórza (regulator świadomości, snu i czujności), układu limbicznego (związanego z emocjami, zachowaniem, motywacją i pamięcią długoterminową) oraz zmysłów.

Niezależnie więc od tego, jak prawdziwa jest autoskopia, można ją nadal wytłumaczyć w kategoriach neuronaukowych.

Spotkanie umarłych

Spotkanie i powitanie zmarłych jest innym często zgłaszanym aspektem NDEs i może być częściowo wyjaśnione przez oczekiwania. Kultury często są wypełnione po brzegi opowieściami o niebie lub jakimś innym rodzaju życia po śmierci, gdzie długo nieżywi krewni czekają z niecierpliwością.

Co więcej, ludzie z chorobą Alzheimera i Parkinsona znani są z żywych halucynacji duchopodobnych istot; niektórzy donoszą o martwych krewnych w swoich domach. Te typy objawień zostały powiązane ze zmianami palidotomicznymi – rodzaj neurochirurgii stosowanej u niektórych pacjentów z chorobą Parkinsona.

Uważa się, że doświadczenia te wynikają z dysfunkcji w szlakach dopaminy, neuroprzekaźnika zaangażowanego w ścieżki nagrody w mózgu, o których wiadomo, że powodują halucynacje.

W rzeczywistości, jest zaskakujące, że nie halucynujemy więcej niż już robimy. Nasze mózgi wplatają nasze zmysły w doświadczenie percepcji w taki sposób, że zapominamy o tym, jak trudną i niesamowitą pracę wykonują.

Wszelkie pęknięcia w sferze percepcyjnej są płynnie wypełniane przez mózg; jako szybki przykład, wszyscy mamy martwe pole, w którym nerw wzrokowy spotyka się z siatkówką. W tej części naszego pola widzenia nic nie widzimy, ale nigdy tego nie zauważamy, ponieważ nasz mózg po prostu wypełnia puste miejsca.

Ale czasami, jeśli pod wpływem przymusu lub otrzymywania mylących danych wejściowych, zamiast przeciągania na krześle, tapety lub drzwi, wypełnia pustkę goblinem lub ghulem.

W zwyrodnieniu plamki, centrum pola widzenia stopniowo zawodzi; pacjenci relatywnie często relacjonują halucynacje duchów. Może to wynikać z tego, że mózg próbuje rozpoznać neurologiczny „hałas” generowany przez błędne lub częściowe wiadomości, które otrzymuje.

Krótko mówiąc, mózg halucynowany w czasie, gdy otrzymuje nietypowe sygnały lub nie otrzymuje odpowiednich sygnałów, nie jest takim zaskoczeniem.

Wyjaśnianie euforii

Często NDEs są zgłaszane jako euforyczne, błogie doświadczenie. Na pierwszy rzut oka wydaje się to paradoksalne, biorąc pod uwagę okoliczności związane z NDEs. Stwierdzono jednak, że wiele narkotyków rekreacyjnych ściśle naśladuje wizualne i emocjonalne aspekty NDEs.

Jeden taki lek – ketamina – stosowany zarówno w celach rekreacyjnych, jak i znieczulających, może powodować halucynacje, OBE, euforię, dysocjację i doświadczenia duchowe. Ketamina produkuje te efekty, działając na receptory N-metylo-D-asparaginianu (NMDA), te same receptory, które są wykorzystywane przez inne leki rekreacyjne, takie jak amfetaminy.

Kiedy zwierzę znajduje się pod ekstremalnym stresem, wiadomo, że wyzwala szlaki dopaminy i opioidów. Te ścieżki nagrody wydają się wchodzić w grę podczas traumatycznych wydarzeń; chociaż nie wiemy dokładnie, dlaczego tak powinno być, niewątpliwie rozwinęły się one w niesłychanie niebezpieczne.

Mózg w szoku, zalany naturalnymi opioidami, może przejść przez drogę do wyjaśnienia intensywnych uczuć spokoju i spokoju.

Tunel światła

Prawdopodobnie najbardziej znanym aspektem NDE jest uczucie, że wciągają cię do długiego tunelu z jasnym światłem na końcu. Niektórzy badacze uważają, że zjawisko to można wytłumaczyć niedokrwieniem siatkówki (brak tlenu w siatkówce).

Teoria mówi, że ponieważ siatkówka jest pozbawiona tlenu, peryferyjne widzenie powoli rozpada się i widać tylko środek pola widzenia. Wizja tunelu jest objawem zarówno skrajnego strachu, jak i utraty tlenu (niedotlenienia), które są często obecne podczas procesu umierania.

Bez wątpienia, NDEs są skomplikowanym zjawiskiem z niezliczoną ilością mechanizmów. Od braku tlenu wpływającego na układ wzrokowy do mózgu, który zmaga się z poczuciem dziwnych emocji; od narkotykowego wyzwalania ścieżek nagród i licznych oczekiwań kulturowych. Być blisko śmierci (lub wierzyć, że jesteś) jest wyjątkowym doświadczeniem fizjologicznym i psychologicznym. Nic dziwnego, że wywołuje to pomieszanie widoków i dźwięków.

Dokładna natura każdego NDE nie zostanie rozwiązana przez wiele lat. W końcu łapanie ich w akcji w jednym z najbardziej krytycznych punktów życia jednostki nie jest łatwym zadaniem, a etyka eksperymentalnych interwencji może okazać się trudna.

Jedno jest pewne, NDEs są fascynujące i (prawdopodobnie) nie mają nic wspólnego z życiem pozagrobowym.